Hey Allemaal,

GELUKKIG NIEUWJAAR!! Heeft iedereen een goeie jaarwisseling gehad? Veel oliebollen gegeten en alles vingers er nog aan?
Toch gek om o&n aan de andere kant van de wereld te vieren, maar dat maakt het ook wel weer heel bijzonder. Tom en Oleta waren zo gek om me op te komen zoeken, dus mijn laatste 5 dagen heb ik met hun doorgebracht. Erg veel mooie dingen gezien, zowel nieuwe als oude en heel veel lol gehad.
Ik zou N-Z aan iedereen aan kunnen bevelen. Leuke plek voor een familieweekend ofzo of als je met pensioen bent als leuk reisje!
Nu staat er een nieuw avontuur voor de deur: Australië. Heb er super veel zin in!
Veel lees plezier en iedereen bedankt voor de reacties, lees ze nog steeds met alle plezier en voor mij ook een manier om op de hoogte te blijven van al het nieuws uit Nederland!

Groetjes,
Jip

do 29 dec
Ik was de laatste van de kamer die opstond vandaag, zo rond half 10 was het weer. En de rest van de dag ook geen enkel benut van de tijd gehad.
Ontbeten, lang gedoucht en vervolgens al me kleren opgevouwen die nog steeds niet meteen droog waren na het wassen van gisteren.
Erna in de bibliotheek gezeten voor gratis internet. Eindelijk me reisblog weer up kunnen daten en me mails kunnen beantwoorden.
In de middag ben ik het stadje rondgelopen. Tenminste stadje, meer de enige winkelstraat in de stad. Leuke kleine souvenirwinkels en erna de supermarkt. Ik moest sowieso nog eten voor vanavond hebben en ik heb ook meteen wat dingen gekocht voor Australië, zoals: tandpasta (bijna op) en zonnebrand (ook bijna op). Hier is alles namelijk een stuk goedkoper.
Terug gekomen in het hostel nog snel weer even op internet gezeten en vervolgens nog wat ontworpen op me laptop.
Avondeten was weer heel makkelijk, namelijk: pasta. Toen kwam ik Daniëlle (één van de groep van 5 van gisteren), een Zwitsers en Duits meisje tegen (liggen op dezelfde kamer). Daar eigenlijk de hele avond mee gezeten. Gegeten met zijn allen, nog ijs van gisteren als toetje en erna naar een spel zitten kijken van 4 Ierse mensen. Zij hadden namelijk een nieuwe variant van ‘Mens erger je niet'. Een Zwitsers spel, genaamd: Dog. Veel en veel leuker dan ‘Mens erger je niet'.
Inmiddels is het nu bijna 11u en is dit echt mijn allerlaatste officiële avond slapen in een hostel. Vanaf morgen ben ik namelijk met oom Tom en Oleta op stap.

vrij 30 dec
Om kwart voor 9 ging de wekker, om vervolgens voor 10u uitgecheckt te zijn. Mijn spullen in het hostel achter gelaten en massaal met alle backpackers weer de bieb in gedoken voor gratis internet. Nog even wat mails kunnen beantwoorden, waaronder eentje voor mijn reis in Australië en tegen een uurtje of 11 richting de supermarkt gelopen. Daar waren Lucas en Jannis aan het werk en daar kon ik nu echt afscheid van nemen. Zij blijven hier voorlopig werken en ik ga naar Australië, maar de eerst volgende keer dat we elkaar zien is sowieso heel snel na onze reis in Nederland of Duitsland.
Rond half 2 was het dan zover. Tom en Oleta ophalen van de ferry. Eerst in de regen (die was er helaas nog steeds en erg veel) naar de ferry gelopen met de backpack op de rug en de tassen in de hand en daar kwamen ze tegelijk de boot aflopen. Super leuk en ook wel maf om elkaar aan de andere kant van de wereld te ontmoeten. Tom en Oleta zijn voor 2 weken in N-Z namelijk.
Na de bagage opgehaald te hebben en de huurauto gevonden, zijn we richting het ‘Abel Tasman Park' gereden. Dit is namelijk ons onderkomen voor de komende 3 nachten. Erg mooie rit, maar helaas veel regen. Onderweg een keer gestopt voor het toilet en de boodschappen (vooral veel drank en spullen voor de oliebollen). We hebben het over van alles gehad in de auto en wat ik vooral grappig vond waren de aanwijzingen tijdens het rijden. Als Tom rechts of moest zei Oleta ‘lang rechts' en als Tom links moest dan was het ‘kort links'. Soort van geheugensteuntje voor het links blijven rijden.
Rond half 7 kwamen we aan in ons ‘Guest House' in de plaats ‘Marahau'. Eigenlijk vlakbij waar ik vorige keer verbleven was. We hebben als het waren ons eigen kleine huisje/appartementje. Het ligt op een berg midden tussen allemaal bloemen, planten, struiken en bomen (soort bushbush). De geur is even wennen, maar het is allemaal super gezellig en houterig knus. Tom en Oleta slapen beneden en ik heb mijn eigen zolderverdiepinkje.
Vervolgens zijn we met zijn 3'en uit eten gegaan in het dorp, waar we ontzettend lekker hebben zitten eten. Ieder een ander voorgerecht, maar allemaal lamsvlees als hoofd.
Terug gekomen in het hostel me Sinterklaascadeaus en spullen (schoenen en regenbroek die ik vergeten was) uit Nederland gekregen. Van Marloes en Joris had ik een gedicht en chocoladeletter en van Mam, Pap en Tom een heerlijke lekkere muts!
Onder het genot van een glaasje wijn, spa rood en thee hebben we nog zitten kletsen, maar na zo'n vermoeiende dag ging om half 11 toch echt wel het kaarsje uit.

za 31 dec
Super leuk om weer hier terug te zijn en mocht ik de afgelopen 2 maanden niet genoeg gegeten hebben, dat wordt in deze dagen wel weer rechtgetrokken.
Voor mij ging vandaag om kwart voor 8 de wekker (voor Tom en Oleta een half uurtje eerder). Om erna vervolgens ontzettend lekker en uitgebreid te ontbijten in het hoofdgebouw van het complex (bij meneer Heinrich zelf). Zijn kamer zag er niet uit, hoe meer rotzooi hoe beter volgens mij. Maar het ontbijt was perfect: gebakken ei, fruitstukjes, brood met brie/avocado/salami/jam, appelsap en koffie.
Na het ontbijt had iedereen nog even zijn eigen ochtendritueel. Kortom het kwam er op neer, dat de lamsbout van gister nog eens dunnetjes werd nageboetseerd.
Iedereen klaar en met de wandelschoenen aan (was al meteen blij met me sportschoenen die Tom voor me meegenomen had), want we gingen een stuk lopen in het ‘Abel Tasman Park'. Helaas regende het nog steeds de hele dag, maar dat mocht de pret niet drukken. We zijn naar ‘Sandy Bay' gelopen en het was weer een plaatje om eerst over het open stuk te gaan, vervolgens het bos in te duiken en af en toe op open stukjes het strand weer te kunnen zien.
Na de wandeling een welverdiend kopje cappuccino gedronken in het ‘Park Café' (facking lekker, maar helaas wel Duits) en vervolgens boodschappen gedaan voor het avondeten van vandaag en morgen.
Terug gekomen in het huisje hebben we een spelletje ‘set' gedaan. Had het nog nooit gedaan, maar was er leuk. En toen kwam eigenlijk het belangrijkste van de dag: de oliebollen. Ik samen met Oleta het beslag gemaakt (beetje creatief geweest met de bak waarin we het deden en hoe we het beslag moesten laten rijzen). Om vervolgens het olie te verhitten en de balletjes te maken. Ondanks dat de eerste te groot was, was hij wel meteen perfect en konden er vervolgens 4 tegelijk in de pan. Ik denk dat ik er zo rond de 25 gemaakt heb. En ze waren fucking goddelijk lekker!
Uiteraard moest iedereen er eerst een paar voorproeven, zeker nu ze nog warm waren. Om erna salade en sla met stokbrood als avondeten te eten.
Op het avondprogramma stond: foto's reis Jip kijken, foto's reis T&O kijken en een spelletje ‘Take5'.
Ik heb nu al meer dan 2000 foto's, maar die heb ik niet allemaal laten zien hoor. Beetje alle hoogtepunten. Vervolgens alle (zeker mooie foto's) van T&O gezien van hun reis op het noorder eiland. Ook leuk om dingen te zien die ik zelf helemaal niet gezien heb en ook niet eens bij in de buurt ben geweest. En tot een uurtje of kwart voor 12 een spelletje ‘Take5' gespeeld (ook nog nooit eerder gedaan).
Rond 10 voor 12 snel de bubbels ontkurkt, een oliebolletje in de hand en aftellen maar. GELUKKIG NIEUWJAAR!! Lekker met zijn 3'tje voor de tv gezeten, James Bond was op. Helaas geen vuurwerk gezien, want dat was wel op het strand, maar de bomen zaten ervoor. De fles champagne leeggedronken en om half 2 ging bij de meeste het lampje wel uit. Dus toen is iedereen lekker het bed in gedoken. Klaar voor het eerste slaapje van 2012 (uiteraard binnen 1 sec vertrokken).

zo 1 jan
GELUKKIG EN EEN SUPER MOOI 2012 TOEGEWENST!
Lekker even geen wekker gezet. Iedereen werd zo rond half 10 een beetje wakker, om langzaam uit bed te gaan en omstebeurt te gaan douchen. Dit gaf mij de gelegenheid om weer even MIJN (Jos) verhaaltje van gister bij te werken.
Oleta had ontbijt voor ons gemaakt, een echt Engels ontbijt: worstjes, toast, gebakken ei, sinaasappelsap, thee, koffie, kaas en zoet beleg. Gewoonweg een ontbijt om je helemaal aan klem te vreten.
Na het ontbijt weer een spelletje ‘Take5' gedaan en om 1u in de middag hadden we met de familie Zewald afgesproken om te gaan skype. Daar was het namelijk pas net een uur Nieuwjaar. In het huis van Heinrich achter de computer gedoken in zijn rommel kelder (soort van schuilkelder) en na wat gekut met de webcam en de microfoon konden we elkaar eindelijk verstaan. Wij zaten met de oliebollen achter de computer en Pap, Mam, Oma, Iren en Jos zaten aan de andere kant met champagne en ook oliebollen (uiteraard niet zo lekker als die van ons). Een hoop ongein gemaakt met zijn allen en leuk iedereen zo op deze manier Nieuwjaar te wensen en gesproken te hebben.
In de middag zijn we, na het skype, naar Takaka gereden. Dit is een dorpje/stadje aan de andere kant van het ‘Abel Tasman Park', waar wij naar de ‘Golden Bay' gereden zijn. Eén van de mooiste delen van het park en bekend om zijn gouden stranden. De weg er naar toe, leidde ons over een berg, met daarachter de vallei van Takaka. Deze pas/berg had 290 bochten verdeeld over 8km. Nu ook eens gevoelt hoe het is om wagenziek te zijn. Op de berg eerst naar een fantastisch uitkijkpunt gelopen en vervolgens richting het einddoel: het strand. Hier heerlijk in de zon (ja het was inmiddels weer eens mooi weer geworden) langs het strand gelopen, waar gezinnen hun zomervakantie aan het vieren waren, en vervolgens op een boomstam wat zitten eten.
Op de terugweg wilde we toch eigenlijk ook wel aan deze kant van het park gelopen hebben, dus besloten we om halverwege een weg in te slaan naar een uitkijkpunt, dat echt in het park lag. Enig puntje was alleen dat de weg niet 11km verhard was, maar van zand en grind en erg smal. Kortom je moest je in bepaalde posities manoeuvreren als er een tegenligger aankwam. Dat natuurlijk ook meer dan 1 keer gebeurde. Volgens mij vonden Tom en Oleta het af en toe wat minder leuk, maar Tom heeft ons er knap doorheen gereden. Het nam uiteindelijk een half uur in beslag om vervolgens op een open kampeerplek uit te komen. Vanaf hier zouden we nog 45min door het bos naar het uitkijkpunt moeten lopen. In goed overleg besloten om dit niet te doen en na een toiletbezoek weer terug te rijden naar ons huisje.
Aangekomen Tom en Oleta aan de wijn, ik aan de cola, en met een paar lekkere geroosterde stokbroodjes met salade op de tafel. Plus weer een spelletje ‘Take5'.
Het avondeten was spinazie met pasta en sla (met limonade dressing, erg lekker). Om half 10 pas eigenlijk de tafel afgeruimd en uitgegeten. Na ontzettend veel onderbroekenlol aan tafel. Snel afgewassen en afgedroogd om toch nog een paar potjes ‘Take5' te kunnen spelen, voordat we naar bed zouden gaan.
Nu is het inmiddels half 12 en hoor ik van beneden de welverdiende slaapgeluiden naar boven komen. Tijd voor mij om ook de oogjes maar eens dicht te gaan doen.

ma 2 jan
Om kwart over 7 ging het wekkertje weer, fris het bed uit en tijd om me backpack alvast in te pakken. Na Tom en Oleta gedoucht en weer aangeschoven voor een Engels ontbijtje. Rond half 10 had iedereen zijn spullen in de auto zitten en moesten we echt afscheid nemen van ons huisje in ‘Abel Tasman'.
Vandaag stond de route naar ‘Greymouth' op het programma. Ik ben hier met Stray ook geweest, maar leuk om dezelfde route nog een keer te doen. De westkust van het zuider eiland is namelijk fantastisch en vorige keer had ik slecht weer, dus nu maar hopen op beter.
Onderweg hebben we een paar stops gemaakt, waaronder:
- Op de berg, met een uitzicht over een rivier met eromheen bergen heerlijk in de zon pauze zitten houden. Dit betekende een boterham, yoghurtje, slokkie melk en voor mij een chocolaatje toe.
- De Seal colony in Westport. Hier zijn we langs de rotsen gelopen, op weg naar een groep zeehonden. Het weer was fantastisch en we hebben zeker een paar luilakken zien liggen.
- Uitkijkpunt over de westkust. Hier ben ik met Stray geweest en dit uitzicht gaf voor mij het beste beeld van de westkust weer. Fantastisch uitzicht! (zee, ruige natuur, rotsen en groen)
- De ‘Pancake Rocks' in Punakaiki. Ook hier ben ik met Stray ook geweest, maar nu was het weer al veel beter en de zee was ruiger. Hierdoor konden we de zee door de ‘blowholes' in de rotsen heen zien spuiten (mooi en krachtig gezicht).
We sliepen dit keer net iets buiten Greymouth in een bed&breakfast, genaamd: Chapel Hill. Een super mooi huis om te zien, veel licht en doorkijk ramen naar buiten. Het was een beetje op een kerk gericht, vanwege een kerk die er vroeger gestaan had (idee van de architect). Maar de vrouw die erin woonde was VERSCHRIKKELIJK (nog netjes uitgedrukt). Haar man was Nederlands en zat nu voor 6 maanden op zee. Ik snap niet waarom hij niet gelijk een jaar weg bleef. Op zich een aardige vrouw, maar je kwam er gewoon niet meer vanaf.
Eerst hadden we onze tassen in de kamer gezet, die overigens erg mooi en schoon was. Om vervolgens erna een min of meer verplicht kopje thee met haar te gaan drinken. Toch redelijk snel ervan gekomen om erna met zijn allen uit eten te gaan. Maar niet voordat we het ontbijt voor morgen hadden geregeld. Wij wilde om half 9 ontbijten, maar zij vond dat te laat voor een ontbijt met gebakken dingen. Met als geweldig argument: half 9 is te laat, want dat breekt anders zoveel de dag.
We hebben heerlijk in een restaurant zitten eten. Tom en ik hadden friet, schnitzel, sla en pavlova (toetje) te eten. Oleta had vis, friet, sla en een brownie. Gewoon lekkere vette hap!
We waren de oprit nog niet opgereden of daar kwam het heksje alweer aangelopen met de vraag: willen jullie een rondleiding door mijn tuin. Eigenlijk was het geen vraag, want voor we het wisten liepen we al achter haar aan. Tom en Oleta stelde nog vragen over haar bloemen, maar ik liep me eigenlijk min of meer te ergeren aan alle zandvliegen die me, dankzij haar, lek aan het prikken waren. Terug gekomen na haar ‘bush walk' dachten we klaar te zijn, maar toen ging ze haar schapen roepen. Die net als honden nog gewoon kwamen ook. Gelukkig had zij ook door dat we lek gestoken werden en konden we gelukkig naar binnen. De schoenen weer uitgedaan, want die mochten vanwege de eendenkak niet mee naar binnen. Om vervolgens naar boven te gaan, voor ons EIGEN spelletje ‘Take5' (stiekem nog wel gedacht om haar mee te vragen).
Rond half 11 gingen Tom en Oleta naar bed, maar ik moest nog mijn hostel in ‘Adelaide' (Australië) regelen. Geboekt voor ‘Oz backpackers', waar ik de eerste 3 dagen in ‘Down Under' zal gaan verblijven.

di 3 jan
Om 8u zaten we aan het ontbijt bij onze ‘o' zo gezellige gastvrouw. Ze had trouwens wel alles perfect klaargezet. Er was: crusli, muesli, sinaasappelsap, koffie, thee, jam, toast, muffins en fruit. Maar tot onze grote verbazing vroeg ze om kwart OVER 8 of we gebakken ei en spek wilde. Blijkbaar breekt kwart OVER 8 toch nog ‘net' niet de dag.
Strak om half 10 zaten we in de auto, op weg naar onze laatste bestemming: Christchurch. De weg naar Christchurch ging vandaag over de ‘Arthur's Pass', een route die ook ik nog nooit genomen had. WAT EEN FANTASTISCHE ROUTE!. Een mooie laatste afsluitende tour, van mijn reis door Nieuw-Zeeland.
Eerst reden we de bergen in op weg naar het begin van de pas. Helaas in de stromende regen. Maar erna halverwege de pas, klaarde het op en zijn we voor een toiletbezoek gestopt bij het treinstation. Vanaf hier kan je ook allemaal ‘scenic tours' door de bergen met de trein doen. Vervolgens over de berg heen en toen kwam het meest mooie gedeelte. We reden een vallei in met prachtige bergen om ons heen. De zon brak door en je zag overal rotsen, gras en bloemen. Onderaan de vallei gestopt bij een meer, dat onderaan de voet van een berg lag. Een te perfect plaatje gewoon.
Rond een uurtje of half 1 gestopt in het plaatsje ‘Springfield'. Hier als lunch een hamburger en aardappels gegeten. Dacht dat ik het niet aan zou kunnen, maar het ging er toch vrij gemakkelijk in.
Na de vallei werd het landschap vlakker en verdwenen de bergen. Dit betekende dat we in de buurt van Christchurch kwamen.
Na een kort half uurtje zoeken en een keertje aan de verkeerde kant van de weg gereden te hebben, kwamen we aan op onze plaats van bestemming. We zaten dit keer iets buiten Christchurch in het plaatsje ‘Lincoln' . Een bed&breakfast midden in de natuur. We hebben onze eigen bovenverdieping, boven het woongedeelte van de mensen zelf. Erg lux en mooi allemaal.
Om half 4 kregen we ook hier een rondleiding, maar deze was al door een veel leukere man. Hij heeft dit stuk grond overgenomen, met daarbij alle hectaren grond en alle notenbomen (walnoten en hazelnoten). Ongeveer een uurtje rond gelopen en alles gezien wat hij allemaal verbouwt. Maar het is voor hem meer een pensioenhobby, dan dat hij er echt geld uit kan halen (en de noten waren lekker).
Tegen een uurtje of half 5 boodschappen gedaan voor het eten van vanavond: raps. Erna weer onder het genot van champagne (onder het motto: afscheid van Jip) en chips een borrel gehouden, met weer een spelletje ‘Take5'.
Iedereen kon nog net een rap op en toen was het echt genoeg. Inmiddels zit ik mijn verhaaltje te schrijven. Tom is net klaar en ligt op de bank, gaat Oma zo bellen. En Oleta ligt lekker een boekje te lezen in één van onze luxe uitklapbare schommelstoel. Dezelfde waar ik ook mijn verhaaltje in zit te type.
Als afsluiting van de avond toch maar weer hetzelfde spelletje gespeeld (kunnen er geen genoeg van krijgen) en tegen een uurtje of half 12 al me rotzooi van me bed gegooid. Nog snel wat foto's op me laptop gezet en morgen pak ik de rest wel in.

woe 4 jan
Ik had om half 9 de wekker gezet, omdat ik mijn backpack reisklaar moest maken. Alle spullen eruit gehaald die Tom en Oleta gelukkig voor mij mee terug naar Nederland nemen en een paar nieuwe spullen weer in mijn backpack erbij gedaan.
Rond half 10 het laatste Engelse ontbijt naar binnen gewerkt en tegen kwart over 11 zaten we in de auto naar het vliegveld (maar 20 min rijden).
Ik ingecheckt voor mijn reis naar Adelaide via Sydney en Tom en Oleta gingen proberen vast in te checken voor morgen (terug naar Nederland).
Inmiddels zit ik op het vliegveld te wachten op mijn vlucht naar Adelaide (via Sydney, van 14.30u) en heb ik net afscheid van Tom en Oleta genomen. We hebben ontzettend veel lol gehad en mooie dingen gezien. Vooral veel onderbroeken lol en het was vooral een heel LUCHTIG weerzien.
Daarnaast moet ik het luxe leventje dat ik de afgelopen dagen gehad heb, inruilen voor weer mijn ouderwetse vertrouwde backpackers bestaan. Een goed vooruitzicht om naar uit te kijken, met Australië als gloednieuw avontuur voor de deur.
De vlucht naar Sydney ging voorspoedig, lekker de nieuwe film ‘Puss in Booth' gekeken (erg leuk). Maar erna moest ik best haasten. Om 4u waren we in Sydney geland en om 5u moest ik boarden voor het vliegtuig naar Adelaide. Geen probleem zou je zeggen, maar ik moest me bagage ophalen, door de douane, bagage weer afgeven en van terminals wisselen. Om 5 voor 5 was ik bij de gate, had niet heel veel langer moeten duren dus.
Helaas was het eten in de 2u durende vlucht niet echt te eten en er werd ook geen film gedraaid. Een klein beetje verveeld dus, maar gelukkig was het uitzicht vanuit het vliegtuig veelbelovend en prachtig.
Om 19.00u was ik geland in Adelaide. Zonnetje scheen en zo rond de 32 graden voor morgen. Onderweg al veel zand en woestijn vanuit het vliegtuig gezien, dus er staat me een hoop nieuws te wachten qua landschap.
De bus naar mijn hostel genomen (Backpack Oz), samen met een Nederlander waarbij ik blijkbaar me hele reis in dezelfde 2 vliegtuigen heb gezeten. We zitten echt overal haha! Erg gezellig hostel, bar beneden en wat gratis dingen: internet en ontbijt. Wel veel Ieren valt me op, maar dit is pas mee eerste hostel.
's Avonds vooral veel gebruik gemaakt van me internet om eindelijk mijn mailtjes weer eens te beantwoorden en erna een tijdje met ‘Alfa' (jongen uit Jakarta) zitten praten, hij gaat hier namelijk voor een jaar studeren. Ik had me voorgenomen om rond half 11 te gaan slapen, vanwege het tijdsverschil van 2u tussen N-Z en Australië. Maar hier kwam uiteraard niks van terecht en het werd 12u.

Nieuw-Zeeland
Nieuw-Zeeland is voor mij: vrijheid, natuurlijke schoonheid en socialiteit.
Ik heb 2 fantastische/indrukwekkende/onvergetelijk maanden in Nieuw-Zeeland gehad. Ik heb alles gezien wat ik me maar kon wensen en misschien nog wel wat meer.
Ik kan niet zeggen dat ik iets mooier vond dan het ander. Alles had zijn eigen schoonheid. Natuurlijk zijn er wel een paar hoogtepunten voor mij geweest of dingen die eruit sprongen. Maar het land is zo divers, dat al het nieuwe dat je ziet steeds weer iets in zich heeft.
Door al het moois dat ik in Nieuw-Zeeland heb gezien en de verhalen die ik gehoord heb over Australië. Iedereen noemt namelijk steeds dezelfde hoogtepunten (en het party gehalte ligt hoog). Ben ik een klein beetje bang geworden, dat Australië nooit zoals Nieuw-Zeeland zal worden. Maar daarnaast weer ik ook dat je beide landen eigenlijk niet eens met elkaar MAG/MOET vergelijken, al helemaal niet qua natuur. Daarom weet ik dat ik ook in Australië de tijd van mijn leven ga hebben en ook hier alle schoonheid van het land, voor mezelf ga ontdekken/eruit ga halen.
Op naar een nieuw avontuur ‘Down Under'. Het land van de zon, kangoeroes, witte stranden, surfen, schoonheid onder water, gevaarlijke dieren, wilde natuur en uitgestrekte woestijnen.
Beste tip tijdens het reizen: geniet van elk nieuw iets dat je ziet. Zorg ervoor dat je nooit verzadigd raakt, door in ieder ding zijn eigen schoonheid te ontdekken. (Zo gewoon is het namelijk allemaal niet wat je ziet, maar daar kom je vaak thuis pas achter).