Hallo Iedereen,

Hoe is het daar aan de andere kant van de wereld? Hoorde dat het weer in Nederland beter is dan hier. Ik heb de afgelopen weken in echt noodweer gezeten, wat ik nog nooit zo heb meegemaakt. En dan zat ik nog niet eens in het ergste gedeelte haha...
Morgen ga ik duiken en snorkelen in de Great Barrier Reef en dan vlieg ik maandag alweer naar Thailand. Ik ben al gewoon 5 maanden onderweg en het lijkt aan de ene kant maar zo kort, maar aan de andere kant ook alweer zover weg.
Hopelijk weer veel plezier met het lezen van dit lange verhaal en een paraplu met lezen zou niet overbodig zijn:P

Groetjes,
Jip

ps.Ik kreeg van sommige mensen te horen dat ze af en toe wat foto's met mij erop miste, maar ik heb er nu een paar bijgedaan (facebook) met mijn allergrootste vrienden erop:D

za 17 mrt
Om 8u straks zat ik voor de McDonald's om te gaan skype met Pap&Mam. Helaas werkt op de één of andere manier mijn laptop nooit bij de McDonald's, dus ben ik terug gelopen naar het hostel om in een hangstoel te gaan zitten skype (vooral veel bejaarde lol gehad, om het zo maar te zeggen).
Kelly en Doreth waren inmiddels vertrokken en de Nederlandse gozers waren ook hun spullen aan het pakken, omdat zij vanmiddag de boot op gaan.
De rest van de middag met Daan, Roy en Tobias (echte voetbalfanaten) zitten kaarten. Rond 2u zijn zij richting de boot gelopen en ben ik boodschappen gaan doen, want ik heb nu echt helemaal niks meer. Onderweg zag je allemaal mensen met groene hoeden lopen, omdat het ‘St. Patrick's day' is vandaag (een Iers feest, maar geen idee wat het inhoudt).
Inmiddels zit ik nu op mijn bed alvast wat over vandaag te type. Er zijn nieuwe mensen in mijn kamer, maar lang niet zo gezellig en spontaan als de vorige, op 2 Zweedse meiden na. Ze stoppen vaak alle mensen die bij elkaar op de boot gezeten hebben in een kamer.
De rest van de middag heb ik weer een stuk van de ‘Big Lebowski' zitten kijken, waar ik gisteravond aan begonnen was en ik ben naar Peterpan's gegaan om met Marloes te skype. Af en toe wat hapering met het geluid, maar toch weer bijgepraat sinds lange tijd.
Rond 7u pasta gemaakt en erna met Yvette, een Ier, Engelsman en Duitser aan een tafel zitten praten. Zij gingen vanavond St Patrick's Day vieren, maar ik ben lekker mijn bed ingedoken. Eerst nog met Frieda, één van de Zweedse meiden en later met een Frans meisje in de kamer zitten praten. Ze waren beide naar N-Z geweest en ook Frieda gaat naar Thailand hierna.
Inmiddels is het 11u geweest en ga ik maar eens slapen. Morgen om 7u gaat de bus namelijk al richting Townsville, waar ik de ferry pak naar Magnetic Island.

zo 18 mrt
Om 6u ging de wekker en om kwart over 7 stonden we buiten voor het Base hostel bij de bus in de stromende, stromende en stromende regen. Dit keer dezelfde buschauffeur als de gene die mij bracht van Brisbane naar Mooloolaba. In deze bus zaten ook weer Yvette en Katrin en ik zat dit keer naast Julie en Josephine. Twee geweldig leuke en gekke Deense meiden. Echt van die personen waarbij je het gevoel had dat je mekaar al jaren kende na 15min.
Om 9u waren we in Bowen voor een kleine plaspauze en vervolgens zijn we de bus weer ingestapt en toen begon ons avontuur van vandaag. Australië heeft maar één weg die van drop/stad naar dorp/stad gaat (niet 4 wegen zoals wij dat hebben). Na 5min kwamen we de eerste plas tegen die we door moesten op de weg en 5min erna was er een hele grote. De politie stond mensen door te sturen met grote auto's en alle lage normale personenauto's moesten uren wachten. Volgens de politie konden wij het halen met onze bus, maar precies in het midden van de stroom met water over de weg, hield de bus ermee op (misschien te weinig vaart of gewoon pech). Iedereen lachen in het begin en allemaal foto's maken natuurlijk. Zeker toen de politie en een truck ons eruit kwam trekken en ons naar een boerderij bracht. De eerste 1,5u was het grappig, maar erna was het niet leuk meer. We zouden vandaag om 12u op Magnetic Island aankomen, maar dit werd uiteindelijk half 6. Eerst moesten we wachten op de grote Greyhound bus die ons op zou komen pikken, maar de eerste reed op merkwaardige wijze ons gewoon voorbij. Toen zou de volgende ons op komen halen, maar die zat al vol. Een automonteur kwam langs, maar nam niet eens de moeite om naar de auto te kijken. Verloren zaak en uiteindelijk een nieuwe motor. Eigenlijk mocht onze buschauffeur door geen enkele overstroming rijden (de politie gaf wel groen licht), dus zijn baas was niet blij. Uiteindelijk werden we na ruim 2u gewacht te hebben op de boerderij opgehaald door een schoolbus om terug gebracht te worden naar het tankstation in Bowen.
Hier uiteindelijk geluncht en een uur gewacht, totdat een nieuwe bus van een andere maatschappij ons op kwam halen. Deze heeft ons uiteindelijk naar ‘Townsville' gebracht om daar de ferry van half 5 te pakken naar ‘Magnetic Island'. Dit eiland doet voor mij qua natuurlijk eigenlijk bijna niet onder voor de Whitsunday Islands. Grote rotsen rondom en verdeelt over het eiland, veel gras en groene bomen. Het gaf mij een gevoel van een soort van paradijs eiland, toen ik het zag liggen vanaf de ferry.
Vanaf de ferry zijn we met een bus, samen met toevallig Noah en Alec, naar het Base hostel gereden. Zij hadden vandaag een auto gehuurd met John (Eng), maar die was ook na een half uur kapot.
Het hostel is een plaatje. Een super mooi resort aan het strand met palmbomen, rotsen, houten huisje. Kortom pararijs, als het mooi weer zou zijn!
De hele avond met Noah, Alec, John, Julie en Josephine in het bargedeelte gezeten. Ik had een pakket voor dit hostel, dus dat hield in een welkomstcocktail en een avondmaaltijd: schnitzel met frietjes en sla. De rest van de avond gelachen en gepraat. Julie en Josephine waren zo moe dat ze rond half 9 al naar bed gingen en toen Noah en Alec rond kwart voor 10 terug gingen naar hun eigen hostel (YHA), ben ik ook maar richting mijn bed gegaan. Ervoor kwam ik nog 2 Duitse meiden tegen van de Whitsundayboot en na nog even bijgepraat te hebben, lag ik rond half 11 in mijn bed.

ma 19 mrt
En alweer regen. Rond 9u mijn bed uitgegaan en eerst een heerlijke warme douche genomen, terwijl het buiten weer met bakken de lucht uit kwam.
Ik had ook één gratis ontbijt, dus rond half 10 zat ik aan de toast met ei en bacon. Waar uiteindelijk ook John, Josephine en Julie aanschoven. Iedereen gaat vandaag weg, omdat je hier gewoon niks kan doen met dit weer. Helaas dus alweer afscheid van Julie en Josephine moeten nemen. Ik ga ze ook niet meer zien, want ze vliegen zaterdag al weer weg. Maar toch erg veel lol met hun gehad in één dag.
Nu zit ik op mijn bed weer mijn verhaal bij te werken, terwijl het buiten iets minder hard regent, maar nog steeds te veel. Gelukkig is het weer aan de hele oostkust van Oz hetzelfde. Een kleine troost dat het dus niet uitmaakt waar je zit op dit moment.
In de stromende regen ben ik naar de supermarkt gelopen om boodschappen te doen (op zich wel een mooie wandeling om te maken). Op de terug weg was ik denk ik nog een kleine 200m van het hostel verwijderd, toen een aardige taxichauffeur me het laatste stuk meenam.
Een half uur onder de douche gestaan om warm te worden en erna lekker zitten lunchen. Tijdens het eten kwam ik in gesprek met Franzi (Dui) en Tessa (Fin). Zij waren de kamergenootjes van de 2 Duitse meiden met wie ik op de Whitsunday boot zat. En de rest van de middag hebben we Madagaskar gekeken en gekaart, met uiteindelijk Clarien (USA) erbij.
Avondeten was pasta met broccoli en erna weer met zijn allen aan tafel gezeten en nog een tijdje met een gozer uit Zwitserland zitten praten.
We zouden eigenlijk Harry Potter gaan kijken met zijn allen, maar iedereen ging eerst iets anders doen. Ik heb toen maar de Big Lebowski af zitten kijken en erna de film Blitz. Ik weet nog steeds de naam van de hoofdrolspeler niet, maar zijn films zijn altijd goed. Van Harry is dus niks meer gekomen.
Nu is het inmiddels kwart over 10. Ik ga zo mijn tandenpoetsen en erna slapen. Helaas moet ik wel eerst door de stromende regen en ik wist niet dat er zoveel regen kan vallen achter elkaar in zoveel dagen. Het moet toch een keertje op zijn zou je zeggen (en hopen).

di 20 mrt
Het is een wonder: het is droog!
Om 10 over half 11 stond ik buiten bij de bushalte om naar het ‘Koala Sanctuary' te gaan. Ik zat samen in de bus met Tessa en Franzi, want zij gingen met de ferry terug naar Townsville en namen daar de nachtbus (als deze rijdt). De busrit was voor mij naar de andere kant van het eiland en kon voor mij niet lang genoeg duren. Overal rotsblokken, groene bomen, mooie stranden en uitkijkpunten over zee.
Met mijn domme kop vergeten uit te stappen bij de goede halte, waardoor ik 10min terug moest lopen. Maar rond half 12 had ik een ticket gekocht voor de Koala Sanctuary. De Koala Sanctuary is een hele kleine dierentuin, dat vastzit aan het YHA hostel.
Om 12u werden we opgehaald door een ranger die ons ongeveer 1,5 rond zou leiden. We waren maar met zijn 5'en (uiteindelijk in ons voordeel denk ik, omdat we overal best lang bleven hangen): twee andere Nederlandse meiden en twee Deense.
In deze 1,5u vertelde de ranger van alles en nog wat en heb ik het volgende gedaan:
- We begonnen bij een kleine vijver waarin een krokodil zat, die we vast mochten houden en mee op de foto konden.
- Vervolgens gingen we naar een ‘zwarte roodstaart Kakabura'. Deze papagaai ging bij je op je arm zitten en je moest vervolgens een zaadje tussen je lippen doen, die hij dan uit je mond ging eten. Niet iedereen kan zeggen dat hij ooit een papagaai gezoend heeft haha.
- Vervolgens gingen we naar de luie wombat die heerlijk in zijn donkere hokje lag te slapen. Iedereen in de wereld heeft het over het uitsterven van de tijger en de panda, maar eigenlijk is de wombat er nog het ergste aan toe.
- Na een kort bezoekje aan de ‘witte Kakabura', die vandaag helaas niks zei, zijn we doorgelopen naar de eerste koala. Deze zat heerlijk tussen de bladeren wazig om zich heen te kijken.
- Volgende stop was bij de: blue tong lizzards, schildpadden en walibi. Een super kleine walibi die eerst niet tevoorschijn wou komen, maar uiteindelijk toch zijn koppie liet zien. Dit terwijl de schildpadden gevoerd werden met vis en wij de lizzards vast mochten houden.
- Volgende plek was weer een andere koala (ze zijn allemaal familie: vader, moeder en kinderen). Deze mochten we aaien en de ranger vertelde dat hij bijna geen tanden meer had, dus vroeg of laat zou sterven.
- Vervolgens gingen alle meiden een koala vasthouden en mee op de foto. Ik vind dit toch iets teveel geld en vond het leuk genoeg om te kijken.
- Hoogtepunt van vandaag: de slang. De ranger had een slang uit zijn hok gepakt die nog niet van huid aan het wisselen was. Hij pakte de slang bij zijn kop en begon zo steeds stukje bij beetje zijn huid eraf te trekken. Super gaaf om dat eens van dichtbij te mogen zien. Nadat zijn huid eraf was mocht/moest iedereen hem natuurlijk om de nek hebben voor een foto. Hoe relaxter je blijft, hoe relaxter de slang is. Hij ging bij mij zelfs om me nek heen slingeren, omdat hij dacht dat ik een boom was.
- Onze laatste stop was bij een gevaarlijke vogel spin. Deze mochten we natuurlijk niet aanraken, maar het dak van zijn hokje ging er wel even af. De ranger vertelde heel mooi dat iedereen het altijd over de 5 gevaarlijkste dieren op aarde heeft en hoeveel er daarvan in Australië wonen. Hier hoort de spin ook bij, maar in de laatste 10 jaar of zo iets is er niemand meer overleden door een spinnenbeet. De kans dat je door een haai, krokodil of auto wordt gepakt is velen malen groter.
Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik van vandaag moest verwachten, maar ik vond het ‘t geld meer dan waard en heb me erg vermaakt. Ik denk dat ik meer beesten vastgehouden heb dan dat je in de Australian Zoo (Steve Erwin Zoo) ooit mag proberen.
Toen ik terug kwam in het hostel, begon het helaas weer even te regen voor een uur. Maar ondanks wat losse kleine buitjes, was het een vrij droge dag.
In de ochtend had ik te horen gekregen dat er geen enkel bus van of naar Airlie Beach reed vandaag, dit betekent dus geen Oz-bus voor mij morgen. Ik heb toen de Greyhound gebeld en deze bus voor morgen geboekt, al moet ik wel in de ochtend bellen of alles weer rijdt.
De rest van de middag weer een beetje zitten ontwerpen en de film ‘Driver' af zitten kijken, waar ik gisteravond aan begonnen was.
Het avondeten was weer precies hetzelfde als gisteren en uiteindelijk dit zitten eten aan een tafel met mijn kamergenoten: twee Duitse meiden en een Zweedse die hier haar duikcursus aan het volgen is (je kan hier een hele training volgen als je dat wilt).
Na het eten toch maar even mijn bus gecheckt en maar goed ook, want de vrouw aan de telefoon had me niet voor morgen ingeboekt, maar de dag erna. Na dit eenmaal goed veranderd te hebben ben ik terug gegaan naar mijn kamer. Waar ik mijn tas weer ingepakt heb en inmiddels op mijn bed dit verhaaltje zit te typen. Ondanks dat het buiten waait is het ontzettend warm in de houten huisjes en ben ik blij met een ventilator en een raam in de vorm van een gaas aan de ene kant.

woe 21 mrt
Na gisteravond nog een stuk van de film ‘The Rite' gekeken te hebben en heerlijk in slaap gevallen te zijn, werden we in de nacht wakker gemaakt door een onaangekondigde gast. Ik dacht dat ik alle dieren wel gezien had gisteren, maar we hadden een possum in de kamer. Hoe hij binnen gekomen is, was een raadsel. Maar hij was van bed naar bed aan het springen en uiteindelijk hebben we hem de kamer uitgekregen.
Wakker worden met strak blauwe hemel en een stralende zon, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Wel helaas op een dag dat ik voor het grootste gedeelte in de bus zit, maar ik mag niet klagen want alles is beter dan regen.
Rond kwart over 8 mijn bed uitgegaan om ruim voor 10u uit te checken. Het was een super mooi hostel, maar hopelijk geen mieren meer in mijn volgende bed.
Om 10.40u de bus naar de ferry terminal gepakt en om 11.10 vertrok deze terug naar Townsville. Daar aangekomen eerst maar eens gecheckt of alles nog wel klopte. De mensen van de Greyhound vertelde mij dat de bus van 12u, waar ik in zou zitten, niet meer ging rijden. Maar gelukkig konden ze mij op de bus van 14.20u naar Mission Beach zetten.
Inmiddels zit ik nu in de ferry terminal op mijn laptop de film ‘The Rite' af te kijken en ik ga zo maar weer aan een nieuwe beginnen om de tijd te vullen. Ik heb in de afgelopen dagen nog nooit zoveel films achter elkaar gezien.
Na Harry Potter voor de helft gezien te hebben, stond de Greyhound bus om 2u klaar. Iedereen zijn spullen erin gedaan en ik zat deze busrit naast Borona (Ire). Een super gekke en leuke Ierse. Het grootste gedeelte van de busrit veel strak gelegen van het lachen en af en toe naar de films ‘Legend of the Guardians' en ‘The Blind Side' zitten kijken. Tussendoor hadden we nog een geweldige stop in een klein dorpje aan het strand, met uitzicht over het water en de bergen verderop. Het eind van het 1^ste gedeelte van de reis was vooral super, super mooi. Je reed door berggebieden heen, met vlaktes vol met bomen op de voorgrond en grote bergen op de achtergrond en af en toe een grote rivier er doorheen.
Borona moest er in Tully uit, want zij ging daar werken voor haar ‘2^nd year visa' en ik ging er een half uur later, rond 6u, uit in ‘Mission Beach'. Waar we met 6 mensen ontvangen werden als royalty's in het hostel: Absolute Backpackers. Waarschijnlijk omdat er maar 1 van de 10 bussen reed vandaag en ze allang blij waren met mensen in het hostel.
Het hostel ligt eigenlijk tussen Mission Beach noord en zuid in. Dagelijks brengen ze je met een busje vanuit het hostel naar beide plekken als je dat wilt (iets voor morgen dus).
Snel al mijn spullen in mijn kamer gedropt en vervolgens boodschappen gaan doen in de Woolworths.
Avondeten: gebakken aardappels, boontjes en 2 hamburgers. Hier had ik zo ontzettend veel zin in. Gewoon even weer heel dom Nederlandse pot.
Tijdens het eten met 3 Duitse meiden en met Yvette, zij zat hier ook, zitten praten over vooral de skydives en rafts die al gedaan waren of die mensen nog gingen doen.
Na het eten een douche genomen en zitten kaarten met 2 Duitse meiden. Er zijn maar weinig mensen in het hostel, maar wel grappig dat je toch weer steeds bekende gezichten tegenkomt.
Inmiddels is het nu bijna half 11. Ga ik zo maar eens mijn tandenpoetsen en waarschijnlijk Harry nog even afkijken. Zodra de zon doorkomt overdag is het gelijk super, super warm en dat merk je ook in de avond. Zou me niks verbazen als het nu ruim boven de 20 graden is (niet om jullie jaloers te maken hoor). Hoe verder je naar het noorden gaat, richting Cairns, hoe warmer het wordt (ondanks het regenseizoen hier).

do 22 mrt
Rond 9u mijn bedje uitgegaan, met buiten een strak blauwe hemel en zon. Hopelijk is het slechte weer nu eindelijk voorbij.
Na mijn ontbijt een paar dingen met de hand gewassen, omdat ze te erg naar regen stonken, bootschappen gedaan en aan het zwembad in de zon gelegen met een nieuw boek: Silent Treatment. Het beste verhaal na Hannibal Lector en de schrijver van ‘The Patient'.
Rond half 12 zou ik met de bus naar een plek in Mission Beach noord gaan voor een looproute door het regenwoud, maar blijkbaar ging deze 15min eerder waardoor ik hem gemist had. Gelukkig was het meisje van het hostel (half Ned, half Fra) zo aardig om me er alsnog heen te brengen.
De grote tocht van 2u was helaas gesloten vanwege de zware regenval, dus ik had er nu eentje van ongeveer 30min. Dit werd uiteindelijk een tocht van 15min. Het regenwoud was overal verwoest door omgevallen bomen en ik ben in deze 15min vaker gestoken door muggen dan in mijn 2,5 maand Australië bij elkaar. De tocht was niet echt de moeite waard, maar ik was weer even ergens anders. En dat in de brandende zon. Op de terug weg naar het hostel zagen we vanuit de auto een ‘Cassowary'. Dit is een speciale vogel die alleen in het noorden van de oostkust leeft en lijkt op een struisvogel. Hij kan niet vliegen en heeft zwarte veren en een blauwe nek.
Terug gekomen in het hostel gelijk een duik in het water genomen om eerst af te koelen en alle jeuk even te vergeten.
Als ik in Cairns ben, ga ik voor een paar dagen naar ‘Cape Tribulation' en ‘Port Douglas'. Deze trip had ik al wel betaald, alleen nog niet vastgelegd. Dus via een telefooncel, omdat mijn mobiel weer eens geen verbinding heeft (neem nooit meer Global Gossip als provider), mijn trip geboekt.
Terug gekomen bij het zwembad was Yvette inmiddels ook weer terug van haar skydive, die echt super vet was. Zij heeft deze reis naar Australië dus gewoon gewonnen (25.000dollar, doe mij een deel ervan). Overal zijn trips en leuke dingen voor haar gepland, zolang ze maar een positieve beoordeling over alle hostels schrijft op alle/haar reisblogs. Wij nemen morgen beide de Oz-bus, maar niemand weet of deze nog wel gaat. De mensen van de receptie in het hostel roepen maar wat, dus ik weer terug naar de telefooncel en de Greyhound/Oz gebeld. Zij konden mij ook niet veel vertellen, maar gelukkig bellen ze morgen naar het hostel om te vertellen wat er allemaal wel en niet rijdt morgen.
De rest van de middag weer aan het zwembad met mijn boek gelegen en tegen een uurtje of kwart 6 begonnen met koken: wraps met appel, gehakt (de burgers die over waren van gisteren), komkommer, tomaat, kaas en ketchup (stond in de ‘free food' bak van het hostel).
Na het eten met John, Stacey (Engels meisje van de bus naar Kroombit en dezelfde kamer in het hostel op Magnetic Island), nog een Engels meisje en Yvette zitten praten. Zij hadden ongeveer de hele dag op een bus moeten wachten, maar gelukkig er wel eentje kunnen nemen uiteindelijk. Tijdens het praten kwam ik er grappig genoeg achter dat alle onaardige mensen van mijn bus naar Kroombit, helemaal niet bij elkaar hoorde. En dat ook Stacey de rest helemaal niet mocht. Ook vertelde het andere meisje dat toen ik op Magnetic Island zat en de laatste avond zoveel regen viel en de stroom uitviel. Zij in Townsville een orkaan hadden gehad en dat er van alles door de lucht vloog. Het kon dus nog beroerder en we lagen maar 15min met de ferry van elkaar vandaan.
De rest van de avond samen met ook André en Sandra (Zweden van mijn boottrip naar de Whitsundays) zitten kaarten: shithead, hartenjagen, blackjack, jaag de aas (vertaling).
Nu is het 11u geweest en duik ik de warme kamer en mijn bed weer in.

vrij 23 mrt
Om 8u ging vandaag, voor de verandering, weer de wekker (Grappig en ook irritant dat ik zo vaak met dezelfde zin begin in mijn verhaal. Ik weet niet echt of ik anders ben gaan schrijven tijdens mijn reis, maar ik weet wel dat ik vaak dezelfde dingen gebruik). Mijn backpack gepakt, ontbeten en toen maar zitten wachten op de bus. De kerel van het hostel zei dat er een Greyhound om 12u zou gaan, 3 Deense meiden zouden er al eentje om 11u pakken. Geen idee wie of wat ik moest geloven.
Om kwart voor 11 samen met de Deense meiden en Yvette naar de busstop gereden en hier kwamen we er na half 12 wel achter dat er iets niet meer klopte.
Op wonderbaarlijke wijze kwam om 12u ineens een Oz-bus aanrijden. De eerste bus die toevallig weer naar het noorden reed en met dezelfde buschauffeur (Bud) die de laatste bus reed die toen kapot ging.
We zouden vandaag om 6u pas in Cairns aankomen omdat de Oz weer een nieuwe activiteit erbij gedaan had, die ze eerst 10 jaar lang niet meer erbij in hadden zitten.
We zijn met 4 mensen in de bus naar de ‘Tablelands' gereden. Een FANTASTISCH berggebied. Na een korte stop van een half uur in ‘Innisfails', zijn we de bergen in getrokken. Hier reed je lange tijd over een weg met om je heen alleen maar heuvels, groen, bergen en geweldig uitzicht. Het gebergte wordt zo genoemd omdat het zoveel meter boven zee-level ligt en als het regent en de ‘vallei' onderloopt, lijkt het net een tafel. Hier staan ook de 2 hoogste bergen van Queensland: net iets meer dan 1600m hoog.
Onderweg gestopt met de bus langs de kant voor een paar mooie foto's en vervolgens het regenwoud ingereden (één van de oudste ter wereld). Waar we stopte bij een geweldig uitkijkpunt: Crawfords Lookout. Je keek door een smalle opening door de bomen naar beneden en daar lag onder je een rivier met erachter een gigantische berg met bomen.
Onze volgende stop was rond half 3, bij: ‘Millaa Millaa Falls'. Een super mooie waterval waar we een paar minuten hebben staan kijken en genieten.
Erna de bus weer in op naar het plaatsje ‘Maland' (beroemd om zijn melk en het oudste/grootste houten gebouw van Australië (heel toepasselijk de pub)), om vervolgens door te rijden naar ‘Lake Eacham'. Een groot en mooi weer, waar heel toevallig 2 oude Nederlandse echtparen net van plan waren het water in te gaan (je komt ze weer overal tegen). Er zouden hier ook schildpadden moeten zitten, maar nu alleen maar vissen gezien (het water was super helder).
Onze laatste echte stop van vandaag was bij ‘Curtain Fig Tree'. Ik heb nog nooit zo iets mafs en massaals gezien. Vroeger stond er een normale slanke boom. Maar door een zaadje in één van de takken, begonnen er allemaal slierten langs de boom te groeien, die als het waren een tweede boom eraan vast werden. Deze boom doodde daarmee de andere boom en zorgde ervoor dat hij scheef ging staan. Het resultaat is een gigantische massa van slierten in de vorm van een boom. Super mooi en ook grappig om te zien.
Na nog een hele korte tankstop kwamen we rond 6u aan in Cairns. Waar Yvette en ik toevallig in hetzelfde hostel verblijven: Gilligan's. Het partyhostel van Cairns en ik wist gelijk al dat dit niet helemaal mijn hostel zou zijn. Een super grote club eronder, zwembad en te veel kamers vol met mensen.
Tijdens het inchecken kwam ik Melanie, Hannah, George en Vetle alweer tegen.
Ik zit gelukkig in een vrij rustige kamer, en naast mij zit Yvette toevallig in een kamer met Melanie en Hannah.
Na gratis eten gegeten te hebben in de bar beneden (rijst met vlees, wat veel en veel te weinig was), ben ik onder de douche gesprongen en erna naar de kamer van Hannah en Melanie gegaan. Daar kwamen later namelijk Adele en Sara om de verjaardag van Adele te vieren (20 jaar). Hannah en Melanie hadden heel leuk een chocolade taart met kaarsjes gekocht.
De rest van de avond tot 11u met super veel mensen in de kamer gezeten om vervolgens naar de club beneden te gaan. Waar ik het na een half uur al wel gezien had en na hun ge-sms't te hebben buiten vervolgens Doreth, Kelly, Noah, Alec en nog 4 Nederlanders tegenkwam. Hiermee zijn we tot 3u naar een gezellige Engelse pub gegaan en daar de hele avond doorgebracht.

za 24 mrt
Rond kwart over 10 mijn bed uitgerold. Ontbeten in de keuken die bij mij om de hoek van de kamer zit en vervolgens mijn tas met laptop gepakt om opzoek te gaan naar een Peterpan's kantoor.
Gelukkig zat deze vrij dichtbij en binnen liep ik gelijk Noah alweer tegen het lijf.
Na een half uurtje wachten was ik eindelijk aan de beurt om een trip naar de Great Barrier Reef te boeken. Wat verschillende maatschappijen met het meisje van Peterpan's doorgenomen, maar eigenlijk was er maar één favoriet voor hun en hierbij kon je ook een introductieduik doen. De 31^ste Maart ga ik op de ‘Ocean Freedom' (boot) naar de Reef om te snorkelen EN te duiken.
Vervolgens mij mail weer eens gecheckt, nadat ik eerst om één of andere reden mijn account opnieuw moest activeren omdat hij zogenaamd geblokkeerd was. En een hostel geboekt in Port Douglas en een ander hostel in Cairns voor als ik terug kom (zeker niet Gilligan's).
Rond half 3 terug gelopen naar het hostel. Snel mijn zwemspullen gepakt en rond 3u lag ik aan het meer samen met Hannah, Noah, Alec, Kelly, Doreth, Laura en John (Nor). Een super mooi zwembad/meer, grenzend aan de zee. Hier een balletje over gegooid en zitten kaarten.
Cairns is echt de plek voor backpackers om rond te blijven hangen of hun trip af te sluiten. Iedereen zit met groepjes bij elkaar op het gras bij het water en verderop speelt een bandje livemuziek. Hier kreeg ik echt weer even het gevoel hoe gelukkig ik wel niet mag zijn met wat ik allemaal al gedaan heb en met wat voor leuke mensen ik hier nu ben.
Rond 6u terug gelopen naar het hostel om erna boodschappen voor mijn trip voor morgen te doen. Mensen vertelde mij dat er misschien geen koelkast is, dus ik kan maar beter wat meenemen in plaats van daar een maaltijd te moeten kopen.
Terug gekomen in het hostel was Yvette terug van haar trip op de Ocean Freedom, dus ik kon mooi alvast wat horen over hoe het was. En samen met Hannah en Melanie, nadat ik mijn packpack weer ingepakt had, zijn we weer voor het gratis eten gegaan. Dit keer weer rijst, maar nu met gekruid vlees (als nog te weinig).
Rond 8u ben ik naar de kamer van George en Vetle gegaan, die ik onderweg van het boodschappen doen tegen was gekomen, want dit is hun laatste avond in Cairns. Morgen vertrekken ze naar Sydney om nog te werken en dan 4 weken Hawaï.
De hele avond bij hun op de kamer gezeten en gepraat met hun Noorse kamergenoten en een Noorse vriend van George die hier nu ook in Cairns was.
Rond 11u kon ik mijn ogen niet meer openhouden en ben ik naar mijn eigen kamer gegaan. Helaas nu echt voorgoed afscheid moeten nemen van George en Vetle. Maar misschien in de zomer een tripje naar Noorwegen (als ik geld heb) en anders gaan we over een paar jaar, samen met Louise, een roadtrip langs de westkust en het midden van Australië doen (heeft iedereen genoeg tijd om te studeren en geld te sparen).

zo 25 mrt
Om 6u had ik de wekker gezet en om kwart over 7 zat ik buiten om opgehaald te worden voor mijn tour naar ‘Cape Tribulation', met het bedrijf ‘Active Tropics Explorer'.
Rond 10 voor half 8 kwam Alen, onze gids voor vandaag, mij ophalen en zo zaten we na een rondje door de stad met 8 mensen in de bus (waaronder Philip een jongen uit Zwitserland en Anna een meisje uit Duitsland, die ik vaker gezien heb, maar nog nooit echt gesproken haha).
Op de weg naar ‘Port Douglas, waar we eerst een vrouw uit Zweden op gingen halen, reden we steeds langs de kust. Af en toe zag je tussen de bomen het strand en de oceaan verschijnen. En helemaal aan de andere kant zag je een grote berg in de wolken liggen, dit is Cape Tribulation.
Rond 9u hadden we de Zweedse vrouw opgehaald en konden we eindelijk aan onze trip beginnen.
Op weg naar een café waar we kort zouden stoppen voor koffie, thee en inschrijven, reden we door de rietsuikervelden en theeplantages. Waar we uiteindelijk rond kwart voor 10 uitstapte bij het café, om vervolgens 5min door te rijden naar de plek waar we op de boot stapten voor een cruise over de ‘Daintree River' opzoek naar Krokodillen.
De tocht duurde 45min en mensen hadden me er al voor gewaarschuwd dat de kans dat je niks zou zien heel groot was. Maar na 15min zagen we er eentje van ongeveer 1,5m in het water achter een boom verscholen liggen. Maar 1 krokodil gezien dus, kleine teleurstelling, maar beter iets dan niets.
Na de boottocht weer terug de bus ingesprongen, door het ‘Daintree Rainforest' gereden (oudste van de wereld), op weg voor onze looptocht over de boardwalk door het regenwoud.
Een tocht van ongeveer 40min in de regen, waar we weer veel hebben gezien. Naast veel bijzondere bomen en planten, uiteraard ook weer wat mooie grote spinnen.
Rond half 1 kwamen we aan in Cape Tribulation. Je kunt het amper een dorp noemen, het is meer een geweldig mooi gebied midden in het regenwoud. Het ‘Daintree Rainforest' in ‘Daintree National Park'. Na eerst een paar andere afgezet te hebben bij hun hostel, reden we midden de middle of nowhere in op weg naar ‘YHA Beach House'. Een soort van vakantieachtig huisjesdorp midden in het regenwoud.
Hier ingecheckt bij de meest hyperactieve vrouw achter de balie, die je jezelf maar voor kon stellen (super). En gelijk mijn verblijf met een nacht verlengt. Eigenlijk is dit een 2-daagse tour, maar ik wil overal net iets langer blijven om wat meer te kunnen zien en die gelegenheid bieden ze je ook.
Na mijn spullen in mijn kamer gedropt te hebben, ben ik naar ‘Cape Tribulation Lookoutpoint' gelopen. Een uitkijkpunt halverwege een berg, die wat verder het water insteekt, die je via ‘Cape Tribulation Beach' kon bereiken. Ondanks de regen een GEWELDIGE strandwandeling gemaakt. Ik weet bijna wel zeker dat dit voor mij tot nu toe de meest mooie omgeving is waar ik geweest ben in Australië.
Het uitkijkpunt was niet heel bijzonder, maar onderweg terug naar het hostel in de zachte regen zag je af en toe vissen het water uit springen en de wolken langs de beboste bergen trekken. PARADIJS!
Inmiddels zit ik in mijn hutje, helaas nu met 2 andere gasten (ik had stiekem gehoopt een kamer voor mezelf te hebben), weer mijn verhaal over gisteren en vandaag bij de werken.
De rest van de middag bij de bar weer mijn boek zitten lezen (met muggenspray) en blijkbaar vlakbij een kei grote spin die zijn web gespannen had boven de pooltafel. Je hoeft hier echt maar 5 meter te lopen en je komt de ene mooie spin na de andere tegen. Sommige zijn zeker en soms zelfs groter dan je hand (geweldig).
Voor het eten een heerlijke warme douche genomen, ook tussen de spinnen en een wandelende tak (kwam ik later achter). En erna in de keuken een magnetron maaltijd (rijst met kip) en boontjes klaargemaakt. Waar je af en toe buiten rond de tafel ook een grote kikker rond ziet springen.
Na het eten kwam ik toevallig in gesprek met een Australiër. Ik zeg toevallig, omdat er niet veel mensen zijn hier. Die zelfs over Geert Wilders had gehoord in Nederland (dat zegt toch wat over wat voor invloed die vent heeft).
Nu net heb ik weer mijn boek zitten lezen. Erg spannend boek maar soms ook lastig omdat er veel ziekenhuis taal wordt gebruikt. En ik ben van plan om zo de film ‘The Blind Side' af te gaan kijken. Ik had hem toen in de bus naar Mission Beach maar half gezien, dus ik heb hem gedownload.
Leuke film ‘The Blind Side' en erna begonnen aan de nieuwe film van Kuifje/Tintin (ook gedownload).

ma 26 mrt
Het kwam vannacht echt met vrachtwagens de lucht uit zetten. En nu nog steeds eigenlijk. Nadat ik om half 10 mijn bed uitgegaan was en mijn gratis ontbijt heb gegeten: scrambled eggs, bacon and toast. Lig ik nu in mijn bed ‘The Adventures of Tintin' af te kijken, terwijl het nog steeds regent.
Rond half 1 had ik mijn rugzak op de rug gevuld met eten en drinken, met hieronder een regenbroek en hierover een regenjas. Kortom, klaar voor mijn looptocht van vandaag. Ik wilde namelijk graag naar ‘Emmagen Creek' lopen. Een rivier die 4km verderop ligt en waar je een pad omhoog kan volgen naar een soort van ‘waterhole'.
Doordat het zoveel geregend heeft en nog steeds doet, kwam ik onderweg echt de meest geweldige watervallen tegen die een soort sprookjesachtig effect hadden. De looptocht over de weg zelf was saai, maar de watervallen maakte en het regenwoud maakte het toch erg speciaal. Na ongeveer een uur kwam ik aan bij de rivier. Die de weg eroverheen compleet overstroomde, met een behoorlijke vaart ook nog. Hier een tijdje rondgekeken en foto's gemaakt, terwijl er toevallig ook een tourbus met mensen stopte. Helaas kon ik de weg naar het watergat niet vinden omdat deze overstroomt was, maar op de terug weg ben ik nog wel een pad ingeslagen op weg naar het strand. Ook hier, hetzelfde als bij de rivier, kwam ik een bord tegen met waarschuwing voor krokodillen. De vrouw van de receptie had al gewaarschuwd dat het krokodillenseizoen was, dus niet verstandig om het strand op te gaan. Ik heb het toch geprobeerd om er te komen, maar helaas waren er teveel takken die het pad blokkeerde en ik wist niet helemaal of het wel veilig was wat ik deed.
Gelukkig ging de terugweg sneller dan de heenweg (op de één of andere manier is dit altijd zo) en rond 3u was ik weer terug in het hostel. Droog gebleven van de regen, maar zo bezweet als het maar kon vanwege de sauna onder mijn regenpak. Dus mijn kleren waren als nog nat.
Heerlijk een warme douche genomen en de rest van de middag mijn boek zitten lezen. Rond 6u nog een kijkje op het strand genomen, het was inmiddels even droog, en daar nog een grote dode blauwe kreeft zien liggen.
Het avondeten was weer precies hetzelfde als gisteren en de rest van de avond met de Zweedse vrouw uit mijn groep en een Nederlands meisje die vandaag aangekomen was, zitten praten. Ze waren beide landschapontwerpers, dus we hadden een designtafel. Maar we hebben het vooral gehad over waarom er zoveel strijd is tussen Australiërs en Aboriginals en waarom het bijvoorbeeld wel goed gaat in Nieuw-Zeeland tussen de Nieuw-Zeelanders en de Maori's. Daarnaast vertelde de vrouw mij dat er morgen geen bus rijdt, vanwege het slechte weer. Dit is mij niet verteld, dus hopelijk gaat er toch nog wat morgen.
Maar inmiddels lig ik nu in mijn bed (10u), klaar om mijn tanden te poetsen, terwijl het buiten nog steeds of beter gezet alweer regent.

di 27 mrt
Om kwart voor 9 had ik de wekker gezet, om eerst meteen naar de receptie te lopen. Daar vertelde de vrouw van de receptie mij dat er wel een bus zou komen om ons op te halen, maar deze zou meteen terug gaan naar Cairns. De weg naar Port Douglas is nog steeds onbegaanbaar.
Ik had mijn 2 nachten in Port Douglas van te voren al geboekt via internet. Dus ik heb het hostel gebeld en gevraagd of het een probleem was of ik een dag later kwam en ook een nacht minder bleef. Geen probleem. Vervolgens had de vrouw van de receptie de tourmaatschappij opgebeld en doorgegeven of ik morgen opgehaald kon worden en dan 1 nacht in Port Douglas zou blijven.
Na alles geregeld te hebben, eerst weer een douche genomen samen met alle spinnen en toen weer voor het gratis ontbijt gegaan (tenminste ontbijt zit erbij in begrepen). Dit keer koos ik voor yoghurt met fruit.
De rest van de ochtend af en toe naar het strand gelopen om te kijken of het al laag tij was en heel af en toe als de zon probeerde door te komen. Eventjes zitten praten met het Nederlandse meisje ‘Rode' en mijn Canadese kamergenoot, die vandaag naar het andere waterhole ging lopen die wel bereikbaar was. Maar eigenlijk vooral uiteindelijk tot een uurtje of 3 mijn boek zitten lezen, terwijl buien en droge periodes elkaar afwisselden.
Rond 3u ben ik samen met Lisa de Zweedse vrouw het strand op gegaan om proberen de rivier te bereiken die ik gister gezien had, in de hoop stiekem krokodillen te zien. Helaas was het water nog steeds erg hoog en waren er op een bepaald punt teveel rosten, om de rivier te kunnen bereiken. Maar een mooie wandeling gemaakt en onderweg foto's gemaakt en over rotsen geklommen. Op een gegevens moment vonden we zelfs bepaalde rode stenen, waar Lisa ervan overtuigd was dat de Aboriginals hiermee schilderde, waar we tekeningen mee op de stenen hebben gemaakt. Het was eigenlijk een soort van krijt/waterverf.
Rond 6u waren we weer terug en dook iedereen zijn boek weer in. Hier kwam ik toevallig ook weer het Engelse meisje uit Mission Beach tegen. Zij vertelde dat ook morgen de bus niet naar Port Douglas gaat, maar meteen terug naar Cairns. Deze ga ik dan ook maar gewoon nemen. Ik heb hier een heerlijke rustgevende tijd gehad in een geweldige omgeving, maar ik kijk ook weer uit om weer terug te gaan naar iets anders en naar de plek waar al mijn vrienden zitten, namelijk in Cairns.
Omdat ik maar voor 2 avonden eten had gekocht, heb ik vanavond een pasta met pesto besteld. En de rest van de avond weer mijn boek zitten lezen. Hij is bijna uit en het wordt steeds spannender.
Inmiddels is het nu kwart over 9 en ga ik zo maar slapen. Terwijl op de achtergrond, onder mijn raam, de kikkers een concert geven.

woe 28 mrt
Nadat het vannacht nog echt kei hard, maar dan ook kei hard (nog nooit zo hard gehoord) geregend had, was vandaag eindelijk het slechte weer verdwenen en was het de hele dag strak blauw met een zonnetje.
Om kwart voor 9 had ik de wekker gezet. Eerst gedoucht en vervolgens mijn bagage bij de receptie gestald. De vrouw achter de balie vertelde mij dat de bussen weer naar Port Douglas reden, dus ik kan daar mooi nog een nacht verblijven.
Vervolgens heb ik weer scrambled eggs gegeten als ontbijt en ben ik even op het strand gaan kijken om erna nog een stukje van mijn boek te lezen. Tegen een uurtje of 11 nog een stuk richting het uitkijkpunt over het strand gelopen voor wat mooie foto's in de zon. En om kwart voor 1 zat ik weer voor de receptie te wachten op de bus om me op te halen.
Heel toevallig stapte Yvette hier uit de bus en bij een ander hostel stapte de 2 Nederlandse meiden uit Brisbane ook in de bus. De hele busreis zat ik naast een gozer uit Engeland, aardige kerel.
Onze eerste stop van vandaag was bij een ijscokraam. Ik was niet zo onder de indruk van het ijs, maar wel van de omgeving. Tering wat mooi zeg. Tussen de fruitbomen en in de bergen lag deze ijscokraam.
Vervolgens zijn we doorgereden naar ‘Mount Alexandra Lookout'. Een GEWELDIG uitzicht vanaf de top van de berg over het landschap voor ons (dat uiteraard in de zon lag). Dit bestond uit bergen aan de zijkant, bomen voor ons en een rivier die uitkwam in de oceaan. Dit was dezelfde rivier waar we de krokodillentour op gedaan hadden en je zag heel goed hoe het modderig gekleurde water van de rivier zich probeerde te mengen met het blauwe water van de oceaan. En als je heel goed keek zag je iets van Port Douglas in de verte liggen.
Onze volgende stop was ‘Mossman Gorge', een gigantisch mooie en hard stromende rivier in de bergen/regenwoud. Sommige van de groep gingen zwemmen, maar ik ben een looproute van uitkijkpunt naar uitkijkpunt gaan doen. Ze kwam ik langs een plek waar je het water in kon gaan, een uitzicht boven/naast de rivier waar allemaal rotsblokken en bruisend water langskwam. Aan het eind was er nog een hangbrug die de rivier overging en op de terugweg waren en nog wat kleine uitkijkpunten langs de rivier.
Rond 4u zaten we weer in de bus en rond half 5 werd ik bij mijn hostel in Port Douglas, Global Port Douglas, afgedropt. Port Douglas is een klein, maar super mooi dorpje aan het water. Veel kleine winkels en heel veel barretjes en restaurants. Vroeger werd hier goud gevonden en over de bergen vervoerd.
Na gedag gezegd te hebben tegen Lisa en de Canadese jongen, ben ik vlug gaan inchecken in het hostel, dat erg rustig, mooi en goedkoop is. Ik had via internet deze kamer geboekt en ik had verwacht dat ik mijn 10% aanbetaling kwijt zou zijn voor mijn eerste nacht die ik gemist had. Maar ik hoefde heel aardig maar het resterende bedrag van deze nacht nog te betalen. Eén nacht is hier 17 doller, het goedkoopste in mijn 3 maanden Australië.
Terwijl we met de bus door Port Douglas reden zag ik onderweg de haven liggen waar we langs reden. Dus na ingecheckt te zijn ben ik naar een gedeelte van een pier aan het water gelopen. Hier had je fantastisch mooi uitzicht over het water, de bergen en mensen die met hun zeilboot de haven uitkwamen om te gaan zeilen. Ergens aan de overkant op één van de grote bergen, zou het uitkijkpunt moeten liggen waar we vandaag gestopt waren.
De zon stond nog hoog aan de hemel en ik dacht dat dit wel een super plek zou zijn voor een zonsondergang. Ik ben vervolgens snel boodschappen gaan doen, om uiteindelijk met een zak chips en een fles water terug te keren naar de plek. Ik was niet de enige met dezelfde gedachte, want er zaten al wat meer mensen. Helaas was er een grote wolk voor de zon gekomen, maar af en toe schenen de zonnestralen door de wolken heen, wat een gigantisch mooi effect gaf. Af en toe kwam er een zeilboot langs en ik heb vooral van het geweldige uitzicht genoten. Bergen aan de overkant, water voor je neus en de zonnestralen tussen de wolken: perfect!
Terug gekomen in het hostel, wat kleren met de hand gewassen (natte kleren van de regen kunnen stinken zeg) en een douche genomen. Vervolgens de gebruikelijk pasta met broccoli gemaakt en naast een Koreaan, genaamd Jacob, dit zitten eten aan de tafel in de lounge.
Inmiddels zit ik in de lounge op een bank mijn verhaal over vandaag te schrijven en alle foto's op mijn computer van de afgelopen dagen te zetten.
Voor het slapen gaan nog even een stukje gelezen en ik denk dat ik rond 11u lag te slapen.

do 29 mrt
Voor 10u moest ik weer uitgecheckt zijn, dus rond kwart voor 10 stond ik bij de receptie. De gozer achter de receptie gevraagd wat je in een paar uur kon doen in Port Douglas en hij vertelde mij over een uitkijkpunt. Mijn bagage vervolgens achter gelaten en met mijn drinken en eten op pad de brandende zon en de strak blauwe hemel in.
Er was een uitkijkpunt vlakbij het strand, met mooi uitzicht over de baai/strand van Port Douglas, halverwege een berg.
Op de terug weg kwam ik Lisa nog tegen, die op haar fietste op weg naar het strand was.
Vervolgens ben ik naar dezelfde plek van gisteren gelopen, maar nu net ietsje verder naar een ander uitkijkpunt. Hier op de punt over het water en onder de palmbomen de rest van de dag in de zon/schaduw in het gras gelegen. Af en toe genietend van het mooie uitzicht op de bergen, maar vooral mijn spannende boek nu echt uitgelezen.
Rond half 3 ben ik nog naar de haven gelopen om wat dure boten te spotten (750 dollar voor het stallen van je boot per maand) en hier zag ik heel toevallig ook een paar merkwaardige vissen in het water. Ze leken doorzichtig, hadden de kleur van de regenboog, een lange spitse neus en slank langgerekt lichaam (nog nooit gezien).
Ik denk dat ik rond half 4 weer terug was in het hostel, na nog een paar kleine souvenirwinkeltjes ingegaan te zijn. Hier nog even met een Australische gozer zitten praten en om half 5 werd ik buiten voor het hostel weer opgehaald. Met heel toevallig Yvette weer in de bus.
Normaal gesproken doe je er ongeveer een uurtje over van Port Douglas terug naar Cairns, maar vandaag ging dat ietsje ander. Onze buschauffeuse (ja het was een vrouw) kwam er, nadat een meisje uit de bus haar erop wees, achter dat we 2 Ierse meiden vergeten waren in Port Douglas. Oké kan gebeuren, maar nog steeds erg blond. Vervolgens besloot ze te draaien langs de weg op een grindpad en soort van zachte berm. Maar in plaats van dat mevrouw op het grind draait, rijdt ze regelrecht de berm in en konden we niet meer voor of achteruit. Eén wiel was zelf helemaal los van de grond. De trailer afgekoppeld en van alles geprobeerd, maar uiteindelijk na een half uur trok een aardige Australiër ons eruit mijn zijn auto.
Inmiddels waren de Ierse meiden al opgehaald door een andere bus en konden wij terug richting Cairns. Hier weer de route langs de kust gereden, super mooi, en af en toe vertelde onze buschauffeuse/gids een mooi verhaal over de Aboriginal legenden. En halverwege de rit langs de kust nog gestopt bij ‘Rex Lookout', voor een geweldig uitzicht over het water en één van de eilanden waarover de gids een verhaal zou vertellen. Ze zon was begonnen met ondergang en verlichte echt op een geweldige manier één van de beboste bergen waar we op uit keken.
Toen ik in de bus zat begon ik er over na te denken, dat ik eigenlijk nog maar 4 dagen in Australië heb. Ik ben er totaal nog niet mee bezig, omdat het nog zover weg lijkt. Maar maandag vlieg ik alweer naar Thailand voor mijn laatste maand van mijn reis, gekke gedachte. Maar ik kijk wel super uit naar een compleet andere wereld.
Rond half 7 was ik in mijn nieuwe hostel: Globetrotters International. Mijn spullen in de kamer gezet, waar je nu gewoon een kamer met alleen maar lage bedden hebt (ideaal). Het is een hostel met gratis internet, capuccinno en serials als ontbijt, een zwembad in de achtertuin, een hoek met racecomputer en playstation, een keuken die een normaal woonhuis nog niet eens zou hebben, kortom een super relaxt hostel 10min uit het centrum.
De rest van de avond snel mijn mail gecheckt voor alle skypetijden, pasta met broccoli gegeten en een douche genomen. Want daarna ben ik naar de bar ‘The Woolshed' gegaan, waar Noah al zat en later Doreth en Kelly, met ook Daan, Tobias en Roy aankwamen. Doreth was vandaag jarig vandaag (22 jaar) dus dit hebben we gevierd met een geweldig leuke avond. Hier kwam ik zelf James&Lilly tegen (eerste OZ-bus vanuit Sydney) en Nick, één van de jongens waarmee ik vanuit Nederland naar Sydney ben gevlogen. Super grappig om mekaar na 5 maanden zo maar weer tegen te komen.
Na een korte stop bij de kebabtent en Mac voor de rest, lag ik rond half 4 in mijn bed.