Hey Allemaal,

Hoe is het ermee? Iedereen een leuke pasen gehad?
Inmiddels zit ik in Cambodja en hebben we gisteren een gekke dag gehad om de grens over te komen (lezen jullie alleen wel pas in mijn volgende verhaaltje:P: moet de spanning een beetje opbouwen he).
De afgelopen 1,5 week ontzettend veel gedaanenvooral mooie dingen gezienen ontzettend veel gezweet, want het is hier vaak rond de 30 graden en heel erg benauwd!
Veel lees plezier weer en het is nog maar 2 weekjes voordat ik thuis kom;) Suprise party op Schiphol?:P zo lekker na koninginnendag haha...

Groetjes,
Jip

ps. Myrte dit is mijn emailadres: jipzewald@hotmail.com

do 5 april
Om half 8 had ik de wekker gezet om mijn verhaal weer bij te werken en snel te kijken of we al een mail van ons hostel of de ambassade van Nederland in Bangkok hadden ontvangen (dit voor visum aanvraag voor Cambodja). Zij konden ons uiteindelijk niet helpen, dus nu hebben we de ambassade van Cambodja in Bangkok gemaild.
Rond 9u onder de douche gesprongen en na het ontbijt nog even wat tips aan onze Amerikaanse kamergenoot gevraagd, om vervolgens bepakt en bezakt richting metrostation te lopen. Hier de metro gepakt naar helemaal bovenin Bangkok, vervolgens de tuktuk en rond half 12 kwamen we aan op het chaotische busstation. Hier eigenlijk vrij makkelijk een loket gevonden en binnen 15min zaten we in de bus naar Ayutthaya (oude hoofdstad van Thailand). Het was een soort van touringcar, maar ook voor locals. Af en toe werd er gestopt om mensen uit te laten en af en toe kwamen er ook vrouwtjes binnen om je eten en drinken te verkopen.
Anderhalf uur verder kwamen we aan in Ayutthaya, waar we gedropt werden langs de straat. We waren een beetje bang dat het nog lang lopen was naar het hostel (PU Guest House), maar dit viel reuze mee. Ze hadden onze mail niet ontvangen en in het begin begreep ze niet echt welke kamer we wilde. Maar gelukkig kwam er iemand naar beneden die goed Engels kon en hielp ons aan een goedkope kamer (3 euro per nacht).
Na de spullen in de kamer gezet te hebben zijn we de stad ingelopen op zoek naar het busstation om onze busreis voor morgen naar Kanchanaburi (Bridge over the River Kwai) en over een paar dagen naar Chiang Mai te boeken. De locals konden ons met handen en voeten vertellen dat we hier wel de bus naar Kanchanaburi konden boeken door gewoon morgen langs te komen, maar het andere busstation was iets verder weg. Op een gegeven moment liepen we langs een reisbureau waar ik even indook en eigenlijk heeft die vrouw ons toen geholpen met de bus naar Chiang Mai te boeken (het grote busstation bleek heel ver weg te zitten). Ga je gewoon voor ongeveer 12 euro een busreis van 10u doen, geniaal!
Na onze bus geboekt te hebben wilden we naar buiten lopen, maar daar kwam eerst een gigantische onweer- en regenbui tussen. Hier een half uur met 2 mensen uit China zitten praten en zitten kijken wel tempels in Ayutthaya mooi zijn om te bekijken.
Nadat de regen opgehouden was zijn we terug gelopen naar het hostel, de tassen gedumpt en toen terug de drukke straat in op zoek naar een pinautomaat voor Myriam (op de één of andere manier werkt haar pasje nergens) en eten. Uiteraard weer veel te lang rondgelopen en niks aan eten kunnen vinden (geen normaal eettentje). Dus uiteindelijk maar in het restaurantje naast het hostel zitten eten. Niet bijzonder en heel simpel, maar het was weer wat te eten.
Terug in het hostel een tijdje zitten zoeken naar een geschikt hostel in Chiang Mai en deze uiteindelijk geboekt.
Nu net heb ik al mijn laatste foto's en verhaal van Australië op mijn site gezet en ook mijn eerst belevingen van Bangkok en Thailand. Myriam zit nu even op de laptop en ik zit lekker mijn boekje te lezen op de bank.
Rond 11u lagen we in onze eigen kamer, met een super groot en oud houten stapelbed.

vrij 6 april
Om kwart voor 7 de wekker gezet, want vandaag zou een lange dag worden. Snel nog wat ontbijt bij de 7/11 gehaald, gekeken of myriam nog ergens kon pinnen (helaas nog steeds niet) en vervolgens eigenlijk een busje ingestapt waarvan we beide niet helemaal wisten of het klopte. Het was een soort van klein busje voor 10 personen en onderweg stapte eigenlijk steeds mensen in en uit vanaf de meest rare plekken. Busstations zijn hier houten huisjes langs de weg en als er een busje aankomt om je op te halen wordt er een paar keer getoeterd, stapt er iemand in of uit en wordt er meteen weer doorgereden.
Vandaag hadden we eerst een rit van ruim 1,5u naar Suphanburi, waar we op een locale bus stapte op weg naar Kanchanaburi, om vervolgens nog ruim 2u hierheen te rijden. Af en toe zag je aan de zijkant de eerste kleine, vol met water gelopen, rijstvelden. En hier waren dan heel af en toe mensen aan het werk, met de herkenbare puntige hoeden op het hoofd.
Rond 12u stapte we uit de bus, midden in het centrum en hebben we een tuktuk gepakt naar een straat voor ‘The Bridge over the River Kwai'. Ik had echt geen idee wat ik ervan moest verwachten. We zijn de straat ingelopen en na ruim 800m liep je als het waren een compleet toeristendorp in, met in het midden gewoon de brug. De brug is erg bijzonder, ondanks dat hij zwart, oud en klein is. Hij ligt over een best wel grote mooie rivier, met aan de overkant een grote tempel en van die mooie Thaise houten bootjes die onder de brug door over het water crossen. Maar dat het zo'n attractie was had ik niet verwacht.
We zijn in de vandaag ontzettend warme zon de brug over gelopen en weer terug om vervolgens het WWII Museum in te lopen. Hier vooral veel wapens, klederdracht en oude voorwerpen gezien. Had gehoopt op iets meer geschiedenis, maar we hebben in ieder geval kunnen lezen hoe het allemaal zat met de brug. Hoeveel doden er gevallen zijn, wanneer hij gebouwd is en wanneer hij ook weer gereconstrueerd moest worden, nadat hij gebombardeerd was.
Na het museum uitgekomen te zijn, zijn we een lange weg terug gelopen (Myriam wel kunnen pinnen onderweg) waarbij we eerst langs het ‘Allied War Cemetery' kwamen, met ernaast een Chinese begraafplaats waar op sommige plekken de partytenten over de graven stonden (tsja het is je laatste feestje zullen we maar zeggen). En aan de overkant was een Chinees tempelcomplex waar we even overheen gelopen zijn en aan het water wel een paar bijzondere tempels stonden.
Inmiddels was het al rond half 4 en wilden we terug gaan met de bus naar Suphanburi, om daar dan te gaan eten en dan door te rijden naar Ayutthaya. Maar dit alles pakte iets anders uit.
Om kwart voor 5 reden we na een lange pauze van de buschauffeur na al 5min rijden, op weg naar Suphanburi. Onderweg veel geslapen en inmiddels was het al donker aan het worden en miezerde het toen we rond 7u aankwamen bij een dicht busstation in Suphanburi. Vervolgens aan de overkant een super luxe hotel ingelopen en daar vertelde ze dat de bus en trein morgen om 6u pas weer rijden. Uiteindelijk heeft ze nog één van de busjes gebeld waarmee we ook gekomen waren, maar die bleken ook niet meer te rijden. Wat toen? We zijn uiteindelijk naar buiten gelopen met de gedachten hier maar een hostel te boeken en wat te gaan eten. Opeens zag ik één van de busjes die ons, na het gevraagd te hebben, wel voor veel te veel geld terug wilde brengen naar Ayutthaya (een normale rit is 2 euro en nu was het 10 euro, nog steeds erg weinig voor ruim 80km. Maar voor hetzelfde geld kun je ook naar Chiang Mai, 1000km verder haha).
Na een snelle en af en toe idiote rijsteil waren we om half 9 weer terug in Ayutthaya, waar we naast het hostel in een gezellig barretje hebben zitten eten. Myriam fruit met yoghurt. want die had niet zo'n trek en ik zoet/zure groente met rijst. Het leuke van dit tentje was de eigenaar. Met/Bij iedere backpacker die er zat liep hij allemaal goocheltruckjes te doen en erg goeie moet ik zeggen.
Inmiddels is het 10u geweest en zitten we beide op de bank ons verhaal over vandaag te schrijven. Zo meteen nog even mijn mail checken en dan lekker mijn bedje in, gelukkig in het hostel waar we horen te verblijven vannacht.

za 7 april
Vandaag het allermooiste stukje Thailand gezien tot nu toe.
Heerlijk even rond 8u het bed uitgegaan en eigenlijk zijn we meteen naar het toeristenbureau gelopen waar we onze bus naar Chiang Mai geboekt hadden. Nadat het heel even geregend had met onweer. We wilde namelijk kijken of we misschien toch vanavond weg konden en dan een nachtbus in plaats van morgen de hele dag. Helaas verschillende maatschappijen, dus dat betekende bijbetalen wat we uiteraard niet hebben gedaan.
Vervolgens zijn we naar de supermarkt gelopen om ontbijt te halen en dit vervolgens heerlijk buiten voor het hostel in het zonnetje op zitten eten (koffie, mango/banaan, brood en yoghurt/yakult (geen idee hoe je het schrijft).
Vervolgens zijn we rond 10u terug gelopen naar het toeristenbureau om vandaag heerlijk ordinair een fietstocht door Ayuttaya te doen (even de Hollander uithangen). Een geweldig mooie fietstocht/tempeltocht om het zo maar te zeggen (UNESCO-lijst). Dit hebben we vandaag allemaal gedaan en gezien:
- Wat Racha Praditsatarn (Wat betekent tempel): Als aller eerste zijn we naar een hele kleine tempel gegaan, waar het middenstuk nog van overgebleven was. Heel klein en niet zo bijzonder (alle tempels van vandaag zijn trouwens oude ruïnes).
- Wat Ratchaburana: De 2^de tempel was al een heel stuk mooier. Een oud tempelcomplex waarvan in het midden een super grote zuil stond waar je op kon en binnenin naar beneden, naar een soort van kleine graftombe. Alles is symmetrisch en na een kaartje gekocht te hebben, begonnen we in de grote oude centrale hal, waar je normaal door binnen zou komen. Overal zag je rood en zwart geblakerde stenen, want de meeste tempels van vandaag hebben een brand overleeft.
- Wat Maha That: Dit complex was nog groter dan de vorige. Super veel mooie en oude tempels, zuilen, kapotte muren en Boeddha's. Eigenlijk moest je hier ook voor betalen, maar we zijn maar gewoon doorgelopen. Hier een hele tijd rond gelopen en van alles bekeken onder de ondertussen brandende zon (weer genoeg zweten vandaag).
- Wat Phra Ram: De volgende tempel zijn we eigenlijk alleen langs gefietst en heb ik vanaf het water dat ervoor lag een super mooie foto ervan gemaakt (en we hebben hem stiekem ook wel een beetje overgeslagen, omdat hij wel erg veel op de andere leek).
- Khun Phaen's Residence: Vervolgens weer de fiets opgesprongen en onderweg zagen we al mensen op olifanten voorbij komen en na een paar minuten passeerde we ook het olifantendorp, waar je een ritje op een olifant kon doen.
- Ancient Palace: Op de fiets zijn we vervolgens langs het paleis gereden. In eerste instantie konden we het niet helemaal vinden, maar blijkbaar waren we er al langs gereden en kon je het oude en vervallen gebouw niet eens meer bereiken.
- Wat Na Phra Men: Eenmaal de rivier overgestoken kwamen we bij een groot tempelcomplex, waar in de grootste tempel een kei grote gouden Boeddha stond. Erna eerst verkeerd door gereden en uiteindelijk weer terug het water over, op naar onze volgende stop.
- Wat Lokayasutharam: Volgende stop: de liggende Boeddha. Aan de rand van het centrum vond je aan de weg een gigantische stenen Boeddha, van wel 37 meter lang. En volgens mij uit één stuk steen, lag hij daar in een liggende positie (uiteraard een foto gemaakt met onszelf ervoor in dezelfde houding).
- Chedi Sri Suriyothai: We waren eigenlijk op weg naar het tempelcomplex dat het meeste op Angkor Wat moest lijken, maar onderweg zagen we een gouden punt boven de bomen uitsteken. Hier even langs gefietst en een foto van gemaakt, om vervolgens voor mij naar het hoogtepunt van de dag te rijden.
- Wat Chaiwatthanaram: Aangekomen bij het tempelcomplex zagen we dat we er niet in konden, maar wel voorlangs konden lopen. Wat een geweldig gezicht zeg. Een oud en vervallen complex, maar nog het beste intact van allemaal. Alles weer symmetrisch met aan de randen kleine torentjes en in het midden een gigantische zuil. Van een afstand kon je zelf de meest gedetailleerde versieringen op de stenen nog zien (ik kijk nu al uit naar Ankor Wat). Hier eerst in de schaduw wat zitten eten en drinken, want we waren al behoorlijk uitgedroogd. Je moet hier toch wel zeker 2l water per dag drinken. En na een kei ranzige ijs thee, heb ik een heerlijke bananenpannenkoek naar binnen gewerkt. Overal in elke straat, stad of plek in Thailand staan eettentjes, want eten is echt landsbelang nummer 1 hier. En vervolgens met een volle buik langs het complex gelopen. Een rood, met zwart en grijs gekleurd/geblakerd bouwwerk (schitterend) en weer op de fiets gesprongen.
- Saint Joseph's Church: Na een tijdje fietsen en eerst weer omgedraaid te zijn, lag ergens buiten het centrum een katholieke kerk. Hier omheen gelopen en vervolgens maakte een vrouw de deur voor ons open. Waardoor we binnen konden kijken, terwijl net iemand orgel aan het oefenen was.
- Wat Phutthai Sawsn: Terug te fiets op zijn we weer een stuk langs de buitenrand van het centrum gefietst, aan de andere kant van de rivier (het centrum van Ayuttaya ligt eigenlijk op een soort van eiland). Uiteindelijk kwamen we bij een grijze tempel uit en hier achter lag weer een ruïne. In ons informatie boekje stond een foto van een gezicht van een Boeddha door een raam. En helemaal achterin lag inderdaad weer een liggende Boeddha tussen een paar muren (uiteraard dezelfde foto gemaakt als in het boekje).
- Wat Maha That: Omdat we in het informatieboekje ook ineens een kop van een Boeddha in een soort van met slingerlianen bedekte boom zagen. Kwamen we erachter dat we deze helemaal vergeten waren te bekijken. Terug de fiets op naar de 3^de tempel en ja hoor daar lag inderdaad helemaal aan de zijkant een stenen hoofd omringd door boomslierten. Het verhaal erachter: iemand heeft ooit de kop willen jatten en laten vallen, waardoor er allemaal slierten van de boom omheen zijn gaan groeien (super mooi gezicht).
- Wat Som: Inmiddels was het bijna 4u en was er wat kans op regen. We hadden niet heel veel zin meer om naar de andere kant van de stad te fietsen, naar onder andere het ‘Dutch Settlement'. Dus besloten we nog langs deze tempel te fietsen, die alles behalve de moeite waard was. Om vervolgens door te fietsen terug naar het hostel voor een heerlijke douche. Myriam was aardig verbrand, dus kon ook wel wat after sun van mij gebruiken (wordt hij toch nog een keer gebruikt op mijn reis, want ik heb hem nog niet open gehad).
Na een heerlijke douche zijn we weer terug de fiets op gesprongen op weg naar de night market. Eerst kwamen we bij een lange markt waar je alleen maar kraampjes had waar je eten kon kopen, maar niet kon zitten. Dus toen zijn we doorgereden naar de plek die op de kaart stond. Dit was een klein stenen pleintje met allemaal eettentjes, rustig maar erg lekker (rijst met varkens omelet).
Vervolgens begon het al te schemeren en zijn we terug gefietst naar het hostel (waar ik bij het pakken van de fietsen toevallig een Duits tegen kwam, waarmee ik in hetzelfde vliegtuig naar Bangkok zat). Maar niet voordat we weer gestopt zijn bij de 3^de tempel om een geweldig mooi plaatje te zien, van de tempel verlicht door de lampen. Een geweldig mooie oranje gloed onder de bomen en op de stenen.
Nadat we weggestuurd werden omdat we geen kaartje hadden haha, zijn we maar vast boodschappen gaan doen voor in de bus van morgen en hebben we rond half 8 onze fietsen weer ingeleverd.
Inmiddels zitten we nu beide op de bank ons verhaal te schrijven en ga ik zo skype met pap en mam (erg veel zin in).
En dit was echt te gezellig! Ruim een uur zitten lullen over van alles en nog wat met mam, pap, Marloes, Joris en Tom (net terug uit Londen).
Conclusie van vandaag: erg veel gefietst, maar o zo veel mooie dingen gezien (dit was voor mij pas het echte Thailand). En een leuke skype-date als afsluiting.

zo 8 april
Deze ochtend hadden we om half 7 de wekker gezet, om vervolgens rond half 8 opgehaald te worden door een tuktuk die ons bracht naar het busstation van Ayutthaya. Hier hebben we ruim 45min zitten wachten totdat onze bus ons op kwam halen voor een 10u durende trip naar Chiang Mai. Vlak voordat de bus kwam nog even naar het toilet gegaan. Niet dat ik jullie nu wil vertellen wat voor Picasso ik hier wel niet neergelegd heb, maar je moet dus (net zoals in Frankrijk) boven een gat gaan staan en vervolgens met een klein emmertje het water doorspoelen.
Het was een soort van dubbeldekker (Government bus), die overal in de grote plaatsen steeds stopte om mensen op te halen of uit te laten stappen en waar je vaak ongeveer 5min de tijd had om ook naar de toilet te gaan. Eigenlijk zit elk busstation in Thailand er hetzelfde uit. Zelfde indeling, zelfde straten eromheen en als je overal een foto van zou maken, zou je bijna niet kunnen zeggen in welke plaats de foto genomen is.
In de bus vooral veel geslapen, muziek geluisterd (want de Thaise muziek is niet om aan te horen) en mijn boekje zitten lezen en onderweg af en toe uit het raam gekeken. Eerst passeerde we nog een gigantisch Boeddhabeeld dat langs de weg stond en halverwege de rit veranderde het vlakke landschap ineens in super mooie in de verte liggende bergen. En vlak voordat we Chiang Mai in reden, moesten we nog een grote bergpas over, waarbij de zon langzaam aan het ondergaan was (ook hier is het rond 7u gewoon donker).
Aan het einde van mijn rit nog met het Thaise meisjes naast mij gepraat, die hier in de buurt woonde. Ik had gehoopt dat ze ons iets kon vertellen over Chiang Mai, maar verder dan de markt en het shopping centre kwam ze niet.
Rond 7u stapte we uit de bus en na wat onderhandelen en weglopen stapte we de tuktuk in om ons naar het hostel te laten brengen: Little Bird Guesthouse. Het eerste hostel, super leuk trouwens, waar geen enkele Thai zit, maar alleen maar backpackers.
Snel onze spullen gedropt in onze 6 persoonskamer en na het regenbuitje (lijkt wel of het hier elke avond even begint met regenen) zijn we naar een eettentje gelopen om te eten (rijst met kip en groente). Vervolgens naar de 7/11 voor boodschappen, want dit hostel heeft namelijk een keuken, dus we kunnen morgen muesli als ontbijt nemen.
Nu zitten we buiten op een soort van houten balkon/veranda en hebben net met 2 Amerikanen (geven les in Phuket) en een Nederlands meisje (net terug uit India) zitten praten. Zij gaan nog wat drinken, maar ik moet zeggen dat bij mij de oogjes aardig dichtvallen. Morgen weer een nieuwe dag en nu zo lekker naar bed.
Voor het slapen gaan hebben we in de kamer nog even met een Frans meisje gepraat, dat onder mij ligt. Zij is hier in Thailand om te gaan mediteren met de monniken en haarzelf te leren kennen, hoe gaaf is dat. En vervolgens nog even een hoofdstukkie gelezen, dus het was pas half 12 voordat we eindelijk sliepen.

ma 9 april
Buiten schijnt al heerlijk de zon en om half 8 waren we ons bed alweer uit. Eerst gedoucht onder de meest zachte pisstraal die je jezelf maar voor kunt stellen. Inmiddels staat Myriam onder deze werelddouche en lig ik op mijn bed alvast wat te type. Terwijl naast mij het Franse meisje de meest wonderbaarlijke yogaoefeningen aan het doen is (pas op dat er niks uitscheurt).
Vandaag weer een dag vol tempel hoppen en eigenlijk weer goed gezien hoe belangrijk het geloof, naast het eten, voor Thaise mensen is. En hoe opvallend het is dat het contact altijd via de man wordt gezocht en nooit via de vrouw (zo hoort het dus dames, geintje). Als Myriam alleen staat gebeurd er niks, maar zodra ik alleen sta komen er allemaal verkoopmannetjes op je af.
Dit hebben we vandaag allemaal gedaan:
- 's Ochtends hebben we buiten in de zon eerst heerlijk cruesli als ontbijt gegeten (plus een boterham voor mij, want ik had nog honger) en een trip geboekt naar ‘Doi Inthanon National Park' voor dinsdag 11 april.
- Vervolgens zijn we naar het kleine marktje achter ons hostel gelopen, waar we aan een tafeltje zijn gaan zitten en een vrouwtje een heerlijke fruitshake voor ons klaarmaakte (ananas-banaan).
- Met de shake in de hand op zoek gegaan naar de eerste tempel. Eerst nog een stuk verkeerd gelopen, maar nadat we de oude stadmuur, die rond om het centrum loopt, hadden gevonden. Konden we eindelijk onze richting bepalen.
- Wat Chiang Mun: De eerste tempel van vandaag, was er eentje met veel goud aan de buitenkant en een Boeddhabeeld binnenin. Voordat je een tempel ingaat, moet je als vrouw zijnde je armen en benen bedekt hebben en als man een broek lager dan de knieën. Plus dat je overal je schoenen uit moet doen, bij het betreden van een tempel.
- Three King Monument: Vervolgens zijn we doorgelopen naar een monument, waarbij drie beelden van drie koningen voor het art museum stonden.
- Eigenlijk moesten we beide redelijk nodig naar de wc. Dus we zijn op zoek gegaan naar een tempel, want daar is vaak een toilet. En tijdens deze zoektocht liepen we langs een super kleine tempel, met ontzettend veel mozaïek. Dit deed mij erg denken aan het Alhambra in Granada.
- Wat Pan Toa: Nog steeds geen toilet, maar wel een geweldig mooie oude houten Chinese tempel. Alles was van donkerhout en ook hier weer tot in de puntjes uitgewerkt. Er waren zelfs foto van allemaal waxinelichtjes op het plein voor de tempel, wat volgens mij een geweldig mooi gezicht moet geven.
- Wat Chedi Luang: Eerst een bezoekje aan het toilet en vervolgens dit geweldig mooie tempelcomplex bekeken. De voorste tempel was er weer eentje met gouden drakenkoppen bij de ingang en een Boeddha binnenin. Maar de tempel erachter was veel mooier. Een oude stenen, nu half vergane, tempel (je kon er alleen omheen lopen). Met olifantenbeelden rondom en een gouden Boeddhabeeld helemaal bovenin (erg mooi). Hier nog in de kleine tempeltjes rondom gekeken, waar ze nu beelden van Monniken hadden staan, die bijna echt leken. Om vervolgens door te lopen naar de volgende tempel.
- Wat Phrasingh: Deze tempel leek veel op de eerste. Wit met goud versiert aan de buitenkant en een gouden Boeddha beeld binnenin. Voor dit beeld zitten vaak mensen te bidden en met lotusbloemen offers te brengen. Je moet altijd lager zijn/zitten dan Boeddha en nooit je voeten vooruit gericht, maar altijd zijwaarts of naar achteren.
- Doi Suthep: Het hoogtepunt van vandaag. Eerst met de tuktuk naar de dierentuin om vervolgens een rode taxi te pakken die ons echt 15min de berg op nam naar de tempel die bovenop zou staan. Tijdens de rit zag je af en toe door de bomen een geweldig uitzicht over de stad. Bovenaan moesten we eerst 306 traptreden op, een kaartje kopen, en vervolgens het FANTISTISCHE tempelcomplex betreden. Ik heb nog nooit zoveel goud en versieren bij elkaar gezien. De hoofdtempel lag in het midden. Je ging een klein trapje omhoog en betrad erna een soort plein. In het midden stond een grote gouden puntige zuil, met eromheen kleine tempels en een gang vol met Boeddha's (ze hebben zelfs een Boeddha voor elke dag van de week en voor elk type seizoen: regen, warm en koud). Myriam heeft hier nog een bandje bij een Boeddha gehaald en geluk toegewenst gekregen, maar omdat vrouwen niet in contact mogen komen met een monnik werd dit bij haar door een andere man gedaan (geen monnik).
Vervolgens zijn we rondom het complex gelopen, waar kinderen muziek aan het maken waren op Thaise instrumenten, je een uitkijkpunt had over de stad, overal klokken hingen en af en toe nog een klein tempeltje zat.
We hadden een uur de tijd om terug te komen bij de taxi en samen met het Chinese meisje van de heenweg, reden we weer helemaal terug naar beneden. Onderaan sprong er nog een mafkees van een Engelsman bij ons de taxi in, die hier in Thailand woonde. Hij kwam absoluut niet in de zon, want de Thaise mensen hielden zo van zijn witte huid. Mijn kleurtje werd dus niet goedgekeurd haha.
Terug in het hostel hebben we een guesthouse geboekt in Bangkok, terwijl het heel verrassend weer even begon te regen. En vervolgens zijn we opzoek gegaan naar een vegetarisch eettentje dat Myriam in de Lonely Planet had zien staan. Maar na een tijdje deze nog niet gevonden te hebben, zijn we weer bij een straattentje gaan zitten (rijst met kip en groente, verrassend he).
Terug in het hostel opgezocht waar de White Tempel in Chiang Rai ligt, die we morgen willen bekijken. En toen kwamen we er gelukkig achter dat deze 13km buiten Chiang Rai ligt, in plaats van in het centrum.
We wilde eigenlijk wat gaan drinken in de stad, maar beneden zat iedereen zo gezellig te kletsen of een spel te spelen (zelfde als op surfkamp in Frankrijk, waarbij je bij kaarten met dezelfde vorm een houten beeldje in het midden van de tafel moet grijpen), dat we de hele avond buiten hebben gezeten. Er werd vooral een mix gedronken van Redbull (die hier 100x sterker is dan thuis), met wodka en cola, waardoor een Engelsman volledig van de kaart was. En ik heb deze avond vooral met Craige (Eng), James (Can), een jongen uit Italië en een meisje uit Mallorca, plus het Nederlandse meisje van gister zitten praten. Echt een super gezellig avond gehad en eindelijk weer even het echte hostel gevoel gehad (vorige waren vrij stil). En rond half 12 lagen we in ons bed.
Vandaag is het me pas opgevallen dat ik eigenlijk helemaal niet meer de kleinste ben hier. Thaise mensen zijn vaak nog kleiner en vrouwen van 40 lopen hier gewoon met ‘hello kitty' tasjes rond.

di 10 april
Thailand wordt steeds mooier en mooier. Vandaag één van de allermooiste/indrukwekkendste gebouwen in mijn leven gezien.
Om half 6 hadden we de wekker gezet. Kort gedoucht onder het pisstraaltje en vervolgens kwamen we beneden en zagen we dat alles nog dicht was. Snel een rozijnenbrood bij de 7/11 gescoord en toen best wel een tijdje gewacht tot we eindelijk een tuktuk naar het busstation hadden. Hier eerst de nachtbus van morgenavond terug naar Bangkok geboekt en vervolgens de bus naar Chiang Rai. Helaas waren de eerste 4 vol en moesten we uiteindelijk tot half 11 wachten. Toen zijn we maar in een cafeetje koffie gaan drinken. Myriam nog haar boekje bijgewerkt en ik wat getekend. Even een sentimenteel momentje: Myriam was naar de toilet en ik zat in een boek te bladeren en naar plaatjes te kijken van super mooie dingen in onder andere China. Op dat moment bedacht ik me hoe bijzonder en gelukkig ik mag zijn, met al het moois dat ik allemaal al gezien heb. Toen opeens op de achtergrond het liedje ‘Wonderful World' van Louis Armstrong begon (hoezo perfecte combi van gedachten en realiteit).
Om half 11 zaten we in de bus op weg naar eigenlijk 13km voor Chiang Rai, want daar zou namelijk de Wat Rong Khun/The White Tempel staan.
Wauw wat een geweldige busrit was dit naar Chiang Rai toe zeg. We reden door de bergen heen en om je heen zag je allemaal verschillende soorten bomen. De ene wat groener dan de andere en sommige met geweldig mooie oranje, roze of witte bloemen.
Vervolgens reden we langs een stuk met uitgestrekte rijstvelden en plantages die er erg dor uitzagen (regenseizoen begint in Juni). Onderweg kwam je Boeddha's tegen en tempels die verderop op een heuvel stonden.
Er was zelf een gedeelte waarbij de bergen mij aan perfecte kamelenbulten deden denken, met geweldig mooie verdeelde grasvlaktes op de berg en de meest mooie kleuren en half begroeid.
Na een korte plasstop zijn we weer doorgereden voor ons laatste gedeelte met de bus. Ook hier weer langs heuvels met velden erop gereden in de kleuren groen/bruin/rood (echte aarde kleuren) en de zon die dan half op de heuvels scheen. Af en toe zag je een klein houten, krakkemikkig, huisje tussen de velden staan.
Het laatste gedeelte met de bus, reden we af en toe over een bruin gekleurde rivier heen (waar soms kinderen met banden aan het spelen waren) en passeerde we echte akkers/plantages waar boeren met tractors het land aan het omploegen waren, koeien aan het grazen waren en mensen met punthoedjes aan het werk zaten (het echte Thailand).
Rond half 2 werden we afgezet aan de weg en liepen we een straat in, waarbij aan het einde langzaam de witte tempel zichtbaar werd. De enige tempel in Thailand die wit is. GENIAAL/GEWELDIG/FANTASTISCH. Een compleet bouwwerk in de vorm van een tempel, helemaal in het wit en versiert met zilveren spiegeltjes. Eén groot kitscherig gebeuren, maar daardoor o zo mooi (mijn hele geheugenkaart van me camera volgeschoten).
Het ligt eigenlijk heel ordinair aan een weg en je gaat er via de zijkant door een hekje in. Eerst loop je langs het water en vervolgens ga je een brug over, waarbij ervoor allemaal handen het water/de grond uitsteken met onder andere schedels die ze vasthouden. Vervolgens loop je de brug over en kun je de tempel in. Hier was een man nog bezig met een muurschildering maken en we hebben even met hem zitten praten. Hij vertelde dat hij hier al 8 maanden mee bezig was en hij was pas op de helft. In de tempel zelf was dan een Boeddha en een muurschildering, maar buiten was zo veel mooier. Rondom de tempel ligt water, met fonteinen en beelden in het water. Overal waar je kijkt zie je weer wat nieuws. En uiteindelijk loop je er achter aan de zijkant weer af. Hier hebben we eerst nog in een kleine koepel gekeken, langs de een gouden huis gelopen en de schilderingen van de kunstenaar/ontwerper van de tempel binnen zitten bekijken.
Vervolgens even in het zonnetje op een bankje, recht voor de tempel, gewoon weg zitten genieten.
Op de terug weg naar de straat nog het museum ingelopen, waar nog meer illustraties hingen en vervolgens 5min staan wachten om een lokale bus naar Chiang Rai zelf te pakken. Elke lokale bus lijkt net een kermisattractie van binnen. Er is altijd een chauffeur en iemand die omroept waar iedereen eruit kan en je geld op komt halen. We moesten zelfs even de deuren sluiten, omdat kinderen al vervroegt Nieuwjaar aan het vieren waren (dan gooien ze altijd met water naar iedereen).
In Chiang Rai zelf was niet heel veel te doen. We hebben de weg gevraagd aan een paar locals, die meteen met zijn 3'en heel grappig om onze kaart kwamen staan. En nadat we de night market niet konden vinden, zijn we via de gouden klokkentoren, naar de normale markt gelopen. Ik hier een heerlijke fruitshake gehaald (niet de eerste in Thailand) en vervolgens de kei grote markt overgelopen. Hier ook voor het eerst levende vogels in kleine zakjes, alen, maden en varkensneuzen/koppen (2^de keer al) zien liggen.
Na de markt zijn we op zoek gegaan naar een eettentje, want we moesten wat eerder eten vandaag. En rond kwart over 5 zaten we in een klein restaurantje (voor het eerst niet buiten op straat), waar we echt eten uit noord Thailand kregen: rijst met ‘minced' varkensvlees. Ik dacht dat mijn bek in de fik stond en mijn slokdarm en lippen aan het wegbranden waren. Ik spuwde nog net geen vuur. Het was echt eten, waarbij we thuis zouden zeggen: hier heb je 2x lol van.
Na het eten langzaam terug gelopen naar het busstation en ervoor nog even over de, nu wel beginnende, night market gelopen. En ja, het eerste souvenirtje is binnen, maar ik zeg niet voor wie (moest er eerst nog wel even 100 Bath/2,5 euro vanaf lullen).
Om kwart voor 7 zaten we weer terug in de bus. Hier kregen we heel leuk een flesje water en wat kleine koekjes. Eerst nog wat zitten praten, maar nadat de lichten uitgingen, vooral liggen slapen.
Rond 10 waren we weer op het busstation in Chiang Mai en daar gelijk een rode taxi gepakt, om ons naar het hostel te laten brengen. De vrouw was erg chagrijnig, dus dit betekende dat we goed afgedongen hadden.
Nu is het bijna 11u en lig ik op mijn bed het verhaal van gisteren en vandaag te typen en mijn mail te checken. Zo meteen gaan de oogjes dicht en ga ik voor het in slaap vallen, nog even nagenieten van deze dag.

woe 11 april
Om half 7 vandaag de wekker gezet. Vandaag onze trip naar/door ‘Doi Inthanon National Park'. Voordat we opgehaald werden, nog even naar het toilet gegaan. Maar ondanks dat het bijna Thaise Nieuwjaar is, was er nog geen Thaise vuurwerk op de toiletpot vanochtend (gelukkig maar).
Eerst uitgecheckt en onze spullen gestald. En rond kwart over 8 werden we opgehaald met een klein busje. Onze Thaise gids van vandaag hete Mi-Mi en probeerde in het begin vooral super grappig te zijn, met de meest slechte grappig. Bijvoorbeeld: we zouden krokodillen bij de watervallen tegen komen, waardoor we er niet mochten zwemmen. Maar nu waren ze allemaal weg en aan het werk en weet je waar? Bij Lacoste op het T-shirt. Dit was ongeveer het niveau, nou dan weet je het wel. Hij kon overigens wel iets in alle talen spreken, van de mensen die in de bus zaten. Zo hadden we een moeder met zoon uit Australië, een vader met zoon uit Maleisië en een man uit Canada (oorspronkelijk ook uit Maleisië).
Vervolgens hebben we 1,5u gereden, om vervolgens de bergen van het National Park in te gaan voor onze eerste stop: Wachirathan Waterfall. Een geweldig mooie waterval, waar we 30min de tijd hadden om rond te lopen. Eerst even boven gekeken en vervolgens nog een stukje beneden langs het water en de rotsen gelopen.
Vervolgens weer de bus in om naar het hoogste punt, op de hoogste berg van Thailand te rijden (precies 2565,3341m hoog). Tijdens deze rit zagen we geweldig mooie uitzichten tussen de bomen door op de bergen om ons heen. Helemaal groen bebost en er was zelfs een stuk waar je de terrassen super mooi de berg op zag liggen. Halverwege de rit moesten we langs een check point, waar onze buschauffeur een fles drank aan de politieman gaf en we vervolgens gewoon door konden rijden (hoezo corrupt).
Bovenaan de berg, naast een leger basis, naar een plek gelopen waarbij stond: Highest Peak of Thailand. Hier natuurlijk foto's gemaakt en vervolgens weer door gelopen naar de bus. Hier legde onze gids ook heel mooi wat dingen uit over Thailand zelf. Zo betekend Thai-land, vrij-land. En alle mensen begroeten elkaar met de handen plat tegen elkaar gedrukt en vingers omhoog wijzend. Hoe hoger de handen zijn boven je borst (dus voor je mond of voorhoofd bijvoorbeeld), hoe hoger je in rang staat. Monnik is het laagst en koning is het hoogst. En hij vertelde dat ze hier als het koud is wel 3 jassen over elkaar dragen. Toen vroeger wij hoe koud het dan wel niet was, zijn antwoord: rond de 0 graden (watje).
Volgende stop was bij ‘King's & Queen's Pagada (Royal Project). Twee gigantisch mooie tempels in de vorm van puntige pilaren/torens, tegen over elkaar. De ene was bruinachtig en was van de koning, de andere was paarsachtig en was voor de koningin. In beide tempels stond een Boeddhabeeld en er om heen lagen mooie bloementuinen aangelegd en aan de ene kant had je ook geweldig uitzicht over de omgeving rondom de berg.
Vervolgens het busje in om naar een klein marktje te rijden (HMong Market). Hier vooral veel gedroogd fruit geproefd (het was toch gratis en ik had kei honger) en wat rondgekeken om vervolgens naar een restaurantje door te rijden voor onze lunch (die was inbegrepen). En daar was ik kei hard aan toe en het was nog super veel ook: rijst, kip, groentes, ei en watermeloen (me helemaal klem gegeten). Vlak voordat we weer doorgingen liep ik naar de wc en daar stonden allemaal mensen ineens omhoog te kijken. Onder het dak zat een super klein uiltje, echt nog nooit gezien zo, best bijzonder.
Terug de bus in om weer door te rijden naar ‘Sirithan Waterfall'. Deze bestond uit 2 verdiepingen en was ook echt super mooi. Een grote waterval op de voorgrond en er boven een stukje verder een kleine verscholen in de berg tussen de rotsen.
Alweer onze laatste stop van vandaag was bij de ‘Karen Hilltripe'. Een klein dorpje in de bergen, waar de locals vooral veel super mooie doeken en sjaals aan het weven waren. Een vrouw was op dat moment bezig om een sjaal te maken (deed ze een week over) en de gids vertelde wat over de stam. Het leek allemaal zo bijzonder, maar eigenlijk was het heel toeristisch, de luxe tv was gewoon verscholen binnen achter een muur volgens mij. Na het eerst te vragen liet de gids ons een klein beetje van het dorpje zien en kregen we gelukkig de gelegenheid om hun plantages achter het dorpje te zien. Eindelijk de echte terrassen de berg op in het echt gezien, super mooi.
Terug de bus in en op de terug weg vooral met de Canadese man zitten praten. Hij is al met pensioen en reist gewoon de hele wereld over, terwijl zijn vrouw nog gewoon werkt thuis. Hij liet ons ook een heel apart soort vrucht proeven. Een rood en groen gestekelde schil en van binnen een soort van gelballetje, maar echt zoet en lekker.
Omdat we vandaag wat dingen omgegooid hadden, waren we 2u eerder terug dan de bedoeling (4u terug). Best wel jammer, want de dag was mooi maar veel te gehaast (we hadden best wat langer op sommige stukken kunnen blijven).
Inmiddels is het half 5, Myriam is even kaarten kopen om te versturen en ik zit mijn verhaal te typen. Rondom mij heen beginnen langzamerhand de supersookers en wateremmers te verschijnen voor een water gevecht. Ondertussen kreeg ik ook door op de tv dat er een aardbeving in India was geweest en er in 28 landen een Tsunami waarschuwing is afgegeven (mogelijk ook de westkust van Thailand). Hopen dat het allemaal mee gaat vallen dus.
Rond 6u maar ergens een hamburgertje gescoord, want ik zat nog goed gevuld van het middag eten en Myriam had helemaal geen honger. Op de terug weg naar het hostel op de markt bij dezelfde vrouw nog een bananenshake gescoord en vervolgens omgelopen om niet nat gegooid te worden bij de ingang van het hostel. Hier was namelijk een groot watergevecht aan de gang haha (hopelijk kunnen we in Bangkok mooi meedoen).
Rond half 8 de tuktuk naar het busstation genomen en daar zaten we om 8u netjes te wachten op de bus van 9u naar Bangkok.
Het was op zich best een luxe bus. Je had een dekentje en je kreeg wat water en twee broodjes. De tv stond gelijk aan en we zaten er helemaal klaar voor om een mooie film te gaan zien. Maar helaas waren de eerste 15min alleen maar nummers van één of andere karaoke Aziaat, met de meest slechte clip erbij die je maar kan verzinnen (goeie tijden slechte tijden in het Thaise, het kan dus nog erger). Toen hebben we maar op mijn laptop ‘Road Trip' zitten kijken.
Deze was rond half 12 afgelopen, nog snel even een plasje in de bus gedaan en vervolgens de stoel naar achteren en de oogjes dicht.

do 12 april
Songkran: iedereen een nat en gelukkig Thais Nieuwjaar gewenst! Vandaag is het officieel Thias Nieuwjaar. Het wordt van 12 t/m 15 april gevierd en de 13^de is echt de dag van het watergevecht (maar als mensen zin hebben om eerder te beginnen met het gooien van water, dan gebeurd dat ook gewoon haha).
Veel geslapen in de bus, maar ook veel wakker geworden van de pijn in mijn lichaam. De stoelen waren top, maar om te slapen niet altijd.
Ik heb de zonsopgang niet gezien, maar rond 8u waren we terug op het busstation van Bangkok. Terug in de georganiseerde chaos. Wat een mensen zeg en wat een drukte. Het is natuurlijk Songkran en iedereen wil dit vieren, maar het verbaasde ons dat ondanks de drukte mensen nog wel gewoon in rijen stonden en wisten waar ze heen moesten.
Op het station eerst een bus geboekt naar Poi Pet (grensplaats Thailand - Cambodja). Hier kunnen we dan gewoon ons visum bij de grens regelen en dan van daaruit een bus pakken naar ‘Siem Reap (Cambodja).
Buiten een tuktuk gepakt die ons naar het begin van ‘Khoa San Rd' bracht (daar was de straat al afgezet voor het grote watergevecht en een optreden), van een rit die ruim 30min duurde vanwege de drukte. Vanaf Khoa San Rd nog 15min lopen zweten met de backpack op de rug, maar rond 10u waren we eindelijk bij Sinad Guesthouse. Een rustig hostel, maar gelukkig eindelijk in het centrum. Geen metro meer en niet meer zo tering ver en veel lopen. Echt het gevoel vandaag gehad dat ik in Bangkok zat (een goed gevoel).
Eerst gedoucht en mijn mail gecheckt om vervolgens richting Khoa San Rd te lopen. Onderweg liepen al verschillende mensen met een waterpistool. Maar eerst moesten wij nog wat dingen regelen: gel/wax voor mij en watervaste mascara en foto's voor het visum naar Cambodja voor Myriam.
Omdat we toch al wel een beetje nat waren geworden (ik had gelukkig een regenjas om mijn tas), zijn we terug gegaan naar het hostel, waar ik mijn zwembroek heb aangedaan om vervolgens weer terug de stad in te gaan om wat te drinken.
Eerst bij verschillende kraampjes staan te onderhandelen en uiteindelijk een redelijk goeie supersooker gevonden. En eerst wilde Myriam er gaan, maar uiteindelijk toen twee Nederlanders er ook 2 stonden te kopen, haalde zij er ook één.
Eerst nog heerlijk bij een tentje een fruitshake zitten drinken en erachter onze pistolen zitten vullen bij een toilet (op straat moet je gewoon betalen voor water) en toen kon het gevecht en de lol beginnen.
Een hele tijd rondgelopen door alle straten en van alles en iedereen natgespoten en vooral natgespoten worden. Bijna iedereen had een pistool en je voelde je gewoon weer even een klein kind. De mensen die de supersookers verkochten, die moeten me toch een omzet maken. En overal stonden mensen met pistolen, waterslangen en emmers langs de kant om zoveel mogelijk mensen nat te maken. En of je nou jong, oud, mank, bezakt en/of bepakt was: iedereen was de lul.
Rond een uurtje of half 4 in de zon een beetje proberen op te drogen en proberen droog terug te komen bij het hostel met lege pistolen (geen doen natuurlijk).
In het hostel informatie opgezocht over Angkor Wat: hoe kan je er komen, wat kan je er zien en wat is de moeite waard voor 1 of 2 dagen? En we hebben een hostel in Siem Reap geboekt.
Weer geladen met mijn pistool de deur uit (ik had een reserve fles mee nu), op zoek naar hetzelfde tentje van de fruitshake om te gaan eten. Onderweg weer veel geschoten en vooral nat aangekomen bij het tentje. Hier heerlijk zout/zure saus over de groente en rijst gegeten, terwijl op straat 4 gozers en een meid fantastisch vet aan het breakdansen en trucjes aan het doen waren (super vet om te zien wat die allemaal konden). Vervolgens nog zitten kijken hoe iedereen nat gegooid of gespoten werd en vervolgens weer terug door het watergevecht (Myriam had geen pistool meegenomen, niet erg slim), op weg terug naar het hostel. Lekker koud door de wind en omdat het al donker was terug in het hostel aangekomen en gelijk de warme douche onder gesprongen.
Vervolgens nog wat films gedownload en wat geschreven om daarna eerst een poging te doen de film ‘All the President's men' te kijken. Maar ondanks dat we in een rustig gebied zitten, had het Indiase restaurant het volume ontzettend hard staan. Toen maar geswitcht naar ‘127 hours' en die wel helemaal uitgekeken met oordopjes in (goeie film).
Inmiddels is het nu half 12, heb ik net mijn verhaaltje af en gaan we beide slapen. Morgen weer een nieuwe dag vol watergevechten.

vrij 13 april
Wat een gekkenhuis!
Heerlijk uitgeslapen vandaag tot half 9 en vervolgens in de ochtend rustig aangedaan. Ontbeten, boodschappen gedaan, weer ontbeten en wat Thaise tv gekeken (soort van super slechte versie van Idols).
Om half 11 zaten de pistolen weer vol met water en toen maar de gekte in. Alles vandaag was afgezet en er was een looproute rondom Khoa San Rd en een paar straten en je kon Khoa San Rd in, maar niet voordat je gecontroleerd werd door politiemensen. Overal op straat stonden mensen te dansen op muziek, werd er met water gegooid via emmers, pistolen en brandslangen (de locals hadden koud water, dus dat was af en toe even heel verfrissend). En het is blijkbaar een traditie om iedereen met klei in te smeren. Dus regelmatig werd er een kleihand op je gezicht gezet. De straten waren één grote klei en water bende.
Eerst hebben we een rondje gemaakt, vervolgens een fruitshake gehaald en onze flessen gevuld (gratis) bij dezelfde plek van gisteren. Ik had via facebook met Daan, Tobias en Roy (zij zitten hier nu ook) en Gwen (ken ik vanuit Ned) proberen af te spreken bij Khoa San Rd. Het had me super leuk geleken om met hun een watergevecht vandaag gehouden te hebben, maar helaas door de drukte konden we ze niet vinden. Toen zijn we nog door Khoa San Rd gelopen, maar daar werd je gewoon plat gedrukt, niet normaal. Het zag er gewoon zwart van de mensen, of beter gezegd: letterlijk geel van de Aziaten.
Na genoeg water en klei binnen gekregen te hebben, zijn we even in het zonnetje (die toch redelijk zeldzaam was vandaag) gaan zitten om wat op te drogen en vervolgens terug gelopen naar het hostel. Daar met kleren en al onder de warme douche gesprongen. Myriam was met een gozer uit Duitsland (Julian) aan de praat geraakt en toen zijn we samen met hem weer terug de gekte in gegaan om ergens bij een barretje een cocktail te drinken met zijn 3'tjes. Heerlijk om me heen zitten kijken hoe iedereen met een glimlach op het gezicht natgespoten werd (bijzonder dat dit allemaal kan zo, dit zou in Europa nooit goed gaan).
Rond 6u hadden we het beide eigenlijk best koud gekregen en zijn we terug gegaan naar het hostel om ons om te kleden en weer een warme douche te nemen.
We wilde eigenlijk niet weer nat worden en zijn via kleine weggetjes uiteindelijk in een klein en heel gezellig restaurantje gaan zitten. Toevallig naast mensen uit België en Maastricht. En de mensen uit België waren vorig jaar al in Angkor Wat geweest en konden ons mooi wat tips geven en vertellen dat je bij de grens heel lang moet wachten op je visum (en hoe groot het contrast is tussen Thailand en het arme Cambodja).
Heerlijk rijst met kip gegeten en Myriam uiteindelijk curry, nadat er wat mis was gegaan met het eten (het aardige vrouwtje kon de drukte niet echt aan). Toen weer terug (droog gebleven) gelopen naar het hostel, waar ik net mijn tas in heb gepakt en nu mijn verhaaltje weer zit te type.
Voor het slapen gaan nog even heel slecht ‘Alvin and the Shipmunks 3' zitten kijken en rond kwart over 11 lagen we te slapen.