Hey Allemaal,

Hoe is het ermee? Kijkt iedereen er al naar uit dat ik al weer bijna terug komt;p
Ik verwacht uiteraard iedereen, met nog een kater van K'dag, rond 11u 's ochtends op 1 mei op Schiphol:p
Inmiddels zit ik op mijn laatste locatie in Thailand: Koh Tao. Een super mooi eiland, waar we morgen nog gaan duiken en nog een keer gaan snorkelen.
Geniet weer van mijn belevenissen en tot over een weekje (ja nu gaat het echt heel hard).

Groetjes,
Jip

Cambodia

za 14 april
Wat een hectische dag! Over een afstand van 480km, 12u gedaan.
Om half 6 hadden we de wekker gezet. Eerst weer even douchen om wakker te worden (was nodig vanochtend), alle tassen ingepakt me regenbedekking en om rond half 7 buiten te staan voor een taxi. De eerste vroeg 300 Bath, maar wij wilde de meter. Dit was natuurlijk niet aantrekkelijk genoeg voor hem, dus hij reed meteen weer weg. Uiteindelijk wilde een tuktuk ons wel weer voor 200 Bath naar het busstation brengen.
Rond 7u waren we op het station, waar het inmiddels een STUK rustiger was dan 2 dagen geleden. En om 8u zaten we in de bus, op weg naar de grensovergang.
Het grootste gedeelte van de reis eigenlijk geslapen en af en toe mijn boek gelezen. Er kwam zelfs 2 keer een agent de bus in om paspoorten te controleren, maar blijkbaar alleen van de Thaise mensen.
Rond 1u werden we 6km voor de grens afgedropt bij een busstation en toen kon het avontuur beginnen hoor. Samen met een Chinees meisje, dat haar visum al had, en Etel (Spa) stonden we met zijn 4'en met de backpacks op de rug in de zon. Het Chinese meisje had heel handig plaatjes uitgeprint van hoe de gebouwen eruit zagen waar je het visum aan kon vragen, kon checken en waar je de grens over kon. Maar de grote vraag: hoe komen we daar?
Eerst werden we door een agent naar rechts gestuurd en vervolgens bij een benzinestation, door iemand die Engels kon, weer naar links. Uiteindelijk kwamen we bij een afslag waar het Chinese meisje richting de grens ging en wij de andere kant op, op naar het ‘immigration office'. Waarbij we natuurlijk weer door een straat moesten waarbij mensen ons met water aan het natgooien waren en klei in onze gezichten aan het smeren waren.
Eenmaal bij het kantoor aangekomen, vertelde een man ons dat het vakantie was (vanwege Nieuwjaar), dus we moesten naar de grens om daar een visum aan te vragen.
Wij weer met de tassen op onze bezweten ruggen de andere kant op en toen we een bordje zagen waarop stond: border 6km. Hebben we toch maar een tuktuk die kant op genomen.
Hij zette ons heel netjes af voor een kantoortje en toen begon het betalen hoor. Eerst moesten we een formulier invullen en ons visum betalen (1200 Batc = 30 euro). Vervolgens vroeg hij of we met de bus of taxi naar Siem Reap wilde, want de bus deed er ruim 1,5u langer over. Wij besloten om de taxi te nemen (800 Bath p.p. = 20 euro) en hij beloofde ons dat we echt maar met 3 mensen erin zouden zitten, maar we moesten wel nu betalen.
Eindelijk alles afgerond en vervolgens nam een gids ons mee, de weg naar de grens over. Eerst nog even pinnen, want er zouden zogenaamd geen ATM's (pinautomaten) in Cambodja zijn en alles wordt daar in US Dollars gevraagd.
Met de tassen weer op de rug, leidde onze gids ons door de grenspoort om eerst ons visum te laten checken, Cambodja in te komen, en nog bij een tweede post een stempel in het paspoort te halen (nog steeds met de klei op ons gezicht).
Eenmaal de grens over stelde hij ons voor aan onze taxichauffeur die ons naar Siem Reap zou brengen en stapte we met een aantal backpackers en een familie in een grote bus, die ons naar het busstation zou brengen. In Cambodja is het ook Nieuwjaar, maar van 14 t/m 17, en daardoor stonden er langs de weg weer mensen met auto's, te dansen op muziek en met water en klei te gooien.
Ik denk dat we rond half 5 uiteindelijk bij het busstation aankwamen, waar we eerst ons Thais geld om konden wisselen voor Cambodjaans geld. Alleen in Riel (Camb) maar niet in Dollars, want dat kon op één of andere reden niet (je gebruikt het overal in Cambodja, maar je kan het niet krijgen: das raar/vreemd). En vervolgens vertelde onze gids dat we 10min moesten wachten en dat we dan met de taxi eindelijk de kant van Siem Reap op konden.
Inmiddels was er een aardig onweersbuitje aan het overtrekken en begon het even heel hard te regenen. Opeens kwam er een andere man naar ons toe en die vertelde dat alle taxi's overboekt waren en dat er iemand anders nu een taxi op ging halen vanaf de grens om ons weg te brengen. En heel toevallig waren onze gids en oorspronkelijk taxichauffeur ineens verdwijnen. Met zijn allen dachten we heel even dat we opgelicht waren, maar uiteindelijk kwam er een local met zijn eigen auto ons ophalen. Alleen vertelde hij ons dat we niet met zijn 3'en erin zouden zitten, maar met meer. Aangezien dit niet de afspraak was, begon Edel een beetje tegengas te geven en kregen we uiteindelijk 100 Bath van die jongen terug (niet veel, maar beter iets dan niets). Vervolgens reden we met 6 personen, wij met zijn 3'en achterin en voorin zat de bestuurder met naast zich 2 mensen op de bijrijderstoel terug naar de grens. Waar we eerst de 2 mensen van voorin afzetten, omdat zij gingen feesten en vervolgens stapte een man met vrouw en kind in de auto (zij moesten dus met zijn 3'en voorin).
Met 7'en mensen, jaja het is allemaal mogelijk in Cambodia, gingen we op weg naar Siem Reap. Eerst moesten we door de feestende mensenmassa heen om uiteindelijk op een soort van hoofdweg uit te komen, waar onze chauffeur de ene auto en scooter na de andere inhaalde. Er wordt altijd getoeterd als je iemand inhaalt, maar het maakte niet uit of dit dus ook aan de andere kant van de weg gebeurd. Eén keer dachten we echt dat we tegen een tegenligger op zouden rijden, want naast het inhalen zat hij ook vrolijk te bellen. Tijdens de rit veel gepraat met Edel en af en toe naar het buiten gekeken. Hier is het landschap, eigenlijk net zo als in Nederland, gewoon open en vlak. Grote velden/akkers met af en toe wat bomen erop (maar bijvoorbeeld geen bergen in de achtergrond).
Cambodja moet een 3^de wereldland zijn en daar was op de weg naar Siem Reap wel wat van te begrijpen. Heel af en toe zag je iemand voor zijn krakkemikkige houten huisje buiten douchen en we stopte voor een toilet ergens langs de weg waar een paar huisjes stonden en mensen een kraampje voor hadden staan.
Uiteindelijk reden we in het donker rond kwart voor 7 Siem Reap binnen en dan zie je dus de andere kant van Cambodja. Overal super de luxe hotels met de meest verschrikkelijke kermis-/lichtversiering. Uiteindelijk werden we bij het hotel van de mensen voorin de auto afgedropt en kregen we (dat was ze geraden) een gratis rit met de tuktuk naar ons hostel. Hierin zat ook weer een verkoopmannetje die Edel in een ander hostel probeerde te praten en ons een ritje naar Angkor Wat voor morgen probeerde aan te smeren (uiteraard niet gelukt). Maar daarnaast vertelde hij ook heel aardig wat voor land Cambodja een beetje is. En dat ze hier in de grote steden Nieuwjaar niet met klei en water mogen vieren, omdat dit volgens de overheid te gevaarlijk is.
Rond kwart over 7 werden we afgezet in ons hostel: Happy Guesthouse (aangeraden door het Duitse meisje uit Bangkok). Een super leuk hostel, met erg grappige mensen die er werken. Ze wisten niks van onze reservering, maar het was geen probleem om nog een nacht extra te blijven. We werden naar onze kamer gebracht, die een super lekker bed had en badkamer erop (niks van te zeggen en zelfs een tv op de kamer).
Gelijk weer naar beneden om samen naar het hostel van Etel te lopen, dat 5min van ons vandaan zit. Even gevraagd waar we lekker konden eten, aan toevallig een Nederlands meisje dat er werkte. Om vervolgens 20min te lopen naar een super leuke straat achter de oude markt, waar we rond kwart voor 9 aankwamen. Een straat met alleen maar barretjes, restaurantjes en hotels/hostels (het echte backpackerssfeertje hing hier). Hier zijn we bij het restaurantje gaan zitten dat het Nederlandse meisje had aangeraden en hebben we heerlijk en gezellig gegeten. Maar voor het eten op mijn laptop bij een hotel, Tom nog even ingelicht dat ik 9u skype niet ging halen (nu was een mobiel wel handig geweest haha). Ik had rijst met groente in zoet/zure saus en de andere hadden curry. We kregen zelfs gratis 2 bakjes fruit aan het eind (en alles in dollars betalen he, maar het wisselgeld dan wel weer in Riel terug krijgen).
Rond half 11 (had ik ook weer met Tom afgesproken, maar dit werd dus weer iets later) terug gelopen naar het hostel, waar ik gelijk de laptop aan heb gedaan om heerlijk een uurtje met oom Tom bij te praten. Vervolgens zag ik Marloes ook nog online staan en heb ik super gezellig met Joris zitten skype, want Marloes was er niet.
Rond half 1 het bed in geploft en eigenlijk vrijwel gelijk in slaap gevallen.

zo 15 april
Echt even een relax dagje.
Heerlijk geen wekker gezet en dit resulteerde dat we pas rond kwart over 10 wakker werden (was dus blijkbaar even nodig).
Eerst onder de douche gesprongen, die hier alleen maar koud water heeft, maar wat eigenlijk erg lekker was. Om vervolgens wat boodschappen te gaan doen: water en broodbeleg. We moesten in eerste instantie afrekenen in Dollars, maar we wilde in Riel betalen. Alles onder de 5 Dollar moet je gewoon met Riel betalen vertelde Edel (is voor ons goedkoper). Dit vond het vrouwtje achter de kassa uiteraard niet leuk (want de Dollar is meer waard), maar we konden wel gewoon met Riel afrekenen. Onderweg heb ik nog een broodje bij een kraampje gehaald en Myriam ging op zoek naar fruit.
Terug in het hostel had Myriam wat kleren in de wasbak gewassen en zitten we nu beide eigenlijk al ruim 2u beneden, zwetend in een stoel (elke dag is hier minimaal 35 graden), onze verhalen te schrijven. Ik heb net mijn blog weer geschreven en foto's op internet gezet.
In Siem Reap willen we naar Angkor Wat. Hier willen we zowel een zonsopgang als zonsondergang zien. In eerste instantie wilden we dit vandaag doen, maar het was misschien verstandiger om eerst maar eens een keertje uit te slapen en niet alles te willen haasten. We hebben tenslotte de tijd.
Nu willen we vanmiddag een kaartje kopen voor Angkor Wat, daar de zonsondergang kijken. En ons is verteld dat je dan met ditzelfde kaartje, morgen weer gewoon naar binnen kan en dan gaan we de zonsopgang bekijken.
Rond 4u, na eerst nog een bananenshake besteld te hebben (45min op gewacht), zijn we op de fiets gestapt en hebben we Etel opgehaald. Vervolgens voor 15min op de fiets gezeten op weg naar de ingang van ‘Angkor' (het gebied/park met alle tempels). Eindelijk ook weer eens heerlijk gewoon aan de rechterkant van de weg gereden, want in Thailand rijden ze allemaal links. Bij de ingang wilde we een kaartje voor morgen kopen en dan erna de zonsondergang gaan kijken, maar een meisje achter het loket vertelde dat dit helemaal niet kon (vreemd). We moesten in ieder geval eerst tot kwart voor 5 wachten om gratis binnen te komen en toen zagen we ineens wel mensen een kaartje kopen voor morgen (het kon dus wel). Wij een kaartje gekocht en op de fiets gesprongen om met honderden mensen (het is nog steeds Songkran) tegelijk richting een berg te fietsen waar we de zonsondergang konden bekijken. Onderweg reden we al lang Angkor Wat (de hoofdtempel). Een gigantisch mooi complex dat in de zon lag.
Eenmaal bij de berg aangekomen als een gek naar boven gelopen, maar omdat er maar 400 mensen bovenop de tempel (Phnom Bakpeng) op de berg mogen staan en alles om half 6 dicht gaat. Moesten we achteraan aansluiten in de rij en uiteraard gingen we dit niet meer halen (KUT). Wij nog geprobeerd om via zijkanten en de achteringang naar binnen te komen, maar bovenop stonden mensen die je gewoon terug floten (we waren niet de eerste die dit probeerde haha).
Toen zijn we maar weer naar beneden gelopen en halverwege de berg was nog een uitzichtplatform waar we ook een gedeelte van de zonsondergang konden zien en eigenlijk was het zo bewolkt dat de zon niet eens te zien was met ondergaan.
Beneden aangekomen weer op de fiets gesprongen en omdat we nog niet naar huis wilde zijn we vervolgens naar een andere tempel gefietst (Bayon). Onderweg nog een zooitje apen tegengekomen die van alles bij de Thaise mensen probeerde weg te jatten. En bij de tempel aangekomen waren we eigenlijk helemaal alleen, super gaaf. Wij naar boven geklommen en daar vertelde een wachter dat eigenlijk alles dicht was, maar omdat we er net pas waren mochten we van hem wel even 5min rondkijken. Toen hebben we met zijn 3'en echt een kwartier daar helemaal alleen rondgelopen, super speciaal en het had wel iets magisch.
Op een gegeven moment was het te donkeren en zijn we met de zaklamp van Edel in het donker weer helemaal terug gefietst naar zijn hostel. Daar hebben we met een tuktuk driver afgesproken dat hij ons morgen van zonsopgang tot zonsondergang rond zal gaan rijden voor 18 dollar, langs 6 tempels die wij graag wilden zien (was blijkbaar een standaard route). Eerst deed hij natuurlijk moeilijk, maar toen ik zei ‘dan bellen we toch gewoon iemand anders', was hij vrij snel om.
Weer terug de fiets op gestapt, op weg naar het straatje waar we gisteren gegeten hadden. Eerst nog lopen zoeken naar een andere tent en tijdens het zoeken zag ik ineens een Engels koppel zitten, waarmee ik in N-Z een tijdje mee op de bus gezeten heb (hoe grappig is dat). Het zoeken leverde uiteraard niet veel op en toen zijn we maar weer gewoon op dezelfde plek van gisteren gaan zitten. Waar ze dit keer beduidend mindere service hadden. Ze stonden meer met kleine kinderen en elkaar te klooien, dan mensen te helpen. We hebben heel lang op ons eten moeten wachten en we kregen niet eens meer de gratis dingen die ze normaal aanboden (blijven Nederlanders hè).
Tegen kwart voor 11 weer terug gefietst en nog snel even boodschappen gedaan voor morgen, want dat wordt een lange dag. En terug in het hostel gekomen, gelijk het bed in rond 12u, om in ieder geval nog wat uurtjes slaap proberen te pakken.

ma 16 april
Van zonsopgang tot zonsondergang. Een vermoeiende en bijzondere dag (helaas wel zonder de magie waarop ik zo gehoopt had).
Om kwart voor 4 ging de wekker en als ik 3u geslapen heb dan is het veel, want deze matras en ik zullen geen vrienden worden helaas (wat een kut bed zeg).
Om kwart over 4 naar beneden gelopen en omdat het hek nog dicht was, zijn we er maar overheen geklommen. Strak om half 5 waren we bij het hostel van Edel, waar de tuktuk driver al stond te wachten, maar geen Etel. Blijkbaar was er binnen iemand die de deur voor hem open moest maken, maar die moest eerst nog even wakker gemaakt worden.
Om 5 over half 5 zaten we in de tuktuk (met een taxichaffeur die chagrijnig was voor de hele dag, best knap dat je dit kan trouwens) om ruim voor 5u al het park in te kunnen rijden, nadat we ons kaartje lieten checken.
- Angkor Wat: Vervolgens zetten onze chauffeur ons af bij het begin van Angkor Wat om in het pikken donker de brug over te lopen, het eerste tempelgedeelte onderdoor (na eerst nog 3 wierrook stokjes bij Boeddha neer te zetten, te bidden en vervolgens 10 dollar te ‘mogen' betalen (wat we natuurlijk niet deden)), om vervolgens vlak voor de hoofdtempel linksaf te slaan. Hier werden we door een vrouw begeleid naar een kleedje aan de rand van het water om hier de zonsopgang te bekijken. Wij dachten: super goeie plek, dit wordt top. Vervolgens moest je wel wat te drinken betalen anders mocht je er niet zitten. Dus maar een smerige warme chocolademelk besteld.
Vervolgens 1,5u lang zitten kijken naar de zonsopgang die voor mij gedurende de tijd steeds minder magisch/speciaal werd. In het begin was het pikken donker en zaten we er nog maar met maximaal 6 mensen. Heel langzaam zag je wat wolken rood worden en begon het geleidelijk aan steeds lichter te worden en zag je steeds meer de contouren van de tempel zichtbaar worden (op zich heel mooi). Maar er kwamen ook steeds meer mensen bij en ook steeds meer Chinezen die hun bek niet konden houden. Ik had helaas niet meer het gevoel dat het zo speciaal was. Uiteindelijk stond je met ruim 100 mensen te kijken, was het erg roemoerig en de zonsopgang was niet eens zo heel bijzonder helaas.
Uiteindelijk zijn we rond half 7, nadat de zon al een beetje geklommen was, het tempelcomplex in- en rondgelopen. Angkor Wat is de hoofdtempel van het hele tempelcomplex/park. Het is helemaal van steen, zwart en grijs geblakerd van kleur, en overal zie je nog de versieren in en op de stenen. Erg bijzonder hoor. Aan de andere kant van de tempel zitten ontbijten en hier kwamen we ook heel toevallig het Chinese meisje van de grens tegen.
Je zou om kwart voor 8 nog de toren in kunnen, maar wij besloten om terug te lopen naar het begin en daar de tuktuk te pakken naar de volgende tempel (we hadden er tenslotte nog 5 te gaan in ruim 10u haha).
- Banteay Kdei: De volgende tempel was Banteay Kdei. Een tempel die bekend staat om zijn langgerekte lijn door de tempel heen. Maar wat ons vooral bijgebleven is, zijn de kinderen die je van alles proberen te verkopen voor, na en ook binnenin de tempel.
Eerst ga je door een toegangspoort heen en loop je over een zandweg op weg naar, dit keer een hele smalle, maar super lange tempel (elke tempel heeft ook altijd een muur om zich heen). We zijn de tempel ingelopen en overal zag je eigenlijk, naast alle mooie versieren (in de vorm van goden) die je nog goed of vaag kan zien, brokstukken liggen. Bijna alle tempels zijn gedeeltelijk verwoest en sommige zijn ook alweer voor een gedeelte gereconstrueerd.
We zijn de hele tempel doorgelopen om uiteindelijk aan de andere kant door onze tuktuk driver opgepikt te worden voor onze volgende tempel.
-Ta Prohm: De tempel waar ‘Tomb Raider' is verfilmd. Dit was voor mij de tempel die de meeste indruk/magie op mij heeft achtergelaten. Ik weet niet zo goed waarom, maar hier had ik echt het gevoel dat je kon verdwalen in het complex.
Eerst ga je weer een poort onderdoor en vervolgens een klein voorcomplex waarna je erachter binnenstap in de wereld van dit complex. Dit wordt gekenmerkt wordt door de gigantische bomen, met zijn gigantische wortels die overal op en door het complex heen staan en groeien. Al vrij snel kom je ook bij de beroemde boom met de wortels, die in de film gebruikt is. Hier wilde we uiteraard een foto van en bij maken, maar we waren niet de enige. Wij netjes op onze beurt staan wachten, maar hier dachten sommige mensen anders over. Toen zijn we uiteindelijk er redelijk brutaal voor gaan staan, want nu was het toch echt onze buurt.
Na de boom kwam je op een soort van binnenplaats waar allemaal kleine torentjes stonden en hier hebben we ook maar een 2^de ontbijt genomen (we hebben echt veel te veel tijd vandaag haha). Tijdens het ontbijt, probeerde ik zo goed als het kon, alle toeristen weg te denken en een klein beetje de schoonheid en de magie te voelen. Ik kon het me met moeite een klein beetje voorstellen hoe het zou kunnen zijn zonder alle mensen, maar het was onmogelijk om dit ooit te ervaren.
- Angkor Thom: Eerst bij de volgende tempel buiten heerlijk wat koude cola zitten drinken en om ons heen stonden op het grote grasveld voor het complex, als het waren allemaal kleine tempels/torens als een soort van wachters.
De volgende tempel was eigenlijk een groot tempelcomplex met allemaal kleine tempels binnen zijn muren. Hier zijn we eerst naar Baphuon gelopen. Een gigantisch grote en hoge tempel, die voor een groot gedeelte helemaal opnieuw opgebouwd was en alleen de top nog niet gerestaureerd. Tijdens het rondlopen kwam ik erachter dat ik niet zo heel veel batterijen (de helft) meer over had. Dus ik had mezelf voorgenomen alleen nog maar foto's te maken die echt de moeite waard waren, anders dan zou ik niks meer hebben voor de zonsondergang (dit was soms heel moeilijk, maar je geniet vaak wel meer).
We zijn de tempel opgelopen, waarbij je een geweldig mooi uitzicht had over het water aan de voorkant en het bos en het gebied rondom deze tempel. Aan de andere kant eerst weer in de schaduw even moeten acclimatiseren, want het was vandaag zeker weer 35 graden en de emmers zweet kwamen je rug af (het was inmiddels 12u geweest, dus warmste punt van de dag).
Beneden besloten we om nog langs het Royal Palace/Phimeanakas tempel te lopen (deze was niet heel bijzonder) om vervolgens een toiletstop te doen. Tijdens het lopen langs de buitenmuur van het complex liepen we nog door een hele gave smalle gang, waarbij allemaal gezichten/beelden van Boeddha's en olifanten in de muur gegraffeerd waren (super gaaf).
Inmiddels had iedereen wel honger gekregen en Etel wilde lunchen, dus zijn we naar een restaurantje gelopen nadat een vrouw ons via de menukaart naar binnen wist te krijgen. Op de kaart stonden allemaal zelf geschreven prijzen, maar ze wist ons wel korting te geven zei ze.
Edel had noedels met groente en vlees en wij hadden musli met yoghurt en fruit. Nog nooit zulke lekkere yoghurt en vooral vers fruit gegeten, maar de musli ontbrak. Wij het gevraagd en dit was wat ze zei: musli is te duur in de supermarkt en jullie zijn rijk dus hebben het toch niet nodig (sloeg helemaal nergens op). Uiteraard gingen we nu nog minder betalen. Na het eten rekende we af bij een ander meisje die ons zelf nog meer korting gaf (nog beter).
- Prah Khan: Inmiddels was het 2u geweest en hadden we nog 2u over voor 2 tempels. De volgende tempel was eigenlijk helemaal geen bijzondere, maar we hebben er ons wel vermaakt. Je liep eerst op een brug over het water, waarbij aan de zijkanten allemaal zwart geblakerde beelden stonden. En vervolgens liep je de langgerekte tempel binnen. Deze had vooral veel brokstukken en nog schade. Wat voor mij een goeie gelegenheid was om eens een kijkje van bovenaf te nemen (ik heb hier regelmatig op van alles geklommen wat er maar kon). Aan de andere kant was zelfs nog een mooi groot soort van binnenplaats met looppad/loopbrug in het midden, met aan de zijkant een klein verwoest stukje gebouw dat was opgebouwd uit pilaren (deed een beetje Romeinsachtig aan).
Aangezien het pas 3u was, wilden we eigenlijk nog terug naar de tempel van gisteravond en deze nu bij daglicht zien. Het lag op de route terug naar de plek voor de zonsondergang, het koste de driver geen extra benzine, dus gelukkig bracht hij ons er heen (je wist het maar nooit bij hem).
- Bayon: Dit was na Ta Prohm, de tempel die de meeste indruk op mij heeft gemaakt. Bayon is een erg mooie en kolossale tempel. Eén groot vierkant opgebouwd uit lagen. Je komt binnen via een trap, waar je vervolgens tussen kolommen door rondom kan lopen. Maar wij hebben eigenlijk gelijk de volgende trap naar de volgende verdieping genomen. Hier heb je in het midden (net zo als Angkor Wat) allemaal spits toelopende, brokkelige torens staan in het midden. Met helemaal centraal de aller hoogste. En elke toren in het midden en rondom, ken merkt zich door stenen in de vorm van gezichten (erg mooi). We hebben hier uiteindelijk maar 10 min rondgelopen, want het was lang niet zo speciaal als gisteren. Veel en veel te veel mensen en niet meer de magie van gisteren. Hier nog wel een paar foto's gemaakt van alle mooie gezichten die ze in/met de stenen hadden gemaakt. Maar we waren eigenlijk al vrij snel weer beneden.
- Phnom Bakheng: Nog een korte toiletstop en toen op de berg op. Waar we rond kwart over 4 al waren, ruim en ruim op tijd dus. Nog even wat zitten drinken en eten in de schaduw en uiteindelijk zijn we rond half 5 naar bovengelopen voor de zonsondergang.
Je had echt een geweldig mooi uitzicht over het bos, water in de verte, de plek waar je een luchtballon in kon en Angkor Wat aan één van de zijkanten. Maar helaas geen zonsondergang. Het was veel te bewolkt en na eerst aan de ene kant in de schaduw gezeten te hebben, zagen we rond 5u de zon al achter het wolkendek verdwijnen en niet meer terug komen.
Toch nog blijven staan, maar rond kwart voor 6 de hoop opgegeven (je zag heel ver aan de zijkanten in de verte heel af en toe wat wolken rood worden, maar dat was het dan ook). Nu konden we in ieder geval in het licht terug naar ons hostel.
- Rond half 7 waren we terug, maar een bedankje of gedag van de tuktuk driver kon er niet af hoor (rare gozer).
Ons eerste doel: bus terug boeken naar Bangkok. We hadden geïnformeerd hoeveel het zou zijn van hier naar Koh Phi Phi, maar 75 dollar was toch echt te belachelijk. We konden voor 9 dollar terug naar Bangkok en dan gewoon daar de bus pakken naar Krabi (plek van de ferry's naar de eilanden).
Eerst heerlijk een koude douche genomen en rond half 8 Edel opgehaald om te gaan eten.
Weer hetzelfde straatje, maar nu ergens anders. En het was super lekker. Ondanks dat mijn zoet/zure rijst en kip wat spicy was, was het goed te doen.
Ik denk dat we rond half 10, op de automatische piloot (want iedereen was kapot), zijn terug gelopen. Hier afscheid genomen van Etel (hij gaat nu door naar Laos en dan China) en terug naar het hostel. Eerst nog snel even internet gecheckt en toen kregen we ineens te horen dat ons kaartje voor de bus niet 9 dollar, maar 14 dollar was. We moesten dus ineens bijbetalen (weet nog steeds niet helemaal of het klopte, maar goed).
Uiteindelijk rond half 11, na de tas weer ingepakt te hebben, in mijn bed gaan liggen. Doodop en met een beetje een dubbel gevoel. Angkor Wat was zeker de moeite waard en ik heb het voor geen goud willen missen, maar ik had toch helaas niet de magie met bijvoorbeeld de zonsopgang of de tempels die ik graag had willen ervaren/voelen/meemaken.

di 17 april
Om 6u stond alweer de wekker (ja als je veel wilt doen, moet je er wat voor overhebben). Om vervolgens rond 10 voor 7 buiten te staan, om opgehaald te worden door een minibusje die ons naar het busstation zou brengen voor onze busreis terug naar Bangkok. Nou 7u is hier geen 7u. Rond kwart over 7 toch maar even bij de receptie gaan vragen en dit is wat hij zei: ow soms komen ze wat later en soms komen ze water eerder. Een antwoord waar je wat aan hebt. Toen maar wat gratis mango's zitten eten op de schommelstoel die uit de boom waren gevallen.
Uiteindelijk kwam om half 8 een mannetje ons ophalen. Eerst werden we letterlijk uitgezwaaid door de mensen van het hostel en kregen we een flesje water mee (nog niet zo vaak zulke vriendelijke en behulpzame mensen ontmoet in een hostel). En dit mannetje bracht ons naar zijn eigen auto (geen minibusje dus), om eerst nog iemand anders op te halen en ons vervolgens naar een rotonde te brengen waar een gele bus stond te wachten.
Deze reed eerst nog naar een andere plek om uiteindelijk rond half 9 (niet 8u zoals er werd gezegd), toen de bus vol zat, eindelijk op weg te gaan richting de grens.
In de bus stapte op een gegeven moment een beetje een typische man van rond de 55 in. En die kwam op een gegeven moment bij ons staan om te vragen of hij een laptop mocht lenen. Maar al vrij snel vertelde hij dat hij heel rijk was en uit Los Angeles kwam en eigenlijk wel Myriam mee wilde nemen naar zijn land om een restaurant voor haar te openen. Het kwam er op neer dat het gewoon een smerige viespeuk was, die hier alleen maar is om jonge meisjes het bed in te krijgen of een prostitué als het niet anders kon. We hebben, en ook de andere in de bus, ons kapot gelachen.
Tijdens de busrit vooral mijn verhalen van de afgelopen dagen een beetje zitten type, mijn boek zitten lezen en nog even liggen dutten. Ik denk dat we, na een plaspauze halverwege, zo rond half 12 bij het busstation aankwamen waar we vorige keer met zijn 3'en in de auto van die gekke local zijn gestapt.
Ze vertelde ons dat de bus naar Bangkok er nog niet was en dat we eerst maar even moesten eten, om vervolgens rond 12u weer de bus in te stappen. Maar niet voordat één of ander mannetje je busticket in beslag nam en je er een sticker op je T-shirt voor terug gaf. Heel vreemd, want hij kon gewoon een scheur in het kaartje maken. Iedereen dacht eigenlijk dat we belazerd werden en als argument gaf hij: ik neem de kaartjes in, want zo kan je het geld niet terug vragen (wat een kut argument).
Wij toch maar met zijn allen de bus in op weg naar de grens. En als je dacht dat de heenweg lang duurde, nou vandaag kon het NOG langer.
Rond kwart over 12 waren we allemaal bij de grens. Hier ons paspoort laten checken om vervolgens door te lopen naar de controle post voor je laatste 2 stempels. Normaal gesproken duurt dit nog geen 5min, maar omdat de grens vanwege Songkran de afgelopen dagen dicht heeft gezeten, hebben we in totaal 3u staan WACHTEN. In de brandende zon, zonder enige vorm van ventilatie of drinken. Elke 5min kon je met mazzel 1m opschuiven en het meest frustrerende was nog dat alle locals gewoon door mochten lopen. Op een gegeven moment toch maar even wat drinken gehaald en na 2u zweten, maakte het ook eigenlijk allemaal geen reet meer uit. Je staat een beetje met iedereen te praten over alle reiservaringen en dan mag je af en toe weer even opschuiven (je kan er verder toch niks aan veranderen).
Uiteindelijk liepen we rond half 4 door de controle post heen, waar we 2 kleine KUT STEMPELS kregen (we hadden echt het idee dat mensen daar gewoon pauze aan het houden waren, waardoor het zo sloom ging).
Aan de andere kant moesten we onze sticker op ons T-shirt laten zien. Ik was de mijne natuurlijk allang kwijtgeraakt, want die dingen blijven voor geen meter zitten. Dus ik heb er zelf maar eentje in elkaar geflanst, en ze geloofde het ook nog (koekje van eigen deeg). En werden we met ongeveer 10 mensen in een klein minibusje naar Bangkok gereden. Echt super gezellig de hele weg met een Canadese meid zitten praten en rond kwart voor 7 hadden we nog een plaspauze (en maar snel een pizza broodje, yakult en rozijnenbrood als avondeten gehaald), om rond kwart voor 8 bij Khoa San Rd afgedropt te worden. Normaal gebeurd dit NOOIT en op het moment dat je op het busstation afgedropt wil worden gebeurd dit niet. We wilde namelijk de nachtbus naar Krabi (Koh Phi Phi) pakken en nu wisten we niet of we die nog gingen halen. Toch maar een tuktuk genomen die gelukkig als een gek ons naar het busstation wist te brengen. Daar kregen we helaas te horen dat de nachtbus niet meer ging (op een half uur na gemist). Maar er was nog wel een minibus beschikbaar, voor 5 euro meer. Wij na afdingen toch maar het volle bedrag toegezegd en naar de toilet gegaan om te plassen. Maar toen we terug kwamen zat hij ineens vol en reed er niks meer (wat een gezeik dus).
Uiteindelijk maar de nachtbus naar Krabi voor morgen geboekt en een taxi terug genomen naar ons laatste hostel in Bangkok: Sinad Guesthouse (de taxirit was wel goedkoper dan de tuktuk, dat viel dan weer mee).
De vrouw in het guesthouse herkende ons nog en heel toevallig had ze nog een kamer over en nog wel dezelfde als vorige keer ook.
Nu zit ik lekker op bed, met een fijne gedachten dat we in ieder geval goed kunnen slapen, mijn verhalen van vandaag en gisteren helemaal bij te werken.
Rond 11u nog even een heerlijke koude douche genomen en om half 12, met de ventilator op het bed gericht, vielen de oogjes vrij snel dicht.

Thailand

Woe 18 april
Om half 8 zat Myriam al naast mij haar verhaal te schrijven, maar ik heb me toch nog even omgedraaid voor een uurtje. En rond half 9 zat ik ook mijn verhalen van de afgelopen dagen nog een keer door te lezen en te controleren.
Vervolgens hebben we eerst rustig ontbeten en een hostel geboekt in Koh Phi Phi. Eentje die midden op het eiland ligt en niet midden in het uitgaanscentrum en uiteraard de goedkoopste (hoewel de eilanden echt 2x zo duur zijn als het vaste land).
Rond 10u liepen we uiteindelijk alweer in de zon op weg naar Khoa San Rd, om souvenirs te kopen die Myriam mee wil nemen naar Nederland. Ik heb alleen gekeken, maar al wel vast wat indrukken opgedaan, van wat ik op mijn laatste dag mee wil nemen. Onderweg kwamen we ook allemaal mensen tegen met wie wij gisteren in de bus gezeten hadden vanuit Siem Reap. Erg grappig en toevallig.
Rond half 1 zaten we weer op ons vaste stekje een bananen shake naar binnen te werken en uiteindelijk is Myriam nog verder gaan shoppen en ik ben terug gegaan naar het hostel (had wel genoeg kraampjes gezien voor vandaag).
In het hostel heerlijk op mijn laptop weer mijn mailtjes beantwoord en ik wilde graag ‘Ik hou van Holland' kijken, maar helaas kon de RTL site deze niet uitzenden in Thailand. Toen heb ik heerlijk een uur lang even ouderwets ‘De Lama's' zitten kijken.
Rond 4u was Myriam ook weer terug en zijn we uiteindelijk samen weer naar de veste eettent gegaan. Hier allebei sweet/sour rice with chicken gegeten. Ondanks dat het pas half 5 was, ging het er toch aardig snel in (had beren honger haha).
Rond kwart over 5 waren we terug in het hostel, na het Canadese meisje nog tegengekomen te zijn en zijn we gelijk met tassen en al langs de weg gaan staan om een taxi te pakken. Het was ontzettend druk op de weg en tijdens het ritje kneep ik hem af en toe nog wel even bij de gedachten of we wel op tijd zouden komen. Maar om 10 over 6 waren we op het station (taxi is nog steeds goedkoper met de meter, dan een tuktuk (hadden we eerder moeten weten haha)). En gelijk doorgelopen naar de bus die om 5 over half 7 zou vertrekken (werd uiteindelijk iets later, omdat we nog op mensen moesten wachten).
Inmiddels rijdt de bus langzaam Bangkok uit op weg naar Krabi, 900km verder naar het zuiden van Thailand. Ik kijk nu al uit naar een duik in de zee morgen. Het is tenslotte alweer 3 weken geleden voor mij, dat ik dit voor het laatst gedaan heb (ik moet mijn kleurtje natuurlijk ook bij blijven houden). Grappig om er bij na te denken dat het eigenlijk pas 3 weken geleden is, maar het lijkt alweer zo ver weg door alle dingen die ik alweer gedaan heb (goeie gedachten, want dit betekend dat ik niet bepaald stil gezeten heb).
Aangezien er op de tv weer een rare Thaise film te zien was, hebben we op mijn laptop ‘Happy Feet 2' zitten kijken en zijn we erna in slaap gevallen.
Rond half 12 nog één keer een lange stop gehad, geen idee waarom, maar daarna konden we eindelijk de hele nacht door rijden.

do 19 april
Rond 7 in de ochtend kwamen we aan op het busstation van Krabi. Waar al meteen een vrouwtje stond die ons kaartjes naar Koh Phi Phi kon verkopen. De eerste bood zou om 9u gaan en de 2^de om half 11, maar de 2^de was goedkoper dan de 1^ste. Maar gelukkig zei ze dat ze ons wel op de boot van 9u kon zetten voor de goedkoopste prijs (bleek achteraf dat we de enige waren, dus ze moest gewoon mensen in de bus hebben, dat was mooi meegenomen).
Nog een tijdje zitten wachten op het station en rond 8u kwam er een busje ons ophalen om ons naar de pier te brengen. Daar moesten we onze kaartjes weer omwisselen voor andere kaartjes en stapte we rond kwart voor 9 de ferry op. Die lang trouwens in een baai, waar je bergen en rotsen om je heen had, mooi gezicht.
De komende 1,5u heerlijk voorop de punt van de boot gezeten. De zon brak niet echt door, maar er was wel wind en de boot ging niet zo hard, maar we waren door al dit alles wel verbrand haha.
Onderweg over de kalme en met rotzooi besmeurde zee gevaren en om je heen zie je dan, althans voor mij tenminste, van die typisch Thaise eilanden. Grote gekleurde rotsen, met gekke vormen en gedeelte begroeit met bomen. Bij de ferry las ik ook dat je hier naar het James Bond eiland kon, dat is volgens mij de gene uit: The man with the Golden Gun.
Om half 11 stapte we van de boot op het o zo toeristische eiland. Eerst moest je 20 Bath betalen om op het eiland te morgen en erna werden we heel aardig door iemand van het hostel (hij reed onze bakcpacks in een kar) naar ‘Flower Bungalows' gebracht. Een plek waar allemaal bungalows staan en waar wij ons eigen hutje hebben. Op de grond liggen 2 matrassen, er overheen een klamboe (ja voor het eerst gebruikt nu) en voor het hutje hangt op de kleine veranda een hangmat. Super grappig en je moet gewoon alle muggen, de douche die naar riool stinkt als je hem aan doet en de wasbak die lekt, gewoon allemaal even wegdenken.
Ik heb eerst al mijn was weer eens gewassen. Wel met de hand, maar nu had ik toch echt helemaal niks meer over (zal de laatste keer zijn geweest). En deze weer op een met touw gefabriceerde waslijn in en buiten de bungalow opgehangen.
Erna zijn we de straatjes rondom ons hostel ingelopen om informatie te vinden over een tour naar ‘The Beach' (van de film) en over onze weg naar Koh Tao. Na 5 bureaus afgegaan te zijn, wisten we een beetje waar we aan toe varen en hebben we bij een chagrijnige vrouw (eigenlijk was ze het geld niet waard, maar wel het goedkoopst), voor morgen een boottrip (halve dag) van 2u tot zonsondergang geboekt. En op de dag dat we hier weggaan, moeten we voor 10u 's ochtends de hele reis van Koh Phi Phi naar Koh Tao boeken. Tijdens het boeken kwam ook opeens Matser, de Duitse jongen uit Noosa (Aus) langslopen. Ik wist dat hij in Thailand zat, maar dat we hier tegelijkertijd zitten is wel erg toevallig.
De zwemspullen hadden we eigenlijk al aan en zijn we op zoek gegaan naar een strand. Niet echt een echt druk strand gevonden, maar tussen de boten en in de baai van de ferry, voor een paar resorts maar in het water gesprongen. Je kan hier gewoon ruim 100m lopen, zonder dat je ook meer iets dieper gaat. En heel af en toe zie je wat koraal en kleine visjes, tussen al het zwarte zeewier door.
De rest van de middag liggen lezen en af en toe zitten kijken hoe veel te volle boten met mensen, de boot moesten duwen omdat ze niet meer weg kwamen in laag water. En tijdens het lezen, kijk je dan af en toe even naar voren. Naar de zee die van lichtblauw naar donkerblauw gaat en de gigantisch rotswand van de baai, vol met bomen en oranje/rood/grijs gekleurd. Ik vind Koh Phi Phi echt een heel mooi eiland, maar het is wel TE toeristisch.
Rond half 6 weer terug gelopen om al het zout eraf te spoelen en vervolgens op zoek te gaan naar een goedkope eettent. Want alle prijzen zijn hier gewoon 2x zo hoog, vergeleken met het platteland.
Uiteindelijk de goedkoopste tent gevonden, waar ik heerlijk rijst met omelet heb zitten eten. Maar Myriam kreeg gewoon letter maïs in water als maïs soep geserveerd (kleine teleurstelling dus).
Na het eten, nadat Myriam nog een ananas had gescoord (om de honger te stillen), zijn we naar het andere strand gelopen waar we vanmiddag eigenlijk heen wilde (bleek super dicht bij te zijn). Daar zijn allemaal tentjes met harde muziek en kerstverlichting, waar iedereen op een matje bij het water licht te chillen. Rond 9u start er dan overal een show met vuur, dus wij hebben een tijdje naar een paar gozers en meiden zitten kijken die de meeste geweldige trucs konden met een brandende set ballen of staaf met vuur aan de twee uiteinden.
Rond kwart voor 10 waren we weer terug in het hostel en ben ik weer achter mijn laptop gedoken om te skype. Ik wilde Marloes uiteraard spreken, omdat ze jarig is vandaag (maar helaas moest ze tot laat naar school) en erna pap en mam. Helaas wel buiten moeten zitten, vanwege de verbinding en dus midden in het oorlogsgebied van de muggen (klote beesten). Maar weer gezellig met eerst pap, want mam was nog werken en erna ook met mam erbij zitten skype.
Rond kwart voor 11 onder de klamboe gedoken, mijzelf helemaal ingesmeerd met muggenspray en in mijn hele dunne slaapzak (die ik nog bij me had en niet mee terug gegeven heb) gedoken (hopelijk allemaal muggen vrij, want er zitten wel wat gaten in de klamboe).

vrij 20 april
Rond 9u ons bed uitgegaan, weer even wat brood als ontbijt en vervolgens wilde naar het ‘view point' op het eiland gaan lopen.
Eerst een pokken hoeveelheid trappen op, 20B aan de top betalen, maar het was meer dan de moeite waard.
Er waren als het waren 3 uitkijkpunten, ongeveer 5 a 10 minuten uit elkaar. Allemaal met uitzicht op dezelfde baaien, maar van een andere richting en o zo mooi.
Bij het eerste uitkijkpunt, zat je ter hoogte van beide baaien op het eiland, precies in het midden. Ondanks dat de zon niet echt goed doorkwam zag je nog steeds de groene en blauwe kleuren in het water. Echt super mooi. Een geweldig uitzicht over de baaien, de rotsen aan beide kanten, de zee eromheen en sommige kleine eilanden in de verte.
Het tweede uitzichtpunt was al wat verder naar de linkerbaai, andere kant van het eiland en de 3^de helemaal. Maar allemaal met een geweldig uitzicht over het paradijseiland Koh Phi Phi.
Rond half 12 zijn we in de hitte terug gelopen naar ons hostel. Eerst nog een bananen shake gehaald, omdat we daar wel aan toe waren (je moet natuurlijk ook voor de vitamientjes zorgen). Nog even rustig gegeten op het bankje op onze veranda (wat klinkt dat leuk). Om vervolgens om half 2 te verzamelen bij het reisbureautje waar we onze snorkeltrip hadden geboekt.
Samen met een paar Amerikanen, Sam (Eng), gozer uit Schotland, 2 Engelse meiden, 2 Chinezen, een gozer uit Zwitserland, Lisa (Dui), Rene (Dui) en Fabio (Dui) gingen we op weg naar de haven om daar een llongtail boat in te stappen die ons vandaag naar de volgende plekken zou brengen:
- Monkey Beach: Een klein strand, nog op Koh Phi Phi, waar allemaal brutale apen rondliepen. Super grappig om even te kijken, hoe onder andere er eentje met een bierblikje vandoor ging (ja ze lijken zeker op mensen), maar 10min waren meer dan genoeg.
- Viking Cave: Terug de boot in, voeren we nu echt naar het andere eiland dat verderop in het water lag. Een super groot massaal rotsblok in het water, met oranje/rode/grijze kleuren en wat begroeiing op de bovenkant. Onze volgende stop was ‘Viking Cave'. Een grote grot met stalagmieten en steigers, waar vissersmensen aan het werk waren. Maar in plaats van dat er even gestopt wordt voor een foto. Reed onze schipper, wel ietsje langzamer, vrolijk door. Klein beetje jammer.
- Pi-leh Bay: Terug de boot in om vervolgens een inham van het eiland in te varen. Waar je omringt werd door de rotsen van het eiland, GEWELDIG. Hier over het ontzettend heldere blauwe/groene water gevaren en af en toe zag je de rotsen en wat kleine vissen onderwater verschijnen.
- Loh samah Bay: De plek om te snorkelen en wat een FANTASTISCHE snorkelplek. Het koraal was zeker mooier in ‘The Great Barrier Reaf', maar ik heb hier 100x meer vissen gezien en het water was glashelder.
Gelijk toen ik het water indook, ben ik even rond de boot blijven hangen waar brood in het water werd gegooid en allemaal vissen op af kwamen. Maar erna eigenlijk gelijk de andere kant opgezwommen, dan waar alle boten lagen en alle groepen aan het snorkelen waren (we waren natuurlijk niet de enige boot daar). En dat was maar goed ook, want een van de eerste vissen die ik tegenkwam was een kleine haai (YES, toch eentje gezien). En erna heerlijk langs en over het koraal en de rosten gezwommen (was hier helemaal niet diep). De meeste mooie en gekke spitse vissen gezien en wat dezelfde als in Australië. Geen Nemo helaas, maar wel zee-egels, zeekomkommers en een super mooie grote paarse soort van bloem (leek niet echt op een anemoon, maar zou er zo maar één kunnen zijn geweest). En soms gewoon genieten van hoe ver je hier onderwater kan kijken en de zonnestralen er door heen ziet komen (een onbeschrijfelijk mooi gevoel).
- Maya Bay (the Beach): Na het snorkelen, eerst even een sandwich genuttigd die we kregen van de Thaise schipper. Om vervolgens door een soort van kleine grot (nog steeds bij de snorkelspot) door te lopen om erna een trap omhoog te gaan. Ik wist niet helemaal wat we gingen doen en had me camera nog niet mee. Maar ik had het gevoel dat ik deze toch maar even op moest halen (heeft me wel me teennagel gekost, maar het was maar goed dat ik hem had opgehaald).
Weer terug de grot onderdoor en de trap over om vervolgens via de toilet en door het woud uit te komen bij ‘Maya Bay'. De plek waar de film ‘The Beach' opgenomen is. Ik heb hem alweer een tijd geleden gezien, maar kon me nog wel iets herinneren. In één woord PARADIJS.
Hier met de hele groep en de andere groepen op het strand gelegen. Lang met de gozer uit Zwitserland gepraat en ontzettend genoten van de super mooie baai. Je ligt als het water op een wit/geel strand, met een baai voor je die ingesloten wordt door rotsen, SUPER!
- Turtle & Shark point: Weer terug in de boot, hoorde we dat je normaal gesproken opgehaald wordt in Maya Bay. Maar omdat de golven aan de andere kant van het eiland blijkbaar te ruig waren (ze zijn ook niks gewend hier), moesten we er zelf heenlopen en weer terug.
Een verse ananas achter te kiezen en op weg naar onze volgende en laatste 2 stops: Turtle & Shark Point en Sunset Point. Alleen deze hebben we nooit gezien. Blijkbaar waren de golven te ruig en zijn we gelijk terug gevaren naar de haven.
Ik heb vandaag echt een super dag gehad en het snorkelen van vandaag zal me zeker nog lang bijblijven (het heeft veel indruk en mooie herinneringen op me achter gelaten). Maar toch jammer dat er weer dingen overgeslagen worden, die van te voren beloofd worden. Ik had erg graag op een bootje, midden op zee, de zonsondergang willen kijken bijvoorbeeld (had mij een unieke ervaring geleken). En ik heb nog steeds geen echte schildpad van dichtbij gezien (nog maar hopen op ‘Koh Tao' dan).
Met zijn allen zijn we vervolgens naar de andere kant van het eiland gelopen om daar maar de zon achter de berg te zien verdwijnen. Geen hoogstaande zonsondergang, maar het was erg gezellig.
Rond 7u terug naar het hostel gelopen, gedoucht en vervolgens naar de overkant gelopen waar Sam, de gozer uit Zwitserland en de Amerikaan in een hostel zitten. Deze opgehaald met nog een Argentijn en een jongen uit Nederland en toen zijn we met zijn 8'en bij de markt gaan eten. Super goedkoop, lekker en vet grootte porties (voor herhaling vatbaar en uiteraard weer rijst met kip en groente (lekker gevarieerd)).
We hadden rond half 10 met de 3 Duitsers bij een strandtent afgesproken, waar we uiteindelijk rond kwart voor 10 aankwamen. Na even zoeken ze gevonden en met zijn allen, plus een Canadese meid, naar een andere tent gelopen om weer dezelfde vuurshow als gisteren te bekijken. We zaten nu alleen wat dichterbij en dat was goed te voelen haha (mijn baard staat nog steeds hoor, wees maar niet bang).
Inmiddels was het ook begonnen met regenen en zijn we na een half uurtje naar het strandtentje gelopen waar we afgesproken hadden in het begin en hier hebben Lisa, Rene, Fabio, het Canadese meisje en ik de hele avond buiten in de regen gefeest. Na een tijdje maakt het toch niet meer uit of je nat was. Bijna iedereen stond in de regen en we hebben echt een top avond gehad. Myriam was even met de Amerikaan meegegaan, maar na een tijdje kwamen zei samen met ook Sam en de andere Amerikaan ons vergezellen.
Een super leuke avond gehad, veel gelachen en gedanst en rond 3u lagen we nog half doorweekt in ons bungalowtje.

za 21 april
Zo om 12u werd ik wakker van het geluid van de douche. Geen enkel idee dat het al zo laat was haha. Onze ontbijtafspraak met Lisa, Rene en Fabio gemist. Maar we hadden om 1u op het strand afgesproken.
Waar het om 1u ook gelijk met bakken de lucht uit kwam. Samen met Lisa en het Canadese meisje staan schuilen, maar zij zijn na 15min terug naar het hostel gelopen en wij hebben gewacht, 4 op een rij gespeeld, tot dat het droog was.
Heerlijk weer een bananen shake gehaald (deze ga ik thuis veel maken straks) en toen het echt droog was rond 2u op het strand gaan liggen. Waar de rest van de middag wolken en zon elkaar afwisselde. Maar als de zon doorkwam, was het ook gelijk goed warm.
Weer heerlijk mijn boek zitten lezen en een duikje genomen. De rest van de groep durfde het niet meer aan om naar het strand te komen denk ik en Myriam was toevallig nog wel Rene en Fabio tegengekomen, die nu op weg waren naar de ferry. Heel misschien komen we Rene nog tegen op Koh Tao.
Rond een uurtje of 4 begon het weer flink te waaien en zijn we maar terug gelopen naar het hostel. Daar gelijk een hostel geboekt voor Koh Tao. Eentje van een duikschool gevonden, waar je normaal 200B per nacht betaald en als je gaat duiken, elke nacht gratis voor elke dag dat je duikt.
Inmiddels zit ik op mijn bed weer mijn verhaal over gisteren en vandaag te typen (Af en toe voelt dat zo lekker om al je verhalen en foto's weer op orde te hebben. Ondanks de vrijheid van het reizen, blijf ik altijd wel geordend op de één of andere manier). En het valt me op dat ik de laatste tijd in Thailand, steeds vaker al aan thuis begin te denken (ook logisch natuurlijk). Niet dat ik al klaar ben met Thailand, want ik ga zeker nog mooie dingen doen en zien. Maar het voelt ook wel weer goed om terug te komen (gelukkig maar eigenlijk).
Om 7u hadden we met Lisa en het Canadese meisje afgesproken om te gaan eten. Ervoor nog even snel gekeken of Sam en de rest ook mee wilde, maar die waren al vertrokken naar Krabi vandaag.
Weer lekker bij dezelfde foodmarket van gisteren gegeten en weer lekker hetzelfde (als het me smaakt, dan vind ik het goed en hou ik het vaak bij dezelfde keuze (weet ik in ieder geval dat ik het lekker vind)). Erna gingen Lisa en het Canadese meisje nog een pannenkoek als toetje halen en erna met Myriam wat drinken, maar ik ben terug gelopen naar mijn hutje om te skype.
Marloes had vandaag de hele hut vol zitten met mensen voor haar verjaardag, maar helaas was ook deze keer de verbinding in Klarendal niet al te best haha. Heb Marloes, Tahnee, Jos en Oma heel even gesproken, maar echt optimaal was het helaas niet. Gelukkig zie ik iedereen over een week alweer en het was goed om te zien dat Marloes de hele hut vol had zitten en dat het gezellig was.
Erna nog zeker 45min met Isha zitten skype. Ze vertelde over haar laatste weken Nieuw-Zeeland en ik hoe ik het in Thailand heb (zij is hier ook geweest namelijk). En hoe het is om weer terug te zijn en hoe gek is het om zelf in een wereld te komen waar iedereen in zijn vaste ritme zit en jij ineens weer middenin valt. Als of je nooit weg bent geweest om het zo maar te zeggen (dat is heel gek en er staat me dus nog wat te wachten als ik terug kom haha).
Inmiddels is het nu 11u geweest en is Myriam ook weer terug. Zo meteen de tandenpoetsen en ik pak morgen mijn backpack wel pas in (nu geen zin meer in haha).

zo 22 april
Om half 9 hadden we de wekker gezet. Eerst al mijn droge was opgevouwen en ingepakt en erna zijn we doorgelopen naar het reisbureau waar we eerder al onze snorkeltrip geboekt hadden. Hier onze reis van Koh Phi Phi naar Koh Toa geboekt en ondanks dat er een andere vrouw zat, even laten weten dat we met onze snorkeltour toch wat dingen overgeslagen hadden.
Terug het hostel in om rond 11u uit te checken. Onze tassen konden we achter laten en toen zijn we op pad gegaan naar ‘Long Beach'. Een strand dat te bereiken was via een pas langs het hoofdstrand, vervolgens het bos in om uiteindelijk aan de andere kant van het eiland uit te komen.
Een super relaxt en ook toeristisch strand, want hier zaten ook de wat luxere resorts.
Hier in de schaduw weer zitten lezen, want we hadden geen zwemspullen mee en rond 1u weer terug gelopen richting had hostel. Onderweg nog even een shake gescoord en Myriam ging nog even jurkjes shoppen en ik ben in het hostel eerst mijn mail gaan checken (kijken of het hostel in Koh Tao al had gereageerd) en erna bij de Thaise mensen van het hostel gaan zitten. Zij waren een Thaibokswedstrijd aan het kijken en konden alleen maar ‘oeeeh' en ‘aaaaih' roepen, als er weer iemand geraakt werd haha.
Om 3u naar de ferry gelopen en daar weer voorop het dek 1,5u in eerst de zon en daarna hele donkere lucht gezeten.
Om 5u kwamen we bij de haven van Krabi aan, waar we opgehaald werden met een grote open taxi en naar een heel afgelegen busstation werden gebracht. Hier moesten we met zijn allen (alleen maar backpackers) onze ticket laten zien en werden we vervolgens in een super luxe bus gestopt.
Na 6'en zijn we weggereden en alleen nog een keer gestopt om mensen af te leveren om vervolgens door te rijden naar ‘Surat Thani'. De haven van waaruit de nachtferry naar Koh Tao zou vertrekken. Onderweg geprobeerd de film ‘The Beach' te kijken, maar het geluid was niet zo goed, dus zijn we overgeschakeld naar ‘The Three Musketeers' (maar met mensen om je heen is het vaak lastig verstaan).
Hier kwamen we rond half 9 aan en hebben we eerst buiten bij een straattentje zitten eten, want ik had me toch een partij honger gekregen (zelfde recept).
Vervolgens nog over het kleine marktje gelopen en ik ben blijven hangen bij een tv waar ze Milan-Bologna uitzonden. Hier met een half dronken Thai zitten kijken en hij kwam met het ene Nederlandse zinnetje na het andere, die hij geleerd had. En later kwamen ook Myriam en een man uit Amerika erbij zitten. Hij was duikinstructeur op Koh Tao en kon ons super gave foto's laten zien, van wat hij onderwater allemaal al gezien/meegemaakt had. Helaas hadden we ons hostel al geboekt, anders konden we mooi met hem mee en daar gaan duiken.
Onze tassen hadden we al op de boot mogen leggen en rond half 11 stapte we ook zelf erop. En eigenlijk was dit wel een grappige beleving. Het was een soort van oude vissersboot/ferry, met op de middenverdieping een slaapzaal. Iedereen had één matras, met een nummertje erboven, waarop je met zijn 2'en moest gaan liggen en je ongeveer 0,5m voor jezelf had (ik kon er wel om lachen).
Eerst met onze Canadese matrasgenoten naast ons zitten praten en de Spanjaarden erachter (we zaten allemaal in dezelfde bus). Om erna nog even de film af te kijken en te proberen te gaan slapen op het half deinen van de zee (deze was erg rustig).