Hey Allemaal,

Allereerst iedereen bedankt voor alle reacties. Het is nog een beetje magertjes, maar het is een begin;p
Ik ben net terug van een natte zeiltocht naar de Whitsunday Islands, maar hij was wel super mooi. Morgen vertrek ik naar Magnetic Island, dan Mission Beach en vervolgens Cairns.
De Thailand kriebels beginnen nu toch wel steeds meer te komen, ondanks dat ik hier nog 3 prachtige weken ga hebben!
Veel lees plezier weer!

Groetjes,
Jip

woe 7 mrt
Heerlijk in een normaal bed geslapen en rond 9u vond ik het mooi geweest. Gelukkig had ik nog één stukje brood over en zit ik aan een tafel mijn verhaal over de afgelopen dagen te typen. Op de achtergrond kijk ik af en toe naar de tv, waar ze beelden van de overstromingen tonen.
De rest van de dag niet veel gedaan, maar ik wilde wel teveel doen in een te korte tijd. Om half 11 ben ik eerst boodschappen gaan doen. Ik moest echt brood en muesli hebben. Het brood in de supermarkt was uitverkocht, dus ik ben erna naar een bakkerij gegaan. Voor het eerst brood gekocht in een bakkerij in Australië, terwijl in Nederland het meestal andersom is (af de bakkerij zit erbij in).
In het hostel eindelijk een goed ontbijt kunnen nemen en mijn kleren van de trip naar Fraser in de was gegooid. Eindelijk al het zand eruit.
Rond 12u pas een douche genomen, omdat 's ochtends iedereen nog sliep en erna Johnny de badkamer als wasmachine had gebruikt.
In het hostel naast ons hadden ze weer een ‘Peterpans' kantoor, met dit keer wel gratis internet. Het was super druk, maar gelukkig kon je met je laptop gebruik maken van Wifi. Ongeveer 1,5u op internet gezeten: een nieuw verhaal op mijn blog, super veel foto's op facebook en al mijn mail weggewerkt.
Terug gekomen in mijn eigen hostel ‘Angry Birds' op de Ipad van Maria zitten spelen en rond kwart voor 5 met Johnny, Matt, Jem, Kat, George, Vetle en een hele groep van het hostel de buswalk naar ‘Carlo Sandblow' gedaan. Hier kwam ik ook Alec weer tegen en hij vertelde mij dat er een auto bij hun in een boom gereden was en hierdoor een hele dag niks hebben kunnen doen op Fraser.
Ongeveer 30min gelopen en toen kwamen we uit op een grote zandvlakte. Links had je een super mooi uitzicht over de oceaan met in de verte Fraser Island. Rechts had je een super mooi uitzicht over bos en water, met aan deze kant de zon die onder ging. Er waren veel wolken en de zon ging snel onder, maar blijft toch altijd mooi om te zien. Voor de rest veel handstand- en lungefoto's gemaakt van Kat, Matt, Jem en Johnny. Dit doen ze echt overal en het is echt vet grappig.
Nadat de zon onder was weer terug gelopen naar het hostel en daar mijn tas ingepakt en afscheid genomen van Maria en Veronica. Zij nemen de nachtbus naar Airlie Beach en hopelijk zie ik ze daar nog. Nog niet al mijn was is droog, dus de helft hangt nog aan mijn bed. Omdat Matt en Jem teveel eten hadden, vroegen ze of ik en samen met mij Johnny en Kat mee wilde eten. Super lekkere pasta met salami, saus, kaas en maïs.
De rest van de avond zitten kaarten met zijn allen en weer kort getafeltennist met Johnny. Ook nu was er weer live muziek. Niet zo druk bezocht en goed als gisteravond, maar toch leuk om naar te luisteren. Voor iedereen ook de laatste avond in Rainbow Beach.

do 8 mrt
Om 6u ging de wekker. Mijn kleren die nu inmiddels goed droog waren in mijn backpack gestopt en een korte douche genomen.
Rond half 8 zaten we met 7 personen in de Oz-bus, waaronder Vetle, George en Louise. Nu met dezelfde chauffeur die ik had van Byron naar Surfers en dezelfde Engelse gozer (Dann) in de bus van Noosa naar Rainbow.
Een erg relaxte en rustige dag gehad. In de ochtend eerst gestopt in het plaatsje ‘Maryborough', soort van Mary Poppins dorpje, bij de McDonald's voor een ontbijt (ik had mijn eigen brood). En erna doorgereden naar een huis op een groot stuk land, waar ze volgens de buschauffeur het beste ijs van Australië verkochten. Het was een winkel aan huis, maar je zag wel dat het professioneel gebeurde. Het heette ‘Mammino' ijs, omdat er een bepaalde soort noot inzat die Mammino heet. Machtig, maar wel lekker ijs (niet zo lekker als het Italiaanse). Je kreeg het heel grappig in een plasticbekertje, waar een stokje ingestoken was.
Vervolgens zijn we doorgereden naar de kartbaan. Daar ging iedereen karten, behalve ik. Ik vond het niet de moeite waard om 25 dollar voor 10min te betalen. Dit was achteraf maar goed ook, want de meeste karts deden het niet eens of gingen kei langzaam. Ik heb mooi langs de kant foto's staan maken, met een super mooie camere van Louise, in de brandende zon.
Onze volgende stop was rond half 1 bij de ‘Bundaberg' fabriek. Een grote fabriek waar ze de beroemde rum maken. Hier konden we voor 10 dollar een rondleiding doen, maar aangezien we opeens iets te krap bij tijd zaten, bleef iedereen buiten. Hier kwam ik nog wel heel toevallig Mathijs en Tessa tegen (zelfde kamer in Brisbane). Zij hadden 5 dagen vast gezeten in Rainbow, vanwege de overstromingen.
Om 5 voor half 3 waren we in ons hostel in ‘Agnes Water/1770'. Het zijn eigenlijk 2 aparte dorpjes, maar de worden vaak in één adem genoemd. We verblijven hier met zijn 4'en in ‘1770 Backpackers'. Een super klein en gezellig hostel, waar ik meteen weer het Nederlandse meisje uit Brisbane en Rainbow tegenkwam met haar vriend.
George, Vetle en Louise hadden nog precies 5min om zich klaar te maken voor hun activiteit van vanmiddag: scooteroo. Verkleed als echte motorrijders, met neppen tattoo's en kleren en dan maar scheuren op een motor. Had mij ook leuk geleken, maar vond het toch iets te prijzig.
Aangezien de receptie om een rare reden 's middags gesloten is, heb ik buiten met het Nederlandse meisje en haar vriend zitten praten. Eindelijk weet ik hun namen: Charlotte en Tim.
Rond 4u ingecheckt en ervoor gezorgd dat we met zijn allen in één kamer zitten. Het lijkt erg rustig in het hostel, dus waarschijnlijk hebben we een 10 persoonskamer voor ons 4'en.
Nu is het 5u, ga ik zo maar eens lekker douchen en heb ik net mijn foto's van de zonsondergang van gisteravond op me laptop gezet. Elke avond hebben ze hier een gratis bbq, dus over het avondeten hoeven we ons geen zorgen te maken.
De bbq was: een hamburgen, twee worsten, brood en wat sla. Een goeie maaltijd om de avond mee door te komen. Tijdens het eten vooral veel gelachen en eigenlijk op dat moment realiseerde ik me ook weer, met wat voor leuke groep mensen ik nu mee samen reis.
De rest van de avond met zijn 4'en in de kamer zitten kaarten en naar muziek zitten luisteren en rond 12u gaan slapen.

vrij 9 mrt
Een geweldige strak blauwe hemel en stralende/brandende zon. Eindelijk het mooie weer is weer even terug.
Rond 9u vond ik het mooi geweest en ben ik mijn bed uitgegaan. Lekker rustig ontbeten en mijn zwemkleren al aangedaan.
George en Vetle willen vandaag een surfles gaan volgen en ik ga dan gewoon mee en huur mijn eigen board. Maar aangezien ze nog steeds liggen te slapen (is inmiddels 10u), vraag ik me af of het er nog van gaat komen. Louise is vanochtend vertrokken naar Airlie Beach, dus ik weet niet of ik die nog een keer ga zien (maar je weet maar nooit).
Na terug gekomen te zijn van boodschappen doen, waren George en Vetle eindelijk wakker en zijn we met zijn 3'en naar het strand gegaan. Daar kwam ik heel toevallig Sara en Adele tegen. Zij waren nu aan het couchsurfen in Agnes Water. Eigenlijk kwamen we er met zijn 3'en vrij snel achter dat het misschien toch we leuk zou zijn om te gaan surfen. Aangezien dit de laatste plaats is waar je kan surfen en de receptie van het hostel om half 1 sluit. Zijn we snel terug gelopen en waren we nog net op tijd. Allemaal een surfboard gehuurd voor 3u. Helaas was het wel laag tij aan het worden toen we terug kwamen, maar ik heb nog nooit zoveel golven achter elkaar kunnen pakken. Af en toe snel een boterham, maar toch bijna voor 3u in het water gelegen en op het laatst lag iedereen bij elkaar langs de rotsen, omdat dit nog de enige plek was om te surfen.
Om kwart over 4 onze boards weer ingeleverd en zitten kaarten, een boek zitten lezen en George en Vetle hun was gedaan.
Om 7u weer de gratis bbq, met precies hetzelfde eten. Maar ik had zo'n honger van het surfen, dat het er goed in ging.
Na het eten nog zitten kaarten met George, Anika (Dui) en Teresa (Dui) en erna met een paar mensen de film ‘Mighty Ducks 2' zitten kijken en erna nog een klein stukje van ‘Roadtrip'.
Inmiddels is het half 11 en zitten we in onze warme kamer, met een ventilator die niet zo hard draait als dat we zouden willen.

za 10 mrt
George en Vetle konden hun geplande surfles voor vandaag omruilen voor het gewoon huren van surfboards voor 3u. Ik weer een board gehuurd uit het hostel (20 doller 3u) en samen naar het strand gegaan, waar gewoon helemaal geen enkele golf te zien was. Gelukkig werd het na een half uur ietsje beter en langzamerhand kwamen er bepaalde plekken waar je wel golven goed kon pakken. Ik denk dat ik vandaag, doordat ze zo rustig waren, elke golf gepakt heb die ik maar kon pakken. Lekker kunnen proberen te draaien en zo lang mogelijk op een ongebroken golf te blijven zolang het kon.
Rond half 2 moesten we met zijn allen onze boards weer inleveren en hebben we na een goede lunch de hele middag zitten kaarten, met chips en koekjes.
Rond 5u iedereen het zout eraf gedoucht, mijn backpack voor een groot gedeelte gepakt en in de kamer verder gekaart tot 7u. Helaas hebben we de kamer niet meer voor ons alleen, maar er zijn wel 2 gezellig Zweedse meiden bijgekomen.
De eigenaar van het hostel, een super aardige oude man die altijd een praatje met iedereen maakt, had het vlees weer voor iedereen gebakken op de bbq (elke avond precies hetzelfde vlees, brood en salade). Gelukkig de laatste avond, want elke dag bbq zou me neus uit komen.
George en Vetle hadden na het eten hun bus geboekt, want zij moeten maandag al in ‘Airlie Beach' zijn voor de Whitsundays. En de rest van de avond weer zitten kaarten op de grond in de kamer op een paar matrassen. Iedereen heeft overal spierpijn van het surfen en ik val zo denk ik in 5 sec in slaap. Het is nu nog maar half 10.

zo 11 mrt
Om kwart voor 6 ging alweer de wekker. Alles mee naar beneden gedragen, snel ontbeten en om kwart voor 7 stonden we met zijn 3'en bij het tankstation. Dit keer weer een nieuwe bus, met alleen maar Engelsen en een super toffe buschauffeur met de bijnaam ‘Juud'. Helaas was dit de allereerste bus, waarbij niemand, maar dan ook niemand, contact met andere wilde maken. Op één jongen, Mike, na. Echt zo stom. Reis dan niet met een kleine bus als je zo graag bij elkaar wil blijven, maar huur dan gewoon 2 auto's.
Ons eerste gedeelte was op weg naar Rockhampton: de beefcapital van Australië. In Rockhampton kom je eerst binnen langs een soort grenshuisje, waarop staat dat je nu de tropische grens van Queensland oversteek. Alles boven Rockhampton is warmer blijkbaar. En overal in de stad staan standbeelden van stieren. Locals probeerde eerst om alle kloten van de stieren te jatten en eraf te trappen, dus daarom hebben ze er nu overal stalen pinnen doorheen gestoken (gelukkig dat ze van plastic zijn, zullen we maar zeggen).
Rond 10 waren we in Rockhampton, waar we stopte bij de Greyhound-Office en tegenover de McDonald's voor ontbijt als je dat wilde. Het eerste moment om contact proberen te maken, maar alleen Mike was de gene met wie je een normaal gesprek kon voeren.
Helaas moest ik hier afscheid nemen van George en Vetle. Ik heb echt een super tijd met hun gehad en waarschijnlijk zie ik ze in Cairns nog een paar dagen. Anders kom ik deze zomer gewoon naar het vakantiehuis van Vetle en gaan we skiën en zo.
Voor George en Vetle kwamen in de plaats: Yvette (Nederlands meisje dat ik al 2x eerder had ontmoet), Germaine en Rebecca uit Sydney. Gelukkig had iedereen precies hetzelfde gevoel over de groep en konden we het met zijn 4'en (en uiteindelijk nog 2 Duitse meisjes op de boerderij) prima met elkaar vinden.
Nu konden we dan eindelijk op weg naar ons doel van vandaag: Kroombit Cattle Farm. Dit is een boerderij dat ligt in het gebied/landschap met de naam ‘Kroombit' en een Aboriginal naam die betekend ‘witte papagaai/white kakatu' (die zag je dan ook op de boerderij). Kroombit ligt een stuk land inwaarts en ligt ook echt in de ‘Outback'. Op een gegeven moment verlaat je de harde weg en draai je als het waren het land van de boerderij op. GEWELDIG! Zandwegen en uitgestrekte vlaktes met groen/geel (erg groen vanwege alle regen) gras, rotsen, bergen en kale of begroeide bomen. Voor mij het perfecte beeld van wat Australië eigenlijk is.
Na een korte stop bij een gigantische dam, die na 14 jaar eindelijk dit jaar weer eens de bovenste rand had geraakt met water. Kwamen we aan bij de boerderij. Waar een aantal cowboys ons al met motor, paard of in outfit ons op stonden te wachten.
Na eerst naar het toilet gegaan te zijn met zijn allen, konden we aanschuiven voor de lunch. Ik had steak met salade en brood. Tijdens de lunch kwam een cowboy op paard uitleggen wat je allemaal kon doen vandaag en wat de planning was.
Ik had me vandaag ingeschreven voor paardrijden. Ik hed het nog nooit gedaan en het leek me wel leuk om dat dan nu hier in de Outback eens te proberen. Ik denk dat we met 15 paarden uiteindelijk het land in trokken om alle geiten terug te brengen naar hun hok. Ik zat op het paard ‘Bob'. Een uit racepaard, iets te eigenwijs af en toe maar super leuk om op te rijden als je nog nooit op een paard gezeten had. De paarden volgden elkaar eigenlijk allemaal en wisten precies wat ze moesten doen.
Uiteindelijk zijn we 3x met zijn allen op zoek gegaan naar geiten. Je moest er proberen met ze allen achter te komen en dan schreeuwend alle geiten in dezelfde richting terug te brengen.
Nadat we dit gedaan hadden en de paarden weer terug gebracht, zijn we met zijn allen achterop de auto gesprongen terug naar de plek waar wij de geiten hadden gestald.
Eerst kregen we een demonstratie hoe je kleiduiven kon schieten en één cowboy liet even zien dat 2 tegelijk ook geen enkel probleem hoefde te zijn. Erna werd ons geleerd hoe we lasso moesten gooien. 10min staan oefenen en uiteindelijk moesten we in teams van 3, proberen een ram te vangen. Alle mannen in de kooi hadden al gelijk ruzie, dus een lekker sfeertje om er midden tussenin te gaan staan. Ik ben samen met de 2 Duitse meiden, die hier al langer waren, de kooi ingestapt en uiteindelijk had één van hun een ram. Wij snel de horens gepakt, zogenaamd gebrandmerkt voor 3sec, en vervolgens uit de kooi getrokken en vrijgelaten. Hier deden we 50sec over, niet heel slecht voor een eerste keer.
Voordat we weggingen lieten de 2 cowboys die ons hielpen (man en vrouw) even zien hoe je een mooie doos met gas kon laten ontploffen door erop te schieten en we hadden een geweldig mooie rode zonsondergang tussen de bomen en de wolken.
Helaas had ik vandaag geen water mee kunnen nemen op het paard en de zon was goed fel, dus ik voelde het al aankomen: migraine. Gelijk plat gaan liggen en gelukkig maakte Yvette me wakker toen het eten er was. Ik had het geitproeven gemist, maar toch maar geprobeerd om iets te eten: champignonsoep (ja jullie lezen het goed) en vlees met salade. Gelukkig deed een hoop zout, veel water en goed eten me goed. Langzamerhand verdween de koppijn en kon ik gelukkig meedoen aan het avondprogramma.
Eerst kregen we een praatje van een oude man, de eigenaar van het land, over wat ze allemaal deden en welk vee ze hadden. Daarna ging hij ons leren met de zweep te slaan. Dit gaat met het geluid van het licht, vandaar de harde klap die je hoort. Na heel veel oefenen kreeg iedereen toch goeie klappen uit de zweep, met zowel korte als lange zwepen.
Volgende activiteit: mechanical bull. Super, super lachen. Je moest een zakdoek om en een cowboyhoed op. Ik was uiteindelijk 2^de geworden met 5sec in de 3^de ronden. We hadden met zijn 5'en (15 totaal) de 3^de ronde gehaald en iemand anders was 1sec langer blijven zitten (eerste 2 rondjes moest je 8sec blijven zitten).
De rest van de avond hebben we vooral veel drankspelletjes gedaan. En voor het eerst maakte het niet uit als je meedeed met water of frisdrank. We hebben cowboys&indianen, 21'en, walking up to table mountain en flip the cup gedaan. Als laatste deden we hetzelfde spel als dit ik in N-Z gedaan had, waarbij je met je monde en kartonnen doos van de grond moest pakken, zonder met je handen en knieën de grond te raken. Hier eindelijk mijn ‘revenge' kunnen pakken, want ik haalde het nu wel tot het allerlaatste stukje karton dat op de grond lag (de doos was verdwenen en er lag alleen nog maar en klein stukje karton op de grond).
Rond half 12 lag ik in mijn bed. Samen in de kamer met alle jongens: Dave, Mike en John. In een soort van houten hut (waarbij alle kamers aan elkaar vast zaten), met de airco aan om de muggen weg te jagen.

ma 12 mrt
Ook vandaag weer om kwart voor 6 mijn wekker gezet. Vannacht vaak wakker geworden vanwege de airco die veel te koud stond, maar toch redelijk geslapen en geen muggen.
Het ontbijt was serials, toast, beans en tea or coffee. Je toast, bonen en thee/koffie werden op de bbq gemaakt, dus het had wel iets om zo je ontbijt te moeten maken.
Om 7u zaten we met zijn allen weer in de bus, terug op weg naar Rockhampton. Waar we rond kwart over 9 weer aankwamen bij de Greyhouds-Office en tegenover de McDonald's. Hier afscheid genomen van Germaine en Rebecca, zij gaan nu richting Brisbane.
Om 10u vertrokken we met de rest van de mensen richting Airlie Beach, een lange busrit. Eerst een korte toiletstop, midden in een stortbui. En om half 2 hadden we een lunchstop in een klein dorpje en rond kwart over 2 waren we alweer op weg naar ons einddoel van vandaag. Het laatste stuk van onze busrit, was overigens wel heel mooi. Je reed over de weg en om je heen zag je allemaal hoog gras met erachter hoge bergen en veel bomen erop. Met de zon die soms tussen de wolken door kwam, gaf dit een mooi gezicht.
Ik denk dat we rond half 5 aankwamen in Airlie Beach. Het deed me een beetje denken aan Queenstown (N-Z) in het klein. Eén lange straat met hostels en bars en een haven aan het water waar je al een aantal eilanden van de Whitsundays kan zien liggen.
Ingecheckt met Yvette, Dave en Mike in ‘Nomads' hostel. Een soort van groot vakantiepark, met zwembad in het midden en huisjes eromheen (super gaaf). Toen ik mijn kamer in liep, werd voor mij duidelijk dat toeval echt bestaat, want ik zit samen in de kamer met Hannah en Melanie. Super, super leuk om elkaar weer zo te zien. De andere mensen op de kamer zijn een jongen uit Engeland (Simon), een meisje uit Engeland (Katrin) waarmee ik toevallig ook in de YHA in Noosa zat en een jongen die alleen maar een handdoek mee heeft en er nooit is. We noemen hem daarom ook de ‘towell guy'.Toen ik naar buiten liep kwam ik Maria en Veronica tegen, die toevallig net een gratis auto gekregen hadden om terug te rijden naar Brisbane.
Rond 6u pasta in de veel te dure supermarkt gehaald met Yvette en onder weg kwam ik Alec en Noah tegen. Het is een soort van reünie aan het worden, iedereen is hier op dezelfde plek.
Samen pasta gekookt met Yvette en na het eten ben ik naar de ‘Beach' bar gelopen, waar Hannah en Melanie samen met Simon (ook uit onze kamer) al aan een tafel zaten met live muziek op het podium. Leuke avond gehad met zijn allen: veel gelachen en bijgepraat.
Hannah zit nog steeds in de bar, maar Melanie en ik waren te moe om te blijven. Dus inmiddels is het half 12 geweest en lig ik in mijn bed.

di 13 mrt
Geen wekker vandaag en lekker om 9u wakker geworden. Mijn bak cruesli en een toast klaargemaakt en eindelijk mijn Kroombit-verhaal kunnen typen.
Rond 11 ben ik naar het kantoor ‘Explore Whitsundays' gelopen voor het inchecken voor mijn zeiltrip naar de ‘Whitsunday Islands'. Ik moest wat gegevens invullen en ze vertelde me hoe laat ik morgen in de haven moet zijn en wat ik mee mag nemen. Je mag alleen een kleine tas meenemen en alles zonder glas eromheen. Hopelijk is het weer net zoals vandaag en loop je de hele dag in je zwembroek op de boot.
Erna ben ik terug gelopen naar het hostel om mijn camera op te halen en een paar mooie foto's van het strand en de omgeving te nemen. Op de terug weg kwam ik eerst Emer en Laura van de kanotrip en erna Erik, de jongen die ik in het hostel in Adelaide ontmoet had. Grappig om elkaar na 2,5 maand zomaar weer tegen het lijf te lopen. Daarna Louise, die net terug gekomen was van haar trip naar de Whitsundays. Zo grappig ik kom hier zoveel bekende mensen tegen. De meiden die onze kamer schoonmaakte kende ik vanuit het hostel in Brisbane. Zij waren de vriendinnen van Charlotte en stonden naast ons pannenkoeken te bakken.
In de middag met Dave, Katrin, Melanie, Mike, Hannah, Simon naar het meer gegaan (ook hier weer bekende tegen gekomen). Je mag boven Agnes Water niet meer in de zee zwemmen, vanwege de kwallen en eventueel haaien. Dus ze hadden een meer, vergelijkbaar als het meer in Brisbane, gemaakt. Super mooi met palmbomen en gras eromheen, met uitzicht op de oceaan.
Nu is het bijna 5u en zitten we met zijn allen in de kamer te praten over het rare baantje van Mike. Hij heeft namelijk een site waarop meiden foto's zetten en mannen betalen om die foto's te zien.
Het avondeten was na lange tijd weer eens kant-en-klare pasta uit een plastic zakkie, met boontjes. Tijdens het eten stelde Noah me voor aan 2 Nederlandse meiden, die morgen op dezelfde boot zitten als ik. Leuk om dus al in ieder geval 2 personen te kennen.
Na het eten eigenlijk de hele avond met zijn allen in de kamer gezeten en vooral veel gelachen en stomme dingen gedaan. Zoals een rugbybal in de ventilator gooien en kijken waar hij uitkomt of inbreken bij de buren. Dat was meer het niveau van de avond.

woe 14 mrt
Whitsundays werden WETsundays, maar toch één van de allermooiste dingen die ik in Australië gezien heb!
Om half 9 had ik vandaag de wekker gezet. Eerst weer ontbeten en vervolgens nog wat kleine dingen in mijn tas gestopt. Voor 10u moest ik mijn kamer uit zijn en gelukkig kon ik mijn bagage in het hostel stallen (5 dollar 3 dagen).
Omdat ik pas om half 2 in moest checken, ben ervoor naar Peterpan's gelopen voor gratis internet. Hier met Tom zitten praten op facebook en gehoord over zijn ervaringen in Londen. Erna uiteindelijk nog een uur in het hostel zitten wachten, en af en toe naar buiten kijkend naar de stromende regen. Hier kwam ik Adele en Sara ook weer tegen. Zij kwamen net terug van hun zeiltocht en hadden het erg leuk gehad. Ik kijk er dus wel erg naar uit nu.
Om half 2 moesten we verzamelen bij een café in de haven, om vervolgens daar de boot op te gaan. In de stromende regen er heen gelopen en iedereen was al doorweekt voordat we überhaupt aankwamen.
Mijn boot voor de komende 3 dagen heet de ‘Boomerang'. Een super mooie zeilboot die vroeger gebruikt is voor zeilraces. Ik zat dit keer met 30 mensen op de boot: 3 crewmembers en 27 backpackers. Helaas ook dit keer weer met de Engelse vanuit mijn laatste bus, maar gelukkig ook met andere (wel gezellige) mensen. De groep was eigenlijk een beetje verdeeld, maar ik heb mijn 2 dagen vooral doorgebracht met: Kelly&Doreth (Ned), Shovan&Hena (Eng) en Agatte&Stefani (Fra).
Eenmaal aan boord kreeg iedereen een bed toegewezen. Ik sliep in het bovenste bed in het midden van de boot. Eentje die je uit kon klappen, maar erg grappig om te zien.
Het eerste gedeelte van de trip was met een regenjas bovenop en voorop op het dek. We voeren de haven uit en dan zie je in de verte al allemaal grote en kleine eilanden liggen. De één met wat meer rotsen en de andere met af en toe een klein strand, maar allemaal bedekt met bomen. Ik had niet het gevoel dat ik in Australië zat op dat moment. Blauw water en super mooie eilanden om je heen. En vrij aan het begin van onze trip, zwommen iets verderop dolfijnen in het water. Een mooi begin van mijn zeiltrip om zo maar te zeggen.
Ik denk dat we 2u gevaren hebben naar ‘False Nara' voor onze eerste snorkelstop. Voordat we aankwamen zijn we eerst de ‘Whitsunday Passage' gepasseerd. De officiële entree voor de Whitsunday Islands.
Mijn allereerste keer snorkelen: super super super gaaf. Iedereen moest een wetsuit aan, vanwege de eventuele kwallen, en vervolgens een duikbril met snorkel op je kop. We werden steeds in de boot met 9 mensen naar de plek gebracht en daar een tijd in het water gelegen boven het ‘reef'. Ontzettend mooi om van alles te zien: koraal, grote vissen, kleine vissen, grijze vissen, gekleurde vissen, noem het maar op.
Na het snorkelen had onze kok een paar schalen nachos voor iedereen gemaakt en ondertussen zeilde we (alles met de motor vandaag) naar onze slaapplaats voor vannacht: Hook Passage.
Iedere boot heeft ongeveer dezelfde route, dus je komt dezelfde boten altijd tegen en zo lagen we ook met 4 boten op dezelfde plek. Bij één van de eilanden hebben we ons anker uitgegooid, het zeil bovenop het dek ging uit om onder te zitten en iedereen zat bovenop het dek met elkaar te praten, wat te drinken en muziek uit de speakers.
Het avondeten voor de eerste avond was brood, met worst en salade. Erg goed te doen en na het eten stonden er koffie, thee en een grote schaal met koekjes klaar (mijn afdeling).
De rest van de avond beneden in de boot en later bovenop het dek kaartspelletjes en drankspelletjes gedaan. Nog steeds met dezelfde mensen en erg gezellig: veel gelachen en foto's gemaakt.
Ik denk dat ik uiteindelijk rond 11u in mijn bedje lag. Als je stil lag hoorde je de het water tegen de boot slaan en voelde je de boot deinen (heerlijk gevoel om in slaap proberen te vallen).

do 15 mrt
Om 7u stond het ontbijt alweer klaar. Nog nooit zo vaak wakker geworden in één nacht. Iedereen had zijn natte spullen beneden hangen, waardoor het een sauna was en niks wilde drogen.
Terwijl iedereen het ontbijt aan het eten was, voeren we inmiddels alweer op weg naar ‘Whit Haven Bay' (voor mij het hoogtepunt). Heel af en toe probeerde de zon door te komen en zag je een witte lijn van de zonnestralen weerspiegelen op het water.
Rond half 9 werden we met zijn allen afgedropt bij ‘Tongue Bay'. Hier zijn we met één van de mensen van de crew door het regenwoud naar een uitkijkpunt aan de andere kant, over de ‘Whit Haven Bay' gelopen. Een geweldig uitzicht. Het was droog, maar helaas bewolkt. Dus alle plaatjes van de ansichtkaarten kreeg je niet, maar het was nog steeds erg mooi. Het was laag tij en voor je zag een geweldig grote baai, met het meest witte zand dat er maar bestaat (de NASA heeft het gebruikt voor de lens van de grote telescoop, je mag het niet meenemen, maar je kan er wel je tanden mee poetsen). Aan de overkant lagen bergen, met ervoor stroken zand en stukken laagstaand water. En aan de rechterkant kon je het beroemde ‘Whit Haven Beach' zien liggen.
Nadat iedereen genoeg foto's had gemaakt, zijn we met zijn allen naar beneden gelopen om vervolgens daar het water in te lopen. Hier heb ik een kleine haai van een afstand zien zwemmen en terwijl je in het water liep passeerde op een afstand regelmatig roggen. De schipper had ons verteld ook schildpadden te kunnen zien, die bleken achteraf aan de andere kant te zitten, maar wel een immens grote zeester op de bodem zien liggen. Het water was zo helder dat je echt alles kon zien.
Rond half 12 waren we weer terug op de boot, net op tijd want het was alweer begonnen met regenen.
Na een heerlijke lunch (brood en salades/pasta), zijn we naar ‘Blue Pearl Bay' gevaren voor onze 2^de snorkelstop. Dit was een behoorlijke rit van zeker 3 uur op het water. We hebben voorop op het dek, met regenjas aan, in de regen en later in de droogte gelegen. Af en toe kreeg je een plens water van voorop de boot over je heen, maar genietend van het uitzicht was dit goed vol te houden. Het zeewater en ook de temperatuur zijn nog steeds erg warm, dus als het regent is het nog steeds warm. Ook tijdens deze tocht zagen we weer iets in de verte 2 dolfijnen.
Mijn 2^de snorkel was nog mooier dan de eerste. Het koraal was met nog meer kleuren (grijs, blauw, rood) en een van de schippers gooide steeds voedsel in het water, waardoor je echt letterlijk tussen honderden vissen zat. De meest mooie kleuren en grote en kleine vissen gezien. Af en toe zwom er een duiker onder je door, want dit was ook de plek voor sommige mensen om een duikcursus te volgen, maar vooral genoten van al het moois onderwater. Helemaal op jezelf en gewoon genieten van alles wat er onder je zwemt.
Na het snorkelen zijn we doorgevaren naar: Langford Island. Dit is een heel klein eiland, bestaande uit alleen maar zand, omringt door grote eilanden met wilde begroeiing op een afstand. In de verte zag je ook een eiland liggen met een resort erop, waar je kon verblijven voor veel te veel geld.
Met zijn allen werden we naar het eiland gebracht voor de zonsondergang. Helaas veel te veel wolken, maar gelukkig wel droog. Met 2 schalen vol met chips, kaas en koekjes hebben we een tijdje op het eiland gezeten. De ene groep speelde rugby en wij probeerde een piramide met elkaar te bouwen en veel rare foto's te maken. Als je heel goed keek zag je af en toe een schildpad in de verte adem halen boven water en dan weer verdwijnen.
Omdat het al donker was en we iets meer gevaren hadden vandaag, vanwege het veranderen van de duikplek, werd dit ook onze slaapplek voor vannacht.
Eerst weer met zijn allen onder het zeil gezeten en voor het eten nog snel gedoucht. De toilet en de douche zijn hetzelfde kleine hokje en je moet gewoon de kraan uit de bak trekken en dan heb je een douche (voor 30sec).
Onze eerste kok had een pan kokend heet water over haar voet gekregen, dus moest helaas voor haar gewisseld worden met een andere kok. Hij had voor ons als avond eten spaghetti bolognese gemaakt met sla en knoflookbrood.
Eigenlijk was deze avond weer hetzelfde als die van gisteren: koffie/thee/koekje, muziek, kaarten, drankspelletjes en veel lol.
Rond 12 weer mijn bedje ingeklommen, voor hopelijk nu een wat betere nacht.

vrij 16 mrt
Toch wel redelijk goed geslapen moet ik zeggen. Rond 7u weer aan het ontbijt en helaas op weg terug naar ‘Airlie Beach'.
Omdat we de afgelopen dagen nog helemaal niet gezeild hadden, gingen vandaag de zeilen uit (voorop klein en achterop groot) om een poging tot zeilen te doen. Ik had af en toe meer het gevoel dat we achteruit gingen dan vooruit, want er was geen enkel zuchtje wind. MAAR, de zon was doorgekomen. Dus in een mum van tijd zat iedereen in zwemkleren en met zonnebrand voorop het dek, zoveel mogelijk zonnestralen te vangen.
Halverwege de terugweg vertelde onze kapitein wat over het gebied waar we nu eigenlijk zitten. De Whitsunday Islands zijn 74 eilanden midden tussen een paar grote stukken reef (al onderdeel van ‘the Great Barrier Reef'). Zo vertelde hij dat koraal een plant, limestone en mineraal is. De vissen die je ziet, maar een heel klein gedeelte is van alle soorten die je in het reef kan vinden. En aan het eind een heel korte les over zeilen. Hoe zorg je ervoor dat je wind vangt (had ik in N-Z toen ook geleerd).
Ons laatste stukje op de boot sloten we net zoals het begin van onze trip af in de regen. Iedereen zijn spullen beneden gepakt, een enquête over de trip ingevuld en een map van alle plaatsen waar we de afgelopen dagen geweest waren in de tas. Om vervolgens met regenjas op het dek te gaan zitten en te kijken hoe we weer aanlegde.
Om 11u waren we weer terug in het hostel (Kelly, Doreth en ik). Waar we om 12u onze kamer in konden.
Ik heb toen gelijk mijn was gedaan. Sommige mensen hadden het wel eens over ‘bed bugs' gehad na vooral zulke zeiltrips (omdat ze vaak de bedden niet goed verschonen), dus ik heb voor de zekerheid alles maar in de was gegooid.
Ondertussen waren tijdens de lunch Noah en Alec ook aangeschoven. Zij hadden samen met Kelly en Doreth ‘Fraser' gedaan. En Alec was ook op de zeiltrip geweest, voor 3 dagen en vooral om te duiken.
De rest van de middag mijn was in de droger gedaan en tussen de buien door weer naar Peterpan's gelopen voor internet.
Om 5u terug in de kamer hadden we 3 nieuwe Nederlandse gasten erbij. Ze kwamen uit Hoorn en alleen dat accent is al grappig genoeg.
Kelly en Doreth hadden voor mij een voucher geregeld voor de ‘Phoenix' bar. Hier kon je als je een drankje van 5 dollar kocht een ‘gratis' pizza krijgen. Wij helemaal klaar voor een goeie maaltijd, kreeg je GVD een halve pizza. Die was dus in 5min op, met als gevolg dat we erna met zijn allen doorgelopen zijn naar de McDonald's voor een 2 dollar ‘Cheese Burger'.
Om 8u hadden we met zijn allen afgesproken in het appartement van Hena en Shovan. Zij hadden 3 zakken met 4 liter ‘goon' (backpackers wijn) gekocht, die op moesten (helemaal niet nagedacht over hoe veel dat wel niet was). Weer gelachen, gepraat en drankspelletjes gespeeld met zijn allen. Tegen 11u hebben we Noah en Alec opgehaald bij de ‘Down Under Bar' en zijn we door gelopen naar ‘Mama Africa'. Hier tot 12u met zijn allen verbleven en erna gingen eerst Agatte, toen Hena&Shovan en erna Stefani naar huis. Uiteindelijk hebben Noah, Alec, Kelly, Doreth en ik het tot half 3 volgehouden. In het begin was het gezellig, maar na een tijdje voelde je de sfeer veranderen en werd het voor mij gelijk weer duidelijk waarom stappen in het buitenland altijd anders is. Buiten stonden mensen te vechten en genoeg beveiligingsmensen eromheen.
Alec en Noah hadden nog honger, dus via een kleine om weg langs de McDonald's, lag ik om 3u in mijn bed en was ik binnen 5 sec vertrokken.