Na 6 maanden weer THUIS!

Beste Allemaal,

Mijn ALLERLAATSTE verhaal!
Inmiddels heb ik al weer een nacht in mijn eigen bed erop zitten. Ik heb een fantastische tijd gehad en het voelt goed om weer terug te zien.
Voor de rest ga ik niet veel meer vertellen. Lees lekker mijn laatste verhaal en als je iets wilt weten? Ik ben weer terug, dus ik ben weer in voor een drankie!

Groetjes,
Jip


ma 23 april
8u Later kwamen we aan in de haven van Koh Tao. Met half slaperige ogen rond 6u heel snel en vaag de zon even op zien komen. Maar vannacht vooral veel wakker geworden van de pijn in mijn lijf, om proberen comfortabel te liggen binnen 0,5m (niet te doen dus).
Koh Tao is al meteen zo anders dan Phi Phi. Veel minder toeristisch, meer uitgespreid en meer lay-back.
In de haven stond er al iemand van ‘Big Blue Diving Resort' ons op te wachten om gratis met de taxi naar ons hostel gebracht te worden. Dit ligt ongeveer 25min lopen van de pier, maar alles is hier opgedeeld in wat kleinere dorpjes om het zo maar te zeggen.
Het hostel ligt pal aan het strand en deed me gelijk denken aan het surfkamp in Frankrijk, maar dan nu om te duiken. Iedereen die hier zit, zit hier om zijn duikpaddy te halen en nergens anders voor.
Om 8u was de receptie open en moesten we een formulier invullen. Maar de prijzen om te duiken zijn kei hoog hier (blijkt uiteindelijk overal op het eiland hetzelfde te zijn). Ik heb niet het geld voor 2 duiken (die je zou moeten doen als je geen diploma hebt) en Myriam wist niet helemaal wat zou wou). Als je in dit hostel blijft, moet je ook duiken, anders moet je ergens anders heen.
Na veel uitzoeken en afwegen hebben we besloten om maar 1 funduik te doen (dat kon gelukkig geregeld worden). Nu kunnen we 1 nacht gratis hier blijven en de andere nacht betalen (we mogen ook maar 2 nachten hier blijven nu, als we maar 1 keer duiken). En we gaan morgen al duiken.
Onze spullen konden we al in de kamer zetten, maar onze bedden waren nog niet opgemaakt. Toch even de badkamer gecheckt en daar lagen mooi 4 kakkerlakken op hun rug. In mijn 6 maanden reizen nog nooit zo'n smerige badkamer gezien en dat verbaast me eigenlijk voor een duikresort.
Toen zijn we eerst maar eens op zoek gegaan naar een ander hostel voor de resterende nachten hier op het eiland. De mensen van het hostel hadden ons wat aangeraden en eigenlijk vonden we de eerste al goed en goedkoop genoeg. Gereserveerd voor 3 nachten en vervolgens in de miezer regen het dorpje in gelopen. Hier kwamen we de 2 Canadese meiden weer tegen en die vertelde dat ze in een hostel zaten, dat nog goedkoper was dan de gene die wij net geboekt hadden. Wij daar heen gelopen en voor 3 nachten geboekt (de kamer zag er goed uit, want die lieten ze zelfs zien). Toen wilde we terug lopen om de andere af te zeggen, maar het kwam eerst met bakken de lucht uit.
Uiteindelijk toen het droog was en de zon weer door begon te komen, zijn we even langs wat restaurantjes gelopen waar Myriam eventueel een kookcursus wil volgen en vervolgens weer ergens een shake gehaald.
Op de terug weg het hostel afgezegd, geen probleem. En onderweg kwam ik een gozer tegen met wie ik in Airlie Beach samen op de kamer heb gelegen (waar ik toen ook toevallig met Hannah en Melanie op een kamer lag).
Nu net een douche genomen en na met onze Duitse kamergenoten gepraat te hebben (zij halen hier hun paddy). Zitten we nu buiten op een houten veranda voor de bar, op een zitzak, met het strand en de zee voor onze neus, onze verhalen van de afgelopen dagen te typen.
Myriam ging 's middags een sjaal shoppen, want die was ze verloren in de bus en ik heb heerlijk Engels voetbal (Liverpool) met een Ierse gozer zitten kijken.
Rond een uurtje of 4 nog even op het strand in de zon gelegen. Erna snel gedoucht, om vervolgens nog het laatste stuk van de zonsondergang te kijken (die gaat hier namelijk midden boven de zee, pal voor je neus, onder water). Er waren eigenlijk iets te veel wolken, maar dat nam niet weg dat het een super mooie zonsondergang was. Op een gegeven moment had je de gele streep van de zonnestraal in het midden, met aan de rechter kant een hele mooie aparte witachtige lichtblauwe kleur en aan de linkerkant een witachtige donkerblauwe kleur (erg mooi, beetje schilderijachtig).
Na de zonsondergang, waarbij een groot gedeelte van de wolken aan het einde rood en paars kleurde, zijn we bij het tentje gaan eten waar we vandaag de shake hadden gehaald. En hier heb ik heerlijk een spaghetti carbonara genomen. Eventjes compleet iets anders en gewoon wat eten waar je energie van krijgt.
Op de terug weg, hadden we afgesproken, kwamen we de Canadese meiden weer tegen (Megan en van de andere ben ik de naam kwijt). Zij zaten met een jongen (duikinstructeur) die ze van hun vorige bezoek aan Koh Tao nog kende, te eten bij de Mexicaan en wij hebben ze vergezeld met een drankie.
Tegen 10u denk ik terug naar het hostel proberen te lopen, maar niet voordat Myriam haar lijst met gerechten had ingevuld bij het Thaise restaurantje, waar ze deze wil leren maken op haar kookcursus van overmorgen.
Om half 11 lag ik heerlijk in mijn bedje, mijn lichaam compleet uitgeteld en even een goeie nacht maken om de rust te pakken voor de duik van morgen.

di 24 april
Om kwart voor 9 uit bed gegaan, nadat ik de wekker al 2x had weggedrukt haha. Heerlijk mijn custardbroodje en een jakult als ontbijt genomen. En terwijl ik buiten zat te wachten kwam ik in gesprek met een knettergekke Canadees (eigenlijk zijn ze dat allemaal). Hij was volgens mij nog steeds half dronken van de kroegentocht van gisteren, was op het strand wakker geworden vanochtend en gaat straks met ons mee duiken (nou dat wordt wat).
Om half 11 zaten we met een Amerikaan (en later nog één), een Australiër, Dunkin (de Canadees), Birgit en Valeria (Oos) aan een tafel. Waar Tosh en Andreas (Zwe), onze duikinstructeurs, ons een korte briefing gaven over vandaag. Ze legde wat signalen uit en wat dingen die je over het materiaal en je lichaam onder water moest weten. Volgens precies hetzelfde formulier met gezondheidsdingen en vragen ingevuld, als toen in Australië en vervolgens gingen we flippers passen en je kreeg je duikvest alvast mee. Alles moest in een tas met een nummer erop en dat zou jou materiaal voor vandaag zijn.
Vervolgens hadden we een uur de tijd om te lunchen en erna zouden we met zijn allen de boot in gaan. Dunkin zou vandaag eigenlijk met Myriam en mij mee duiken, maar gelukkig vonden de duikleraren het niet verstandig genoeg om vandaag te gaan. Dus ze hebben hem naar morgen verplaatst (gelukkig ook voor ons).
Om 1u zaten we met een groep van denk ik ruim 20 mensen in een klein bootje (de meeste deden natuurlijk hun open water of advance), op weg naar de grote boot. Hier kregen we boven op het dek wat korte uitleg over waar je op de boot mocht komen en waar je al je spullen die droog moesten blijven achter kon laten.
Vervolgens riep Andreas (toffe gozer trouwens, hij had ook gedoken in Australië) ons naar beneden om daar al onze spullen aan te trekken. Met de fles op de rug vervolgens van de boot afgesprongen om langzaam terug te zwemmen naar het strand (Mango Bay was de plek waar we gingen duiken nu).
Hier deden we eerst een aantal skills onder water: je mondstuk vrijmaken van water, ademen via het vest van de duikinstructeur, je ademstuk over je rug gooien en weten hoe je het weer terug kon vinden en je masker watervrij maken. Terwijl we deed deden voelde ik af en toe ook al hele kleine visjes in je been bijten.
Toen alles gedaan was en alles was oké, zijn we langzaam steeds verder het water ingezwommen op weg naar een andere wereld, onder water. Vandaag weer compleet iets anders gezien. Het koraal was niet zo kleurrijk als in Australië, maar je had vooral verschillende dorpen/groepen (om het zo maar te zeggen) bij elkaar. Vooral met de kleuren rood en oranje en geelachtige rotsen. Op deze plek waren ook vooral veel scholen kleine vissen. Sommige zwommen echt in een golfbeweging door het water en dan met 1000'en bij elkaar. Het meest speciale wat ik vandaag nog wel gezien heb, afgezien van de geweldige rosten en grote koraalblokken bij elkaar, waren hele kleine oranje, wit, blauw en paarsgekleurde bloemen die dicht schoten als je er te dicht bij kwam. En een redelijk grote, rood met wit en grijs gekleurde vis, waarvan je echt zo 3 tandjes in zijn mond kon zien zitten.
Het eerste gedeelte was langzaam van het strand verder het water in en dan onderweg ging je van koraalplek naar koraalplek en kwam en zwom je over en langs de meest geweldige massale groepen koraal (erg mooi hoor).
Toen we weer boven kwamen vroeg Andreas eerst hoe lang we dachten dat we onder water geweest waren en hoe diep. Ik dacht 45min onder water en 8m diep. Het was uiteindelijk 48min onder water en zelfs 11m diep. Onder water vergeet je alles en heb je eigenlijk helemaal geen tijdsbesef of benul hoe diep je eigenlijk zit. Wat vandaag trouwens wel super, super gaaf was. Was dat we echt zelf mochten duiken. Via lucht in en uit je vest te laten lopen en dit zelf te controleren kon je hoger en lager gaan zwemmen. Andreas lette op of we dit goed deden, maar we mochten het helemaal zelf doen (super gaaf en dus niet aan het handje van de instructeur).
Terug de boot in, eerst koffie/thee, fruit en koekjes (heel veel koekjes) gegeten. En vervolgens ging de rest alweer op voor een 2^de duik bij de volgende duikspot (Nang Yuan Pinnacle) waar we aangekomen waren (het eiland dat we op de heen weg gepasseerd waren). Andreas probeerde ons nog over te halen voor een 2^de duik, maar daar heb ik gewoon het geld niet meer voor en één keer is mooi geweest voor vandaag. Vond het wel weer tof om te horen dat hij zei dat ik het super goed deed onder water en zeker zo op kon gaan voor mijn paddy.
Uiteindelijk hebben we een half uurtje boven op de boot samen met Valeria gezeten. Zij moest helaas na 3min het duiken al staken, omdat ze het toch te eng vond. En toen iedereen weer terug was, zijn we weer terug gevaren naar het strand.
Onderweg met van alles en iedereen lopen praten en zo ook met een man uit Mexico die hier nu les gaf. Iedereen is zo relaxt en open voor een praatje, echt super leuk sfeertje.
Terug op het vaste land moesten we onze spullen schoonmaken en ophangen en erna hebben we samen met Birgit en Valeria, de zonsondergang op de veranda voor de bar zitten kijken. Minder wolken dan gister en weer super mooi.
Toen het donker was, eindelijk een douche genomen om het zout eraf te spoelen en vervolgens zijn we bij een tentje gaan eten dat Myriam gisteren was tegengekomen. En heel toevallig zaten de 2 Canadese meiden in het restaurant aan de andere kant.
Rond half 9 waren we terug en zijn we voor op de veranda op het strand, op een paar zitkussens gaan zitten en er niet meer af gekomen. Eerst de vuurshows (die ook hier gegeven worden) zitten kijken en na een half uurtje kwamen ook Birgit en Valeria erbij zitten en hebben we gezellig de hele avond zitten kletsen.
Het was een redelijk heldere nacht en je kon maar een paar sterren zien, door al het licht van de boten op zee en op het strand. Maar de maan was echt super speciaal vanavond. Het leek net of er een grote zwarte bol voor zat, die er voor zorgde dat je maar een dun strookje maan zag. Maar niet zoals bij ons dat je hem van de linker of de rechter kant van de cirkel van de bol ziet, maar hier zag je hem van onderen (super maf).
Inmiddels is het nu bijna 12u, heb ik eindelijk mijn verhaal over gisteren en vandaag af kunnen maken en ga ik zo weer lekker slapen. Dat gaat ook zeker lukken na weer een leuke en mooie dag duiken.

woe 25 april
Rond kwart voor 9 mijn bed uitgestapt. Rustig even wat mail bekeken voor het skype van vanavond en rustig gedoucht.
Eigenlijk tot een uurtje of half 12 buiten bij het restaurant met Dunkin, de Amerikaan, een Fransman en een Engelse meid zitten praten. Af en toe ging er één weg om te duiken, maar we bleven altijd met 4 zitten. Tussendoor zelf nog even uitgecheckt en we moeten alleen nog even terug komen voor een handtekening. Want ik vind het natuurlijk wel leuk om een certificaat mee naar huis te nemen, ondanks dat het maar een fundive was.
Vlak voordat we onze tassen wilde pakken om van hostel te wisselen, kwam er niet een groep duikers terug met een enorme big smile. Ze hadden met een ‘whale shark' gedoken (hoe gaaf is dat zeg).
Rond half 12 van hostel gewisseld en nu zitten we in A.J.P Guesthouse. Beneden is het een grote handel en rotzooi (ziet er niet uit). Maar boven zitten dan alle kamers en die zijn prima te doen.
Myriam zou om half 3 gaan koken en ervoor wilde we nog naar een uitkijkpunt lopen. Dit hadden we achteraf beter niet kunnen doen. Wat een takken eind de bult op (zelfs scooters kwamen niet omhoog) en midden in de volle zon. Op een gegeven moment kwamen we aan bij een resort en die vertelde ons dat het uitkijkpunt de andere kant op was. Daar boven nog wel even een foto gemaakt van het geen wat je daar zag, maar het echte uitkijkpunt nooit gevonden (bordjes met richting waren totaal pleitte).
Rond half 2 waren we weer bezweet en afgebekt beneden. Myriam ging douchen en zich op maken voor vanmiddag en ik ben eerst een mango shake gaan halen. Om nu uitgeteld op bed mijn foto's op facebook proberen te zetten. En daar kreeg ik ook ineens een berichtje van Sarah (Can), dat we blijkbaar in Koh Phi Phi 2 bungalows van elkaar vandaan hebben gezeten en elkaar gewoon mis zijn gelopen haha.
De rest van de middag zitten lezen en zitten ontwerpen en rond 5u kwam Myriam terug van haar kookcursus, met nog 2 spring rolls in een tasje. Erna nog even wat mail bijgewerkt te en gedoucht. Om vervolgens weer bij het eettentje van de eerste dag te gaan eten. Ze herkennen me er inmiddels al en de mensen zijn echt super vriendelijk en aardig. Het enige opvallend is hier, dat als je aan tafel zit, ze verwachten dat je binnen 1min weet wat je wilt eten. Voor mij geen probleem, omdat ik vaak toch al weet wat ik wil, maar in het begin moet je hier wel even aan wennen. Gelukkig heb je dan wel altijd binnen 5min je eten (Thaise eten is super snel klaar). Wat wel super en super toevallig was, was dat toen we langs een ander restaurant liepen op weg naar de onze. Zag ik ineens Jesper zitten. Een jongen waarmee ik 5 maanden geleden in N-Z toen zoveel gelachen heb in Greymouth, toen wij die vuilniszakkenparty hadden (hoezo de wereld is weer klein hoor).
Na het eten terug gegaan naar het hostel en Rene en Lisa bericht om te vragen of zij inmiddels al in Koh Tao zitten. Om erna door te lopen naar de bar van het duikresort, maar daar zaten geen bekende helaas. Onderweg nog wel Dunkin tegen gekomen bij een bar, maar niet echt de behoefte aan gehad om daar bij te gaan zitten. En na 15min bij een barretje met live muziek gezeten te hebben zijn we weer terug gelopen naar het hostel, want ik ga skype om half 10.
Wat een kut verbinding in dit hostel zeg. Na 15min nog steeds geen goed contact gekregen te hebben ben ik met mijn laptop en al naar het eettentje van vandaag gelopen en gelukkig had ik daar een perfecte verbinding. Even heerlijk alleen van me af kunnen praten met pap en mam, het was weer gezellig en thuis komt nu toch wel erg dicht bij.
Vervolgens had ik om half 11 met Marloes afgesproken, maar die had het zo druk op het werk dat dit half 12 zou worden.
Inmiddels geprobeerd om met Marloes nog te praten, maar het lukt gewoon echt niet. Nu gaan we vrijdag, voordat ik met oom Tom ga skype, samen gezellig skype.
Mijn trainingsbroek/pyjama heb ik al aan en de tanden zijn gepoetst. Myriam is wat drinken met Dunkin en wat anderen, maar ik ga lekker slapen.

do 26 april
Om half 9 eerst de wekker maar eens weggedrukt en uiteindelijk rond half 10 mijn bed uitgekomen. Gedoucht, ontbeten en ons klaargemaakt voor weer een wandeling naar een uitkijkpunt. Eentje die een stuk dichterbij zit en waar een tempel op de heuvel bij moet zitten.
Met zonnebrand op de armen en de zonnebril op de kop, zijn we een stukje dezelfde weg van gisteren op gelopen om vervolgens een pad in te slaan, die echt door het binnenland van het eiland liep. Om je heen lagen kei grote rotsblokken en stonden de palmbomen om je heen. Koh Tao is toch wel een mooi eiland hoor.
Na een half uurtje lopen kwamen we aan bij de voet van de tempel, waar we halverwege heel hartelijk verwelkomd werden door een Thaise man die daar aan het werk was. Hij leidde ons als het waren rond. Liet zien dat ze nog bezig waren met de gouden Boeddha en gouden toren op de top van de heuvel en hij liet ons wat uitkijkpunten zien. Naast zijn werk hier, werkt hij ook nog in het restaurant van de ‘Big Blue' en hij zei dat hij ons al herkent had.
Afscheid genomen en bedankt voor de rondleiding en alle informatie, zijn we weer op weg terug naar het hostel gegaan.
Rond 12u eerst eventjes een bammetje naar binnen gewerkt (ik merk hier wel dat je jezelf ontzettend sloom voelt hoor. Het weer werkt natuurlijk mee en alle rijst die je eet geeft je nou ook niet echt een energieboost). Om vervolgens in een reisbureautje onze trip terug naar Bangkok te boeken voor de 28^ste. We nemen eerst de ferry en vervolgens de nachtbus (zo hoeven we ook een nacht minder een hostel te betalen).
Na het boeken weer bij het vaste stekkie, nu een sinaasappel shake genomen (soms moet je blijven afwisselen haha). En deze rustig op een stoel in de schaduw opgedronken (hier hoorde we ook dat het deze maand de warmste maand in Thailand is, nou dat wil ik best geloven).
Terug op de kamer onze strandspullen gepakt en eigenlijk tot een uurtje of 4 op het strand gelegen. Eerst in de zon, maar dat was al snel niet meer te doen, dus dat werd een schaduwtje pakken onder een boom. Lekker mijn boek gelezen (bijna uit) en af en toe in het water gelegen, dat aan het begin van het strand bijna kookte.
Inmiddels is het half 5 geweest en zit ik mijn verhaaltje over vandaag alvast te typen. Zo meteen al het zout eraf douchen en dan willen we naar de kant van de pier op het eiland lopen en daar wat gaan eten.
Rond kwart voor 6 zijn we naar het gedeelte waar alle boten aan komen gelopen. Duurde ongeveer 30min voordat we er waren. Gelijk op veel plekken gezocht naar een goedkoop restaurantje, maar dit wilde niet echt lukken. Totdat er een Spanjaard naast ons stond en vertelde dat we even de bult op moesten lopen, want daar zaten wat goedkopere. En hij had helemaal gelijk. Naast dat ze goedkoop waren, waren ze nog super goed ook. Vanavond eindelijk weer sweet&sour met kip en groente gegeten (mijn favoriete gerecht in Thailand).
Rond half 8 in het donker weer terug gelopen naar de ons hostel. En dan wordt je onderweg dus ingehaald door scooters met een noodgang en niet verbaasd rakend als er dan ook nog eens 4 mensen op één scooter zitten.
Daarnaast hoor je om je heen de elektriciteitsdraden/masten knetteren. Alles hangt hier gewoon los boven de grond en dat hier nog geen kortsluiting gemaakt is, is een wonder.
Wat ook heel bijzonder was, naast dat de maan weer van onderen te zien was, was het feit dat je de grote beer (de steelpan), nu op zijn kop zag. In Australië kon je deze niet zien, omdat je aan de andere kant van de wereld zat. Daarentegen hadden zij het ‘Southern Cross', maar dat is ook wel maf om te zien (ik dacht ik ken die vorm, maar moest even goed kijken om te zien dat hij nu op zijn kop stond).
Terug in het hostel de film ‘The Beach' af zitten kijken en nu zit ik mijn verhaal van vandaag af te typen. Is het rond half 11 en gaan de oogjes zo hopelijk redelijk snel dicht (je wordt sloom van dit weer, uiteraard klaag ik niet over het feit dat ik op een subtropisch eiland met palmbomen zit en elke dag boven de 30 graden).

vrij 27 april
Vandaag weer een mooie dag gehad, dit had ik weer even nodig.
Om kwart over 8 had ik de wekker gezet, maar eigenlijk nog te moe om eruit te gaan, dus dit werd 9u. Onze zwemspullen aan en handdoek om de tas, want vandaag zouden we gaan snorkelen. Ik had gisteren op de kaart van Koh Tao een plek gezien om te snorkelen (Hin Wong Bay). Geen idee of het wat zou zijn, maar het lag in een baai en was niet al te ver lopen (bleek achteraf een geniaal idee van mij).
Onderweg bij een reisbureau flippers en een masker gehuurd (waardeloos spul: masker te groot en slippers waren krom) en erna nog even een bananen shake voor onderweg gehaald.
Eerst weer een stuk bult op gelopen, waar we de eerste keer voor het uitzichtpunt ook heen gelopen waren. Maar gelukkig hoefde we halverwege niet af te slaan om nog verder omhoog te moeten, maar konden we rechtdoor bult af lopen. Onderweg nog gestopt bij een slangenhuid die op de weg lag en een uitzichtpunt dat uit keek over de baai waar we gingen zwemmen vandaag (super mooi).
Ik denk dat we rond 11u via het hostel wat voor de baai lag, naar een soort van privéstrandje gelopen zijn (alle signalen hiervan uiteraard genegeerd). Daar had je een klein stukje zand waar je mooi het water in kon lopen. De zonnebrand had ik in het hostel al opgedaan (zo beschadig je het koraal niet zo erg), dus de flippers konden aan en het masker kon op.
Ik ben eigenlijk gelijk de linkerkant van de baai opgegaan en dit was FANTASTISCH. Allemaal verschillende soorten vissen en grote stukken koraal. Dan zie je boven water dus een klein rotsblokje er boven uit steken en dan onder water zit hier dus nog gewoon een gigantische rots onder. Heerlijk langs de rotsen en over het koraal gezwommen. En als je dan helemaal stil bent, hoor je alleen maar geknetter om je heen van de vissen die van het koraal aan het eten zijn.
Rond 12u was ik er weer uit en even in de schaduw mijn boekje zitten lezen. Helaas werden we toen op uiterst onvriendelijke wijze gecommandeerd om een drankje uit de bar te halen, 50 Bath te betalen of het strand te verlaten (uiteraard het laatste). Toen zijn we ietsje verderop bij het restaurant gaan zitten en ben ik voor de 2^de keer gaan snorkelen. Ik had Myriam's masker even kunnen lenen, want de mijne was dus veels te groot, deed pijn aan je hoofd en er kwam steeds water in. Ik ben de 2^de keer rechtsaf gegaan en heb niet heel veel vissen gezien, maar wel super veel koraal en weer van die gekleurde bloemen die wegschieten als je te dicht bij komt.
Halverwege was er een stenentrap aan de zijkant waar ik even op ben gaan zitten om 5min helemaal alleen een moment voor mijzelf te nemen. Ik heb zitten genieten van de geweldige plek waar ik zat. Aan de andere kant van het eiland, in een baai waar bijna geen mensen zaten of waren. Heerlijk genietend van al het moois om mij heen, maar vooral onder me. Alles boven water is al zo mooi, maar zodra je duikbril het water raakt, ben je in een compleet andere wereld waar eigenlijk nog veel meer te doen en te zien is. Dit was ook eigenlijk al een klein momentje voor mij om al een klein beetje afscheid van Thailand te gaan nemen. Ik heb nog 3 dagen, maar daarvan is er al één een reisdag en de andere 2 zullen niet heel actief of bijzonder meer zijn.
Terug op het drogen weer even zitten lezen en wat zitten eten, met een blikje sprite erbij. Soms moet je, en zeker na het vele zoute water, gewoon even wat suiker hebben.
Rond half 4 nog voor de 3^de keer het water in, nu ging Myriam ook weer mee want ervoor had ze een beetje last van de zon. Weer de linkerkant op gegaan en in het begin vooral veel last van water in mijn bril gehad. Na een tijdje wat erop kunnen verzinnen en nu wat verder vanaf de kant wezen snorkelen. Weer volop genoten en na 40min vond ik het mooi geweest.
Op de kant weer zitten lezen en gewacht tot Myriam klaar was, om tegen kwart voor 5 weer terug te lopen naar de drukkere andere kant van het eiland.
Eerst weer heerlijk al het zout eraf gedoucht en vervolgens nog met een Engelse meid zitten praten die zei dat we voor eten naar ‘AC Bar' moesten gaan. Ervoor nog onze snorkelspullen ingeleverd en op weg langs veel duikscholen en barretjes naar de AC Bar. Leuk en mooi restaurant en een goed bord vol met rijst en groente zitten eten. Naast ons lieten ze toevallig een duikfilm zien van mensen die net hun open water gehaald hadden en onder water gefilmd waren.
Op de terug weg kwamen we ineens de Duitse jongen uit Bangkok tegen. Hij was vandaag aangekomen en bleef hier een week. Helaas gaan wij morgen alweer weg, dus we lopen mekaar net mis.
Inmiddels is het nu bijna 9u en ga ik zo eindelijk proberen met Marloes te skype en erna met oom Tom. Myriam is wat drinken met die Engelse meid, dus ik heb het rijk voor mij alleen.
Zo echt 2,5u zitten skype. Eerst met Marloes (die was nu bij pap&mam) en erna nog met Oma, Pap en Mam (vaste vrijdagavond eten bij ons thuis).
Tussendoor nog even snel de samenvattingen van Barcelona-Chelsea en Real Madrid-Bayern Munchen zitten kijken (wat een wedstrijden zeg, maar beter dat Bayern door is en helaas geen Barcelona-Bayern again). Om erna rond 11 nog ruim 45min met oom Tom te skype, want die gaat morgen voor een week naar Carla&Ad in Canada.
Tegen 12u het licht uitgedaan en heerlijk mijn ogen weer gesloten (mijn tas pak ik morgen wel in en zoveel is het niet, want hij is amper uitgepakt geweest).

za 28 april
's Nachts nog ergens een keer de deur open moeten doen voor Myriam, die laat thuis kwam. Maar naast dat, goed geslapen op mijn laatste nacht hier in Koh Tao.
Voor 10u waren we weer uitgecheckt en inmiddels zitten we alweer een uurtje bij de Big Blue. Net nog een soort van duikkaartje gevraagd aan Andreas, waarop staat dat we hier gedoken hebben (vind ik toch leuk om te bewaren) en net nog met de Engelse meid uit onze oude kamer zitten praten. Zij had haar open water afgerond en ging nu voor haar advance, maar zat hier met een gigantische kater haha.
Myriam is nog even het dorp in en ik zit nu lekker mijn boekje te lezen en nog wat te schetsen.
Tegen half 1 ben ik weer een bananen shake gaan halen en later kwam ook Myriam erbij, want die had hetzelfde idee.
Om kwart voor 2 zouden voor de 7/11 opgehaald worden met de taxi, maar om kwart voor 2 geen taxi. Ik om 2u maar eens terug gelopen naar het toeristenbureau waar we geboekt hadden en hij vertelde mij dat ik gelijk terug moest, want ze kwamen eraan. De taxi wilde ook al bijna weg rijden, maar ja hij was te laat en niet ik.
Om kwart over 2 waren we bij de pier, waar we na een hoop gezoek en gevraag eindelijk de goeie ferry hadden gevonden (fijn zoveel van die verschillende maatschappijen). En rond 3u voeren we weg.
Ik zat heerlijk aan de zijkant van de ferry, in mijn eentje langs de reling, met een gelukzalige glimlach op mijn gezicht. Even te genieten van het uitzicht op het eiland Koh Tao, dat steeds kleiner aan het worden was naarmate we verder voeren. En stilstaand bij het feit dat ik daarmee eigenlijk Thailand echt aan het verlaten ben nu (tenminste zo voelt het wel, want we zijn begonnen aan de langzame weg naar huis). Maar vooral genietend van het feit dat ik best trots op mijzelf mag zijn, met wat ik allemaal in het afgelopen half jaar in mijn eentje gepresteerd heb.
Het grootste gedeelte van de 3u durende trip, vooral languit gelegen en heerlijk liggen dutten.
Rond 6u waren we weer op de kant, waar we met 25 man in een taxi werden gepropt op weg naar het busstation van ‘Chumphon'. Onder weg bleven we nog 5min stil staan langs de kant van de weg, zonder dat iemand het wist. Opeens kwam er een andere taxi langsrijden en werden er wat papieren afgegeven en konden we blijkbaar ineens weer door.
Ik denk dat we rond half 7 afgedropt werden bij het busstation, waar we gelukkig onze tassen konden achterlaten en op zoek konden gaan naar wat te eten. Maar na een goede ronde gemaakt te hebben, was er gewoon geen enkele eettent te vinden (voor het eerst). Uiteindelijk heeft Myriam op de markt noodelsoep gegeten en ik heb bij de 7/11 een pizza- en rozijnenbrood gehaald, met een yakult voor de dorst.
Uiteindelijk nog even over de locale markt gelopen, Myriam nog ergens gedroogd fruit gehaald en rond kwart over 8 in het busstation gaan zitten. Myriam ging nog even lopen en ik heb met een smerige kop oploskoffie op een stoel, nu echt mijn boek uitgelezen (goed boek uit de serie van John Grisham). Erna super gezellig met 2 Duitse koppels zitten praten. Eentje van hun was ook in N-Z geweest en de andere gingen binnen een paar dagen naar India (lijkt mij ook super mooi hoor).
Inmiddels is het nu bijna half 10 en zitten we in de nachtbus, op weg naar Bangkok. Waar we waarschijnlijk zo rond 5u in de ochtend aan gaan komen.
Eerst nog even een muziekie geluisterd en wat spelletjes op de laptop gedaan, om voor het slapen gaan vervolgens nog de film ‘The Sitter' te kijken (hilarisch). Rond 12u, midden in de nacht, stopte we nog voor een toiletstop en de Thaise mensen gingen eten. Ik werd zelfs gevraagd om aan te schuiven. Ze hadden allemaal tafels gedekt en ik denk dat dit voor iedereen was. Maar als ik om 12u 's nachts ergens niet aan moet denken, dan zijn het wel gekookte eieren en groentes die ik niet ken en waarschijnlijk al een tijdje op dat bord hebben gelegen.
Na 20min terug de bus in, om met een dekentje om me heen, nu eindelijk de slaap wel proberen te vatten.

zo 29 april
De beste ideeën ontstaan 's nachts. En dan moet je ze ook gelijk opschrijven, want als je het de volgende dag probeert, ben je het moment kwijt (heb ik waarschijnlijk van jou Pap).
Ik denk dat als ik 2,5u in de bus geslapen heb, dan is het veel. Ik was gewoon klaar wakker, maar kreeg daardoor wel wat ideeën over wat ik over mijzelf op kon schrijven (wat voor persoon ik ben geweest de afgelopen 6 maanden).
Rond 5u kwamen we aan op het busstation in Bangkok en zoals beloofd natuurlijk weer niet op de goeie plek. Iedereen in Koh Tao was verteld dat we op Khoa San Rd afgezet zouden worden, maar de mensen van de bus wilde hier zogenaamd niks van weten.
Gelukkig moesten ongeveer 12 mensen dezelfde kant op, dus zijn we met zijn 4'en (een Frans meisje, Duitse jongen, Myriam en ik) de taxi ingegaan en hebben zo mooi de kosten gedeeld.
Ik denk dat we rond kwart over 5 in de ochtend over Khoa San Rd liepen, waar veel mensen nog dronken buiten naar muziek aan het luisteren waren of gezellig voor bij een café zaten.
De Duitse gozer was ineens een reisbureau ingedoken en hebben we niet meer gezien. Maar het Franse meisje wilde hier naar een kamer kijken en Myriam vond het ook wel handig om er eentje op Khoa San Rd te vinden. Er is één ding wat ik niet ga doen in Bangkok: teveel betalen voor een kamer en midden in het partygedeelte gaan zitten, zonder te kunnen slapen.
Het Franse meisje is toen met backpack en al rond gaan lopen op zoek naar een hostel en dit was nou precies waar ik om half 6 in de ochtend echt geen zin in had.
We zijn gewoon weer oud en vertrouwd naar het hostel gelopen, waar we de afgelopen 2x ook gezeten hebben en zouden hier buiten maar 1,5u hoeven wachten tot het open ging.
Maar opeens kwam er een Zuid-Afrikaan (kon nog best wel goed Nederlands) voorbij lopen met zijn vriendin en eerst dacht ik dat hij voor de grap ging aanbellen bij ons hostel. Maar hij bleek hier ook te slapen en zo werden we nog mooi binnengelaten ook. En we kregen zelfs een sleutel van een kamer waar we al in mochten, zonder nog iets gereserveerd te hebben (precies dezelfde kamer als de vorige 2 keren, dus hoezo toevallig bestaat niet).
Straks om 6u lag ik languit op bed, met mijn trainingsbroek en de ventilator weer aan. Helemaal klaar voor hopelijk nu wel een paar uurtjes slaap.
Rond 9u kwam Myriam de kamer in om te vertellen dat ze vast rond ging lopen, maar ik heb me heerlijk nog 36x omgedraaid.
Inmiddels is het nu kwart voor 11 en heb ik redelijk nog wat bij kunnen slapen en zit ik mijn verhaal weer te typen over vannacht en wat mail bij te werken.
Rond half 1 was Myriam ook weer terug en hebben we tot 2u op de kamer een beetje aan lopen klooien. Myriam moest nog wat voor haar vlucht online inchecken en ik heb alvast wat rotzooi uit mijn tas in de prullenbak achter kunnen laten.
Tegen 2u zijn we nog even het centrum ingedoken. Myriam had een goedkope kraam gevonden voor fruit shakes, dus daar wat gehaald en vervolgens een beetje rond zitten kijken. Toevallig al wel een souvenir gehaald, omdat we een redelijke deal konden krijgen. Maar de rest ga ik toch echt lekker morgen halen. Daarnaast hebben we ook gelijk een bus naar het vliegveld geboekt. Je had er eentje voor 100B (lokale route) en die deed er een uur over en eentje voor 130B en die was 15min sneller (uiteraard de goedkoopste).
We waren beide nog een beetje lam en Myriam voelde zich niet helemaal top, dus hebben we de rest van de middag ‘Mission Impossible 4' op bed liggen kijken.
Voordat we gingen eten, beneden nog onze kamer voor vanavond geboekt. De vrouw van het hostel was namelijk weer terug en we kregen zelfs nog wat korting ook (mooi meegenomen).
Rond 6u weer de straat op, op weg naar een van de eettentjes waar we de allereerste keer gegeten hadden, toen we in het centrum van Bangkok zaten. Heerlijk sweet & sour, met rijst en kip gegeten (plus ananas, maar het was wel een beetje weinig).
Erna nog even rondgelopen langs alle barretjes en inmiddels zit ik weer in het hostel. Myriam wilde nog een Thaise massage halen, dus ik zit nu in het hostel achter de laptop. In de hoop dat ik iets van de wedstrijd Twente - Ajax, illegaal kan zien (je bent een echte supporter of je bent het niet hè).
Ja hoor na een half uur zoeken was het raak. Ik kon gelukkig al ‘langs de lijn' op radio 1 volgen, maar na een half uur vond ik een link via een, ik denk, Deense site. Deze zond gewoon Eredivisie Live uit en heb ik, met af en toe wat haperen, Ajax zien winnen van Twente. Nou maar hopen dat ik heel misschien nog een kaartje voor Vitesse-Ajax kan krijgen, want dan kan ik ze mooi kampioen zien worden.
Na het voetbal kijken was ik alweer zo moe, wordt wel steeds vaker de laatste tijd merk ik. Dus ik ben heerlijk in bed gaan liggen. Rond 10u kwam Myriam ook terug en na haar tas ingepakt te hebben, ging het licht weer uit en was ik vrij snel vertrokken.

ma 30 april
Hoe sluit je je laatste dag in Thailand af?
Vandaag mijn laatste dag in Thailand en deze helemaal alleen (voelt wel goed om alles voor mijzelf af te kunnen sluiten, wanneer ik dat wil). Myriam is vanochtend rond half 8 vertrokken naar het vliegveld, dus ik ga vandaag souvenirs shoppen en rustig aan doen. Voor mijn gevoel sluit ik vandaag alleen Thailand af en nog niet mijn reis van 6 maanden. Dat wordt morgen pas als ik op Schiphol uitstap en iedereen mij op staat te wachten.
Waarschijnlijk is de helft van Nederland nu zijn kater van Koninginnenacht nog aan het uitslapen of zich misschien al wel een beetje klaar aan het maken voor Koninginnendag. Maar ik ben er rond 10u uitgegaan, want ik kon niet meer verder slapen. Rustig mijn tas opnieuw ingepakt en alles weggegooid wat weg kon (kapot, versleten of ik ga het zeker niet in Nederland gebruiken).
Aan de overkant bij de 7/11 wat rozijnenbrood gehaald en ik denk dat ik rond 11u uitgecheckt was en klaar was om op souvenirjacht te gaan.
Dit bleek toch lastiger dan verwacht. Ik had van te voren een lijst gemaakt, met wat ik voor iedereen wilde halen. Maar soms zien de souvenirs er toch niet zo bijzonder of geschikt uit, als dat je gehoopt had. Maar ik ben geslaagd en heb voor iedereen wat gevonden (behalve voor mijzelf, maar dat is niet erg).
Inmiddels is het 1u en zit ik weer in het hostel. Mijn tas kon ik gelukkig weer hier achterlaten en ik zit nu met mijn laptop en een flesje versgeperste sinaasappelsap op mijn laptop.
Helemaal niet in de gaten dat het in Nederland pas half 10 in de ochtend was, maar gelukkig belde pap terug. Dus ik heerlijk bijna 1,5u met Pap en Mam nog zitten skype.
Erna nog de film ‘The Prince of Persia', zitten kijken en tegen een uurtje of 6 ben ik naar dezelfde eetplek als gisteren gelopen. Ik zat nog te twijfelen of ik naar de oude vertrouwde van vorige keer Bangkok zou lopen, maar ik vond het toch iets te ver.
Weer heerlijk sweet&sour, met rijst, ananas en kip. En ondanks dat ik mijzelf niet helemaal fit voelde, met een kleine glimlach even genoten van mijn laatste Thaise avondmaal.
Na het eten had ik nog precies 100B (2,5 euro) in mijn portemonnee zitten (hoezo goed gepland). Hier nog heel stom wat snacks voor onderweg gehaald. En nu ga ik met precies nog 50B over richting het vliegveld.
Zo meteen nog een laatste keer langs Khoa San Rd en dan zit het verhaal Thailand en voor de 3x Bangkok er toch echt op. Bangkok was leuk om een keer gezien te hebben, maar de 3x keer was meer een formaliteit, dan dat ik er nog echt wat gedaan heb. Thailand voorgoed verlaten is natuurlijk van een andere orde.
Uiteindelijk was ik iets te vroeg bij het reisbureau, waar ik op de bus moest wachten. Dus ik heb eerst naar een drankspelletje zitten kijken van een paar tuktuk drivers, die nog gewoon aan het werk waren.
Uiteindelijk zijn ze hier in Thailand NOOIT op tijd. Om 10 over 8 (8u zouden we eigenlijk vertrekken), werd ik opgehaald door een ventje in de veronderstelling dat we het airportbusje in konden. Maar eerst moesten we nog 5min op straat wachten, totdat rond kwart over 8 eindelijk de bus er was.
Zo rond 9u had ik mijn backpack voor de laatste keer in mijn flightbag gedaan en heb ik eigenlijk 45min voor jan lul zitten wachten voor de incheckbalie. Op het hoofdscherm stond een vlucht van British Airways, met daaronder in het klein steeds 2 vluchtmaatschappijen die elkaar afwisselde (waaronder Quantas, die vanmij). Blijkbaar kon je dus gewoon inchecken voor alle 3 bij dezelfde balie (ik vlieg ook ineens met BA van Bangkok naar London en van London naar Amsterdam).
Inmiddels ben ik de douane door en zit ik voor de gate (G4), te wachten tot ik het vliegtuig in kan voor mijn vlucht naar London. Om bij de gate te komen moest je bijna al een halve marathon afleggen.
Ik zit op mijn laptop mijn verhaal weer bij te werken, maar probeer ondertussen mijzelf af te sluiten van een kei irritant verwend kut kind dat alleen maar loopt de janken en een moeder heeft die niet weet hoe ze haar kind op moet vangen (je zult er maar naast in het vliegtuig moeten zitten).
Rond kwart voor 12 liepen we met zijn alleen het vliegtuig in en na een kleine vertraging van een half uur (moesten op toestemming voor iets wachten), vlogen we rond kwart over 1 de lucht in.

di 1 mei
Aan alles komt een einde, maar het is goed om weer thuis te zijn!
De eerste 2u in het vliegtuig nog niet echt de slaap kunnen vatten. Ik heb het wel geprobeerd en ik heb ook geen enkele film gekeken, maar slapen lukte nog niet echt.
Gelukkig kregen we na 2u onze eerste maaltijd. En ik dacht eindelijk na een maand Thailand van de rijst af te zijn, maar wat boden ze aan: rijst met varken of kip met aardappel (DUIDELIJK de laatste dus).
Uiteindelijk gingen allen lichten uit en heb ik toch een redelijke nacht kunnen maken (vlucht van 12u). Af en toe de stoel uit omdat de gene naast mij moest toiletteren, maar toch redelijk goed bij geslapen.
Nog een ontbijtje met ei en een croissantje en uiteindelijk stapte ik na kwart over 7 het vliegtuig uit. En toen was het RACEN!
De gate van mijn volgende vlucht zou om 10 over 8 sluiten en in het vliegtuig hadden ze al gezegd: of je wordt omgeboekt of je kan het nog halen. Eerst moest ik van terminal wisselen, toen door de douane, toen door de bagagecontrole en uiteindelijk was ik om kwart over 8 bij de gate. Gelukkig mocht ik nog naar binnen en 2 Nederlanders naast en 2 achter mij (zaten ook in het vliegtuig vanuit Bangkok), hebben zelfs de gate gebeld om te vragen of ze nou wilde wachten op hun.
Uiteindelijk stonden we op de opstijgbaan en hebben we daar 1,5u staan wachten. Waarschijnlijk vanwege het slechte weer (we stonden langer te wachten, dan dat de vlucht erover deed).
Super gezellig met een Nederlandse man en vrouw zitten praten over hun weekje Zuid-Afrika. Maar toch opvallend dat er dan niet één keer terug gevraagd wordt wat ik gedaan heb (werd voor mij meteen weer duidelijk dat veel Nederlanders in hun eigen wereld leven en dat het backpackers wereldje toch echt veel opener en anders is).
Het laatste stuk voor de landing zie dan door het vliegtuigraampje het kleine koude kikkerlandje weer tevoorschijn komen. Waarschijnlijk niet veel veranderd en nog steeds even vlak. Met een glimlach op mijn gezicht afscheid genomen van al het moois, dat voor altijd in mijn hoofd en in mijn hart zal blijven zitten en nu weer terug naar het normale leven (hoe gek dit ook weer klinkt). Maar het voelt ook weer goed om weer terug te zijn.
Uiteindelijk was ik rond kwart voor 12 bij de bagageband en had ik bij de douane pap en mam al zien staan en even kunnen zwaaien. En 20min later stapte ik met mijn backpack op de rug de deur van de aankomsthal door. En daar stond mijn welkomcomité: Mam, Pap, Marloes, Joris, Victor, Saskia, Tahnee, Corinne en Leonie. Super gaaf met spandoek en ballonnen. Ik voelde me weer helemaal happy en thuis.
Kreeg vooral te horen hoe bruin, mager en blond ik geworden was haha.
Heerlijk krentenbollen gegeten en moscato gedronken met zijn allen en gezellig even gepraat en gelachen. Na een half uurtje ging iedereen weer langzaam zijn eigen weg en vertrok ik met Pap en Mam, met mijn backpack en ballonnen op de rug, terug in de auto op weg naar huis.
Onderweg nog even aan het einde snel gewisseld, want ik wilde graag nog even het laatste stukje rijden (heerlijk).
En dan kom je het dorp in en dan zijn er in sommige straten wat dingen veranderd of afgemaakt, maar verder is alles nog precies hetzelfde. Maf hoor dat hier voor je gevoel de tijd heeft stil gestaan en ik gewoon 6 maanden elke dag iets anders beleefd heb. Back to normal life again!
Thuisgekomen heerlijk een douche genomen en erna even langs de dokter gelopen. Ik voelde me de laatste dagen niet helemaal top en had wat rare vlekken, dus moest even weten of alles in orde was en dat was het.
Terug gekomen mijn backpack helemaal uitgepakt en inmiddels waren Marloes en Joris ook weer aangekomen en erna Oma.
De rest van de avond heerlijk, maar dan ook heerlijk, ouderwets Boerenkool gegeten (het kan gewoon ook in de lente hoor). Bijgepraat met iedereen, gelachen en mijn souvenirs uitgedeeld.
Rond half 9 is Oma terug naar huis was gegaan en was Elroy ook langs gekomen. Hebben we met tom geskyped, een oliebol gegeten (op mijn verzoek van K'dag) en dit alles onder het genot van een lekker bakkie cappuccino van Mam's&Pap's nieuwe koffiezetapparaat (tenminste nieuw voor mij nu haha).
Rond half 11 ging ook Elroy weer huiswaarts en vielen bij mij de oogjes toch wel redelijk goed dicht en ben ik boven in het bed van pap en mam, na het sportjournaal (ja sommige gewoontes pak je snel weer op), bij hun in bed in slaap gevallen (halverwege de nacht uiteindelijk wel mijn eigen bed weer opgezocht haha).

Thailand
Thailand is het land van de tempel, de Boeddha's, de rijst, het gekruid eten, het geloof, de vriendelijkheid, de muggen (de muggen, en ow ja de muggen), de armoede, de gastvrijheid, de chaos, de hele dag door eten en het toerisme.
Thailand is het land waarin de vrouwen met hello kitty spullen lopen, alle mannen voetbalshirts dragen en kinderen in angry birds pyjama's rondlopen.
Kortom: een COMPLEET andere wereld. En zeker als je dit vergelijkt met Australië of Nieuw-Zeeland.

Ik heb in Thailand weer een heel ander stukje van de wereld gezien. In het begin moest ik vooral wennen aan de chaos in Bangkok en alle indrukken die je gelijk op je afgevuurd krijgt.
Ik heb zeker genoten van al het moois dat ik gezien heb. In een maand heb ik ook gelijk héél veel van Thailand gezien en alles was meer dan de moeite waard. Met uiteraard ook nog eens een leuk en avonturistisch uitstapje naar Cambodja.
Thailand is voor mij geen mooi land, maar vooral een heel interessant land. En daarnaast is Thailand een land waar je zeker een keer geweest moet zijn en waar het ontzettend handig is als je met meerdere mensen bent. Want naast het afdingen, kun je daardoor ook vaak de kosten splitten. Thailand is goedkoop, maar of het ook zo goedkoop is als je er alleen rondreist, vraag ik me nog wel eens af.
Ik heb nu het eerste land van Oost-Azië gezien, maar kan nog niet zeggen of ik er meerdere wil bekijken. Ik heb genoten van Thailand en het is een geweldig land om doorheen te reizen (vooral het binnenland en de oude cultuur van Thailand). Maar wonen never nooit niet haha.

6 Maanden aan de andere kant van de wereld

Ik
6 Maanden weg van huis. 6 Maanden aan de andere kant van de wereld. 6 Maanden voor jezelf zorgen. 6 Maanden cultuur snuiven. 6 Maanden avontuur. 6 Maanden een onvergetelijke tijd hebben.
Ik ben niet op reis gegaan om erachter te komen wie ik ben. Ik wilde er gewoon even tussen uit, nu het nog kon... Maar ik kan zeker aangeven wat voor persoon ik al was of misschien wel geworden ben.
Ik denk dat ik in bepaalde opzichten niet veel veranderd ben (misschien maar goed ook), maar tijdens mijn reis ben ik er wel achter gekomen wat voor persoon ik ben of kan zijn.
Ik mag trots zijn op wie ik ben en dit neemt niemand mij ooit meer af:
- Laat nooit iemand je wijs maken dat iets niet kan. Alles is mogelijk, het ligt er alleen maar net aan hoever JIJ er voor wilt gaan.
- In het begin kan ik misschien een wat stiller persoon zijn. Maar zodra mensen de moeite nemen om mij beter te leren kennen, weten ze gelijk wat ze aan mij hebben en wat voor persoon ik werkelijk ben.
- Oordeel nooit te snel over mensen, maar geef iedereen een kans om te laten zien wie hij/zij is.
- Ik mag trots zijn op wat ik het afgelopen half jaar allemaal gepresteerd heb en met zelfvertrouwen rondlopen.
- Ik denk met een glimlach op mijn gezicht terug aan alle vrienden die ik gemaakt heb. Blijkbaar is er iets in mij, dat andere mensen aanspreekt (socialiteit).
- Wees nooit meer bang of nerveus om een praatje met iemand te maken, want het is ZO makkelijk (vooral als je aan het reizen bent).
- In de afgelopen 6 maanden heb ik zoveel gedaan, gezien, meegemaakt en gevoelt. Deze levenservaringen neem ik voor altijd met mij mee en ik kan hier alleen maar in positief opzicht gebruik van gaan maken in de toekomst.
- Mijn eerste grote reis: 6 maanden weg van huis. Voorlopig is dit goed geweest, maar uitgereisd ben ik zeker nog niet. Wanneer? Waarheen? Hoe? Met wie? Deze vragen worden ooit vanzelf een keertje ingevuld.

Terug naar het normale leventje. Grappig dat voor je gevoel de wereld hier in Nederland stil heeft gestaan en dat ik in 6 maanden elke dag iets anders beleefd heb.
Aan de ene kant gaan 6 maanden heel snel, maar aan de andere kant kan je ZO ONTZETTEND veel doen in 6 maanden.
Deze reis zal ik nooit meer vergeten en alle dingen die ik heb meegemaakt voor altijd bij me dragen.
Nu op naar het zoeken naar een nieuwe uitdaging, maar stoppen met het waar maken van mijn dromen zal ik na deze reis nooit meer doen.
Dromen is mooi, maar het is nog mooier om ze uit te laten komen!
(Misschien is dit nog wel het allermooiste leermoment)

Cambodia & Koh Phi Phi

Hey Allemaal,

Hoe is het ermee? Kijkt iedereen er al naar uit dat ik al weer bijna terug komt;p
Ik verwacht uiteraard iedereen, met nog een kater van K'dag, rond 11u 's ochtends op 1 mei op Schiphol:p
Inmiddels zit ik op mijn laatste locatie in Thailand: Koh Tao. Een super mooi eiland, waar we morgen nog gaan duiken en nog een keer gaan snorkelen.
Geniet weer van mijn belevenissen en tot over een weekje (ja nu gaat het echt heel hard).

Groetjes,
Jip

Cambodia

za 14 april
Wat een hectische dag! Over een afstand van 480km, 12u gedaan.
Om half 6 hadden we de wekker gezet. Eerst weer even douchen om wakker te worden (was nodig vanochtend), alle tassen ingepakt me regenbedekking en om rond half 7 buiten te staan voor een taxi. De eerste vroeg 300 Bath, maar wij wilde de meter. Dit was natuurlijk niet aantrekkelijk genoeg voor hem, dus hij reed meteen weer weg. Uiteindelijk wilde een tuktuk ons wel weer voor 200 Bath naar het busstation brengen.
Rond 7u waren we op het station, waar het inmiddels een STUK rustiger was dan 2 dagen geleden. En om 8u zaten we in de bus, op weg naar de grensovergang.
Het grootste gedeelte van de reis eigenlijk geslapen en af en toe mijn boek gelezen. Er kwam zelfs 2 keer een agent de bus in om paspoorten te controleren, maar blijkbaar alleen van de Thaise mensen.
Rond 1u werden we 6km voor de grens afgedropt bij een busstation en toen kon het avontuur beginnen hoor. Samen met een Chinees meisje, dat haar visum al had, en Etel (Spa) stonden we met zijn 4'en met de backpacks op de rug in de zon. Het Chinese meisje had heel handig plaatjes uitgeprint van hoe de gebouwen eruit zagen waar je het visum aan kon vragen, kon checken en waar je de grens over kon. Maar de grote vraag: hoe komen we daar?
Eerst werden we door een agent naar rechts gestuurd en vervolgens bij een benzinestation, door iemand die Engels kon, weer naar links. Uiteindelijk kwamen we bij een afslag waar het Chinese meisje richting de grens ging en wij de andere kant op, op naar het ‘immigration office'. Waarbij we natuurlijk weer door een straat moesten waarbij mensen ons met water aan het natgooien waren en klei in onze gezichten aan het smeren waren.
Eenmaal bij het kantoor aangekomen, vertelde een man ons dat het vakantie was (vanwege Nieuwjaar), dus we moesten naar de grens om daar een visum aan te vragen.
Wij weer met de tassen op onze bezweten ruggen de andere kant op en toen we een bordje zagen waarop stond: border 6km. Hebben we toch maar een tuktuk die kant op genomen.
Hij zette ons heel netjes af voor een kantoortje en toen begon het betalen hoor. Eerst moesten we een formulier invullen en ons visum betalen (1200 Batc = 30 euro). Vervolgens vroeg hij of we met de bus of taxi naar Siem Reap wilde, want de bus deed er ruim 1,5u langer over. Wij besloten om de taxi te nemen (800 Bath p.p. = 20 euro) en hij beloofde ons dat we echt maar met 3 mensen erin zouden zitten, maar we moesten wel nu betalen.
Eindelijk alles afgerond en vervolgens nam een gids ons mee, de weg naar de grens over. Eerst nog even pinnen, want er zouden zogenaamd geen ATM's (pinautomaten) in Cambodja zijn en alles wordt daar in US Dollars gevraagd.
Met de tassen weer op de rug, leidde onze gids ons door de grenspoort om eerst ons visum te laten checken, Cambodja in te komen, en nog bij een tweede post een stempel in het paspoort te halen (nog steeds met de klei op ons gezicht).
Eenmaal de grens over stelde hij ons voor aan onze taxichauffeur die ons naar Siem Reap zou brengen en stapte we met een aantal backpackers en een familie in een grote bus, die ons naar het busstation zou brengen. In Cambodja is het ook Nieuwjaar, maar van 14 t/m 17, en daardoor stonden er langs de weg weer mensen met auto's, te dansen op muziek en met water en klei te gooien.
Ik denk dat we rond half 5 uiteindelijk bij het busstation aankwamen, waar we eerst ons Thais geld om konden wisselen voor Cambodjaans geld. Alleen in Riel (Camb) maar niet in Dollars, want dat kon op één of andere reden niet (je gebruikt het overal in Cambodja, maar je kan het niet krijgen: das raar/vreemd). En vervolgens vertelde onze gids dat we 10min moesten wachten en dat we dan met de taxi eindelijk de kant van Siem Reap op konden.
Inmiddels was er een aardig onweersbuitje aan het overtrekken en begon het even heel hard te regenen. Opeens kwam er een andere man naar ons toe en die vertelde dat alle taxi's overboekt waren en dat er iemand anders nu een taxi op ging halen vanaf de grens om ons weg te brengen. En heel toevallig waren onze gids en oorspronkelijk taxichauffeur ineens verdwijnen. Met zijn allen dachten we heel even dat we opgelicht waren, maar uiteindelijk kwam er een local met zijn eigen auto ons ophalen. Alleen vertelde hij ons dat we niet met zijn 3'en erin zouden zitten, maar met meer. Aangezien dit niet de afspraak was, begon Edel een beetje tegengas te geven en kregen we uiteindelijk 100 Bath van die jongen terug (niet veel, maar beter iets dan niets). Vervolgens reden we met 6 personen, wij met zijn 3'en achterin en voorin zat de bestuurder met naast zich 2 mensen op de bijrijderstoel terug naar de grens. Waar we eerst de 2 mensen van voorin afzetten, omdat zij gingen feesten en vervolgens stapte een man met vrouw en kind in de auto (zij moesten dus met zijn 3'en voorin).
Met 7'en mensen, jaja het is allemaal mogelijk in Cambodia, gingen we op weg naar Siem Reap. Eerst moesten we door de feestende mensenmassa heen om uiteindelijk op een soort van hoofdweg uit te komen, waar onze chauffeur de ene auto en scooter na de andere inhaalde. Er wordt altijd getoeterd als je iemand inhaalt, maar het maakte niet uit of dit dus ook aan de andere kant van de weg gebeurd. Eén keer dachten we echt dat we tegen een tegenligger op zouden rijden, want naast het inhalen zat hij ook vrolijk te bellen. Tijdens de rit veel gepraat met Edel en af en toe naar het buiten gekeken. Hier is het landschap, eigenlijk net zo als in Nederland, gewoon open en vlak. Grote velden/akkers met af en toe wat bomen erop (maar bijvoorbeeld geen bergen in de achtergrond).
Cambodja moet een 3^de wereldland zijn en daar was op de weg naar Siem Reap wel wat van te begrijpen. Heel af en toe zag je iemand voor zijn krakkemikkige houten huisje buiten douchen en we stopte voor een toilet ergens langs de weg waar een paar huisjes stonden en mensen een kraampje voor hadden staan.
Uiteindelijk reden we in het donker rond kwart voor 7 Siem Reap binnen en dan zie je dus de andere kant van Cambodja. Overal super de luxe hotels met de meest verschrikkelijke kermis-/lichtversiering. Uiteindelijk werden we bij het hotel van de mensen voorin de auto afgedropt en kregen we (dat was ze geraden) een gratis rit met de tuktuk naar ons hostel. Hierin zat ook weer een verkoopmannetje die Edel in een ander hostel probeerde te praten en ons een ritje naar Angkor Wat voor morgen probeerde aan te smeren (uiteraard niet gelukt). Maar daarnaast vertelde hij ook heel aardig wat voor land Cambodja een beetje is. En dat ze hier in de grote steden Nieuwjaar niet met klei en water mogen vieren, omdat dit volgens de overheid te gevaarlijk is.
Rond kwart over 7 werden we afgezet in ons hostel: Happy Guesthouse (aangeraden door het Duitse meisje uit Bangkok). Een super leuk hostel, met erg grappige mensen die er werken. Ze wisten niks van onze reservering, maar het was geen probleem om nog een nacht extra te blijven. We werden naar onze kamer gebracht, die een super lekker bed had en badkamer erop (niks van te zeggen en zelfs een tv op de kamer).
Gelijk weer naar beneden om samen naar het hostel van Etel te lopen, dat 5min van ons vandaan zit. Even gevraagd waar we lekker konden eten, aan toevallig een Nederlands meisje dat er werkte. Om vervolgens 20min te lopen naar een super leuke straat achter de oude markt, waar we rond kwart voor 9 aankwamen. Een straat met alleen maar barretjes, restaurantjes en hotels/hostels (het echte backpackerssfeertje hing hier). Hier zijn we bij het restaurantje gaan zitten dat het Nederlandse meisje had aangeraden en hebben we heerlijk en gezellig gegeten. Maar voor het eten op mijn laptop bij een hotel, Tom nog even ingelicht dat ik 9u skype niet ging halen (nu was een mobiel wel handig geweest haha). Ik had rijst met groente in zoet/zure saus en de andere hadden curry. We kregen zelfs gratis 2 bakjes fruit aan het eind (en alles in dollars betalen he, maar het wisselgeld dan wel weer in Riel terug krijgen).
Rond half 11 (had ik ook weer met Tom afgesproken, maar dit werd dus weer iets later) terug gelopen naar het hostel, waar ik gelijk de laptop aan heb gedaan om heerlijk een uurtje met oom Tom bij te praten. Vervolgens zag ik Marloes ook nog online staan en heb ik super gezellig met Joris zitten skype, want Marloes was er niet.
Rond half 1 het bed in geploft en eigenlijk vrijwel gelijk in slaap gevallen.

zo 15 april
Echt even een relax dagje.
Heerlijk geen wekker gezet en dit resulteerde dat we pas rond kwart over 10 wakker werden (was dus blijkbaar even nodig).
Eerst onder de douche gesprongen, die hier alleen maar koud water heeft, maar wat eigenlijk erg lekker was. Om vervolgens wat boodschappen te gaan doen: water en broodbeleg. We moesten in eerste instantie afrekenen in Dollars, maar we wilde in Riel betalen. Alles onder de 5 Dollar moet je gewoon met Riel betalen vertelde Edel (is voor ons goedkoper). Dit vond het vrouwtje achter de kassa uiteraard niet leuk (want de Dollar is meer waard), maar we konden wel gewoon met Riel afrekenen. Onderweg heb ik nog een broodje bij een kraampje gehaald en Myriam ging op zoek naar fruit.
Terug in het hostel had Myriam wat kleren in de wasbak gewassen en zitten we nu beide eigenlijk al ruim 2u beneden, zwetend in een stoel (elke dag is hier minimaal 35 graden), onze verhalen te schrijven. Ik heb net mijn blog weer geschreven en foto's op internet gezet.
In Siem Reap willen we naar Angkor Wat. Hier willen we zowel een zonsopgang als zonsondergang zien. In eerste instantie wilden we dit vandaag doen, maar het was misschien verstandiger om eerst maar eens een keertje uit te slapen en niet alles te willen haasten. We hebben tenslotte de tijd.
Nu willen we vanmiddag een kaartje kopen voor Angkor Wat, daar de zonsondergang kijken. En ons is verteld dat je dan met ditzelfde kaartje, morgen weer gewoon naar binnen kan en dan gaan we de zonsopgang bekijken.
Rond 4u, na eerst nog een bananenshake besteld te hebben (45min op gewacht), zijn we op de fiets gestapt en hebben we Etel opgehaald. Vervolgens voor 15min op de fiets gezeten op weg naar de ingang van ‘Angkor' (het gebied/park met alle tempels). Eindelijk ook weer eens heerlijk gewoon aan de rechterkant van de weg gereden, want in Thailand rijden ze allemaal links. Bij de ingang wilde we een kaartje voor morgen kopen en dan erna de zonsondergang gaan kijken, maar een meisje achter het loket vertelde dat dit helemaal niet kon (vreemd). We moesten in ieder geval eerst tot kwart voor 5 wachten om gratis binnen te komen en toen zagen we ineens wel mensen een kaartje kopen voor morgen (het kon dus wel). Wij een kaartje gekocht en op de fiets gesprongen om met honderden mensen (het is nog steeds Songkran) tegelijk richting een berg te fietsen waar we de zonsondergang konden bekijken. Onderweg reden we al lang Angkor Wat (de hoofdtempel). Een gigantisch mooi complex dat in de zon lag.
Eenmaal bij de berg aangekomen als een gek naar boven gelopen, maar omdat er maar 400 mensen bovenop de tempel (Phnom Bakpeng) op de berg mogen staan en alles om half 6 dicht gaat. Moesten we achteraan aansluiten in de rij en uiteraard gingen we dit niet meer halen (KUT). Wij nog geprobeerd om via zijkanten en de achteringang naar binnen te komen, maar bovenop stonden mensen die je gewoon terug floten (we waren niet de eerste die dit probeerde haha).
Toen zijn we maar weer naar beneden gelopen en halverwege de berg was nog een uitzichtplatform waar we ook een gedeelte van de zonsondergang konden zien en eigenlijk was het zo bewolkt dat de zon niet eens te zien was met ondergaan.
Beneden aangekomen weer op de fiets gesprongen en omdat we nog niet naar huis wilde zijn we vervolgens naar een andere tempel gefietst (Bayon). Onderweg nog een zooitje apen tegengekomen die van alles bij de Thaise mensen probeerde weg te jatten. En bij de tempel aangekomen waren we eigenlijk helemaal alleen, super gaaf. Wij naar boven geklommen en daar vertelde een wachter dat eigenlijk alles dicht was, maar omdat we er net pas waren mochten we van hem wel even 5min rondkijken. Toen hebben we met zijn 3'en echt een kwartier daar helemaal alleen rondgelopen, super speciaal en het had wel iets magisch.
Op een gegeven moment was het te donkeren en zijn we met de zaklamp van Edel in het donker weer helemaal terug gefietst naar zijn hostel. Daar hebben we met een tuktuk driver afgesproken dat hij ons morgen van zonsopgang tot zonsondergang rond zal gaan rijden voor 18 dollar, langs 6 tempels die wij graag wilden zien (was blijkbaar een standaard route). Eerst deed hij natuurlijk moeilijk, maar toen ik zei ‘dan bellen we toch gewoon iemand anders', was hij vrij snel om.
Weer terug de fiets op gestapt, op weg naar het straatje waar we gisteren gegeten hadden. Eerst nog lopen zoeken naar een andere tent en tijdens het zoeken zag ik ineens een Engels koppel zitten, waarmee ik in N-Z een tijdje mee op de bus gezeten heb (hoe grappig is dat). Het zoeken leverde uiteraard niet veel op en toen zijn we maar weer gewoon op dezelfde plek van gisteren gaan zitten. Waar ze dit keer beduidend mindere service hadden. Ze stonden meer met kleine kinderen en elkaar te klooien, dan mensen te helpen. We hebben heel lang op ons eten moeten wachten en we kregen niet eens meer de gratis dingen die ze normaal aanboden (blijven Nederlanders hè).
Tegen kwart voor 11 weer terug gefietst en nog snel even boodschappen gedaan voor morgen, want dat wordt een lange dag. En terug in het hostel gekomen, gelijk het bed in rond 12u, om in ieder geval nog wat uurtjes slaap proberen te pakken.

ma 16 april
Van zonsopgang tot zonsondergang. Een vermoeiende en bijzondere dag (helaas wel zonder de magie waarop ik zo gehoopt had).
Om kwart voor 4 ging de wekker en als ik 3u geslapen heb dan is het veel, want deze matras en ik zullen geen vrienden worden helaas (wat een kut bed zeg).
Om kwart over 4 naar beneden gelopen en omdat het hek nog dicht was, zijn we er maar overheen geklommen. Strak om half 5 waren we bij het hostel van Edel, waar de tuktuk driver al stond te wachten, maar geen Etel. Blijkbaar was er binnen iemand die de deur voor hem open moest maken, maar die moest eerst nog even wakker gemaakt worden.
Om 5 over half 5 zaten we in de tuktuk (met een taxichaffeur die chagrijnig was voor de hele dag, best knap dat je dit kan trouwens) om ruim voor 5u al het park in te kunnen rijden, nadat we ons kaartje lieten checken.
- Angkor Wat: Vervolgens zetten onze chauffeur ons af bij het begin van Angkor Wat om in het pikken donker de brug over te lopen, het eerste tempelgedeelte onderdoor (na eerst nog 3 wierrook stokjes bij Boeddha neer te zetten, te bidden en vervolgens 10 dollar te ‘mogen' betalen (wat we natuurlijk niet deden)), om vervolgens vlak voor de hoofdtempel linksaf te slaan. Hier werden we door een vrouw begeleid naar een kleedje aan de rand van het water om hier de zonsopgang te bekijken. Wij dachten: super goeie plek, dit wordt top. Vervolgens moest je wel wat te drinken betalen anders mocht je er niet zitten. Dus maar een smerige warme chocolademelk besteld.
Vervolgens 1,5u lang zitten kijken naar de zonsopgang die voor mij gedurende de tijd steeds minder magisch/speciaal werd. In het begin was het pikken donker en zaten we er nog maar met maximaal 6 mensen. Heel langzaam zag je wat wolken rood worden en begon het geleidelijk aan steeds lichter te worden en zag je steeds meer de contouren van de tempel zichtbaar worden (op zich heel mooi). Maar er kwamen ook steeds meer mensen bij en ook steeds meer Chinezen die hun bek niet konden houden. Ik had helaas niet meer het gevoel dat het zo speciaal was. Uiteindelijk stond je met ruim 100 mensen te kijken, was het erg roemoerig en de zonsopgang was niet eens zo heel bijzonder helaas.
Uiteindelijk zijn we rond half 7, nadat de zon al een beetje geklommen was, het tempelcomplex in- en rondgelopen. Angkor Wat is de hoofdtempel van het hele tempelcomplex/park. Het is helemaal van steen, zwart en grijs geblakerd van kleur, en overal zie je nog de versieren in en op de stenen. Erg bijzonder hoor. Aan de andere kant van de tempel zitten ontbijten en hier kwamen we ook heel toevallig het Chinese meisje van de grens tegen.
Je zou om kwart voor 8 nog de toren in kunnen, maar wij besloten om terug te lopen naar het begin en daar de tuktuk te pakken naar de volgende tempel (we hadden er tenslotte nog 5 te gaan in ruim 10u haha).
- Banteay Kdei: De volgende tempel was Banteay Kdei. Een tempel die bekend staat om zijn langgerekte lijn door de tempel heen. Maar wat ons vooral bijgebleven is, zijn de kinderen die je van alles proberen te verkopen voor, na en ook binnenin de tempel.
Eerst ga je door een toegangspoort heen en loop je over een zandweg op weg naar, dit keer een hele smalle, maar super lange tempel (elke tempel heeft ook altijd een muur om zich heen). We zijn de tempel ingelopen en overal zag je eigenlijk, naast alle mooie versieren (in de vorm van goden) die je nog goed of vaag kan zien, brokstukken liggen. Bijna alle tempels zijn gedeeltelijk verwoest en sommige zijn ook alweer voor een gedeelte gereconstrueerd.
We zijn de hele tempel doorgelopen om uiteindelijk aan de andere kant door onze tuktuk driver opgepikt te worden voor onze volgende tempel.
-Ta Prohm: De tempel waar ‘Tomb Raider' is verfilmd. Dit was voor mij de tempel die de meeste indruk/magie op mij heeft achtergelaten. Ik weet niet zo goed waarom, maar hier had ik echt het gevoel dat je kon verdwalen in het complex.
Eerst ga je weer een poort onderdoor en vervolgens een klein voorcomplex waarna je erachter binnenstap in de wereld van dit complex. Dit wordt gekenmerkt wordt door de gigantische bomen, met zijn gigantische wortels die overal op en door het complex heen staan en groeien. Al vrij snel kom je ook bij de beroemde boom met de wortels, die in de film gebruikt is. Hier wilde we uiteraard een foto van en bij maken, maar we waren niet de enige. Wij netjes op onze beurt staan wachten, maar hier dachten sommige mensen anders over. Toen zijn we uiteindelijk er redelijk brutaal voor gaan staan, want nu was het toch echt onze buurt.
Na de boom kwam je op een soort van binnenplaats waar allemaal kleine torentjes stonden en hier hebben we ook maar een 2^de ontbijt genomen (we hebben echt veel te veel tijd vandaag haha). Tijdens het ontbijt, probeerde ik zo goed als het kon, alle toeristen weg te denken en een klein beetje de schoonheid en de magie te voelen. Ik kon het me met moeite een klein beetje voorstellen hoe het zou kunnen zijn zonder alle mensen, maar het was onmogelijk om dit ooit te ervaren.
- Angkor Thom: Eerst bij de volgende tempel buiten heerlijk wat koude cola zitten drinken en om ons heen stonden op het grote grasveld voor het complex, als het waren allemaal kleine tempels/torens als een soort van wachters.
De volgende tempel was eigenlijk een groot tempelcomplex met allemaal kleine tempels binnen zijn muren. Hier zijn we eerst naar Baphuon gelopen. Een gigantisch grote en hoge tempel, die voor een groot gedeelte helemaal opnieuw opgebouwd was en alleen de top nog niet gerestaureerd. Tijdens het rondlopen kwam ik erachter dat ik niet zo heel veel batterijen (de helft) meer over had. Dus ik had mezelf voorgenomen alleen nog maar foto's te maken die echt de moeite waard waren, anders dan zou ik niks meer hebben voor de zonsondergang (dit was soms heel moeilijk, maar je geniet vaak wel meer).
We zijn de tempel opgelopen, waarbij je een geweldig mooi uitzicht had over het water aan de voorkant en het bos en het gebied rondom deze tempel. Aan de andere kant eerst weer in de schaduw even moeten acclimatiseren, want het was vandaag zeker weer 35 graden en de emmers zweet kwamen je rug af (het was inmiddels 12u geweest, dus warmste punt van de dag).
Beneden besloten we om nog langs het Royal Palace/Phimeanakas tempel te lopen (deze was niet heel bijzonder) om vervolgens een toiletstop te doen. Tijdens het lopen langs de buitenmuur van het complex liepen we nog door een hele gave smalle gang, waarbij allemaal gezichten/beelden van Boeddha's en olifanten in de muur gegraffeerd waren (super gaaf).
Inmiddels had iedereen wel honger gekregen en Etel wilde lunchen, dus zijn we naar een restaurantje gelopen nadat een vrouw ons via de menukaart naar binnen wist te krijgen. Op de kaart stonden allemaal zelf geschreven prijzen, maar ze wist ons wel korting te geven zei ze.
Edel had noedels met groente en vlees en wij hadden musli met yoghurt en fruit. Nog nooit zulke lekkere yoghurt en vooral vers fruit gegeten, maar de musli ontbrak. Wij het gevraagd en dit was wat ze zei: musli is te duur in de supermarkt en jullie zijn rijk dus hebben het toch niet nodig (sloeg helemaal nergens op). Uiteraard gingen we nu nog minder betalen. Na het eten rekende we af bij een ander meisje die ons zelf nog meer korting gaf (nog beter).
- Prah Khan: Inmiddels was het 2u geweest en hadden we nog 2u over voor 2 tempels. De volgende tempel was eigenlijk helemaal geen bijzondere, maar we hebben er ons wel vermaakt. Je liep eerst op een brug over het water, waarbij aan de zijkanten allemaal zwart geblakerde beelden stonden. En vervolgens liep je de langgerekte tempel binnen. Deze had vooral veel brokstukken en nog schade. Wat voor mij een goeie gelegenheid was om eens een kijkje van bovenaf te nemen (ik heb hier regelmatig op van alles geklommen wat er maar kon). Aan de andere kant was zelfs nog een mooi groot soort van binnenplaats met looppad/loopbrug in het midden, met aan de zijkant een klein verwoest stukje gebouw dat was opgebouwd uit pilaren (deed een beetje Romeinsachtig aan).
Aangezien het pas 3u was, wilden we eigenlijk nog terug naar de tempel van gisteravond en deze nu bij daglicht zien. Het lag op de route terug naar de plek voor de zonsondergang, het koste de driver geen extra benzine, dus gelukkig bracht hij ons er heen (je wist het maar nooit bij hem).
- Bayon: Dit was na Ta Prohm, de tempel die de meeste indruk op mij heeft gemaakt. Bayon is een erg mooie en kolossale tempel. Eén groot vierkant opgebouwd uit lagen. Je komt binnen via een trap, waar je vervolgens tussen kolommen door rondom kan lopen. Maar wij hebben eigenlijk gelijk de volgende trap naar de volgende verdieping genomen. Hier heb je in het midden (net zo als Angkor Wat) allemaal spits toelopende, brokkelige torens staan in het midden. Met helemaal centraal de aller hoogste. En elke toren in het midden en rondom, ken merkt zich door stenen in de vorm van gezichten (erg mooi). We hebben hier uiteindelijk maar 10 min rondgelopen, want het was lang niet zo speciaal als gisteren. Veel en veel te veel mensen en niet meer de magie van gisteren. Hier nog wel een paar foto's gemaakt van alle mooie gezichten die ze in/met de stenen hadden gemaakt. Maar we waren eigenlijk al vrij snel weer beneden.
- Phnom Bakheng: Nog een korte toiletstop en toen op de berg op. Waar we rond kwart over 4 al waren, ruim en ruim op tijd dus. Nog even wat zitten drinken en eten in de schaduw en uiteindelijk zijn we rond half 5 naar bovengelopen voor de zonsondergang.
Je had echt een geweldig mooi uitzicht over het bos, water in de verte, de plek waar je een luchtballon in kon en Angkor Wat aan één van de zijkanten. Maar helaas geen zonsondergang. Het was veel te bewolkt en na eerst aan de ene kant in de schaduw gezeten te hebben, zagen we rond 5u de zon al achter het wolkendek verdwijnen en niet meer terug komen.
Toch nog blijven staan, maar rond kwart voor 6 de hoop opgegeven (je zag heel ver aan de zijkanten in de verte heel af en toe wat wolken rood worden, maar dat was het dan ook). Nu konden we in ieder geval in het licht terug naar ons hostel.
- Rond half 7 waren we terug, maar een bedankje of gedag van de tuktuk driver kon er niet af hoor (rare gozer).
Ons eerste doel: bus terug boeken naar Bangkok. We hadden geïnformeerd hoeveel het zou zijn van hier naar Koh Phi Phi, maar 75 dollar was toch echt te belachelijk. We konden voor 9 dollar terug naar Bangkok en dan gewoon daar de bus pakken naar Krabi (plek van de ferry's naar de eilanden).
Eerst heerlijk een koude douche genomen en rond half 8 Edel opgehaald om te gaan eten.
Weer hetzelfde straatje, maar nu ergens anders. En het was super lekker. Ondanks dat mijn zoet/zure rijst en kip wat spicy was, was het goed te doen.
Ik denk dat we rond half 10, op de automatische piloot (want iedereen was kapot), zijn terug gelopen. Hier afscheid genomen van Etel (hij gaat nu door naar Laos en dan China) en terug naar het hostel. Eerst nog snel even internet gecheckt en toen kregen we ineens te horen dat ons kaartje voor de bus niet 9 dollar, maar 14 dollar was. We moesten dus ineens bijbetalen (weet nog steeds niet helemaal of het klopte, maar goed).
Uiteindelijk rond half 11, na de tas weer ingepakt te hebben, in mijn bed gaan liggen. Doodop en met een beetje een dubbel gevoel. Angkor Wat was zeker de moeite waard en ik heb het voor geen goud willen missen, maar ik had toch helaas niet de magie met bijvoorbeeld de zonsopgang of de tempels die ik graag had willen ervaren/voelen/meemaken.

di 17 april
Om 6u stond alweer de wekker (ja als je veel wilt doen, moet je er wat voor overhebben). Om vervolgens rond 10 voor 7 buiten te staan, om opgehaald te worden door een minibusje die ons naar het busstation zou brengen voor onze busreis terug naar Bangkok. Nou 7u is hier geen 7u. Rond kwart over 7 toch maar even bij de receptie gaan vragen en dit is wat hij zei: ow soms komen ze wat later en soms komen ze water eerder. Een antwoord waar je wat aan hebt. Toen maar wat gratis mango's zitten eten op de schommelstoel die uit de boom waren gevallen.
Uiteindelijk kwam om half 8 een mannetje ons ophalen. Eerst werden we letterlijk uitgezwaaid door de mensen van het hostel en kregen we een flesje water mee (nog niet zo vaak zulke vriendelijke en behulpzame mensen ontmoet in een hostel). En dit mannetje bracht ons naar zijn eigen auto (geen minibusje dus), om eerst nog iemand anders op te halen en ons vervolgens naar een rotonde te brengen waar een gele bus stond te wachten.
Deze reed eerst nog naar een andere plek om uiteindelijk rond half 9 (niet 8u zoals er werd gezegd), toen de bus vol zat, eindelijk op weg te gaan richting de grens.
In de bus stapte op een gegeven moment een beetje een typische man van rond de 55 in. En die kwam op een gegeven moment bij ons staan om te vragen of hij een laptop mocht lenen. Maar al vrij snel vertelde hij dat hij heel rijk was en uit Los Angeles kwam en eigenlijk wel Myriam mee wilde nemen naar zijn land om een restaurant voor haar te openen. Het kwam er op neer dat het gewoon een smerige viespeuk was, die hier alleen maar is om jonge meisjes het bed in te krijgen of een prostitué als het niet anders kon. We hebben, en ook de andere in de bus, ons kapot gelachen.
Tijdens de busrit vooral mijn verhalen van de afgelopen dagen een beetje zitten type, mijn boek zitten lezen en nog even liggen dutten. Ik denk dat we, na een plaspauze halverwege, zo rond half 12 bij het busstation aankwamen waar we vorige keer met zijn 3'en in de auto van die gekke local zijn gestapt.
Ze vertelde ons dat de bus naar Bangkok er nog niet was en dat we eerst maar even moesten eten, om vervolgens rond 12u weer de bus in te stappen. Maar niet voordat één of ander mannetje je busticket in beslag nam en je er een sticker op je T-shirt voor terug gaf. Heel vreemd, want hij kon gewoon een scheur in het kaartje maken. Iedereen dacht eigenlijk dat we belazerd werden en als argument gaf hij: ik neem de kaartjes in, want zo kan je het geld niet terug vragen (wat een kut argument).
Wij toch maar met zijn allen de bus in op weg naar de grens. En als je dacht dat de heenweg lang duurde, nou vandaag kon het NOG langer.
Rond kwart over 12 waren we allemaal bij de grens. Hier ons paspoort laten checken om vervolgens door te lopen naar de controle post voor je laatste 2 stempels. Normaal gesproken duurt dit nog geen 5min, maar omdat de grens vanwege Songkran de afgelopen dagen dicht heeft gezeten, hebben we in totaal 3u staan WACHTEN. In de brandende zon, zonder enige vorm van ventilatie of drinken. Elke 5min kon je met mazzel 1m opschuiven en het meest frustrerende was nog dat alle locals gewoon door mochten lopen. Op een gegeven moment toch maar even wat drinken gehaald en na 2u zweten, maakte het ook eigenlijk allemaal geen reet meer uit. Je staat een beetje met iedereen te praten over alle reiservaringen en dan mag je af en toe weer even opschuiven (je kan er verder toch niks aan veranderen).
Uiteindelijk liepen we rond half 4 door de controle post heen, waar we 2 kleine KUT STEMPELS kregen (we hadden echt het idee dat mensen daar gewoon pauze aan het houden waren, waardoor het zo sloom ging).
Aan de andere kant moesten we onze sticker op ons T-shirt laten zien. Ik was de mijne natuurlijk allang kwijtgeraakt, want die dingen blijven voor geen meter zitten. Dus ik heb er zelf maar eentje in elkaar geflanst, en ze geloofde het ook nog (koekje van eigen deeg). En werden we met ongeveer 10 mensen in een klein minibusje naar Bangkok gereden. Echt super gezellig de hele weg met een Canadese meid zitten praten en rond kwart voor 7 hadden we nog een plaspauze (en maar snel een pizza broodje, yakult en rozijnenbrood als avondeten gehaald), om rond kwart voor 8 bij Khoa San Rd afgedropt te worden. Normaal gebeurd dit NOOIT en op het moment dat je op het busstation afgedropt wil worden gebeurd dit niet. We wilde namelijk de nachtbus naar Krabi (Koh Phi Phi) pakken en nu wisten we niet of we die nog gingen halen. Toch maar een tuktuk genomen die gelukkig als een gek ons naar het busstation wist te brengen. Daar kregen we helaas te horen dat de nachtbus niet meer ging (op een half uur na gemist). Maar er was nog wel een minibus beschikbaar, voor 5 euro meer. Wij na afdingen toch maar het volle bedrag toegezegd en naar de toilet gegaan om te plassen. Maar toen we terug kwamen zat hij ineens vol en reed er niks meer (wat een gezeik dus).
Uiteindelijk maar de nachtbus naar Krabi voor morgen geboekt en een taxi terug genomen naar ons laatste hostel in Bangkok: Sinad Guesthouse (de taxirit was wel goedkoper dan de tuktuk, dat viel dan weer mee).
De vrouw in het guesthouse herkende ons nog en heel toevallig had ze nog een kamer over en nog wel dezelfde als vorige keer ook.
Nu zit ik lekker op bed, met een fijne gedachten dat we in ieder geval goed kunnen slapen, mijn verhalen van vandaag en gisteren helemaal bij te werken.
Rond 11u nog even een heerlijke koude douche genomen en om half 12, met de ventilator op het bed gericht, vielen de oogjes vrij snel dicht.

Thailand

Woe 18 april
Om half 8 zat Myriam al naast mij haar verhaal te schrijven, maar ik heb me toch nog even omgedraaid voor een uurtje. En rond half 9 zat ik ook mijn verhalen van de afgelopen dagen nog een keer door te lezen en te controleren.
Vervolgens hebben we eerst rustig ontbeten en een hostel geboekt in Koh Phi Phi. Eentje die midden op het eiland ligt en niet midden in het uitgaanscentrum en uiteraard de goedkoopste (hoewel de eilanden echt 2x zo duur zijn als het vaste land).
Rond 10u liepen we uiteindelijk alweer in de zon op weg naar Khoa San Rd, om souvenirs te kopen die Myriam mee wil nemen naar Nederland. Ik heb alleen gekeken, maar al wel vast wat indrukken opgedaan, van wat ik op mijn laatste dag mee wil nemen. Onderweg kwamen we ook allemaal mensen tegen met wie wij gisteren in de bus gezeten hadden vanuit Siem Reap. Erg grappig en toevallig.
Rond half 1 zaten we weer op ons vaste stekje een bananen shake naar binnen te werken en uiteindelijk is Myriam nog verder gaan shoppen en ik ben terug gegaan naar het hostel (had wel genoeg kraampjes gezien voor vandaag).
In het hostel heerlijk op mijn laptop weer mijn mailtjes beantwoord en ik wilde graag ‘Ik hou van Holland' kijken, maar helaas kon de RTL site deze niet uitzenden in Thailand. Toen heb ik heerlijk een uur lang even ouderwets ‘De Lama's' zitten kijken.
Rond 4u was Myriam ook weer terug en zijn we uiteindelijk samen weer naar de veste eettent gegaan. Hier allebei sweet/sour rice with chicken gegeten. Ondanks dat het pas half 5 was, ging het er toch aardig snel in (had beren honger haha).
Rond kwart over 5 waren we terug in het hostel, na het Canadese meisje nog tegengekomen te zijn en zijn we gelijk met tassen en al langs de weg gaan staan om een taxi te pakken. Het was ontzettend druk op de weg en tijdens het ritje kneep ik hem af en toe nog wel even bij de gedachten of we wel op tijd zouden komen. Maar om 10 over 6 waren we op het station (taxi is nog steeds goedkoper met de meter, dan een tuktuk (hadden we eerder moeten weten haha)). En gelijk doorgelopen naar de bus die om 5 over half 7 zou vertrekken (werd uiteindelijk iets later, omdat we nog op mensen moesten wachten).
Inmiddels rijdt de bus langzaam Bangkok uit op weg naar Krabi, 900km verder naar het zuiden van Thailand. Ik kijk nu al uit naar een duik in de zee morgen. Het is tenslotte alweer 3 weken geleden voor mij, dat ik dit voor het laatst gedaan heb (ik moet mijn kleurtje natuurlijk ook bij blijven houden). Grappig om er bij na te denken dat het eigenlijk pas 3 weken geleden is, maar het lijkt alweer zo ver weg door alle dingen die ik alweer gedaan heb (goeie gedachten, want dit betekend dat ik niet bepaald stil gezeten heb).
Aangezien er op de tv weer een rare Thaise film te zien was, hebben we op mijn laptop ‘Happy Feet 2' zitten kijken en zijn we erna in slaap gevallen.
Rond half 12 nog één keer een lange stop gehad, geen idee waarom, maar daarna konden we eindelijk de hele nacht door rijden.

do 19 april
Rond 7 in de ochtend kwamen we aan op het busstation van Krabi. Waar al meteen een vrouwtje stond die ons kaartjes naar Koh Phi Phi kon verkopen. De eerste bood zou om 9u gaan en de 2^de om half 11, maar de 2^de was goedkoper dan de 1^ste. Maar gelukkig zei ze dat ze ons wel op de boot van 9u kon zetten voor de goedkoopste prijs (bleek achteraf dat we de enige waren, dus ze moest gewoon mensen in de bus hebben, dat was mooi meegenomen).
Nog een tijdje zitten wachten op het station en rond 8u kwam er een busje ons ophalen om ons naar de pier te brengen. Daar moesten we onze kaartjes weer omwisselen voor andere kaartjes en stapte we rond kwart voor 9 de ferry op. Die lang trouwens in een baai, waar je bergen en rotsen om je heen had, mooi gezicht.
De komende 1,5u heerlijk voorop de punt van de boot gezeten. De zon brak niet echt door, maar er was wel wind en de boot ging niet zo hard, maar we waren door al dit alles wel verbrand haha.
Onderweg over de kalme en met rotzooi besmeurde zee gevaren en om je heen zie je dan, althans voor mij tenminste, van die typisch Thaise eilanden. Grote gekleurde rotsen, met gekke vormen en gedeelte begroeit met bomen. Bij de ferry las ik ook dat je hier naar het James Bond eiland kon, dat is volgens mij de gene uit: The man with the Golden Gun.
Om half 11 stapte we van de boot op het o zo toeristische eiland. Eerst moest je 20 Bath betalen om op het eiland te morgen en erna werden we heel aardig door iemand van het hostel (hij reed onze bakcpacks in een kar) naar ‘Flower Bungalows' gebracht. Een plek waar allemaal bungalows staan en waar wij ons eigen hutje hebben. Op de grond liggen 2 matrassen, er overheen een klamboe (ja voor het eerst gebruikt nu) en voor het hutje hangt op de kleine veranda een hangmat. Super grappig en je moet gewoon alle muggen, de douche die naar riool stinkt als je hem aan doet en de wasbak die lekt, gewoon allemaal even wegdenken.
Ik heb eerst al mijn was weer eens gewassen. Wel met de hand, maar nu had ik toch echt helemaal niks meer over (zal de laatste keer zijn geweest). En deze weer op een met touw gefabriceerde waslijn in en buiten de bungalow opgehangen.
Erna zijn we de straatjes rondom ons hostel ingelopen om informatie te vinden over een tour naar ‘The Beach' (van de film) en over onze weg naar Koh Tao. Na 5 bureaus afgegaan te zijn, wisten we een beetje waar we aan toe varen en hebben we bij een chagrijnige vrouw (eigenlijk was ze het geld niet waard, maar wel het goedkoopst), voor morgen een boottrip (halve dag) van 2u tot zonsondergang geboekt. En op de dag dat we hier weggaan, moeten we voor 10u 's ochtends de hele reis van Koh Phi Phi naar Koh Tao boeken. Tijdens het boeken kwam ook opeens Matser, de Duitse jongen uit Noosa (Aus) langslopen. Ik wist dat hij in Thailand zat, maar dat we hier tegelijkertijd zitten is wel erg toevallig.
De zwemspullen hadden we eigenlijk al aan en zijn we op zoek gegaan naar een strand. Niet echt een echt druk strand gevonden, maar tussen de boten en in de baai van de ferry, voor een paar resorts maar in het water gesprongen. Je kan hier gewoon ruim 100m lopen, zonder dat je ook meer iets dieper gaat. En heel af en toe zie je wat koraal en kleine visjes, tussen al het zwarte zeewier door.
De rest van de middag liggen lezen en af en toe zitten kijken hoe veel te volle boten met mensen, de boot moesten duwen omdat ze niet meer weg kwamen in laag water. En tijdens het lezen, kijk je dan af en toe even naar voren. Naar de zee die van lichtblauw naar donkerblauw gaat en de gigantisch rotswand van de baai, vol met bomen en oranje/rood/grijs gekleurd. Ik vind Koh Phi Phi echt een heel mooi eiland, maar het is wel TE toeristisch.
Rond half 6 weer terug gelopen om al het zout eraf te spoelen en vervolgens op zoek te gaan naar een goedkope eettent. Want alle prijzen zijn hier gewoon 2x zo hoog, vergeleken met het platteland.
Uiteindelijk de goedkoopste tent gevonden, waar ik heerlijk rijst met omelet heb zitten eten. Maar Myriam kreeg gewoon letter maïs in water als maïs soep geserveerd (kleine teleurstelling dus).
Na het eten, nadat Myriam nog een ananas had gescoord (om de honger te stillen), zijn we naar het andere strand gelopen waar we vanmiddag eigenlijk heen wilde (bleek super dicht bij te zijn). Daar zijn allemaal tentjes met harde muziek en kerstverlichting, waar iedereen op een matje bij het water licht te chillen. Rond 9u start er dan overal een show met vuur, dus wij hebben een tijdje naar een paar gozers en meiden zitten kijken die de meeste geweldige trucs konden met een brandende set ballen of staaf met vuur aan de twee uiteinden.
Rond kwart voor 10 waren we weer terug in het hostel en ben ik weer achter mijn laptop gedoken om te skype. Ik wilde Marloes uiteraard spreken, omdat ze jarig is vandaag (maar helaas moest ze tot laat naar school) en erna pap en mam. Helaas wel buiten moeten zitten, vanwege de verbinding en dus midden in het oorlogsgebied van de muggen (klote beesten). Maar weer gezellig met eerst pap, want mam was nog werken en erna ook met mam erbij zitten skype.
Rond kwart voor 11 onder de klamboe gedoken, mijzelf helemaal ingesmeerd met muggenspray en in mijn hele dunne slaapzak (die ik nog bij me had en niet mee terug gegeven heb) gedoken (hopelijk allemaal muggen vrij, want er zitten wel wat gaten in de klamboe).

vrij 20 april
Rond 9u ons bed uitgegaan, weer even wat brood als ontbijt en vervolgens wilde naar het ‘view point' op het eiland gaan lopen.
Eerst een pokken hoeveelheid trappen op, 20B aan de top betalen, maar het was meer dan de moeite waard.
Er waren als het waren 3 uitkijkpunten, ongeveer 5 a 10 minuten uit elkaar. Allemaal met uitzicht op dezelfde baaien, maar van een andere richting en o zo mooi.
Bij het eerste uitkijkpunt, zat je ter hoogte van beide baaien op het eiland, precies in het midden. Ondanks dat de zon niet echt goed doorkwam zag je nog steeds de groene en blauwe kleuren in het water. Echt super mooi. Een geweldig uitzicht over de baaien, de rotsen aan beide kanten, de zee eromheen en sommige kleine eilanden in de verte.
Het tweede uitzichtpunt was al wat verder naar de linkerbaai, andere kant van het eiland en de 3^de helemaal. Maar allemaal met een geweldig uitzicht over het paradijseiland Koh Phi Phi.
Rond half 12 zijn we in de hitte terug gelopen naar ons hostel. Eerst nog een bananen shake gehaald, omdat we daar wel aan toe waren (je moet natuurlijk ook voor de vitamientjes zorgen). Nog even rustig gegeten op het bankje op onze veranda (wat klinkt dat leuk). Om vervolgens om half 2 te verzamelen bij het reisbureautje waar we onze snorkeltrip hadden geboekt.
Samen met een paar Amerikanen, Sam (Eng), gozer uit Schotland, 2 Engelse meiden, 2 Chinezen, een gozer uit Zwitserland, Lisa (Dui), Rene (Dui) en Fabio (Dui) gingen we op weg naar de haven om daar een llongtail boat in te stappen die ons vandaag naar de volgende plekken zou brengen:
- Monkey Beach: Een klein strand, nog op Koh Phi Phi, waar allemaal brutale apen rondliepen. Super grappig om even te kijken, hoe onder andere er eentje met een bierblikje vandoor ging (ja ze lijken zeker op mensen), maar 10min waren meer dan genoeg.
- Viking Cave: Terug de boot in, voeren we nu echt naar het andere eiland dat verderop in het water lag. Een super groot massaal rotsblok in het water, met oranje/rode/grijze kleuren en wat begroeiing op de bovenkant. Onze volgende stop was ‘Viking Cave'. Een grote grot met stalagmieten en steigers, waar vissersmensen aan het werk waren. Maar in plaats van dat er even gestopt wordt voor een foto. Reed onze schipper, wel ietsje langzamer, vrolijk door. Klein beetje jammer.
- Pi-leh Bay: Terug de boot in om vervolgens een inham van het eiland in te varen. Waar je omringt werd door de rotsen van het eiland, GEWELDIG. Hier over het ontzettend heldere blauwe/groene water gevaren en af en toe zag je de rotsen en wat kleine vissen onderwater verschijnen.
- Loh samah Bay: De plek om te snorkelen en wat een FANTASTISCHE snorkelplek. Het koraal was zeker mooier in ‘The Great Barrier Reaf', maar ik heb hier 100x meer vissen gezien en het water was glashelder.
Gelijk toen ik het water indook, ben ik even rond de boot blijven hangen waar brood in het water werd gegooid en allemaal vissen op af kwamen. Maar erna eigenlijk gelijk de andere kant opgezwommen, dan waar alle boten lagen en alle groepen aan het snorkelen waren (we waren natuurlijk niet de enige boot daar). En dat was maar goed ook, want een van de eerste vissen die ik tegenkwam was een kleine haai (YES, toch eentje gezien). En erna heerlijk langs en over het koraal en de rosten gezwommen (was hier helemaal niet diep). De meeste mooie en gekke spitse vissen gezien en wat dezelfde als in Australië. Geen Nemo helaas, maar wel zee-egels, zeekomkommers en een super mooie grote paarse soort van bloem (leek niet echt op een anemoon, maar zou er zo maar één kunnen zijn geweest). En soms gewoon genieten van hoe ver je hier onderwater kan kijken en de zonnestralen er door heen ziet komen (een onbeschrijfelijk mooi gevoel).
- Maya Bay (the Beach): Na het snorkelen, eerst even een sandwich genuttigd die we kregen van de Thaise schipper. Om vervolgens door een soort van kleine grot (nog steeds bij de snorkelspot) door te lopen om erna een trap omhoog te gaan. Ik wist niet helemaal wat we gingen doen en had me camera nog niet mee. Maar ik had het gevoel dat ik deze toch maar even op moest halen (heeft me wel me teennagel gekost, maar het was maar goed dat ik hem had opgehaald).
Weer terug de grot onderdoor en de trap over om vervolgens via de toilet en door het woud uit te komen bij ‘Maya Bay'. De plek waar de film ‘The Beach' opgenomen is. Ik heb hem alweer een tijd geleden gezien, maar kon me nog wel iets herinneren. In één woord PARADIJS.
Hier met de hele groep en de andere groepen op het strand gelegen. Lang met de gozer uit Zwitserland gepraat en ontzettend genoten van de super mooie baai. Je ligt als het water op een wit/geel strand, met een baai voor je die ingesloten wordt door rotsen, SUPER!
- Turtle & Shark point: Weer terug in de boot, hoorde we dat je normaal gesproken opgehaald wordt in Maya Bay. Maar omdat de golven aan de andere kant van het eiland blijkbaar te ruig waren (ze zijn ook niks gewend hier), moesten we er zelf heenlopen en weer terug.
Een verse ananas achter te kiezen en op weg naar onze volgende en laatste 2 stops: Turtle & Shark Point en Sunset Point. Alleen deze hebben we nooit gezien. Blijkbaar waren de golven te ruig en zijn we gelijk terug gevaren naar de haven.
Ik heb vandaag echt een super dag gehad en het snorkelen van vandaag zal me zeker nog lang bijblijven (het heeft veel indruk en mooie herinneringen op me achter gelaten). Maar toch jammer dat er weer dingen overgeslagen worden, die van te voren beloofd worden. Ik had erg graag op een bootje, midden op zee, de zonsondergang willen kijken bijvoorbeeld (had mij een unieke ervaring geleken). En ik heb nog steeds geen echte schildpad van dichtbij gezien (nog maar hopen op ‘Koh Tao' dan).
Met zijn allen zijn we vervolgens naar de andere kant van het eiland gelopen om daar maar de zon achter de berg te zien verdwijnen. Geen hoogstaande zonsondergang, maar het was erg gezellig.
Rond 7u terug naar het hostel gelopen, gedoucht en vervolgens naar de overkant gelopen waar Sam, de gozer uit Zwitserland en de Amerikaan in een hostel zitten. Deze opgehaald met nog een Argentijn en een jongen uit Nederland en toen zijn we met zijn 8'en bij de markt gaan eten. Super goedkoop, lekker en vet grootte porties (voor herhaling vatbaar en uiteraard weer rijst met kip en groente (lekker gevarieerd)).
We hadden rond half 10 met de 3 Duitsers bij een strandtent afgesproken, waar we uiteindelijk rond kwart voor 10 aankwamen. Na even zoeken ze gevonden en met zijn allen, plus een Canadese meid, naar een andere tent gelopen om weer dezelfde vuurshow als gisteren te bekijken. We zaten nu alleen wat dichterbij en dat was goed te voelen haha (mijn baard staat nog steeds hoor, wees maar niet bang).
Inmiddels was het ook begonnen met regenen en zijn we na een half uurtje naar het strandtentje gelopen waar we afgesproken hadden in het begin en hier hebben Lisa, Rene, Fabio, het Canadese meisje en ik de hele avond buiten in de regen gefeest. Na een tijdje maakt het toch niet meer uit of je nat was. Bijna iedereen stond in de regen en we hebben echt een top avond gehad. Myriam was even met de Amerikaan meegegaan, maar na een tijdje kwamen zei samen met ook Sam en de andere Amerikaan ons vergezellen.
Een super leuke avond gehad, veel gelachen en gedanst en rond 3u lagen we nog half doorweekt in ons bungalowtje.

za 21 april
Zo om 12u werd ik wakker van het geluid van de douche. Geen enkel idee dat het al zo laat was haha. Onze ontbijtafspraak met Lisa, Rene en Fabio gemist. Maar we hadden om 1u op het strand afgesproken.
Waar het om 1u ook gelijk met bakken de lucht uit kwam. Samen met Lisa en het Canadese meisje staan schuilen, maar zij zijn na 15min terug naar het hostel gelopen en wij hebben gewacht, 4 op een rij gespeeld, tot dat het droog was.
Heerlijk weer een bananen shake gehaald (deze ga ik thuis veel maken straks) en toen het echt droog was rond 2u op het strand gaan liggen. Waar de rest van de middag wolken en zon elkaar afwisselde. Maar als de zon doorkwam, was het ook gelijk goed warm.
Weer heerlijk mijn boek zitten lezen en een duikje genomen. De rest van de groep durfde het niet meer aan om naar het strand te komen denk ik en Myriam was toevallig nog wel Rene en Fabio tegengekomen, die nu op weg waren naar de ferry. Heel misschien komen we Rene nog tegen op Koh Tao.
Rond een uurtje of 4 begon het weer flink te waaien en zijn we maar terug gelopen naar het hostel. Daar gelijk een hostel geboekt voor Koh Tao. Eentje van een duikschool gevonden, waar je normaal 200B per nacht betaald en als je gaat duiken, elke nacht gratis voor elke dag dat je duikt.
Inmiddels zit ik op mijn bed weer mijn verhaal over gisteren en vandaag te typen (Af en toe voelt dat zo lekker om al je verhalen en foto's weer op orde te hebben. Ondanks de vrijheid van het reizen, blijf ik altijd wel geordend op de één of andere manier). En het valt me op dat ik de laatste tijd in Thailand, steeds vaker al aan thuis begin te denken (ook logisch natuurlijk). Niet dat ik al klaar ben met Thailand, want ik ga zeker nog mooie dingen doen en zien. Maar het voelt ook wel weer goed om terug te komen (gelukkig maar eigenlijk).
Om 7u hadden we met Lisa en het Canadese meisje afgesproken om te gaan eten. Ervoor nog even snel gekeken of Sam en de rest ook mee wilde, maar die waren al vertrokken naar Krabi vandaag.
Weer lekker bij dezelfde foodmarket van gisteren gegeten en weer lekker hetzelfde (als het me smaakt, dan vind ik het goed en hou ik het vaak bij dezelfde keuze (weet ik in ieder geval dat ik het lekker vind)). Erna gingen Lisa en het Canadese meisje nog een pannenkoek als toetje halen en erna met Myriam wat drinken, maar ik ben terug gelopen naar mijn hutje om te skype.
Marloes had vandaag de hele hut vol zitten met mensen voor haar verjaardag, maar helaas was ook deze keer de verbinding in Klarendal niet al te best haha. Heb Marloes, Tahnee, Jos en Oma heel even gesproken, maar echt optimaal was het helaas niet. Gelukkig zie ik iedereen over een week alweer en het was goed om te zien dat Marloes de hele hut vol had zitten en dat het gezellig was.
Erna nog zeker 45min met Isha zitten skype. Ze vertelde over haar laatste weken Nieuw-Zeeland en ik hoe ik het in Thailand heb (zij is hier ook geweest namelijk). En hoe het is om weer terug te zijn en hoe gek is het om zelf in een wereld te komen waar iedereen in zijn vaste ritme zit en jij ineens weer middenin valt. Als of je nooit weg bent geweest om het zo maar te zeggen (dat is heel gek en er staat me dus nog wat te wachten als ik terug kom haha).
Inmiddels is het nu 11u geweest en is Myriam ook weer terug. Zo meteen de tandenpoetsen en ik pak morgen mijn backpack wel pas in (nu geen zin meer in haha).

zo 22 april
Om half 9 hadden we de wekker gezet. Eerst al mijn droge was opgevouwen en ingepakt en erna zijn we doorgelopen naar het reisbureau waar we eerder al onze snorkeltrip geboekt hadden. Hier onze reis van Koh Phi Phi naar Koh Toa geboekt en ondanks dat er een andere vrouw zat, even laten weten dat we met onze snorkeltour toch wat dingen overgeslagen hadden.
Terug het hostel in om rond 11u uit te checken. Onze tassen konden we achter laten en toen zijn we op pad gegaan naar ‘Long Beach'. Een strand dat te bereiken was via een pas langs het hoofdstrand, vervolgens het bos in om uiteindelijk aan de andere kant van het eiland uit te komen.
Een super relaxt en ook toeristisch strand, want hier zaten ook de wat luxere resorts.
Hier in de schaduw weer zitten lezen, want we hadden geen zwemspullen mee en rond 1u weer terug gelopen richting had hostel. Onderweg nog even een shake gescoord en Myriam ging nog even jurkjes shoppen en ik ben in het hostel eerst mijn mail gaan checken (kijken of het hostel in Koh Tao al had gereageerd) en erna bij de Thaise mensen van het hostel gaan zitten. Zij waren een Thaibokswedstrijd aan het kijken en konden alleen maar ‘oeeeh' en ‘aaaaih' roepen, als er weer iemand geraakt werd haha.
Om 3u naar de ferry gelopen en daar weer voorop het dek 1,5u in eerst de zon en daarna hele donkere lucht gezeten.
Om 5u kwamen we bij de haven van Krabi aan, waar we opgehaald werden met een grote open taxi en naar een heel afgelegen busstation werden gebracht. Hier moesten we met zijn allen (alleen maar backpackers) onze ticket laten zien en werden we vervolgens in een super luxe bus gestopt.
Na 6'en zijn we weggereden en alleen nog een keer gestopt om mensen af te leveren om vervolgens door te rijden naar ‘Surat Thani'. De haven van waaruit de nachtferry naar Koh Tao zou vertrekken. Onderweg geprobeerd de film ‘The Beach' te kijken, maar het geluid was niet zo goed, dus zijn we overgeschakeld naar ‘The Three Musketeers' (maar met mensen om je heen is het vaak lastig verstaan).
Hier kwamen we rond half 9 aan en hebben we eerst buiten bij een straattentje zitten eten, want ik had me toch een partij honger gekregen (zelfde recept).
Vervolgens nog over het kleine marktje gelopen en ik ben blijven hangen bij een tv waar ze Milan-Bologna uitzonden. Hier met een half dronken Thai zitten kijken en hij kwam met het ene Nederlandse zinnetje na het andere, die hij geleerd had. En later kwamen ook Myriam en een man uit Amerika erbij zitten. Hij was duikinstructeur op Koh Tao en kon ons super gave foto's laten zien, van wat hij onderwater allemaal al gezien/meegemaakt had. Helaas hadden we ons hostel al geboekt, anders konden we mooi met hem mee en daar gaan duiken.
Onze tassen hadden we al op de boot mogen leggen en rond half 11 stapte we ook zelf erop. En eigenlijk was dit wel een grappige beleving. Het was een soort van oude vissersboot/ferry, met op de middenverdieping een slaapzaal. Iedereen had één matras, met een nummertje erboven, waarop je met zijn 2'en moest gaan liggen en je ongeveer 0,5m voor jezelf had (ik kon er wel om lachen).
Eerst met onze Canadese matrasgenoten naast ons zitten praten en de Spanjaarden erachter (we zaten allemaal in dezelfde bus). Om erna nog even de film af te kijken en te proberen te gaan slapen op het half deinen van de zee (deze was erg rustig).

Ayutthaya/Bridge o/t River Kwai/Chiang Mai/Chiang Rai/Doi Inthanon Nat. Park/Nieuwjaar Bangkok

Hey Allemaal,

Hoe is het ermee? Iedereen een leuke pasen gehad?
Inmiddels zit ik in Cambodja en hebben we gisteren een gekke dag gehad om de grens over te komen (lezen jullie alleen wel pas in mijn volgende verhaaltje:P: moet de spanning een beetje opbouwen he).
De afgelopen 1,5 week ontzettend veel gedaanenvooral mooie dingen gezienen ontzettend veel gezweet, want het is hier vaak rond de 30 graden en heel erg benauwd!
Veel lees plezier weer en het is nog maar 2 weekjes voordat ik thuis kom;) Suprise party op Schiphol?:P zo lekker na koninginnendag haha...

Groetjes,
Jip

ps. Myrte dit is mijn emailadres: jipzewald@hotmail.com

do 5 april
Om half 8 had ik de wekker gezet om mijn verhaal weer bij te werken en snel te kijken of we al een mail van ons hostel of de ambassade van Nederland in Bangkok hadden ontvangen (dit voor visum aanvraag voor Cambodja). Zij konden ons uiteindelijk niet helpen, dus nu hebben we de ambassade van Cambodja in Bangkok gemaild.
Rond 9u onder de douche gesprongen en na het ontbijt nog even wat tips aan onze Amerikaanse kamergenoot gevraagd, om vervolgens bepakt en bezakt richting metrostation te lopen. Hier de metro gepakt naar helemaal bovenin Bangkok, vervolgens de tuktuk en rond half 12 kwamen we aan op het chaotische busstation. Hier eigenlijk vrij makkelijk een loket gevonden en binnen 15min zaten we in de bus naar Ayutthaya (oude hoofdstad van Thailand). Het was een soort van touringcar, maar ook voor locals. Af en toe werd er gestopt om mensen uit te laten en af en toe kwamen er ook vrouwtjes binnen om je eten en drinken te verkopen.
Anderhalf uur verder kwamen we aan in Ayutthaya, waar we gedropt werden langs de straat. We waren een beetje bang dat het nog lang lopen was naar het hostel (PU Guest House), maar dit viel reuze mee. Ze hadden onze mail niet ontvangen en in het begin begreep ze niet echt welke kamer we wilde. Maar gelukkig kwam er iemand naar beneden die goed Engels kon en hielp ons aan een goedkope kamer (3 euro per nacht).
Na de spullen in de kamer gezet te hebben zijn we de stad ingelopen op zoek naar het busstation om onze busreis voor morgen naar Kanchanaburi (Bridge over the River Kwai) en over een paar dagen naar Chiang Mai te boeken. De locals konden ons met handen en voeten vertellen dat we hier wel de bus naar Kanchanaburi konden boeken door gewoon morgen langs te komen, maar het andere busstation was iets verder weg. Op een gegeven moment liepen we langs een reisbureau waar ik even indook en eigenlijk heeft die vrouw ons toen geholpen met de bus naar Chiang Mai te boeken (het grote busstation bleek heel ver weg te zitten). Ga je gewoon voor ongeveer 12 euro een busreis van 10u doen, geniaal!
Na onze bus geboekt te hebben wilden we naar buiten lopen, maar daar kwam eerst een gigantische onweer- en regenbui tussen. Hier een half uur met 2 mensen uit China zitten praten en zitten kijken wel tempels in Ayutthaya mooi zijn om te bekijken.
Nadat de regen opgehouden was zijn we terug gelopen naar het hostel, de tassen gedumpt en toen terug de drukke straat in op zoek naar een pinautomaat voor Myriam (op de één of andere manier werkt haar pasje nergens) en eten. Uiteraard weer veel te lang rondgelopen en niks aan eten kunnen vinden (geen normaal eettentje). Dus uiteindelijk maar in het restaurantje naast het hostel zitten eten. Niet bijzonder en heel simpel, maar het was weer wat te eten.
Terug in het hostel een tijdje zitten zoeken naar een geschikt hostel in Chiang Mai en deze uiteindelijk geboekt.
Nu net heb ik al mijn laatste foto's en verhaal van Australië op mijn site gezet en ook mijn eerst belevingen van Bangkok en Thailand. Myriam zit nu even op de laptop en ik zit lekker mijn boekje te lezen op de bank.
Rond 11u lagen we in onze eigen kamer, met een super groot en oud houten stapelbed.

vrij 6 april
Om kwart voor 7 de wekker gezet, want vandaag zou een lange dag worden. Snel nog wat ontbijt bij de 7/11 gehaald, gekeken of myriam nog ergens kon pinnen (helaas nog steeds niet) en vervolgens eigenlijk een busje ingestapt waarvan we beide niet helemaal wisten of het klopte. Het was een soort van klein busje voor 10 personen en onderweg stapte eigenlijk steeds mensen in en uit vanaf de meest rare plekken. Busstations zijn hier houten huisjes langs de weg en als er een busje aankomt om je op te halen wordt er een paar keer getoeterd, stapt er iemand in of uit en wordt er meteen weer doorgereden.
Vandaag hadden we eerst een rit van ruim 1,5u naar Suphanburi, waar we op een locale bus stapte op weg naar Kanchanaburi, om vervolgens nog ruim 2u hierheen te rijden. Af en toe zag je aan de zijkant de eerste kleine, vol met water gelopen, rijstvelden. En hier waren dan heel af en toe mensen aan het werk, met de herkenbare puntige hoeden op het hoofd.
Rond 12u stapte we uit de bus, midden in het centrum en hebben we een tuktuk gepakt naar een straat voor ‘The Bridge over the River Kwai'. Ik had echt geen idee wat ik ervan moest verwachten. We zijn de straat ingelopen en na ruim 800m liep je als het waren een compleet toeristendorp in, met in het midden gewoon de brug. De brug is erg bijzonder, ondanks dat hij zwart, oud en klein is. Hij ligt over een best wel grote mooie rivier, met aan de overkant een grote tempel en van die mooie Thaise houten bootjes die onder de brug door over het water crossen. Maar dat het zo'n attractie was had ik niet verwacht.
We zijn in de vandaag ontzettend warme zon de brug over gelopen en weer terug om vervolgens het WWII Museum in te lopen. Hier vooral veel wapens, klederdracht en oude voorwerpen gezien. Had gehoopt op iets meer geschiedenis, maar we hebben in ieder geval kunnen lezen hoe het allemaal zat met de brug. Hoeveel doden er gevallen zijn, wanneer hij gebouwd is en wanneer hij ook weer gereconstrueerd moest worden, nadat hij gebombardeerd was.
Na het museum uitgekomen te zijn, zijn we een lange weg terug gelopen (Myriam wel kunnen pinnen onderweg) waarbij we eerst langs het ‘Allied War Cemetery' kwamen, met ernaast een Chinese begraafplaats waar op sommige plekken de partytenten over de graven stonden (tsja het is je laatste feestje zullen we maar zeggen). En aan de overkant was een Chinees tempelcomplex waar we even overheen gelopen zijn en aan het water wel een paar bijzondere tempels stonden.
Inmiddels was het al rond half 4 en wilden we terug gaan met de bus naar Suphanburi, om daar dan te gaan eten en dan door te rijden naar Ayutthaya. Maar dit alles pakte iets anders uit.
Om kwart voor 5 reden we na een lange pauze van de buschauffeur na al 5min rijden, op weg naar Suphanburi. Onderweg veel geslapen en inmiddels was het al donker aan het worden en miezerde het toen we rond 7u aankwamen bij een dicht busstation in Suphanburi. Vervolgens aan de overkant een super luxe hotel ingelopen en daar vertelde ze dat de bus en trein morgen om 6u pas weer rijden. Uiteindelijk heeft ze nog één van de busjes gebeld waarmee we ook gekomen waren, maar die bleken ook niet meer te rijden. Wat toen? We zijn uiteindelijk naar buiten gelopen met de gedachten hier maar een hostel te boeken en wat te gaan eten. Opeens zag ik één van de busjes die ons, na het gevraagd te hebben, wel voor veel te veel geld terug wilde brengen naar Ayutthaya (een normale rit is 2 euro en nu was het 10 euro, nog steeds erg weinig voor ruim 80km. Maar voor hetzelfde geld kun je ook naar Chiang Mai, 1000km verder haha).
Na een snelle en af en toe idiote rijsteil waren we om half 9 weer terug in Ayutthaya, waar we naast het hostel in een gezellig barretje hebben zitten eten. Myriam fruit met yoghurt. want die had niet zo'n trek en ik zoet/zure groente met rijst. Het leuke van dit tentje was de eigenaar. Met/Bij iedere backpacker die er zat liep hij allemaal goocheltruckjes te doen en erg goeie moet ik zeggen.
Inmiddels is het 10u geweest en zitten we beide op de bank ons verhaal over vandaag te schrijven. Zo meteen nog even mijn mail checken en dan lekker mijn bedje in, gelukkig in het hostel waar we horen te verblijven vannacht.

za 7 april
Vandaag het allermooiste stukje Thailand gezien tot nu toe.
Heerlijk even rond 8u het bed uitgegaan en eigenlijk zijn we meteen naar het toeristenbureau gelopen waar we onze bus naar Chiang Mai geboekt hadden. Nadat het heel even geregend had met onweer. We wilde namelijk kijken of we misschien toch vanavond weg konden en dan een nachtbus in plaats van morgen de hele dag. Helaas verschillende maatschappijen, dus dat betekende bijbetalen wat we uiteraard niet hebben gedaan.
Vervolgens zijn we naar de supermarkt gelopen om ontbijt te halen en dit vervolgens heerlijk buiten voor het hostel in het zonnetje op zitten eten (koffie, mango/banaan, brood en yoghurt/yakult (geen idee hoe je het schrijft).
Vervolgens zijn we rond 10u terug gelopen naar het toeristenbureau om vandaag heerlijk ordinair een fietstocht door Ayuttaya te doen (even de Hollander uithangen). Een geweldig mooie fietstocht/tempeltocht om het zo maar te zeggen (UNESCO-lijst). Dit hebben we vandaag allemaal gedaan en gezien:
- Wat Racha Praditsatarn (Wat betekent tempel): Als aller eerste zijn we naar een hele kleine tempel gegaan, waar het middenstuk nog van overgebleven was. Heel klein en niet zo bijzonder (alle tempels van vandaag zijn trouwens oude ruïnes).
- Wat Ratchaburana: De 2^de tempel was al een heel stuk mooier. Een oud tempelcomplex waarvan in het midden een super grote zuil stond waar je op kon en binnenin naar beneden, naar een soort van kleine graftombe. Alles is symmetrisch en na een kaartje gekocht te hebben, begonnen we in de grote oude centrale hal, waar je normaal door binnen zou komen. Overal zag je rood en zwart geblakerde stenen, want de meeste tempels van vandaag hebben een brand overleeft.
- Wat Maha That: Dit complex was nog groter dan de vorige. Super veel mooie en oude tempels, zuilen, kapotte muren en Boeddha's. Eigenlijk moest je hier ook voor betalen, maar we zijn maar gewoon doorgelopen. Hier een hele tijd rond gelopen en van alles bekeken onder de ondertussen brandende zon (weer genoeg zweten vandaag).
- Wat Phra Ram: De volgende tempel zijn we eigenlijk alleen langs gefietst en heb ik vanaf het water dat ervoor lag een super mooie foto ervan gemaakt (en we hebben hem stiekem ook wel een beetje overgeslagen, omdat hij wel erg veel op de andere leek).
- Khun Phaen's Residence: Vervolgens weer de fiets opgesprongen en onderweg zagen we al mensen op olifanten voorbij komen en na een paar minuten passeerde we ook het olifantendorp, waar je een ritje op een olifant kon doen.
- Ancient Palace: Op de fiets zijn we vervolgens langs het paleis gereden. In eerste instantie konden we het niet helemaal vinden, maar blijkbaar waren we er al langs gereden en kon je het oude en vervallen gebouw niet eens meer bereiken.
- Wat Na Phra Men: Eenmaal de rivier overgestoken kwamen we bij een groot tempelcomplex, waar in de grootste tempel een kei grote gouden Boeddha stond. Erna eerst verkeerd door gereden en uiteindelijk weer terug het water over, op naar onze volgende stop.
- Wat Lokayasutharam: Volgende stop: de liggende Boeddha. Aan de rand van het centrum vond je aan de weg een gigantische stenen Boeddha, van wel 37 meter lang. En volgens mij uit één stuk steen, lag hij daar in een liggende positie (uiteraard een foto gemaakt met onszelf ervoor in dezelfde houding).
- Chedi Sri Suriyothai: We waren eigenlijk op weg naar het tempelcomplex dat het meeste op Angkor Wat moest lijken, maar onderweg zagen we een gouden punt boven de bomen uitsteken. Hier even langs gefietst en een foto van gemaakt, om vervolgens voor mij naar het hoogtepunt van de dag te rijden.
- Wat Chaiwatthanaram: Aangekomen bij het tempelcomplex zagen we dat we er niet in konden, maar wel voorlangs konden lopen. Wat een geweldig gezicht zeg. Een oud en vervallen complex, maar nog het beste intact van allemaal. Alles weer symmetrisch met aan de randen kleine torentjes en in het midden een gigantische zuil. Van een afstand kon je zelf de meest gedetailleerde versieringen op de stenen nog zien (ik kijk nu al uit naar Ankor Wat). Hier eerst in de schaduw wat zitten eten en drinken, want we waren al behoorlijk uitgedroogd. Je moet hier toch wel zeker 2l water per dag drinken. En na een kei ranzige ijs thee, heb ik een heerlijke bananenpannenkoek naar binnen gewerkt. Overal in elke straat, stad of plek in Thailand staan eettentjes, want eten is echt landsbelang nummer 1 hier. En vervolgens met een volle buik langs het complex gelopen. Een rood, met zwart en grijs gekleurd/geblakerd bouwwerk (schitterend) en weer op de fiets gesprongen.
- Saint Joseph's Church: Na een tijdje fietsen en eerst weer omgedraaid te zijn, lag ergens buiten het centrum een katholieke kerk. Hier omheen gelopen en vervolgens maakte een vrouw de deur voor ons open. Waardoor we binnen konden kijken, terwijl net iemand orgel aan het oefenen was.
- Wat Phutthai Sawsn: Terug te fiets op zijn we weer een stuk langs de buitenrand van het centrum gefietst, aan de andere kant van de rivier (het centrum van Ayuttaya ligt eigenlijk op een soort van eiland). Uiteindelijk kwamen we bij een grijze tempel uit en hier achter lag weer een ruïne. In ons informatie boekje stond een foto van een gezicht van een Boeddha door een raam. En helemaal achterin lag inderdaad weer een liggende Boeddha tussen een paar muren (uiteraard dezelfde foto gemaakt als in het boekje).
- Wat Maha That: Omdat we in het informatieboekje ook ineens een kop van een Boeddha in een soort van met slingerlianen bedekte boom zagen. Kwamen we erachter dat we deze helemaal vergeten waren te bekijken. Terug de fiets op naar de 3^de tempel en ja hoor daar lag inderdaad helemaal aan de zijkant een stenen hoofd omringd door boomslierten. Het verhaal erachter: iemand heeft ooit de kop willen jatten en laten vallen, waardoor er allemaal slierten van de boom omheen zijn gaan groeien (super mooi gezicht).
- Wat Som: Inmiddels was het bijna 4u en was er wat kans op regen. We hadden niet heel veel zin meer om naar de andere kant van de stad te fietsen, naar onder andere het ‘Dutch Settlement'. Dus besloten we nog langs deze tempel te fietsen, die alles behalve de moeite waard was. Om vervolgens door te fietsen terug naar het hostel voor een heerlijke douche. Myriam was aardig verbrand, dus kon ook wel wat after sun van mij gebruiken (wordt hij toch nog een keer gebruikt op mijn reis, want ik heb hem nog niet open gehad).
Na een heerlijke douche zijn we weer terug de fiets op gesprongen op weg naar de night market. Eerst kwamen we bij een lange markt waar je alleen maar kraampjes had waar je eten kon kopen, maar niet kon zitten. Dus toen zijn we doorgereden naar de plek die op de kaart stond. Dit was een klein stenen pleintje met allemaal eettentjes, rustig maar erg lekker (rijst met varkens omelet).
Vervolgens begon het al te schemeren en zijn we terug gefietst naar het hostel (waar ik bij het pakken van de fietsen toevallig een Duits tegen kwam, waarmee ik in hetzelfde vliegtuig naar Bangkok zat). Maar niet voordat we weer gestopt zijn bij de 3^de tempel om een geweldig mooi plaatje te zien, van de tempel verlicht door de lampen. Een geweldig mooie oranje gloed onder de bomen en op de stenen.
Nadat we weggestuurd werden omdat we geen kaartje hadden haha, zijn we maar vast boodschappen gaan doen voor in de bus van morgen en hebben we rond half 8 onze fietsen weer ingeleverd.
Inmiddels zitten we nu beide op de bank ons verhaal te schrijven en ga ik zo skype met pap en mam (erg veel zin in).
En dit was echt te gezellig! Ruim een uur zitten lullen over van alles en nog wat met mam, pap, Marloes, Joris en Tom (net terug uit Londen).
Conclusie van vandaag: erg veel gefietst, maar o zo veel mooie dingen gezien (dit was voor mij pas het echte Thailand). En een leuke skype-date als afsluiting.

zo 8 april
Deze ochtend hadden we om half 7 de wekker gezet, om vervolgens rond half 8 opgehaald te worden door een tuktuk die ons bracht naar het busstation van Ayutthaya. Hier hebben we ruim 45min zitten wachten totdat onze bus ons op kwam halen voor een 10u durende trip naar Chiang Mai. Vlak voordat de bus kwam nog even naar het toilet gegaan. Niet dat ik jullie nu wil vertellen wat voor Picasso ik hier wel niet neergelegd heb, maar je moet dus (net zoals in Frankrijk) boven een gat gaan staan en vervolgens met een klein emmertje het water doorspoelen.
Het was een soort van dubbeldekker (Government bus), die overal in de grote plaatsen steeds stopte om mensen op te halen of uit te laten stappen en waar je vaak ongeveer 5min de tijd had om ook naar de toilet te gaan. Eigenlijk zit elk busstation in Thailand er hetzelfde uit. Zelfde indeling, zelfde straten eromheen en als je overal een foto van zou maken, zou je bijna niet kunnen zeggen in welke plaats de foto genomen is.
In de bus vooral veel geslapen, muziek geluisterd (want de Thaise muziek is niet om aan te horen) en mijn boekje zitten lezen en onderweg af en toe uit het raam gekeken. Eerst passeerde we nog een gigantisch Boeddhabeeld dat langs de weg stond en halverwege de rit veranderde het vlakke landschap ineens in super mooie in de verte liggende bergen. En vlak voordat we Chiang Mai in reden, moesten we nog een grote bergpas over, waarbij de zon langzaam aan het ondergaan was (ook hier is het rond 7u gewoon donker).
Aan het einde van mijn rit nog met het Thaise meisjes naast mij gepraat, die hier in de buurt woonde. Ik had gehoopt dat ze ons iets kon vertellen over Chiang Mai, maar verder dan de markt en het shopping centre kwam ze niet.
Rond 7u stapte we uit de bus en na wat onderhandelen en weglopen stapte we de tuktuk in om ons naar het hostel te laten brengen: Little Bird Guesthouse. Het eerste hostel, super leuk trouwens, waar geen enkele Thai zit, maar alleen maar backpackers.
Snel onze spullen gedropt in onze 6 persoonskamer en na het regenbuitje (lijkt wel of het hier elke avond even begint met regenen) zijn we naar een eettentje gelopen om te eten (rijst met kip en groente). Vervolgens naar de 7/11 voor boodschappen, want dit hostel heeft namelijk een keuken, dus we kunnen morgen muesli als ontbijt nemen.
Nu zitten we buiten op een soort van houten balkon/veranda en hebben net met 2 Amerikanen (geven les in Phuket) en een Nederlands meisje (net terug uit India) zitten praten. Zij gaan nog wat drinken, maar ik moet zeggen dat bij mij de oogjes aardig dichtvallen. Morgen weer een nieuwe dag en nu zo lekker naar bed.
Voor het slapen gaan hebben we in de kamer nog even met een Frans meisje gepraat, dat onder mij ligt. Zij is hier in Thailand om te gaan mediteren met de monniken en haarzelf te leren kennen, hoe gaaf is dat. En vervolgens nog even een hoofdstukkie gelezen, dus het was pas half 12 voordat we eindelijk sliepen.

ma 9 april
Buiten schijnt al heerlijk de zon en om half 8 waren we ons bed alweer uit. Eerst gedoucht onder de meest zachte pisstraal die je jezelf maar voor kunt stellen. Inmiddels staat Myriam onder deze werelddouche en lig ik op mijn bed alvast wat te type. Terwijl naast mij het Franse meisje de meest wonderbaarlijke yogaoefeningen aan het doen is (pas op dat er niks uitscheurt).
Vandaag weer een dag vol tempel hoppen en eigenlijk weer goed gezien hoe belangrijk het geloof, naast het eten, voor Thaise mensen is. En hoe opvallend het is dat het contact altijd via de man wordt gezocht en nooit via de vrouw (zo hoort het dus dames, geintje). Als Myriam alleen staat gebeurd er niks, maar zodra ik alleen sta komen er allemaal verkoopmannetjes op je af.
Dit hebben we vandaag allemaal gedaan:
- 's Ochtends hebben we buiten in de zon eerst heerlijk cruesli als ontbijt gegeten (plus een boterham voor mij, want ik had nog honger) en een trip geboekt naar ‘Doi Inthanon National Park' voor dinsdag 11 april.
- Vervolgens zijn we naar het kleine marktje achter ons hostel gelopen, waar we aan een tafeltje zijn gaan zitten en een vrouwtje een heerlijke fruitshake voor ons klaarmaakte (ananas-banaan).
- Met de shake in de hand op zoek gegaan naar de eerste tempel. Eerst nog een stuk verkeerd gelopen, maar nadat we de oude stadmuur, die rond om het centrum loopt, hadden gevonden. Konden we eindelijk onze richting bepalen.
- Wat Chiang Mun: De eerste tempel van vandaag, was er eentje met veel goud aan de buitenkant en een Boeddhabeeld binnenin. Voordat je een tempel ingaat, moet je als vrouw zijnde je armen en benen bedekt hebben en als man een broek lager dan de knieën. Plus dat je overal je schoenen uit moet doen, bij het betreden van een tempel.
- Three King Monument: Vervolgens zijn we doorgelopen naar een monument, waarbij drie beelden van drie koningen voor het art museum stonden.
- Eigenlijk moesten we beide redelijk nodig naar de wc. Dus we zijn op zoek gegaan naar een tempel, want daar is vaak een toilet. En tijdens deze zoektocht liepen we langs een super kleine tempel, met ontzettend veel mozaïek. Dit deed mij erg denken aan het Alhambra in Granada.
- Wat Pan Toa: Nog steeds geen toilet, maar wel een geweldig mooie oude houten Chinese tempel. Alles was van donkerhout en ook hier weer tot in de puntjes uitgewerkt. Er waren zelfs foto van allemaal waxinelichtjes op het plein voor de tempel, wat volgens mij een geweldig mooi gezicht moet geven.
- Wat Chedi Luang: Eerst een bezoekje aan het toilet en vervolgens dit geweldig mooie tempelcomplex bekeken. De voorste tempel was er weer eentje met gouden drakenkoppen bij de ingang en een Boeddha binnenin. Maar de tempel erachter was veel mooier. Een oude stenen, nu half vergane, tempel (je kon er alleen omheen lopen). Met olifantenbeelden rondom en een gouden Boeddhabeeld helemaal bovenin (erg mooi). Hier nog in de kleine tempeltjes rondom gekeken, waar ze nu beelden van Monniken hadden staan, die bijna echt leken. Om vervolgens door te lopen naar de volgende tempel.
- Wat Phrasingh: Deze tempel leek veel op de eerste. Wit met goud versiert aan de buitenkant en een gouden Boeddha beeld binnenin. Voor dit beeld zitten vaak mensen te bidden en met lotusbloemen offers te brengen. Je moet altijd lager zijn/zitten dan Boeddha en nooit je voeten vooruit gericht, maar altijd zijwaarts of naar achteren.
- Doi Suthep: Het hoogtepunt van vandaag. Eerst met de tuktuk naar de dierentuin om vervolgens een rode taxi te pakken die ons echt 15min de berg op nam naar de tempel die bovenop zou staan. Tijdens de rit zag je af en toe door de bomen een geweldig uitzicht over de stad. Bovenaan moesten we eerst 306 traptreden op, een kaartje kopen, en vervolgens het FANTISTISCHE tempelcomplex betreden. Ik heb nog nooit zoveel goud en versieren bij elkaar gezien. De hoofdtempel lag in het midden. Je ging een klein trapje omhoog en betrad erna een soort plein. In het midden stond een grote gouden puntige zuil, met eromheen kleine tempels en een gang vol met Boeddha's (ze hebben zelfs een Boeddha voor elke dag van de week en voor elk type seizoen: regen, warm en koud). Myriam heeft hier nog een bandje bij een Boeddha gehaald en geluk toegewenst gekregen, maar omdat vrouwen niet in contact mogen komen met een monnik werd dit bij haar door een andere man gedaan (geen monnik).
Vervolgens zijn we rondom het complex gelopen, waar kinderen muziek aan het maken waren op Thaise instrumenten, je een uitkijkpunt had over de stad, overal klokken hingen en af en toe nog een klein tempeltje zat.
We hadden een uur de tijd om terug te komen bij de taxi en samen met het Chinese meisje van de heenweg, reden we weer helemaal terug naar beneden. Onderaan sprong er nog een mafkees van een Engelsman bij ons de taxi in, die hier in Thailand woonde. Hij kwam absoluut niet in de zon, want de Thaise mensen hielden zo van zijn witte huid. Mijn kleurtje werd dus niet goedgekeurd haha.
Terug in het hostel hebben we een guesthouse geboekt in Bangkok, terwijl het heel verrassend weer even begon te regen. En vervolgens zijn we opzoek gegaan naar een vegetarisch eettentje dat Myriam in de Lonely Planet had zien staan. Maar na een tijdje deze nog niet gevonden te hebben, zijn we weer bij een straattentje gaan zitten (rijst met kip en groente, verrassend he).
Terug in het hostel opgezocht waar de White Tempel in Chiang Rai ligt, die we morgen willen bekijken. En toen kwamen we er gelukkig achter dat deze 13km buiten Chiang Rai ligt, in plaats van in het centrum.
We wilde eigenlijk wat gaan drinken in de stad, maar beneden zat iedereen zo gezellig te kletsen of een spel te spelen (zelfde als op surfkamp in Frankrijk, waarbij je bij kaarten met dezelfde vorm een houten beeldje in het midden van de tafel moet grijpen), dat we de hele avond buiten hebben gezeten. Er werd vooral een mix gedronken van Redbull (die hier 100x sterker is dan thuis), met wodka en cola, waardoor een Engelsman volledig van de kaart was. En ik heb deze avond vooral met Craige (Eng), James (Can), een jongen uit Italië en een meisje uit Mallorca, plus het Nederlandse meisje van gister zitten praten. Echt een super gezellig avond gehad en eindelijk weer even het echte hostel gevoel gehad (vorige waren vrij stil). En rond half 12 lagen we in ons bed.
Vandaag is het me pas opgevallen dat ik eigenlijk helemaal niet meer de kleinste ben hier. Thaise mensen zijn vaak nog kleiner en vrouwen van 40 lopen hier gewoon met ‘hello kitty' tasjes rond.

di 10 april
Thailand wordt steeds mooier en mooier. Vandaag één van de allermooiste/indrukwekkendste gebouwen in mijn leven gezien.
Om half 6 hadden we de wekker gezet. Kort gedoucht onder het pisstraaltje en vervolgens kwamen we beneden en zagen we dat alles nog dicht was. Snel een rozijnenbrood bij de 7/11 gescoord en toen best wel een tijdje gewacht tot we eindelijk een tuktuk naar het busstation hadden. Hier eerst de nachtbus van morgenavond terug naar Bangkok geboekt en vervolgens de bus naar Chiang Rai. Helaas waren de eerste 4 vol en moesten we uiteindelijk tot half 11 wachten. Toen zijn we maar in een cafeetje koffie gaan drinken. Myriam nog haar boekje bijgewerkt en ik wat getekend. Even een sentimenteel momentje: Myriam was naar de toilet en ik zat in een boek te bladeren en naar plaatjes te kijken van super mooie dingen in onder andere China. Op dat moment bedacht ik me hoe bijzonder en gelukkig ik mag zijn, met al het moois dat ik allemaal al gezien heb. Toen opeens op de achtergrond het liedje ‘Wonderful World' van Louis Armstrong begon (hoezo perfecte combi van gedachten en realiteit).
Om half 11 zaten we in de bus op weg naar eigenlijk 13km voor Chiang Rai, want daar zou namelijk de Wat Rong Khun/The White Tempel staan.
Wauw wat een geweldige busrit was dit naar Chiang Rai toe zeg. We reden door de bergen heen en om je heen zag je allemaal verschillende soorten bomen. De ene wat groener dan de andere en sommige met geweldig mooie oranje, roze of witte bloemen.
Vervolgens reden we langs een stuk met uitgestrekte rijstvelden en plantages die er erg dor uitzagen (regenseizoen begint in Juni). Onderweg kwam je Boeddha's tegen en tempels die verderop op een heuvel stonden.
Er was zelf een gedeelte waarbij de bergen mij aan perfecte kamelenbulten deden denken, met geweldig mooie verdeelde grasvlaktes op de berg en de meest mooie kleuren en half begroeid.
Na een korte plasstop zijn we weer doorgereden voor ons laatste gedeelte met de bus. Ook hier weer langs heuvels met velden erop gereden in de kleuren groen/bruin/rood (echte aarde kleuren) en de zon die dan half op de heuvels scheen. Af en toe zag je een klein houten, krakkemikkig, huisje tussen de velden staan.
Het laatste gedeelte met de bus, reden we af en toe over een bruin gekleurde rivier heen (waar soms kinderen met banden aan het spelen waren) en passeerde we echte akkers/plantages waar boeren met tractors het land aan het omploegen waren, koeien aan het grazen waren en mensen met punthoedjes aan het werk zaten (het echte Thailand).
Rond half 2 werden we afgezet aan de weg en liepen we een straat in, waarbij aan het einde langzaam de witte tempel zichtbaar werd. De enige tempel in Thailand die wit is. GENIAAL/GEWELDIG/FANTASTISCH. Een compleet bouwwerk in de vorm van een tempel, helemaal in het wit en versiert met zilveren spiegeltjes. Eén groot kitscherig gebeuren, maar daardoor o zo mooi (mijn hele geheugenkaart van me camera volgeschoten).
Het ligt eigenlijk heel ordinair aan een weg en je gaat er via de zijkant door een hekje in. Eerst loop je langs het water en vervolgens ga je een brug over, waarbij ervoor allemaal handen het water/de grond uitsteken met onder andere schedels die ze vasthouden. Vervolgens loop je de brug over en kun je de tempel in. Hier was een man nog bezig met een muurschildering maken en we hebben even met hem zitten praten. Hij vertelde dat hij hier al 8 maanden mee bezig was en hij was pas op de helft. In de tempel zelf was dan een Boeddha en een muurschildering, maar buiten was zo veel mooier. Rondom de tempel ligt water, met fonteinen en beelden in het water. Overal waar je kijkt zie je weer wat nieuws. En uiteindelijk loop je er achter aan de zijkant weer af. Hier hebben we eerst nog in een kleine koepel gekeken, langs de een gouden huis gelopen en de schilderingen van de kunstenaar/ontwerper van de tempel binnen zitten bekijken.
Vervolgens even in het zonnetje op een bankje, recht voor de tempel, gewoon weg zitten genieten.
Op de terug weg naar de straat nog het museum ingelopen, waar nog meer illustraties hingen en vervolgens 5min staan wachten om een lokale bus naar Chiang Rai zelf te pakken. Elke lokale bus lijkt net een kermisattractie van binnen. Er is altijd een chauffeur en iemand die omroept waar iedereen eruit kan en je geld op komt halen. We moesten zelfs even de deuren sluiten, omdat kinderen al vervroegt Nieuwjaar aan het vieren waren (dan gooien ze altijd met water naar iedereen).
In Chiang Rai zelf was niet heel veel te doen. We hebben de weg gevraagd aan een paar locals, die meteen met zijn 3'en heel grappig om onze kaart kwamen staan. En nadat we de night market niet konden vinden, zijn we via de gouden klokkentoren, naar de normale markt gelopen. Ik hier een heerlijke fruitshake gehaald (niet de eerste in Thailand) en vervolgens de kei grote markt overgelopen. Hier ook voor het eerst levende vogels in kleine zakjes, alen, maden en varkensneuzen/koppen (2^de keer al) zien liggen.
Na de markt zijn we op zoek gegaan naar een eettentje, want we moesten wat eerder eten vandaag. En rond kwart over 5 zaten we in een klein restaurantje (voor het eerst niet buiten op straat), waar we echt eten uit noord Thailand kregen: rijst met ‘minced' varkensvlees. Ik dacht dat mijn bek in de fik stond en mijn slokdarm en lippen aan het wegbranden waren. Ik spuwde nog net geen vuur. Het was echt eten, waarbij we thuis zouden zeggen: hier heb je 2x lol van.
Na het eten langzaam terug gelopen naar het busstation en ervoor nog even over de, nu wel beginnende, night market gelopen. En ja, het eerste souvenirtje is binnen, maar ik zeg niet voor wie (moest er eerst nog wel even 100 Bath/2,5 euro vanaf lullen).
Om kwart voor 7 zaten we weer terug in de bus. Hier kregen we heel leuk een flesje water en wat kleine koekjes. Eerst nog wat zitten praten, maar nadat de lichten uitgingen, vooral liggen slapen.
Rond 10 waren we weer op het busstation in Chiang Mai en daar gelijk een rode taxi gepakt, om ons naar het hostel te laten brengen. De vrouw was erg chagrijnig, dus dit betekende dat we goed afgedongen hadden.
Nu is het bijna 11u en lig ik op mijn bed het verhaal van gisteren en vandaag te typen en mijn mail te checken. Zo meteen gaan de oogjes dicht en ga ik voor het in slaap vallen, nog even nagenieten van deze dag.

woe 11 april
Om half 7 vandaag de wekker gezet. Vandaag onze trip naar/door ‘Doi Inthanon National Park'. Voordat we opgehaald werden, nog even naar het toilet gegaan. Maar ondanks dat het bijna Thaise Nieuwjaar is, was er nog geen Thaise vuurwerk op de toiletpot vanochtend (gelukkig maar).
Eerst uitgecheckt en onze spullen gestald. En rond kwart over 8 werden we opgehaald met een klein busje. Onze Thaise gids van vandaag hete Mi-Mi en probeerde in het begin vooral super grappig te zijn, met de meest slechte grappig. Bijvoorbeeld: we zouden krokodillen bij de watervallen tegen komen, waardoor we er niet mochten zwemmen. Maar nu waren ze allemaal weg en aan het werk en weet je waar? Bij Lacoste op het T-shirt. Dit was ongeveer het niveau, nou dan weet je het wel. Hij kon overigens wel iets in alle talen spreken, van de mensen die in de bus zaten. Zo hadden we een moeder met zoon uit Australië, een vader met zoon uit Maleisië en een man uit Canada (oorspronkelijk ook uit Maleisië).
Vervolgens hebben we 1,5u gereden, om vervolgens de bergen van het National Park in te gaan voor onze eerste stop: Wachirathan Waterfall. Een geweldig mooie waterval, waar we 30min de tijd hadden om rond te lopen. Eerst even boven gekeken en vervolgens nog een stukje beneden langs het water en de rotsen gelopen.
Vervolgens weer de bus in om naar het hoogste punt, op de hoogste berg van Thailand te rijden (precies 2565,3341m hoog). Tijdens deze rit zagen we geweldig mooie uitzichten tussen de bomen door op de bergen om ons heen. Helemaal groen bebost en er was zelfs een stuk waar je de terrassen super mooi de berg op zag liggen. Halverwege de rit moesten we langs een check point, waar onze buschauffeur een fles drank aan de politieman gaf en we vervolgens gewoon door konden rijden (hoezo corrupt).
Bovenaan de berg, naast een leger basis, naar een plek gelopen waarbij stond: Highest Peak of Thailand. Hier natuurlijk foto's gemaakt en vervolgens weer door gelopen naar de bus. Hier legde onze gids ook heel mooi wat dingen uit over Thailand zelf. Zo betekend Thai-land, vrij-land. En alle mensen begroeten elkaar met de handen plat tegen elkaar gedrukt en vingers omhoog wijzend. Hoe hoger de handen zijn boven je borst (dus voor je mond of voorhoofd bijvoorbeeld), hoe hoger je in rang staat. Monnik is het laagst en koning is het hoogst. En hij vertelde dat ze hier als het koud is wel 3 jassen over elkaar dragen. Toen vroeger wij hoe koud het dan wel niet was, zijn antwoord: rond de 0 graden (watje).
Volgende stop was bij ‘King's & Queen's Pagada (Royal Project). Twee gigantisch mooie tempels in de vorm van puntige pilaren/torens, tegen over elkaar. De ene was bruinachtig en was van de koning, de andere was paarsachtig en was voor de koningin. In beide tempels stond een Boeddhabeeld en er om heen lagen mooie bloementuinen aangelegd en aan de ene kant had je ook geweldig uitzicht over de omgeving rondom de berg.
Vervolgens het busje in om naar een klein marktje te rijden (HMong Market). Hier vooral veel gedroogd fruit geproefd (het was toch gratis en ik had kei honger) en wat rondgekeken om vervolgens naar een restaurantje door te rijden voor onze lunch (die was inbegrepen). En daar was ik kei hard aan toe en het was nog super veel ook: rijst, kip, groentes, ei en watermeloen (me helemaal klem gegeten). Vlak voordat we weer doorgingen liep ik naar de wc en daar stonden allemaal mensen ineens omhoog te kijken. Onder het dak zat een super klein uiltje, echt nog nooit gezien zo, best bijzonder.
Terug de bus in om weer door te rijden naar ‘Sirithan Waterfall'. Deze bestond uit 2 verdiepingen en was ook echt super mooi. Een grote waterval op de voorgrond en er boven een stukje verder een kleine verscholen in de berg tussen de rotsen.
Alweer onze laatste stop van vandaag was bij de ‘Karen Hilltripe'. Een klein dorpje in de bergen, waar de locals vooral veel super mooie doeken en sjaals aan het weven waren. Een vrouw was op dat moment bezig om een sjaal te maken (deed ze een week over) en de gids vertelde wat over de stam. Het leek allemaal zo bijzonder, maar eigenlijk was het heel toeristisch, de luxe tv was gewoon verscholen binnen achter een muur volgens mij. Na het eerst te vragen liet de gids ons een klein beetje van het dorpje zien en kregen we gelukkig de gelegenheid om hun plantages achter het dorpje te zien. Eindelijk de echte terrassen de berg op in het echt gezien, super mooi.
Terug de bus in en op de terug weg vooral met de Canadese man zitten praten. Hij is al met pensioen en reist gewoon de hele wereld over, terwijl zijn vrouw nog gewoon werkt thuis. Hij liet ons ook een heel apart soort vrucht proeven. Een rood en groen gestekelde schil en van binnen een soort van gelballetje, maar echt zoet en lekker.
Omdat we vandaag wat dingen omgegooid hadden, waren we 2u eerder terug dan de bedoeling (4u terug). Best wel jammer, want de dag was mooi maar veel te gehaast (we hadden best wat langer op sommige stukken kunnen blijven).
Inmiddels is het half 5, Myriam is even kaarten kopen om te versturen en ik zit mijn verhaal te typen. Rondom mij heen beginnen langzamerhand de supersookers en wateremmers te verschijnen voor een water gevecht. Ondertussen kreeg ik ook door op de tv dat er een aardbeving in India was geweest en er in 28 landen een Tsunami waarschuwing is afgegeven (mogelijk ook de westkust van Thailand). Hopen dat het allemaal mee gaat vallen dus.
Rond 6u maar ergens een hamburgertje gescoord, want ik zat nog goed gevuld van het middag eten en Myriam had helemaal geen honger. Op de terug weg naar het hostel op de markt bij dezelfde vrouw nog een bananenshake gescoord en vervolgens omgelopen om niet nat gegooid te worden bij de ingang van het hostel. Hier was namelijk een groot watergevecht aan de gang haha (hopelijk kunnen we in Bangkok mooi meedoen).
Rond half 8 de tuktuk naar het busstation genomen en daar zaten we om 8u netjes te wachten op de bus van 9u naar Bangkok.
Het was op zich best een luxe bus. Je had een dekentje en je kreeg wat water en twee broodjes. De tv stond gelijk aan en we zaten er helemaal klaar voor om een mooie film te gaan zien. Maar helaas waren de eerste 15min alleen maar nummers van één of andere karaoke Aziaat, met de meest slechte clip erbij die je maar kan verzinnen (goeie tijden slechte tijden in het Thaise, het kan dus nog erger). Toen hebben we maar op mijn laptop ‘Road Trip' zitten kijken.
Deze was rond half 12 afgelopen, nog snel even een plasje in de bus gedaan en vervolgens de stoel naar achteren en de oogjes dicht.

do 12 april
Songkran: iedereen een nat en gelukkig Thais Nieuwjaar gewenst! Vandaag is het officieel Thias Nieuwjaar. Het wordt van 12 t/m 15 april gevierd en de 13^de is echt de dag van het watergevecht (maar als mensen zin hebben om eerder te beginnen met het gooien van water, dan gebeurd dat ook gewoon haha).
Veel geslapen in de bus, maar ook veel wakker geworden van de pijn in mijn lichaam. De stoelen waren top, maar om te slapen niet altijd.
Ik heb de zonsopgang niet gezien, maar rond 8u waren we terug op het busstation van Bangkok. Terug in de georganiseerde chaos. Wat een mensen zeg en wat een drukte. Het is natuurlijk Songkran en iedereen wil dit vieren, maar het verbaasde ons dat ondanks de drukte mensen nog wel gewoon in rijen stonden en wisten waar ze heen moesten.
Op het station eerst een bus geboekt naar Poi Pet (grensplaats Thailand - Cambodja). Hier kunnen we dan gewoon ons visum bij de grens regelen en dan van daaruit een bus pakken naar ‘Siem Reap (Cambodja).
Buiten een tuktuk gepakt die ons naar het begin van ‘Khoa San Rd' bracht (daar was de straat al afgezet voor het grote watergevecht en een optreden), van een rit die ruim 30min duurde vanwege de drukte. Vanaf Khoa San Rd nog 15min lopen zweten met de backpack op de rug, maar rond 10u waren we eindelijk bij Sinad Guesthouse. Een rustig hostel, maar gelukkig eindelijk in het centrum. Geen metro meer en niet meer zo tering ver en veel lopen. Echt het gevoel vandaag gehad dat ik in Bangkok zat (een goed gevoel).
Eerst gedoucht en mijn mail gecheckt om vervolgens richting Khoa San Rd te lopen. Onderweg liepen al verschillende mensen met een waterpistool. Maar eerst moesten wij nog wat dingen regelen: gel/wax voor mij en watervaste mascara en foto's voor het visum naar Cambodja voor Myriam.
Omdat we toch al wel een beetje nat waren geworden (ik had gelukkig een regenjas om mijn tas), zijn we terug gegaan naar het hostel, waar ik mijn zwembroek heb aangedaan om vervolgens weer terug de stad in te gaan om wat te drinken.
Eerst bij verschillende kraampjes staan te onderhandelen en uiteindelijk een redelijk goeie supersooker gevonden. En eerst wilde Myriam er gaan, maar uiteindelijk toen twee Nederlanders er ook 2 stonden te kopen, haalde zij er ook één.
Eerst nog heerlijk bij een tentje een fruitshake zitten drinken en erachter onze pistolen zitten vullen bij een toilet (op straat moet je gewoon betalen voor water) en toen kon het gevecht en de lol beginnen.
Een hele tijd rondgelopen door alle straten en van alles en iedereen natgespoten en vooral natgespoten worden. Bijna iedereen had een pistool en je voelde je gewoon weer even een klein kind. De mensen die de supersookers verkochten, die moeten me toch een omzet maken. En overal stonden mensen met pistolen, waterslangen en emmers langs de kant om zoveel mogelijk mensen nat te maken. En of je nou jong, oud, mank, bezakt en/of bepakt was: iedereen was de lul.
Rond een uurtje of half 4 in de zon een beetje proberen op te drogen en proberen droog terug te komen bij het hostel met lege pistolen (geen doen natuurlijk).
In het hostel informatie opgezocht over Angkor Wat: hoe kan je er komen, wat kan je er zien en wat is de moeite waard voor 1 of 2 dagen? En we hebben een hostel in Siem Reap geboekt.
Weer geladen met mijn pistool de deur uit (ik had een reserve fles mee nu), op zoek naar hetzelfde tentje van de fruitshake om te gaan eten. Onderweg weer veel geschoten en vooral nat aangekomen bij het tentje. Hier heerlijk zout/zure saus over de groente en rijst gegeten, terwijl op straat 4 gozers en een meid fantastisch vet aan het breakdansen en trucjes aan het doen waren (super vet om te zien wat die allemaal konden). Vervolgens nog zitten kijken hoe iedereen nat gegooid of gespoten werd en vervolgens weer terug door het watergevecht (Myriam had geen pistool meegenomen, niet erg slim), op weg terug naar het hostel. Lekker koud door de wind en omdat het al donker was terug in het hostel aangekomen en gelijk de warme douche onder gesprongen.
Vervolgens nog wat films gedownload en wat geschreven om daarna eerst een poging te doen de film ‘All the President's men' te kijken. Maar ondanks dat we in een rustig gebied zitten, had het Indiase restaurant het volume ontzettend hard staan. Toen maar geswitcht naar ‘127 hours' en die wel helemaal uitgekeken met oordopjes in (goeie film).
Inmiddels is het nu half 12, heb ik net mijn verhaaltje af en gaan we beide slapen. Morgen weer een nieuwe dag vol watergevechten.

vrij 13 april
Wat een gekkenhuis!
Heerlijk uitgeslapen vandaag tot half 9 en vervolgens in de ochtend rustig aangedaan. Ontbeten, boodschappen gedaan, weer ontbeten en wat Thaise tv gekeken (soort van super slechte versie van Idols).
Om half 11 zaten de pistolen weer vol met water en toen maar de gekte in. Alles vandaag was afgezet en er was een looproute rondom Khoa San Rd en een paar straten en je kon Khoa San Rd in, maar niet voordat je gecontroleerd werd door politiemensen. Overal op straat stonden mensen te dansen op muziek, werd er met water gegooid via emmers, pistolen en brandslangen (de locals hadden koud water, dus dat was af en toe even heel verfrissend). En het is blijkbaar een traditie om iedereen met klei in te smeren. Dus regelmatig werd er een kleihand op je gezicht gezet. De straten waren één grote klei en water bende.
Eerst hebben we een rondje gemaakt, vervolgens een fruitshake gehaald en onze flessen gevuld (gratis) bij dezelfde plek van gisteren. Ik had via facebook met Daan, Tobias en Roy (zij zitten hier nu ook) en Gwen (ken ik vanuit Ned) proberen af te spreken bij Khoa San Rd. Het had me super leuk geleken om met hun een watergevecht vandaag gehouden te hebben, maar helaas door de drukte konden we ze niet vinden. Toen zijn we nog door Khoa San Rd gelopen, maar daar werd je gewoon plat gedrukt, niet normaal. Het zag er gewoon zwart van de mensen, of beter gezegd: letterlijk geel van de Aziaten.
Na genoeg water en klei binnen gekregen te hebben, zijn we even in het zonnetje (die toch redelijk zeldzaam was vandaag) gaan zitten om wat op te drogen en vervolgens terug gelopen naar het hostel. Daar met kleren en al onder de warme douche gesprongen. Myriam was met een gozer uit Duitsland (Julian) aan de praat geraakt en toen zijn we samen met hem weer terug de gekte in gegaan om ergens bij een barretje een cocktail te drinken met zijn 3'tjes. Heerlijk om me heen zitten kijken hoe iedereen met een glimlach op het gezicht natgespoten werd (bijzonder dat dit allemaal kan zo, dit zou in Europa nooit goed gaan).
Rond 6u hadden we het beide eigenlijk best koud gekregen en zijn we terug gegaan naar het hostel om ons om te kleden en weer een warme douche te nemen.
We wilde eigenlijk niet weer nat worden en zijn via kleine weggetjes uiteindelijk in een klein en heel gezellig restaurantje gaan zitten. Toevallig naast mensen uit België en Maastricht. En de mensen uit België waren vorig jaar al in Angkor Wat geweest en konden ons mooi wat tips geven en vertellen dat je bij de grens heel lang moet wachten op je visum (en hoe groot het contrast is tussen Thailand en het arme Cambodja).
Heerlijk rijst met kip gegeten en Myriam uiteindelijk curry, nadat er wat mis was gegaan met het eten (het aardige vrouwtje kon de drukte niet echt aan). Toen weer terug (droog gebleven) gelopen naar het hostel, waar ik net mijn tas in heb gepakt en nu mijn verhaaltje weer zit te type.
Voor het slapen gaan nog even heel slecht ‘Alvin and the Shipmunks 3' zitten kijken en rond kwart over 11 lagen we te slapen.

THAILAND: Bangkok knetter gek!

Hey Allemaal,

Hoe is het met iedereen? Al bijgekomen van mijn vorige verhaaltje:P
Inmiddels het knotsgekke Bangkok verlaten voor het rustige en oude Ayutthaya (oude hoofdstad).
Ik ga niet teveel zeggen, maar lees het zelf maar!

Groetjes,
Jip

ps.Ik heb voor de komende maand geen mobieletelefoon meer...Ik heb overal internet dus probeer zo vaak mogelijk dit te checken en als jullie willen skype of iets willen laten weten: gewoon mailen:P

Thailand

ma 2 april
Welkom in de wereld van de rijst, de tempels en het boedisme.
Om half 4 vanochtend ging de wekker en om half 5 stond ik buiten. Samen met Erik een gozer uit Zweden die nog dronken was van de avond zelf haha.
Opgehaald door de shuttle bus naar het vliegveld, waar ik inmiddels zit te wachten op mijn vlucht van 06:20 naar Sydney. Ik heb gevraagd of ik naar Sydney een stoel aan het raam mag hebben en naar Bangkok eentje aan het pad. Ik hoop namelijk heel hard dat we vanaf Cairns eerst een stuk over het water vliegen en dan kan je blijkbaar super mooi het ‘The Great Barrier Reef' van bovenaf zien liggen (jaja hier heb ik over na gedacht).
Hoppa en 3 stoelen voor mezelf. Zodra het signaal voor de riemen uit was, gingen de beentjes omhoog en heb ik heerlijk de film ‘the Descendants' die op stond zitten kijken. Helaas niks van het reef kunnen zijn, want daarvoor waren we nog net te dicht bij het land, maar de zonsopgang maakte een hoop goed.
Inmiddels is het half 11 en heb ik gedag gezegd tegen Erik, hij vliegt terug naar Zweden en ik zit nu bij de gate te wachten op mijn vlucht naar Bangkok van half 1. Cairns - Sydney was 3u, maar Sydney - Bangkok wordt 9u en 20min.
Vlak voordat ik mijn vliegtuig in wou gaan zag ik ineens Nienke lopen, het Nederlandse meisje waarmee ik onder andere naar Sydney ben gevlogen. En warempel zaten we nog naast elkaar in het vliegtuig ook (hoezo toeval). Zij moest nog 7 in Bangkok wachten om vervolgens terug te vliegen naar Nederland.
Tijdens de vlucht elkaars reisverhalen uitgewisseld en 3 films zitten kijken: Sherlock Holmes 2, Inglourios Bastards en A few best men. De rest van de vlucht liep vooral relaxt met af en toe een lekkere maaltijd en wat te drinken.
Rond half 7 (tijd in Bangkok), waren we geland. Gedag gezegd tegen Nienke en hier door de douane heen gegaan en tering lang op mijn spullen staan wachten.
En toen op het vliegveld Myriam ontmoet. Zij heeft 10u zitten wachten en op mij en nu vertrekken we samen naar ons hostel in het centrum van Bangkok: the YHA. Dit wordt weer een maand samen reizen met iemand, na 3 maanden dit alleen gedaan te hebben.
Op het vliegveld kwamen we er al achter dat vrij weinig mensen hier Engels spreken. En na een paar keer de weg gevraagd te hebben, kwamen we via de trein en metro, rond 9u aan bij ons hostel. Eerst nog 20min met de backpack op de rug lopen zoeken, in 29 graden en een stad vol met ‘smok'.
Onze tassen gedumpt in onze 4 persoonskamer en vervolgens nog even de stad in gegaan. Zeg maar gerust een knettergekke stad. Onderweg wordt je 100x aangesproken om dingen te kopen of een pingpongshow te zien (je weet wel met van die pingpongballen die je niet zelf hoeft te slaan, maar dat doet iemand voor je haha). We zijn over een ‘night market' gelopen, ik heb nog een broodje gehaald en uiteindelijk hebben we wat in een gezellig straatje met cafés wat gedronken.
Helemaal gesloopt lagen we om half 1 in ons bed.

di 3 april
Vandaag kennis gemaakt met de toch wel dure, knetter drukke, vieze en soms ook irritante kant van Bangkok.
Om half 9 de wekker gezet (ietsje kunnen uitslapen) en beneden gekomen kregen we ineens een gratis ontbijt. Dit was chemische sinaasappelsap, een klein droog broodje en 3 koekjes (jaja vult enorm).
En toen maar op pad in Bangkok. Vandaag kwamen we er toch wel achter dat wij helemaal niet in het centrum zitten, maar hier toch wel erg ver vandaan.
Ons/Mijn eerste doel was de was wegbrengen naar een wasserette, waar ze per kilo een bedrag rekende (uiteindelijk nog hetzelfde als in Australië ook). En toen zijn we gaan lopen naar onze eerste bezienswaardigheid van vandaag, namelijk: de Wat Trimitr (een Boeddha in een tempel). Maar niet voordat we eerst ons hebben om laten lullen naar een Thaise reisbureau te gaan om onze reis verder te boeken. Volgens een mannetje was deze het goedkoopst. Maar we hebben er beide nog helemaal niet over nagedacht, dus we zijn uiteindelijk niet naar binnen gegaan. Vervolgens na erg lang gelopen te hebben en de ontzettend slecht aangegeven wegen, zijn we toch maar het laatste stuk met de metro gegaan.
Hier uiteindelijk het laatste stuk naar de tempel gelopen. Erg mooie tempel, met ontzettend veel bladgoud en bovenin stond/zat een heel groot Boedha beeld.
Ons volgende doel was het ‘Grand Palace'. Maar na eerst verkeerd gelopen te zijn en weer bij een andere tempel uitgekomen hebben we toch maar de weg gevraagd en toen begon het gezeik. Onderweg als je met je kaart staat komen er altijd verkoopventjes op je af die je de grootste leugens vertellen over dingen die zogenaamd dicht zijn en die je altijd de tuktuk (taxi) in proberen te lullen. In het begin is het leuk om met iemand te praten die je wilt helpen, maar na een tijdje begonnen we het toch AARDIG irritant te vinden.
Uiteindelijk zijn we zelf na een HELE lang looptocht, maar wel door kleine vieze maar indrukwekkende steegjes van Bangkok, uitgekomen bij het paleis. Hier moest we eerst geld pinnen en toen weer terug te rij in om een lange broek te lenen (geld als borg) om vervolgens naar binnen mogen te lopen (geen blote delen). Hier merk je toch wel echt veel dingen over het geloof: geen blote lichaamsdelen en mensen die bij elke Boeddha bidden of zichzelf zegenen met een lotusbloem in water. Een kaartje gekocht om binnen te komen te komen en daar ruim 1,5u onze ogen uitgekeken. Wat een rijkdom aan goud, tierlantijntjes, diamanten en Boeddha beelden. Soms kan zoveel kitsch toch juist heel erg mooi zijn.
Na een paar tempels in gegaan te zijn, waar de Koninklijke hoogheden ooit gezeten hebben en waar de monniken bidden, nog een museum met oude munten bezocht. En rond 4u stonden we weer buiten.
Al ons water was op en we hadden ontzettende dorst (je zweet je de pleuris de hele dag), dus eerst hebben we maar eens een flesje frisdrank gehaald om erna bij het infopunt te vragen welke richting ‘Khao San Road' ligt. Dit is de backpackers straat van Bangkok en achteraf was het veel beter geweest om hier te gaan zitten (veel en veel centraler). Hier rondgelopen en af en toe een klein reisbureautje ingedoken. En rond kwart over 5 de tuktuk weer terug genomen naar het metrostation. De chauffeur zelfs chagrijnig gekregen omdat wij beter afdongen dan hij ervoor betaald wou hebben, maar ons toch meenam (80Bath=2 euro). Hier in de gekte en de spit van Bangkok gereden. Alles kruist elkaar en schiet als gekken langs elkaar en dat er nooit wat gebeurd is een raadsel.
Uiteindelijk waren we om kwart voor 7 bij de wasserette in plaats van 6u, maar mijn was is gewassen en zelfs opgevouwen.
Terug in het hostel onze spullen gedumpt en toen op weg gegaan naar de ‘night market'. Maar na nog niet eens over de helft had ik het wel een beetje gehad en naast ons was een soort van openlucht restaurant langs de weg en het park. Hier heerlijk Thaise zitten eten (voor mij omelet en gegrilde varkens schouder, voor beide hete sauzen en papaja salade en krab voor Myriam). Dit voor maar 3 euro (terwijl Bangkok nog duur is) en nog een fruitshake na.
Rond half 10 terug naar het hostel gegaan en hier van alles uitgezocht voor onze trip. We willen voor het Thaise Nieuwjaar weer terug zijn in Bangkok, tussendoor willen we naar Ayutthaya, Bridge over the River Kwai, Chang Mai, Chang Rai en we moeten een visum aanvragen voor Cambodja. Dus morgenvroeg gaan we eerst alle bussen boeken en dan de hostels voor de komende 2 weken.
Conclusie van vandaag: Bangkok is netjes gezegd een indrukwekkende en chaotische stad. Druk, en druk en druk, vies en ook weer speciaal en vol met geloof. Maar ik zou er nog niet dood gevonden willen worden.

woe 4 april
Vandaag veel en veel en veel en veel en veel en veel te veel gelopen in het o zo gekke Bangkok.
Om half 8 hadden we de wekker gezet om vervolgens rond half 9 eerst beneden te vragen of de man achter de receptie misschien de bussen voor ons kon boeken. Maar gelukkig gaf hij ons de tip, dat als we morgen naar Ayutthaya gaan we gewoon naar het busstation moeten gaan en daar een ticket moeten kopen. Als de afstanden zo klein zijn kan je gewoon op de dag zelfs alles regelen. Vervolgens gevraagd hoever het naar de ‘floated market' zou moeten zijn, maar die blijkt helemaal niet in Bangkok te zitten, maar zeker 2u er vandaan. Vervolgens nog een nacht bijgeboekt in dezelfde kamer, die nu nog ineens goedkoper was ook.
Uiteindelijk toen eerst maar rustig ons ontbijtje opgegeten en toen weer richting centrum gegaan. Eerst de metro weer naar ‘Lua Lamphong' en vervolgens langs het water en weer door kleine straatje met alleen maar winkels aan huis of eettentjes op straat doorgelopen naar de ‘Golden Mount'. Dit was een Boedistische tempel, met je raad het al een gouden dak, bovenop een berg. Je liep als het waren in een spiraal rondom steeds verder naar boven en dit gaf ook een geweldig uitzicht over Bangkok. Overal zie je tempels en vervallen huizen en in de verte de wolkenkrabbels half verscholen in de smok.
Volgende bestemming was ‘Loha Phasat'. Een geweldig mooi tempelcomplex met in het midden een tempel met allemaal zwarte torentjes. Alleen voordat we naar binnen konden begon het gezeik alweer. We werden tegenhouden door een zogenaamde agent die zei dat alles dicht was en we om 3u maar weer terug moesten komen, maar wel eerst gebruik moesten maken van een tuktuk om iets anders te zien. Gelukkig zagen we andere mensen gewoon doorlopen en wisten we dat het nep was. Als de mensen hier Engels beginnen te praten en gelijk vragen waar je vandaan komt en je een hand geven. Weet je dat het allemaal stuk voor stuk oplichters zijn. Vervolgens zijn we de zwarte tempel helemaal omhoog gelopen en hadden we een mooi uitzicht over het complex. De tempel was van binnen helemaal maar verdeelt in gangen (voor de monniken om te mediteren) door allemaal kolommen en overal op de rand stonden Boeddha's.
Na deze tempel zijn we eigenlijk nog verder buiten het centrum gelopen naar ‘Anantasamakhom Throne Hall'. Waarbij we eerst over een geweldig groot festivalterrein liepen dat op de straten erna toe was opgezet met allemaal kraampjes. En daar achter lag een super groot paleis. We hebben er een stukje omheen gelopen en toen we eenmaal weer terug wilden, moesten we ineens betalen (wat we toen maar niet deden). Toen zijn we in de schaduw eerst maar eens gaan zitten en hebben we een stuk fruit van een straatkraampje zitten eten.
Na een half uurtje zijn we overal omheen gelopen en een stuk door de tuinen bij het paleis om vervolgens weer uit proberen te komen bij ‘Khoa San Rd'. Hier gekeken of we een hostel konden vinden voor rond het Thaise Nieuwjaar, maar we vonden alles toch wel erg duur daar (meer dan 10 euro per nacht). Na een paar hostel afgeweest te zijn, zijn we in een koffietentje gaan zitten waar we gisteren langs waren gekomen. Super klein, maar super leuk. De mensen daar maken hun eigen schilderijen van een soort van strippoppetje en alle koffie, cake en gebak wordt zelf gemaakt (erg lekker).
Inmiddels was het half 7 geweest, hebben we nog in een reisbureau gevraagd hoe we in Cambodja kunnen komen voor Ankor Wat (we hebben via internet al contact gezocht met de Nederlandse ambassade voor een visum), maar zij vertelde ons dat ze helemaal geen tours naar Cambodja hebben.
Uiteindelijk na in een super leuk straatje gelopen te hebben, om de hoek bij een straatrestaurant zitten eten. Myriam had rijst met vis en groente en ik had rijst met kip en groente.
Heerlijk gegeten en rond 9u had Myriam het idee om maar terug te lopen naar het station. Nou dat viel vies tegen. Het heeft ons ruim een uur gekost en dat al na zo'n lange dag. Gelukkig na de metro en nog een klein stukje lopen waren we rond half 11 in het hostel. Hier nog een tijdje met een Duits meisje staan praten, die we gisteren hadden ontmoet en die al naar Ko Phi Phi en Ko-Tao (duiken) is geweest, over hoe het er was en voor hoeveel je er kon komen. En dat zijn nou toevallig allebei de eilanden die we willen doen.
Uiteindelijk om 11u in mijn bedje geploft en heerlijk snel in slaap gevallen.

Laatste dagen Australië: Great Barrier Reef

Hey Allemaal,

Hoe is het met iedereen? Even een kort verhaaltje voordat Thailand begint:D

Groetjes,
Jip

vrij 30 mrt
Na een hele korte nacht, zat ik om kwart voor 8 alweer achter mijn laptop om te skype met mam&pap en Myriam (mijn overbuurmeisje waarmee ik naar Thailand ga). Maar wel met een gratis bak serials en een cappuccino (die overigens niet te zuipen was). Soms kan je zo verlangen naar een lekkere kop koffie, maar ondanks dat hij uit een echte machine kwam, was hij lauw en mocht de naam cappuccino niet hebben.
Gezellig zitten praten weer en wat overleg gehad over Thailand en rond 9u weer gedag gezegd. In Nederland is de klok weer verzet, dus het was daar nu al 1u 's nachts.
De rest van de ochtend eerst weer al mijn mail gelezen, mijn reisblog bijgewerkt en weer wat foto's op facebook gezet.
Rond een uurtje of half 12 met mijn zwemspullen aan/mee en een rugzak op de rug, richting het centrum gelopen. Eerst om een wereldstekker te kopen voor mijn Australische camera en vervolgens om een onderwatercamera voor morgen te halen.
Rond half 1 lag ik aan de lagoon. Waar na een half uur Hannah en Melanie bij kwamen liggen, vervolgens Kelly en Doreth en na een paar uur ook Daan, Tobias en Roy. Samen met hun en 4 gozers uit Estland een potje voetbal zitten spelen (in 35 graden). Nou dat konden die gasten wel, Daan heeft zelfs bij Volendam gekeept en ze hebben allemaal sportacademie gedaan.
Na een potje kaarten en weer het nodige gelachen te hebben, ben ik rond half 6 richting de supermarkt gelopen en erna richting hostel. Onderweg kwam ik nog de ‘nightmarket' tegen, waar ik even kort gekeken heb, maar die alles behalve bijzonder was.
Terug in het hostel gedoucht en eten gekookt. Tenminste boontjes koken en de rijst met saus en vlees in de magnetron.
De rest van de avond van alles aan films en muziek zitten downloaden en geprobeerd mijn foto's via internet naar pap te sturen (voor het geval er iets met mijn laptop mocht gebeuren). Dit duurde zo ontiegelijk lang dat ik, nadat het na een half uur nog steeds op 0% stond, het maar gestaakt heb.
Rond half 11 lag ik denk ik in mijn bedje met de gedachten morgen hopelijk een geweldige trip te hebben.

za 31 mrt
Het beste tot het einde bewaren; als slagroom op de taart; het toetje altijd voor het laatst bewaren. Vandaag was in één woord gewoon ‘PERFECT'. Duiken en snorkelen in de ‘Great Barrier Reef'.
Om kwart voor 6 had ik de wekker gezet. Kort gedoucht en goed ontbeten om rond kwart voor 7 naar de ‘Reef Terminal' te lopen om in te checken op mijn cruiseboot voor vandaag: Ocean Freedom. Onderweg de route langs het water gelopen, waar boven de bergen de zon al over het water aan het schijnen was.
Bij de terminal kwam ik Dave, Mike, Stacey, Ben (Eng), Lizzy en James tegen. Samen zaten wij vandaag met nog ongeveer 35 mensen op de ‘Ocean Freedom'.
Rond kwart over 7 konden we inchecken en om 8u voeren we met zijn allen op de cruiseboot uit de haven voor onze trip naar de ‘Great Barrier Reef'.
Na eerst een formulier ingevuld te hebben met allemaal vragen die belangrijk zijn voor het duiken, en genoten te hebben van een kop thee met cake, hebben we ongeveer een half uur helemaal boven op de boot gezeten onder alweer (jaja) een strak blauwe hemel en brandende zon.
Het zou ongeveer 1,5u varen zijn naar de eerste duikspot bij de ‘Upolu Reef'. En na een half uur werden alle duikers naar beneden geroepen voor een briefing. Er werd uitgelegd wat alle apparatuur inhoud en wat alle tekens zijn onder water. Wat moet je allemaal doen en hoe haal je adem, etc. Erna werd iedereen in groepen verdeeld en ik zat ik groep 9, samen met een vrouw uit India. Het geweldige aan deze boot is dat je dus per tweetal een duikinstructeur hebt.
Op de eerst plek van bestemming aangekomen zag je op de achtergrond het vaste land. Maar wat om je heen lag was vooral GEWELDIG. Verschillende kleuren blauwe water, met eronder het koraal.
Omdat ik pas als laatste ging zijn we met groep 4 t/m 9 eerst op een ‘glass bottom boat' gegaan. Waar we een rondleiding kregen van een van de mensen op de boot die echt alles van het reef afwist. Hier denk ik 15min rondgevaren en vooral veel koraal gezien en af en toe een vis.
Terug op de boot een wetsuit aangetrokken (het is nog steeds stinger seizoen, maar je ziet ze bijna nooit) en een snorkelbril op de kop, om vervolgens met zijn allen het water in te gaan voor onze eerste snorkeltrip. Hier vooral veel prachtige stukken koraal gezien en af en toe een vis. De vissen die ik vandaag gezien heb, zijn veel meer bijzonder dan de vissen bij de Whitsundays, maar ik heb wel meer vissen bij de Whitsundays gezien.
Terwijl het merendeel van de boot aan de lunch begon rond 12u, werden groep 8 (5 gozers) en groep 9 (de vrouw en ik) naar het achterdek geroepen om al onze spullen aan te doen. Met een duikfles op de rug moesten we eerst wat oefeningen doen, zoals je bril watervrij maken en hetzelfde gold voor je mondstuk. Vervolgens als een pinguïn naar de rand te lopen en het water in te jumpen. Grappig hoe koud de lucht is die je inademt, maar hoe snel het ook wend.
Onder de boot kreeg ik mijn duikbegeleider aangewezen die je de hele tijd bij je hand meeneemt. Hier moest ik kort dezelfde oefeningen van boven herhalen, maar nu onderwater. Ik wist dat de vrouw met wie ik ging, niet zo'n held was, dus ik was bang dat we niet zo diep konden gaan als dat ik hoopte. Maar onderwater kreeg ik ineens mijn persoonlijke duikinstructeur, die mijn aan mijn vest een privétour gegeven heeft.
Wat is het GENIAAL onder water zeg, niet te geloven. Het koraal is FANTASTISCH. Allemaal verschillende kleuren en allemaal verschillende soorten. Sommige mocht ik zelfs aanraken en hetzelfde gold voor een zeester en een zeekomkommer. Daarnaast hebben ik geweldig mooie vissen gezien en uiteraard ‘Nemo'. Na in het begin wat last van mijn oren gehad te hebben, ging het erna helemaal top. Hoe rustiger je ademhaalt hoe makkelijker het is. Ik werd echt overal naar toe genomen. Van het ene koraal stuk naar het andere en steeds een stuk dieper. Ik weet niet hoe diep we uiteindelijk gegaan zijn, maar mensen zeiden dat je max. tot 6m kon gaan.
Ik weet ook niet hoelang het geduurd heeft, want het leek net of je in een droom zat, ben ik denk ik na 15 a 20min weer de boot opgestapt. Onderwater ook mijn hele rolletje met foto's volgeschoten en hopelijk zijn deze super mooi geworden.
Gelukkig was er nog lunch over, dus dit hoefde geen 2^de keer tegen mij gezegd te worden. Er was echt van alles: garnalen, kippenpootjes, salades, brood, vlees en sla (jullie kunnen wel raden wat ik genomen heb).
Inmiddels was het tijd om 10min te varen naar onze volgende stop, die nog mooier was dan de eerste. De mensen die wilden, en ervoor betaalde, konden een 2^de keer duiken. Maar ik ben samen met de rest weer gaan snorkelen, onder begeleiding van een gozer uit Brazilië. Hij liet ons de mooie de mooie plekken zien en haalde af en toe een zeester van de bodem naar boven. Onderweg nog 2 roggen zien zwemmen en sommige van ons hebben zelfs een schildpad en een haai gezien (ik heb deze helaas gemist).
Terug op de boot nog een kort ‘fun' ritje gemaakt in een kleine motorboot, waarmee iedereen naar zijn 2^de snorkelspot werd gebracht en erna was het alweer tijd om langzaam aan terug te varen.
Onderweg moest iedereen op het achterdek of beneden zitten, want het was af en toe goed ruig en iedereen aan de zijkanten kreeg regelmatig een volle laag met zout zeewater. En we kregen zelfs nog een schaal met fruit in het begin en een schaal met kaas en crackers aan het eind (de trip was erg goed verzorgd).
Rond half 5 stapte we met zijn allen de boot weer af, maar niet voordat iedereen een duikcertificaat gekregen had. Bij het afstappen van de boot stond de hele crew in een rij om iedereen te bedanken en gedag te zeggen en ik kreeg zelf een compliment over mijn duiken van een andere duikinstructrice die mij had gezien onder water.
Op de terug weg weer de route langs het water en de lagoon terug genomen. Nog wat foto's van Cairns gemaakt, want die had ik nog helemaal niet eigenlijk. En van een ENORME groep met honderden vleermuizen, die we gister ook al aan het water zagen. Ik dacht dat deze beesten alleen 's nachts zich toonde, maar ze waren met honderden en kunnen goed kabaal maken als ze in een boom zitten.
Inmiddels is het 6u geweest en zit ik in het hostel mijn verhaal over vandaag en gisteren weer te typen. Ik duik zo onder de douche en ga dan op weg naar het appartement van de jongens, om met zijn allen te eten en mijn laatste avond in Cairns te vieren.
Rond 7 haalde Daan mij op met zijn busje bij een park om door te rijden naar hun appartement. Eigenlijk is woonhuis misschien wel beter. Ze huren het van een Australiër en het is echt facking relaxt.
Hier samen met Kelly en Doreth gegeten (broodje worst) en in het begin van de avond ‘Uno' gespeeld, maar met hele andere regels (wel een stuk leuker).
Rond 10u stonden we met zijn allen weer in de ‘Woolshed' bar. Hier eerst, net zoals de vorige keer, het drankspel met de vingers gespeeld en erna weer een geweldig leuke avond met elkaar gehad. Kelly en Doreth moeten werken morgen, dus de rest van de avond hadden we een mannenavond. En dit volgehouden tot half 4.
Toen ik terug kwam in mijn kamer lag er ineens een meisje in mijn bed. Blijkbaar hadden twee jongens uit mijn kamer 2 meiden meegenomen en gezegd ga maar in één van onze bedden liggen. Maar ze had de verkeerde gekozen en dat was de mijne. Het duurde 5min voordat ik haar dronken uit haar slaap kon krijgen om toch maar even te zeggen dat ik graag in mijn eigen bed wilde slapen.

zo 1 april
Mijn aller laatste dag Australië.
s' Ochtends wakker geworden met enig gevoel van brakheid en gelachen met de meid die in mijn bed had gelegen over wat er allemaal gebeurd was vannacht en rond 9u kon ik helaas niet meer verder slapen.
Weer even op de computer gezeten en rond half 1 lag ik alweer aan het water. Rond 2u kwamen Roy, Daan en Tobias ook met slaperige ogen aanzetten en aan het eind van de middag ook nog Melanie en Hannah.
Rond 5u met de jongens mee terug gelopen naar hun busje en daar toch echt afscheid van elkaar moeten nemen. Ik heb ontzettend hard gelachen met deze jongens en heel misschien ga ik ze nog in Thailand zien (daar gaan zij onder andere ook heen).
Nu is het half 7, heb ik bijna mijn hele backpack al ingepakt (zoveel had ik er ook niet uitgehaald hier) en zit ik te wachten tot we om half 8 gaan eten met Kelly, Doreth, Noah, Melanie en Hannah. Om Noah's en mijn laatste avond af te sluiten met een etentje (5 dollar meals).
Nou die 5 dollar mail was het meer dan waard. Een gigantische hamburger en frietjes, plus een gratis drankie. Een leuke en ook korte avond gehad. Iedereen was wezen stappen de avond ervoor haha.
Rond half 10 ben ik terug gelopen naar het hostel, na uiteraard eerst afscheid van iedereen genomen te hebben (en een traantje bij Melanie en Hannah). Mel en Hannah ga ik toch wel echt missen, maar je weet maar nooit waar je mekaar weer tegen kan komen. Doreth en Kelly ga ik zeker in Nederland weer zien en Noah woont maar 45min van de grens vandaag.
In mijn kamer de rest ingepakt en om 10u lag ik in mijn bed, waar ik redelijk snel vertrokken was.

Australië
In het begin zat ik nog een beetje in de roes van N-Z. Ik was bang dat het niet meer zo mooi kon worden en dat ik het misschien andersom had moeten doen.
Dit is allemaal gelukkig helemaal goed gekomen. De oostkust van Australië is een geweldig gedeelte, met allemaal mooie dingen en hoogtepunten. Alleen het verschil met N-Z is dat je in Australië echt op zoek moet naar de hoogtepunten. Iedereen praat over dezelfde dingen en je moet er ook flink voor betalen. Zo wat is Australië duur zeg. Zo duur had ik het niet verwacht.
Maar ik heb een geweldige tijd gehad hier. De oostkust is meer van het surfen, strand en feesten. Ik heb hier ook echt het vakantie gevoel gehad.
In het begin dacht ik bij Australië aan woestijn en strand. Maar het is zoveel meer. Ook Australië heeft bergen, groen en een geweldige natuur. Mijn laatste maand hier was het aller mooist. Hoewel ik er wel van overtuigd ben dat ik het echte Australië nog niet gezien heb: the outback en de westkust. Ik heb op de cattle farm voor het eerst een stukje van de outback kunnen ervaren en ik weet zeker dat ik nog een keer terug kom om ook de rest van Australië te gaan bewonderen.

Zo, en nu op naar een compleet nieuwe omgeving. Het land van de kangaroo's, koala's en ‘no worries', gaat plaats maken voor het land van de tempels en de jungle. Ik vind het jammer dat ik Australië moet verlaten. Ik heb hier veel vrienden gemaakt en mooie/leuke dingen gedaan/gezien. Maar ik kijk ook wel erg uit naar Thailand. Gewoon een compleet andere wereld, waar ik nog nooit eerder ingezeten heb en dat me zeker weten heel veel moois gaat brengen. En het is nog lekker goedkoop ook!

Regen, Regen, Regen...MAAR wel het allermooiste stukje Australië gezien!

Hallo Iedereen,

Hoe is het daar aan de andere kant van de wereld? Hoorde dat het weer in Nederland beter is dan hier. Ik heb de afgelopen weken in echt noodweer gezeten, wat ik nog nooit zo heb meegemaakt. En dan zat ik nog niet eens in het ergste gedeelte haha...
Morgen ga ik duiken en snorkelen in de Great Barrier Reef en dan vlieg ik maandag alweer naar Thailand. Ik ben al gewoon 5 maanden onderweg en het lijkt aan de ene kant maar zo kort, maar aan de andere kant ook alweer zover weg.
Hopelijk weer veel plezier met het lezen van dit lange verhaal en een paraplu met lezen zou niet overbodig zijn:P

Groetjes,
Jip

ps.Ik kreeg van sommige mensen te horen dat ze af en toe wat foto's met mij erop miste, maar ik heb er nu een paar bijgedaan (facebook) met mijn allergrootste vrienden erop:D

za 17 mrt
Om 8u straks zat ik voor de McDonald's om te gaan skype met Pap&Mam. Helaas werkt op de één of andere manier mijn laptop nooit bij de McDonald's, dus ben ik terug gelopen naar het hostel om in een hangstoel te gaan zitten skype (vooral veel bejaarde lol gehad, om het zo maar te zeggen).
Kelly en Doreth waren inmiddels vertrokken en de Nederlandse gozers waren ook hun spullen aan het pakken, omdat zij vanmiddag de boot op gaan.
De rest van de middag met Daan, Roy en Tobias (echte voetbalfanaten) zitten kaarten. Rond 2u zijn zij richting de boot gelopen en ben ik boodschappen gaan doen, want ik heb nu echt helemaal niks meer. Onderweg zag je allemaal mensen met groene hoeden lopen, omdat het ‘St. Patrick's day' is vandaag (een Iers feest, maar geen idee wat het inhoudt).
Inmiddels zit ik nu op mijn bed alvast wat over vandaag te type. Er zijn nieuwe mensen in mijn kamer, maar lang niet zo gezellig en spontaan als de vorige, op 2 Zweedse meiden na. Ze stoppen vaak alle mensen die bij elkaar op de boot gezeten hebben in een kamer.
De rest van de middag heb ik weer een stuk van de ‘Big Lebowski' zitten kijken, waar ik gisteravond aan begonnen was en ik ben naar Peterpan's gegaan om met Marloes te skype. Af en toe wat hapering met het geluid, maar toch weer bijgepraat sinds lange tijd.
Rond 7u pasta gemaakt en erna met Yvette, een Ier, Engelsman en Duitser aan een tafel zitten praten. Zij gingen vanavond St Patrick's Day vieren, maar ik ben lekker mijn bed ingedoken. Eerst nog met Frieda, één van de Zweedse meiden en later met een Frans meisje in de kamer zitten praten. Ze waren beide naar N-Z geweest en ook Frieda gaat naar Thailand hierna.
Inmiddels is het 11u geweest en ga ik maar eens slapen. Morgen om 7u gaat de bus namelijk al richting Townsville, waar ik de ferry pak naar Magnetic Island.

zo 18 mrt
Om 6u ging de wekker en om kwart over 7 stonden we buiten voor het Base hostel bij de bus in de stromende, stromende en stromende regen. Dit keer dezelfde buschauffeur als de gene die mij bracht van Brisbane naar Mooloolaba. In deze bus zaten ook weer Yvette en Katrin en ik zat dit keer naast Julie en Josephine. Twee geweldig leuke en gekke Deense meiden. Echt van die personen waarbij je het gevoel had dat je mekaar al jaren kende na 15min.
Om 9u waren we in Bowen voor een kleine plaspauze en vervolgens zijn we de bus weer ingestapt en toen begon ons avontuur van vandaag. Australië heeft maar één weg die van drop/stad naar dorp/stad gaat (niet 4 wegen zoals wij dat hebben). Na 5min kwamen we de eerste plas tegen die we door moesten op de weg en 5min erna was er een hele grote. De politie stond mensen door te sturen met grote auto's en alle lage normale personenauto's moesten uren wachten. Volgens de politie konden wij het halen met onze bus, maar precies in het midden van de stroom met water over de weg, hield de bus ermee op (misschien te weinig vaart of gewoon pech). Iedereen lachen in het begin en allemaal foto's maken natuurlijk. Zeker toen de politie en een truck ons eruit kwam trekken en ons naar een boerderij bracht. De eerste 1,5u was het grappig, maar erna was het niet leuk meer. We zouden vandaag om 12u op Magnetic Island aankomen, maar dit werd uiteindelijk half 6. Eerst moesten we wachten op de grote Greyhound bus die ons op zou komen pikken, maar de eerste reed op merkwaardige wijze ons gewoon voorbij. Toen zou de volgende ons op komen halen, maar die zat al vol. Een automonteur kwam langs, maar nam niet eens de moeite om naar de auto te kijken. Verloren zaak en uiteindelijk een nieuwe motor. Eigenlijk mocht onze buschauffeur door geen enkele overstroming rijden (de politie gaf wel groen licht), dus zijn baas was niet blij. Uiteindelijk werden we na ruim 2u gewacht te hebben op de boerderij opgehaald door een schoolbus om terug gebracht te worden naar het tankstation in Bowen.
Hier uiteindelijk geluncht en een uur gewacht, totdat een nieuwe bus van een andere maatschappij ons op kwam halen. Deze heeft ons uiteindelijk naar ‘Townsville' gebracht om daar de ferry van half 5 te pakken naar ‘Magnetic Island'. Dit eiland doet voor mij qua natuurlijk eigenlijk bijna niet onder voor de Whitsunday Islands. Grote rotsen rondom en verdeelt over het eiland, veel gras en groene bomen. Het gaf mij een gevoel van een soort van paradijs eiland, toen ik het zag liggen vanaf de ferry.
Vanaf de ferry zijn we met een bus, samen met toevallig Noah en Alec, naar het Base hostel gereden. Zij hadden vandaag een auto gehuurd met John (Eng), maar die was ook na een half uur kapot.
Het hostel is een plaatje. Een super mooi resort aan het strand met palmbomen, rotsen, houten huisje. Kortom pararijs, als het mooi weer zou zijn!
De hele avond met Noah, Alec, John, Julie en Josephine in het bargedeelte gezeten. Ik had een pakket voor dit hostel, dus dat hield in een welkomstcocktail en een avondmaaltijd: schnitzel met frietjes en sla. De rest van de avond gelachen en gepraat. Julie en Josephine waren zo moe dat ze rond half 9 al naar bed gingen en toen Noah en Alec rond kwart voor 10 terug gingen naar hun eigen hostel (YHA), ben ik ook maar richting mijn bed gegaan. Ervoor kwam ik nog 2 Duitse meiden tegen van de Whitsundayboot en na nog even bijgepraat te hebben, lag ik rond half 11 in mijn bed.

ma 19 mrt
En alweer regen. Rond 9u mijn bed uitgegaan en eerst een heerlijke warme douche genomen, terwijl het buiten weer met bakken de lucht uit kwam.
Ik had ook één gratis ontbijt, dus rond half 10 zat ik aan de toast met ei en bacon. Waar uiteindelijk ook John, Josephine en Julie aanschoven. Iedereen gaat vandaag weg, omdat je hier gewoon niks kan doen met dit weer. Helaas dus alweer afscheid van Julie en Josephine moeten nemen. Ik ga ze ook niet meer zien, want ze vliegen zaterdag al weer weg. Maar toch erg veel lol met hun gehad in één dag.
Nu zit ik op mijn bed weer mijn verhaal bij te werken, terwijl het buiten iets minder hard regent, maar nog steeds te veel. Gelukkig is het weer aan de hele oostkust van Oz hetzelfde. Een kleine troost dat het dus niet uitmaakt waar je zit op dit moment.
In de stromende regen ben ik naar de supermarkt gelopen om boodschappen te doen (op zich wel een mooie wandeling om te maken). Op de terug weg was ik denk ik nog een kleine 200m van het hostel verwijderd, toen een aardige taxichauffeur me het laatste stuk meenam.
Een half uur onder de douche gestaan om warm te worden en erna lekker zitten lunchen. Tijdens het eten kwam ik in gesprek met Franzi (Dui) en Tessa (Fin). Zij waren de kamergenootjes van de 2 Duitse meiden met wie ik op de Whitsunday boot zat. En de rest van de middag hebben we Madagaskar gekeken en gekaart, met uiteindelijk Clarien (USA) erbij.
Avondeten was pasta met broccoli en erna weer met zijn allen aan tafel gezeten en nog een tijdje met een gozer uit Zwitserland zitten praten.
We zouden eigenlijk Harry Potter gaan kijken met zijn allen, maar iedereen ging eerst iets anders doen. Ik heb toen maar de Big Lebowski af zitten kijken en erna de film Blitz. Ik weet nog steeds de naam van de hoofdrolspeler niet, maar zijn films zijn altijd goed. Van Harry is dus niks meer gekomen.
Nu is het inmiddels kwart over 10. Ik ga zo mijn tandenpoetsen en erna slapen. Helaas moet ik wel eerst door de stromende regen en ik wist niet dat er zoveel regen kan vallen achter elkaar in zoveel dagen. Het moet toch een keertje op zijn zou je zeggen (en hopen).

di 20 mrt
Het is een wonder: het is droog!
Om 10 over half 11 stond ik buiten bij de bushalte om naar het ‘Koala Sanctuary' te gaan. Ik zat samen in de bus met Tessa en Franzi, want zij gingen met de ferry terug naar Townsville en namen daar de nachtbus (als deze rijdt). De busrit was voor mij naar de andere kant van het eiland en kon voor mij niet lang genoeg duren. Overal rotsblokken, groene bomen, mooie stranden en uitkijkpunten over zee.
Met mijn domme kop vergeten uit te stappen bij de goede halte, waardoor ik 10min terug moest lopen. Maar rond half 12 had ik een ticket gekocht voor de Koala Sanctuary. De Koala Sanctuary is een hele kleine dierentuin, dat vastzit aan het YHA hostel.
Om 12u werden we opgehaald door een ranger die ons ongeveer 1,5 rond zou leiden. We waren maar met zijn 5'en (uiteindelijk in ons voordeel denk ik, omdat we overal best lang bleven hangen): twee andere Nederlandse meiden en twee Deense.
In deze 1,5u vertelde de ranger van alles en nog wat en heb ik het volgende gedaan:
- We begonnen bij een kleine vijver waarin een krokodil zat, die we vast mochten houden en mee op de foto konden.
- Vervolgens gingen we naar een ‘zwarte roodstaart Kakabura'. Deze papagaai ging bij je op je arm zitten en je moest vervolgens een zaadje tussen je lippen doen, die hij dan uit je mond ging eten. Niet iedereen kan zeggen dat hij ooit een papagaai gezoend heeft haha.
- Vervolgens gingen we naar de luie wombat die heerlijk in zijn donkere hokje lag te slapen. Iedereen in de wereld heeft het over het uitsterven van de tijger en de panda, maar eigenlijk is de wombat er nog het ergste aan toe.
- Na een kort bezoekje aan de ‘witte Kakabura', die vandaag helaas niks zei, zijn we doorgelopen naar de eerste koala. Deze zat heerlijk tussen de bladeren wazig om zich heen te kijken.
- Volgende stop was bij de: blue tong lizzards, schildpadden en walibi. Een super kleine walibi die eerst niet tevoorschijn wou komen, maar uiteindelijk toch zijn koppie liet zien. Dit terwijl de schildpadden gevoerd werden met vis en wij de lizzards vast mochten houden.
- Volgende plek was weer een andere koala (ze zijn allemaal familie: vader, moeder en kinderen). Deze mochten we aaien en de ranger vertelde dat hij bijna geen tanden meer had, dus vroeg of laat zou sterven.
- Vervolgens gingen alle meiden een koala vasthouden en mee op de foto. Ik vind dit toch iets teveel geld en vond het leuk genoeg om te kijken.
- Hoogtepunt van vandaag: de slang. De ranger had een slang uit zijn hok gepakt die nog niet van huid aan het wisselen was. Hij pakte de slang bij zijn kop en begon zo steeds stukje bij beetje zijn huid eraf te trekken. Super gaaf om dat eens van dichtbij te mogen zien. Nadat zijn huid eraf was mocht/moest iedereen hem natuurlijk om de nek hebben voor een foto. Hoe relaxter je blijft, hoe relaxter de slang is. Hij ging bij mij zelfs om me nek heen slingeren, omdat hij dacht dat ik een boom was.
- Onze laatste stop was bij een gevaarlijke vogel spin. Deze mochten we natuurlijk niet aanraken, maar het dak van zijn hokje ging er wel even af. De ranger vertelde heel mooi dat iedereen het altijd over de 5 gevaarlijkste dieren op aarde heeft en hoeveel er daarvan in Australië wonen. Hier hoort de spin ook bij, maar in de laatste 10 jaar of zo iets is er niemand meer overleden door een spinnenbeet. De kans dat je door een haai, krokodil of auto wordt gepakt is velen malen groter.
Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik van vandaag moest verwachten, maar ik vond het ‘t geld meer dan waard en heb me erg vermaakt. Ik denk dat ik meer beesten vastgehouden heb dan dat je in de Australian Zoo (Steve Erwin Zoo) ooit mag proberen.
Toen ik terug kwam in het hostel, begon het helaas weer even te regen voor een uur. Maar ondanks wat losse kleine buitjes, was het een vrij droge dag.
In de ochtend had ik te horen gekregen dat er geen enkel bus van of naar Airlie Beach reed vandaag, dit betekent dus geen Oz-bus voor mij morgen. Ik heb toen de Greyhound gebeld en deze bus voor morgen geboekt, al moet ik wel in de ochtend bellen of alles weer rijdt.
De rest van de middag weer een beetje zitten ontwerpen en de film ‘Driver' af zitten kijken, waar ik gisteravond aan begonnen was.
Het avondeten was weer precies hetzelfde als gisteren en uiteindelijk dit zitten eten aan een tafel met mijn kamergenoten: twee Duitse meiden en een Zweedse die hier haar duikcursus aan het volgen is (je kan hier een hele training volgen als je dat wilt).
Na het eten toch maar even mijn bus gecheckt en maar goed ook, want de vrouw aan de telefoon had me niet voor morgen ingeboekt, maar de dag erna. Na dit eenmaal goed veranderd te hebben ben ik terug gegaan naar mijn kamer. Waar ik mijn tas weer ingepakt heb en inmiddels op mijn bed dit verhaaltje zit te typen. Ondanks dat het buiten waait is het ontzettend warm in de houten huisjes en ben ik blij met een ventilator en een raam in de vorm van een gaas aan de ene kant.

woe 21 mrt
Na gisteravond nog een stuk van de film ‘The Rite' gekeken te hebben en heerlijk in slaap gevallen te zijn, werden we in de nacht wakker gemaakt door een onaangekondigde gast. Ik dacht dat ik alle dieren wel gezien had gisteren, maar we hadden een possum in de kamer. Hoe hij binnen gekomen is, was een raadsel. Maar hij was van bed naar bed aan het springen en uiteindelijk hebben we hem de kamer uitgekregen.
Wakker worden met strak blauwe hemel en een stralende zon, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Wel helaas op een dag dat ik voor het grootste gedeelte in de bus zit, maar ik mag niet klagen want alles is beter dan regen.
Rond kwart over 8 mijn bed uitgegaan om ruim voor 10u uit te checken. Het was een super mooi hostel, maar hopelijk geen mieren meer in mijn volgende bed.
Om 10.40u de bus naar de ferry terminal gepakt en om 11.10 vertrok deze terug naar Townsville. Daar aangekomen eerst maar eens gecheckt of alles nog wel klopte. De mensen van de Greyhound vertelde mij dat de bus van 12u, waar ik in zou zitten, niet meer ging rijden. Maar gelukkig konden ze mij op de bus van 14.20u naar Mission Beach zetten.
Inmiddels zit ik nu in de ferry terminal op mijn laptop de film ‘The Rite' af te kijken en ik ga zo maar weer aan een nieuwe beginnen om de tijd te vullen. Ik heb in de afgelopen dagen nog nooit zoveel films achter elkaar gezien.
Na Harry Potter voor de helft gezien te hebben, stond de Greyhound bus om 2u klaar. Iedereen zijn spullen erin gedaan en ik zat deze busrit naast Borona (Ire). Een super gekke en leuke Ierse. Het grootste gedeelte van de busrit veel strak gelegen van het lachen en af en toe naar de films ‘Legend of the Guardians' en ‘The Blind Side' zitten kijken. Tussendoor hadden we nog een geweldige stop in een klein dorpje aan het strand, met uitzicht over het water en de bergen verderop. Het eind van het 1^ste gedeelte van de reis was vooral super, super mooi. Je reed door berggebieden heen, met vlaktes vol met bomen op de voorgrond en grote bergen op de achtergrond en af en toe een grote rivier er doorheen.
Borona moest er in Tully uit, want zij ging daar werken voor haar ‘2^nd year visa' en ik ging er een half uur later, rond 6u, uit in ‘Mission Beach'. Waar we met 6 mensen ontvangen werden als royalty's in het hostel: Absolute Backpackers. Waarschijnlijk omdat er maar 1 van de 10 bussen reed vandaag en ze allang blij waren met mensen in het hostel.
Het hostel ligt eigenlijk tussen Mission Beach noord en zuid in. Dagelijks brengen ze je met een busje vanuit het hostel naar beide plekken als je dat wilt (iets voor morgen dus).
Snel al mijn spullen in mijn kamer gedropt en vervolgens boodschappen gaan doen in de Woolworths.
Avondeten: gebakken aardappels, boontjes en 2 hamburgers. Hier had ik zo ontzettend veel zin in. Gewoon even weer heel dom Nederlandse pot.
Tijdens het eten met 3 Duitse meiden en met Yvette, zij zat hier ook, zitten praten over vooral de skydives en rafts die al gedaan waren of die mensen nog gingen doen.
Na het eten een douche genomen en zitten kaarten met 2 Duitse meiden. Er zijn maar weinig mensen in het hostel, maar wel grappig dat je toch weer steeds bekende gezichten tegenkomt.
Inmiddels is het nu bijna half 11. Ga ik zo maar eens mijn tandenpoetsen en waarschijnlijk Harry nog even afkijken. Zodra de zon doorkomt overdag is het gelijk super, super warm en dat merk je ook in de avond. Zou me niks verbazen als het nu ruim boven de 20 graden is (niet om jullie jaloers te maken hoor). Hoe verder je naar het noorden gaat, richting Cairns, hoe warmer het wordt (ondanks het regenseizoen hier).

do 22 mrt
Rond 9u mijn bedje uitgegaan, met buiten een strak blauwe hemel en zon. Hopelijk is het slechte weer nu eindelijk voorbij.
Na mijn ontbijt een paar dingen met de hand gewassen, omdat ze te erg naar regen stonken, bootschappen gedaan en aan het zwembad in de zon gelegen met een nieuw boek: Silent Treatment. Het beste verhaal na Hannibal Lector en de schrijver van ‘The Patient'.
Rond half 12 zou ik met de bus naar een plek in Mission Beach noord gaan voor een looproute door het regenwoud, maar blijkbaar ging deze 15min eerder waardoor ik hem gemist had. Gelukkig was het meisje van het hostel (half Ned, half Fra) zo aardig om me er alsnog heen te brengen.
De grote tocht van 2u was helaas gesloten vanwege de zware regenval, dus ik had er nu eentje van ongeveer 30min. Dit werd uiteindelijk een tocht van 15min. Het regenwoud was overal verwoest door omgevallen bomen en ik ben in deze 15min vaker gestoken door muggen dan in mijn 2,5 maand Australië bij elkaar. De tocht was niet echt de moeite waard, maar ik was weer even ergens anders. En dat in de brandende zon. Op de terug weg naar het hostel zagen we vanuit de auto een ‘Cassowary'. Dit is een speciale vogel die alleen in het noorden van de oostkust leeft en lijkt op een struisvogel. Hij kan niet vliegen en heeft zwarte veren en een blauwe nek.
Terug gekomen in het hostel gelijk een duik in het water genomen om eerst af te koelen en alle jeuk even te vergeten.
Als ik in Cairns ben, ga ik voor een paar dagen naar ‘Cape Tribulation' en ‘Port Douglas'. Deze trip had ik al wel betaald, alleen nog niet vastgelegd. Dus via een telefooncel, omdat mijn mobiel weer eens geen verbinding heeft (neem nooit meer Global Gossip als provider), mijn trip geboekt.
Terug gekomen bij het zwembad was Yvette inmiddels ook weer terug van haar skydive, die echt super vet was. Zij heeft deze reis naar Australië dus gewoon gewonnen (25.000dollar, doe mij een deel ervan). Overal zijn trips en leuke dingen voor haar gepland, zolang ze maar een positieve beoordeling over alle hostels schrijft op alle/haar reisblogs. Wij nemen morgen beide de Oz-bus, maar niemand weet of deze nog wel gaat. De mensen van de receptie in het hostel roepen maar wat, dus ik weer terug naar de telefooncel en de Greyhound/Oz gebeld. Zij konden mij ook niet veel vertellen, maar gelukkig bellen ze morgen naar het hostel om te vertellen wat er allemaal wel en niet rijdt morgen.
De rest van de middag weer aan het zwembad met mijn boek gelegen en tegen een uurtje of kwart 6 begonnen met koken: wraps met appel, gehakt (de burgers die over waren van gisteren), komkommer, tomaat, kaas en ketchup (stond in de ‘free food' bak van het hostel).
Na het eten met John, Stacey (Engels meisje van de bus naar Kroombit en dezelfde kamer in het hostel op Magnetic Island), nog een Engels meisje en Yvette zitten praten. Zij hadden ongeveer de hele dag op een bus moeten wachten, maar gelukkig er wel eentje kunnen nemen uiteindelijk. Tijdens het praten kwam ik er grappig genoeg achter dat alle onaardige mensen van mijn bus naar Kroombit, helemaal niet bij elkaar hoorde. En dat ook Stacey de rest helemaal niet mocht. Ook vertelde het andere meisje dat toen ik op Magnetic Island zat en de laatste avond zoveel regen viel en de stroom uitviel. Zij in Townsville een orkaan hadden gehad en dat er van alles door de lucht vloog. Het kon dus nog beroerder en we lagen maar 15min met de ferry van elkaar vandaan.
De rest van de avond samen met ook André en Sandra (Zweden van mijn boottrip naar de Whitsundays) zitten kaarten: shithead, hartenjagen, blackjack, jaag de aas (vertaling).
Nu is het 11u geweest en duik ik de warme kamer en mijn bed weer in.

vrij 23 mrt
Om 8u ging vandaag, voor de verandering, weer de wekker (Grappig en ook irritant dat ik zo vaak met dezelfde zin begin in mijn verhaal. Ik weet niet echt of ik anders ben gaan schrijven tijdens mijn reis, maar ik weet wel dat ik vaak dezelfde dingen gebruik). Mijn backpack gepakt, ontbeten en toen maar zitten wachten op de bus. De kerel van het hostel zei dat er een Greyhound om 12u zou gaan, 3 Deense meiden zouden er al eentje om 11u pakken. Geen idee wie of wat ik moest geloven.
Om kwart voor 11 samen met de Deense meiden en Yvette naar de busstop gereden en hier kwamen we er na half 12 wel achter dat er iets niet meer klopte.
Op wonderbaarlijke wijze kwam om 12u ineens een Oz-bus aanrijden. De eerste bus die toevallig weer naar het noorden reed en met dezelfde buschauffeur (Bud) die de laatste bus reed die toen kapot ging.
We zouden vandaag om 6u pas in Cairns aankomen omdat de Oz weer een nieuwe activiteit erbij gedaan had, die ze eerst 10 jaar lang niet meer erbij in hadden zitten.
We zijn met 4 mensen in de bus naar de ‘Tablelands' gereden. Een FANTASTISCH berggebied. Na een korte stop van een half uur in ‘Innisfails', zijn we de bergen in getrokken. Hier reed je lange tijd over een weg met om je heen alleen maar heuvels, groen, bergen en geweldig uitzicht. Het gebergte wordt zo genoemd omdat het zoveel meter boven zee-level ligt en als het regent en de ‘vallei' onderloopt, lijkt het net een tafel. Hier staan ook de 2 hoogste bergen van Queensland: net iets meer dan 1600m hoog.
Onderweg gestopt met de bus langs de kant voor een paar mooie foto's en vervolgens het regenwoud ingereden (één van de oudste ter wereld). Waar we stopte bij een geweldig uitkijkpunt: Crawfords Lookout. Je keek door een smalle opening door de bomen naar beneden en daar lag onder je een rivier met erachter een gigantische berg met bomen.
Onze volgende stop was rond half 3, bij: ‘Millaa Millaa Falls'. Een super mooie waterval waar we een paar minuten hebben staan kijken en genieten.
Erna de bus weer in op naar het plaatsje ‘Maland' (beroemd om zijn melk en het oudste/grootste houten gebouw van Australië (heel toepasselijk de pub)), om vervolgens door te rijden naar ‘Lake Eacham'. Een groot en mooi weer, waar heel toevallig 2 oude Nederlandse echtparen net van plan waren het water in te gaan (je komt ze weer overal tegen). Er zouden hier ook schildpadden moeten zitten, maar nu alleen maar vissen gezien (het water was super helder).
Onze laatste echte stop van vandaag was bij ‘Curtain Fig Tree'. Ik heb nog nooit zo iets mafs en massaals gezien. Vroeger stond er een normale slanke boom. Maar door een zaadje in één van de takken, begonnen er allemaal slierten langs de boom te groeien, die als het waren een tweede boom eraan vast werden. Deze boom doodde daarmee de andere boom en zorgde ervoor dat hij scheef ging staan. Het resultaat is een gigantische massa van slierten in de vorm van een boom. Super mooi en ook grappig om te zien.
Na nog een hele korte tankstop kwamen we rond 6u aan in Cairns. Waar Yvette en ik toevallig in hetzelfde hostel verblijven: Gilligan's. Het partyhostel van Cairns en ik wist gelijk al dat dit niet helemaal mijn hostel zou zijn. Een super grote club eronder, zwembad en te veel kamers vol met mensen.
Tijdens het inchecken kwam ik Melanie, Hannah, George en Vetle alweer tegen.
Ik zit gelukkig in een vrij rustige kamer, en naast mij zit Yvette toevallig in een kamer met Melanie en Hannah.
Na gratis eten gegeten te hebben in de bar beneden (rijst met vlees, wat veel en veel te weinig was), ben ik onder de douche gesprongen en erna naar de kamer van Hannah en Melanie gegaan. Daar kwamen later namelijk Adele en Sara om de verjaardag van Adele te vieren (20 jaar). Hannah en Melanie hadden heel leuk een chocolade taart met kaarsjes gekocht.
De rest van de avond tot 11u met super veel mensen in de kamer gezeten om vervolgens naar de club beneden te gaan. Waar ik het na een half uur al wel gezien had en na hun ge-sms't te hebben buiten vervolgens Doreth, Kelly, Noah, Alec en nog 4 Nederlanders tegenkwam. Hiermee zijn we tot 3u naar een gezellige Engelse pub gegaan en daar de hele avond doorgebracht.

za 24 mrt
Rond kwart over 10 mijn bed uitgerold. Ontbeten in de keuken die bij mij om de hoek van de kamer zit en vervolgens mijn tas met laptop gepakt om opzoek te gaan naar een Peterpan's kantoor.
Gelukkig zat deze vrij dichtbij en binnen liep ik gelijk Noah alweer tegen het lijf.
Na een half uurtje wachten was ik eindelijk aan de beurt om een trip naar de Great Barrier Reef te boeken. Wat verschillende maatschappijen met het meisje van Peterpan's doorgenomen, maar eigenlijk was er maar één favoriet voor hun en hierbij kon je ook een introductieduik doen. De 31^ste Maart ga ik op de ‘Ocean Freedom' (boot) naar de Reef om te snorkelen EN te duiken.
Vervolgens mij mail weer eens gecheckt, nadat ik eerst om één of andere reden mijn account opnieuw moest activeren omdat hij zogenaamd geblokkeerd was. En een hostel geboekt in Port Douglas en een ander hostel in Cairns voor als ik terug kom (zeker niet Gilligan's).
Rond half 3 terug gelopen naar het hostel. Snel mijn zwemspullen gepakt en rond 3u lag ik aan het meer samen met Hannah, Noah, Alec, Kelly, Doreth, Laura en John (Nor). Een super mooi zwembad/meer, grenzend aan de zee. Hier een balletje over gegooid en zitten kaarten.
Cairns is echt de plek voor backpackers om rond te blijven hangen of hun trip af te sluiten. Iedereen zit met groepjes bij elkaar op het gras bij het water en verderop speelt een bandje livemuziek. Hier kreeg ik echt weer even het gevoel hoe gelukkig ik wel niet mag zijn met wat ik allemaal al gedaan heb en met wat voor leuke mensen ik hier nu ben.
Rond 6u terug gelopen naar het hostel om erna boodschappen voor mijn trip voor morgen te doen. Mensen vertelde mij dat er misschien geen koelkast is, dus ik kan maar beter wat meenemen in plaats van daar een maaltijd te moeten kopen.
Terug gekomen in het hostel was Yvette terug van haar trip op de Ocean Freedom, dus ik kon mooi alvast wat horen over hoe het was. En samen met Hannah en Melanie, nadat ik mijn packpack weer ingepakt had, zijn we weer voor het gratis eten gegaan. Dit keer weer rijst, maar nu met gekruid vlees (als nog te weinig).
Rond 8u ben ik naar de kamer van George en Vetle gegaan, die ik onderweg van het boodschappen doen tegen was gekomen, want dit is hun laatste avond in Cairns. Morgen vertrekken ze naar Sydney om nog te werken en dan 4 weken Hawaï.
De hele avond bij hun op de kamer gezeten en gepraat met hun Noorse kamergenoten en een Noorse vriend van George die hier nu ook in Cairns was.
Rond 11u kon ik mijn ogen niet meer openhouden en ben ik naar mijn eigen kamer gegaan. Helaas nu echt voorgoed afscheid moeten nemen van George en Vetle. Maar misschien in de zomer een tripje naar Noorwegen (als ik geld heb) en anders gaan we over een paar jaar, samen met Louise, een roadtrip langs de westkust en het midden van Australië doen (heeft iedereen genoeg tijd om te studeren en geld te sparen).

zo 25 mrt
Om 6u had ik de wekker gezet en om kwart over 7 zat ik buiten om opgehaald te worden voor mijn tour naar ‘Cape Tribulation', met het bedrijf ‘Active Tropics Explorer'.
Rond 10 voor half 8 kwam Alen, onze gids voor vandaag, mij ophalen en zo zaten we na een rondje door de stad met 8 mensen in de bus (waaronder Philip een jongen uit Zwitserland en Anna een meisje uit Duitsland, die ik vaker gezien heb, maar nog nooit echt gesproken haha).
Op de weg naar ‘Port Douglas, waar we eerst een vrouw uit Zweden op gingen halen, reden we steeds langs de kust. Af en toe zag je tussen de bomen het strand en de oceaan verschijnen. En helemaal aan de andere kant zag je een grote berg in de wolken liggen, dit is Cape Tribulation.
Rond 9u hadden we de Zweedse vrouw opgehaald en konden we eindelijk aan onze trip beginnen.
Op weg naar een café waar we kort zouden stoppen voor koffie, thee en inschrijven, reden we door de rietsuikervelden en theeplantages. Waar we uiteindelijk rond kwart voor 10 uitstapte bij het café, om vervolgens 5min door te rijden naar de plek waar we op de boot stapten voor een cruise over de ‘Daintree River' opzoek naar Krokodillen.
De tocht duurde 45min en mensen hadden me er al voor gewaarschuwd dat de kans dat je niks zou zien heel groot was. Maar na 15min zagen we er eentje van ongeveer 1,5m in het water achter een boom verscholen liggen. Maar 1 krokodil gezien dus, kleine teleurstelling, maar beter iets dan niets.
Na de boottocht weer terug de bus ingesprongen, door het ‘Daintree Rainforest' gereden (oudste van de wereld), op weg voor onze looptocht over de boardwalk door het regenwoud.
Een tocht van ongeveer 40min in de regen, waar we weer veel hebben gezien. Naast veel bijzondere bomen en planten, uiteraard ook weer wat mooie grote spinnen.
Rond half 1 kwamen we aan in Cape Tribulation. Je kunt het amper een dorp noemen, het is meer een geweldig mooi gebied midden in het regenwoud. Het ‘Daintree Rainforest' in ‘Daintree National Park'. Na eerst een paar andere afgezet te hebben bij hun hostel, reden we midden de middle of nowhere in op weg naar ‘YHA Beach House'. Een soort van vakantieachtig huisjesdorp midden in het regenwoud.
Hier ingecheckt bij de meest hyperactieve vrouw achter de balie, die je jezelf maar voor kon stellen (super). En gelijk mijn verblijf met een nacht verlengt. Eigenlijk is dit een 2-daagse tour, maar ik wil overal net iets langer blijven om wat meer te kunnen zien en die gelegenheid bieden ze je ook.
Na mijn spullen in mijn kamer gedropt te hebben, ben ik naar ‘Cape Tribulation Lookoutpoint' gelopen. Een uitkijkpunt halverwege een berg, die wat verder het water insteekt, die je via ‘Cape Tribulation Beach' kon bereiken. Ondanks de regen een GEWELDIGE strandwandeling gemaakt. Ik weet bijna wel zeker dat dit voor mij tot nu toe de meest mooie omgeving is waar ik geweest ben in Australië.
Het uitkijkpunt was niet heel bijzonder, maar onderweg terug naar het hostel in de zachte regen zag je af en toe vissen het water uit springen en de wolken langs de beboste bergen trekken. PARADIJS!
Inmiddels zit ik in mijn hutje, helaas nu met 2 andere gasten (ik had stiekem gehoopt een kamer voor mezelf te hebben), weer mijn verhaal over gisteren en vandaag bij de werken.
De rest van de middag bij de bar weer mijn boek zitten lezen (met muggenspray) en blijkbaar vlakbij een kei grote spin die zijn web gespannen had boven de pooltafel. Je hoeft hier echt maar 5 meter te lopen en je komt de ene mooie spin na de andere tegen. Sommige zijn zeker en soms zelfs groter dan je hand (geweldig).
Voor het eten een heerlijke warme douche genomen, ook tussen de spinnen en een wandelende tak (kwam ik later achter). En erna in de keuken een magnetron maaltijd (rijst met kip) en boontjes klaargemaakt. Waar je af en toe buiten rond de tafel ook een grote kikker rond ziet springen.
Na het eten kwam ik toevallig in gesprek met een Australiër. Ik zeg toevallig, omdat er niet veel mensen zijn hier. Die zelfs over Geert Wilders had gehoord in Nederland (dat zegt toch wat over wat voor invloed die vent heeft).
Nu net heb ik weer mijn boek zitten lezen. Erg spannend boek maar soms ook lastig omdat er veel ziekenhuis taal wordt gebruikt. En ik ben van plan om zo de film ‘The Blind Side' af te gaan kijken. Ik had hem toen in de bus naar Mission Beach maar half gezien, dus ik heb hem gedownload.
Leuke film ‘The Blind Side' en erna begonnen aan de nieuwe film van Kuifje/Tintin (ook gedownload).

ma 26 mrt
Het kwam vannacht echt met vrachtwagens de lucht uit zetten. En nu nog steeds eigenlijk. Nadat ik om half 10 mijn bed uitgegaan was en mijn gratis ontbijt heb gegeten: scrambled eggs, bacon and toast. Lig ik nu in mijn bed ‘The Adventures of Tintin' af te kijken, terwijl het nog steeds regent.
Rond half 1 had ik mijn rugzak op de rug gevuld met eten en drinken, met hieronder een regenbroek en hierover een regenjas. Kortom, klaar voor mijn looptocht van vandaag. Ik wilde namelijk graag naar ‘Emmagen Creek' lopen. Een rivier die 4km verderop ligt en waar je een pad omhoog kan volgen naar een soort van ‘waterhole'.
Doordat het zoveel geregend heeft en nog steeds doet, kwam ik onderweg echt de meest geweldige watervallen tegen die een soort sprookjesachtig effect hadden. De looptocht over de weg zelf was saai, maar de watervallen maakte en het regenwoud maakte het toch erg speciaal. Na ongeveer een uur kwam ik aan bij de rivier. Die de weg eroverheen compleet overstroomde, met een behoorlijke vaart ook nog. Hier een tijdje rondgekeken en foto's gemaakt, terwijl er toevallig ook een tourbus met mensen stopte. Helaas kon ik de weg naar het watergat niet vinden omdat deze overstroomt was, maar op de terug weg ben ik nog wel een pad ingeslagen op weg naar het strand. Ook hier, hetzelfde als bij de rivier, kwam ik een bord tegen met waarschuwing voor krokodillen. De vrouw van de receptie had al gewaarschuwd dat het krokodillenseizoen was, dus niet verstandig om het strand op te gaan. Ik heb het toch geprobeerd om er te komen, maar helaas waren er teveel takken die het pad blokkeerde en ik wist niet helemaal of het wel veilig was wat ik deed.
Gelukkig ging de terugweg sneller dan de heenweg (op de één of andere manier is dit altijd zo) en rond 3u was ik weer terug in het hostel. Droog gebleven van de regen, maar zo bezweet als het maar kon vanwege de sauna onder mijn regenpak. Dus mijn kleren waren als nog nat.
Heerlijk een warme douche genomen en de rest van de middag mijn boek zitten lezen. Rond 6u nog een kijkje op het strand genomen, het was inmiddels even droog, en daar nog een grote dode blauwe kreeft zien liggen.
Het avondeten was weer precies hetzelfde als gisteren en de rest van de avond met de Zweedse vrouw uit mijn groep en een Nederlands meisje die vandaag aangekomen was, zitten praten. Ze waren beide landschapontwerpers, dus we hadden een designtafel. Maar we hebben het vooral gehad over waarom er zoveel strijd is tussen Australiërs en Aboriginals en waarom het bijvoorbeeld wel goed gaat in Nieuw-Zeeland tussen de Nieuw-Zeelanders en de Maori's. Daarnaast vertelde de vrouw mij dat er morgen geen bus rijdt, vanwege het slechte weer. Dit is mij niet verteld, dus hopelijk gaat er toch nog wat morgen.
Maar inmiddels lig ik nu in mijn bed (10u), klaar om mijn tanden te poetsen, terwijl het buiten nog steeds of beter gezet alweer regent.

di 27 mrt
Om kwart voor 9 had ik de wekker gezet, om eerst meteen naar de receptie te lopen. Daar vertelde de vrouw van de receptie mij dat er wel een bus zou komen om ons op te halen, maar deze zou meteen terug gaan naar Cairns. De weg naar Port Douglas is nog steeds onbegaanbaar.
Ik had mijn 2 nachten in Port Douglas van te voren al geboekt via internet. Dus ik heb het hostel gebeld en gevraagd of het een probleem was of ik een dag later kwam en ook een nacht minder bleef. Geen probleem. Vervolgens had de vrouw van de receptie de tourmaatschappij opgebeld en doorgegeven of ik morgen opgehaald kon worden en dan 1 nacht in Port Douglas zou blijven.
Na alles geregeld te hebben, eerst weer een douche genomen samen met alle spinnen en toen weer voor het gratis ontbijt gegaan (tenminste ontbijt zit erbij in begrepen). Dit keer koos ik voor yoghurt met fruit.
De rest van de ochtend af en toe naar het strand gelopen om te kijken of het al laag tij was en heel af en toe als de zon probeerde door te komen. Eventjes zitten praten met het Nederlandse meisje ‘Rode' en mijn Canadese kamergenoot, die vandaag naar het andere waterhole ging lopen die wel bereikbaar was. Maar eigenlijk vooral uiteindelijk tot een uurtje of 3 mijn boek zitten lezen, terwijl buien en droge periodes elkaar afwisselden.
Rond 3u ben ik samen met Lisa de Zweedse vrouw het strand op gegaan om proberen de rivier te bereiken die ik gister gezien had, in de hoop stiekem krokodillen te zien. Helaas was het water nog steeds erg hoog en waren er op een bepaald punt teveel rosten, om de rivier te kunnen bereiken. Maar een mooie wandeling gemaakt en onderweg foto's gemaakt en over rotsen geklommen. Op een gegevens moment vonden we zelfs bepaalde rode stenen, waar Lisa ervan overtuigd was dat de Aboriginals hiermee schilderde, waar we tekeningen mee op de stenen hebben gemaakt. Het was eigenlijk een soort van krijt/waterverf.
Rond 6u waren we weer terug en dook iedereen zijn boek weer in. Hier kwam ik toevallig ook weer het Engelse meisje uit Mission Beach tegen. Zij vertelde dat ook morgen de bus niet naar Port Douglas gaat, maar meteen terug naar Cairns. Deze ga ik dan ook maar gewoon nemen. Ik heb hier een heerlijke rustgevende tijd gehad in een geweldige omgeving, maar ik kijk ook weer uit om weer terug te gaan naar iets anders en naar de plek waar al mijn vrienden zitten, namelijk in Cairns.
Omdat ik maar voor 2 avonden eten had gekocht, heb ik vanavond een pasta met pesto besteld. En de rest van de avond weer mijn boek zitten lezen. Hij is bijna uit en het wordt steeds spannender.
Inmiddels is het nu kwart over 9 en ga ik zo maar slapen. Terwijl op de achtergrond, onder mijn raam, de kikkers een concert geven.

woe 28 mrt
Nadat het vannacht nog echt kei hard, maar dan ook kei hard (nog nooit zo hard gehoord) geregend had, was vandaag eindelijk het slechte weer verdwenen en was het de hele dag strak blauw met een zonnetje.
Om kwart voor 9 had ik de wekker gezet. Eerst gedoucht en vervolgens mijn bagage bij de receptie gestald. De vrouw achter de balie vertelde mij dat de bussen weer naar Port Douglas reden, dus ik kan daar mooi nog een nacht verblijven.
Vervolgens heb ik weer scrambled eggs gegeten als ontbijt en ben ik even op het strand gaan kijken om erna nog een stukje van mijn boek te lezen. Tegen een uurtje of 11 nog een stuk richting het uitkijkpunt over het strand gelopen voor wat mooie foto's in de zon. En om kwart voor 1 zat ik weer voor de receptie te wachten op de bus om me op te halen.
Heel toevallig stapte Yvette hier uit de bus en bij een ander hostel stapte de 2 Nederlandse meiden uit Brisbane ook in de bus. De hele busreis zat ik naast een gozer uit Engeland, aardige kerel.
Onze eerste stop van vandaag was bij een ijscokraam. Ik was niet zo onder de indruk van het ijs, maar wel van de omgeving. Tering wat mooi zeg. Tussen de fruitbomen en in de bergen lag deze ijscokraam.
Vervolgens zijn we doorgereden naar ‘Mount Alexandra Lookout'. Een GEWELDIG uitzicht vanaf de top van de berg over het landschap voor ons (dat uiteraard in de zon lag). Dit bestond uit bergen aan de zijkant, bomen voor ons en een rivier die uitkwam in de oceaan. Dit was dezelfde rivier waar we de krokodillentour op gedaan hadden en je zag heel goed hoe het modderig gekleurde water van de rivier zich probeerde te mengen met het blauwe water van de oceaan. En als je heel goed keek zag je iets van Port Douglas in de verte liggen.
Onze volgende stop was ‘Mossman Gorge', een gigantisch mooie en hard stromende rivier in de bergen/regenwoud. Sommige van de groep gingen zwemmen, maar ik ben een looproute van uitkijkpunt naar uitkijkpunt gaan doen. Ze kwam ik langs een plek waar je het water in kon gaan, een uitzicht boven/naast de rivier waar allemaal rotsblokken en bruisend water langskwam. Aan het eind was er nog een hangbrug die de rivier overging en op de terugweg waren en nog wat kleine uitkijkpunten langs de rivier.
Rond 4u zaten we weer in de bus en rond half 5 werd ik bij mijn hostel in Port Douglas, Global Port Douglas, afgedropt. Port Douglas is een klein, maar super mooi dorpje aan het water. Veel kleine winkels en heel veel barretjes en restaurants. Vroeger werd hier goud gevonden en over de bergen vervoerd.
Na gedag gezegd te hebben tegen Lisa en de Canadese jongen, ben ik vlug gaan inchecken in het hostel, dat erg rustig, mooi en goedkoop is. Ik had via internet deze kamer geboekt en ik had verwacht dat ik mijn 10% aanbetaling kwijt zou zijn voor mijn eerste nacht die ik gemist had. Maar ik hoefde heel aardig maar het resterende bedrag van deze nacht nog te betalen. Eén nacht is hier 17 doller, het goedkoopste in mijn 3 maanden Australië.
Terwijl we met de bus door Port Douglas reden zag ik onderweg de haven liggen waar we langs reden. Dus na ingecheckt te zijn ben ik naar een gedeelte van een pier aan het water gelopen. Hier had je fantastisch mooi uitzicht over het water, de bergen en mensen die met hun zeilboot de haven uitkwamen om te gaan zeilen. Ergens aan de overkant op één van de grote bergen, zou het uitkijkpunt moeten liggen waar we vandaag gestopt waren.
De zon stond nog hoog aan de hemel en ik dacht dat dit wel een super plek zou zijn voor een zonsondergang. Ik ben vervolgens snel boodschappen gaan doen, om uiteindelijk met een zak chips en een fles water terug te keren naar de plek. Ik was niet de enige met dezelfde gedachte, want er zaten al wat meer mensen. Helaas was er een grote wolk voor de zon gekomen, maar af en toe schenen de zonnestralen door de wolken heen, wat een gigantisch mooi effect gaf. Af en toe kwam er een zeilboot langs en ik heb vooral van het geweldige uitzicht genoten. Bergen aan de overkant, water voor je neus en de zonnestralen tussen de wolken: perfect!
Terug gekomen in het hostel, wat kleren met de hand gewassen (natte kleren van de regen kunnen stinken zeg) en een douche genomen. Vervolgens de gebruikelijk pasta met broccoli gemaakt en naast een Koreaan, genaamd Jacob, dit zitten eten aan de tafel in de lounge.
Inmiddels zit ik in de lounge op een bank mijn verhaal over vandaag te schrijven en alle foto's op mijn computer van de afgelopen dagen te zetten.
Voor het slapen gaan nog even een stukje gelezen en ik denk dat ik rond 11u lag te slapen.

do 29 mrt
Voor 10u moest ik weer uitgecheckt zijn, dus rond kwart voor 10 stond ik bij de receptie. De gozer achter de receptie gevraagd wat je in een paar uur kon doen in Port Douglas en hij vertelde mij over een uitkijkpunt. Mijn bagage vervolgens achter gelaten en met mijn drinken en eten op pad de brandende zon en de strak blauwe hemel in.
Er was een uitkijkpunt vlakbij het strand, met mooi uitzicht over de baai/strand van Port Douglas, halverwege een berg.
Op de terug weg kwam ik Lisa nog tegen, die op haar fietste op weg naar het strand was.
Vervolgens ben ik naar dezelfde plek van gisteren gelopen, maar nu net ietsje verder naar een ander uitkijkpunt. Hier op de punt over het water en onder de palmbomen de rest van de dag in de zon/schaduw in het gras gelegen. Af en toe genietend van het mooie uitzicht op de bergen, maar vooral mijn spannende boek nu echt uitgelezen.
Rond half 3 ben ik nog naar de haven gelopen om wat dure boten te spotten (750 dollar voor het stallen van je boot per maand) en hier zag ik heel toevallig ook een paar merkwaardige vissen in het water. Ze leken doorzichtig, hadden de kleur van de regenboog, een lange spitse neus en slank langgerekt lichaam (nog nooit gezien).
Ik denk dat ik rond half 4 weer terug was in het hostel, na nog een paar kleine souvenirwinkeltjes ingegaan te zijn. Hier nog even met een Australische gozer zitten praten en om half 5 werd ik buiten voor het hostel weer opgehaald. Met heel toevallig Yvette weer in de bus.
Normaal gesproken doe je er ongeveer een uurtje over van Port Douglas terug naar Cairns, maar vandaag ging dat ietsje ander. Onze buschauffeuse (ja het was een vrouw) kwam er, nadat een meisje uit de bus haar erop wees, achter dat we 2 Ierse meiden vergeten waren in Port Douglas. Oké kan gebeuren, maar nog steeds erg blond. Vervolgens besloot ze te draaien langs de weg op een grindpad en soort van zachte berm. Maar in plaats van dat mevrouw op het grind draait, rijdt ze regelrecht de berm in en konden we niet meer voor of achteruit. Eén wiel was zelf helemaal los van de grond. De trailer afgekoppeld en van alles geprobeerd, maar uiteindelijk na een half uur trok een aardige Australiër ons eruit mijn zijn auto.
Inmiddels waren de Ierse meiden al opgehaald door een andere bus en konden wij terug richting Cairns. Hier weer de route langs de kust gereden, super mooi, en af en toe vertelde onze buschauffeuse/gids een mooi verhaal over de Aboriginal legenden. En halverwege de rit langs de kust nog gestopt bij ‘Rex Lookout', voor een geweldig uitzicht over het water en één van de eilanden waarover de gids een verhaal zou vertellen. Ze zon was begonnen met ondergang en verlichte echt op een geweldige manier één van de beboste bergen waar we op uit keken.
Toen ik in de bus zat begon ik er over na te denken, dat ik eigenlijk nog maar 4 dagen in Australië heb. Ik ben er totaal nog niet mee bezig, omdat het nog zover weg lijkt. Maar maandag vlieg ik alweer naar Thailand voor mijn laatste maand van mijn reis, gekke gedachte. Maar ik kijk wel super uit naar een compleet andere wereld.
Rond half 7 was ik in mijn nieuwe hostel: Globetrotters International. Mijn spullen in de kamer gezet, waar je nu gewoon een kamer met alleen maar lage bedden hebt (ideaal). Het is een hostel met gratis internet, capuccinno en serials als ontbijt, een zwembad in de achtertuin, een hoek met racecomputer en playstation, een keuken die een normaal woonhuis nog niet eens zou hebben, kortom een super relaxt hostel 10min uit het centrum.
De rest van de avond snel mijn mail gecheckt voor alle skypetijden, pasta met broccoli gegeten en een douche genomen. Want daarna ben ik naar de bar ‘The Woolshed' gegaan, waar Noah al zat en later Doreth en Kelly, met ook Daan, Tobias en Roy aankwamen. Doreth was vandaag jarig vandaag (22 jaar) dus dit hebben we gevierd met een geweldig leuke avond. Hier kwam ik zelf James&Lilly tegen (eerste OZ-bus vanuit Sydney) en Nick, één van de jongens waarmee ik vanuit Nederland naar Sydney ben gevlogen. Super grappig om mekaar na 5 maanden zo maar weer tegen te komen.
Na een korte stop bij de kebabtent en Mac voor de rest, lag ik rond half 4 in mijn bed.

Cowboytje spelen en Whitsunday Islands

Hey Allemaal,

Allereerst iedereen bedankt voor alle reacties. Het is nog een beetje magertjes, maar het is een begin;p
Ik ben net terug van een natte zeiltocht naar de Whitsunday Islands, maar hij was wel super mooi. Morgen vertrek ik naar Magnetic Island, dan Mission Beach en vervolgens Cairns.
De Thailand kriebels beginnen nu toch wel steeds meer te komen, ondanks dat ik hier nog 3 prachtige weken ga hebben!
Veel lees plezier weer!

Groetjes,
Jip

woe 7 mrt
Heerlijk in een normaal bed geslapen en rond 9u vond ik het mooi geweest. Gelukkig had ik nog één stukje brood over en zit ik aan een tafel mijn verhaal over de afgelopen dagen te typen. Op de achtergrond kijk ik af en toe naar de tv, waar ze beelden van de overstromingen tonen.
De rest van de dag niet veel gedaan, maar ik wilde wel teveel doen in een te korte tijd. Om half 11 ben ik eerst boodschappen gaan doen. Ik moest echt brood en muesli hebben. Het brood in de supermarkt was uitverkocht, dus ik ben erna naar een bakkerij gegaan. Voor het eerst brood gekocht in een bakkerij in Australië, terwijl in Nederland het meestal andersom is (af de bakkerij zit erbij in).
In het hostel eindelijk een goed ontbijt kunnen nemen en mijn kleren van de trip naar Fraser in de was gegooid. Eindelijk al het zand eruit.
Rond 12u pas een douche genomen, omdat 's ochtends iedereen nog sliep en erna Johnny de badkamer als wasmachine had gebruikt.
In het hostel naast ons hadden ze weer een ‘Peterpans' kantoor, met dit keer wel gratis internet. Het was super druk, maar gelukkig kon je met je laptop gebruik maken van Wifi. Ongeveer 1,5u op internet gezeten: een nieuw verhaal op mijn blog, super veel foto's op facebook en al mijn mail weggewerkt.
Terug gekomen in mijn eigen hostel ‘Angry Birds' op de Ipad van Maria zitten spelen en rond kwart voor 5 met Johnny, Matt, Jem, Kat, George, Vetle en een hele groep van het hostel de buswalk naar ‘Carlo Sandblow' gedaan. Hier kwam ik ook Alec weer tegen en hij vertelde mij dat er een auto bij hun in een boom gereden was en hierdoor een hele dag niks hebben kunnen doen op Fraser.
Ongeveer 30min gelopen en toen kwamen we uit op een grote zandvlakte. Links had je een super mooi uitzicht over de oceaan met in de verte Fraser Island. Rechts had je een super mooi uitzicht over bos en water, met aan deze kant de zon die onder ging. Er waren veel wolken en de zon ging snel onder, maar blijft toch altijd mooi om te zien. Voor de rest veel handstand- en lungefoto's gemaakt van Kat, Matt, Jem en Johnny. Dit doen ze echt overal en het is echt vet grappig.
Nadat de zon onder was weer terug gelopen naar het hostel en daar mijn tas ingepakt en afscheid genomen van Maria en Veronica. Zij nemen de nachtbus naar Airlie Beach en hopelijk zie ik ze daar nog. Nog niet al mijn was is droog, dus de helft hangt nog aan mijn bed. Omdat Matt en Jem teveel eten hadden, vroegen ze of ik en samen met mij Johnny en Kat mee wilde eten. Super lekkere pasta met salami, saus, kaas en maïs.
De rest van de avond zitten kaarten met zijn allen en weer kort getafeltennist met Johnny. Ook nu was er weer live muziek. Niet zo druk bezocht en goed als gisteravond, maar toch leuk om naar te luisteren. Voor iedereen ook de laatste avond in Rainbow Beach.

do 8 mrt
Om 6u ging de wekker. Mijn kleren die nu inmiddels goed droog waren in mijn backpack gestopt en een korte douche genomen.
Rond half 8 zaten we met 7 personen in de Oz-bus, waaronder Vetle, George en Louise. Nu met dezelfde chauffeur die ik had van Byron naar Surfers en dezelfde Engelse gozer (Dann) in de bus van Noosa naar Rainbow.
Een erg relaxte en rustige dag gehad. In de ochtend eerst gestopt in het plaatsje ‘Maryborough', soort van Mary Poppins dorpje, bij de McDonald's voor een ontbijt (ik had mijn eigen brood). En erna doorgereden naar een huis op een groot stuk land, waar ze volgens de buschauffeur het beste ijs van Australië verkochten. Het was een winkel aan huis, maar je zag wel dat het professioneel gebeurde. Het heette ‘Mammino' ijs, omdat er een bepaalde soort noot inzat die Mammino heet. Machtig, maar wel lekker ijs (niet zo lekker als het Italiaanse). Je kreeg het heel grappig in een plasticbekertje, waar een stokje ingestoken was.
Vervolgens zijn we doorgereden naar de kartbaan. Daar ging iedereen karten, behalve ik. Ik vond het niet de moeite waard om 25 dollar voor 10min te betalen. Dit was achteraf maar goed ook, want de meeste karts deden het niet eens of gingen kei langzaam. Ik heb mooi langs de kant foto's staan maken, met een super mooie camere van Louise, in de brandende zon.
Onze volgende stop was rond half 1 bij de ‘Bundaberg' fabriek. Een grote fabriek waar ze de beroemde rum maken. Hier konden we voor 10 dollar een rondleiding doen, maar aangezien we opeens iets te krap bij tijd zaten, bleef iedereen buiten. Hier kwam ik nog wel heel toevallig Mathijs en Tessa tegen (zelfde kamer in Brisbane). Zij hadden 5 dagen vast gezeten in Rainbow, vanwege de overstromingen.
Om 5 voor half 3 waren we in ons hostel in ‘Agnes Water/1770'. Het zijn eigenlijk 2 aparte dorpjes, maar de worden vaak in één adem genoemd. We verblijven hier met zijn 4'en in ‘1770 Backpackers'. Een super klein en gezellig hostel, waar ik meteen weer het Nederlandse meisje uit Brisbane en Rainbow tegenkwam met haar vriend.
George, Vetle en Louise hadden nog precies 5min om zich klaar te maken voor hun activiteit van vanmiddag: scooteroo. Verkleed als echte motorrijders, met neppen tattoo's en kleren en dan maar scheuren op een motor. Had mij ook leuk geleken, maar vond het toch iets te prijzig.
Aangezien de receptie om een rare reden 's middags gesloten is, heb ik buiten met het Nederlandse meisje en haar vriend zitten praten. Eindelijk weet ik hun namen: Charlotte en Tim.
Rond 4u ingecheckt en ervoor gezorgd dat we met zijn allen in één kamer zitten. Het lijkt erg rustig in het hostel, dus waarschijnlijk hebben we een 10 persoonskamer voor ons 4'en.
Nu is het 5u, ga ik zo maar eens lekker douchen en heb ik net mijn foto's van de zonsondergang van gisteravond op me laptop gezet. Elke avond hebben ze hier een gratis bbq, dus over het avondeten hoeven we ons geen zorgen te maken.
De bbq was: een hamburgen, twee worsten, brood en wat sla. Een goeie maaltijd om de avond mee door te komen. Tijdens het eten vooral veel gelachen en eigenlijk op dat moment realiseerde ik me ook weer, met wat voor leuke groep mensen ik nu mee samen reis.
De rest van de avond met zijn 4'en in de kamer zitten kaarten en naar muziek zitten luisteren en rond 12u gaan slapen.

vrij 9 mrt
Een geweldige strak blauwe hemel en stralende/brandende zon. Eindelijk het mooie weer is weer even terug.
Rond 9u vond ik het mooi geweest en ben ik mijn bed uitgegaan. Lekker rustig ontbeten en mijn zwemkleren al aangedaan.
George en Vetle willen vandaag een surfles gaan volgen en ik ga dan gewoon mee en huur mijn eigen board. Maar aangezien ze nog steeds liggen te slapen (is inmiddels 10u), vraag ik me af of het er nog van gaat komen. Louise is vanochtend vertrokken naar Airlie Beach, dus ik weet niet of ik die nog een keer ga zien (maar je weet maar nooit).
Na terug gekomen te zijn van boodschappen doen, waren George en Vetle eindelijk wakker en zijn we met zijn 3'en naar het strand gegaan. Daar kwam ik heel toevallig Sara en Adele tegen. Zij waren nu aan het couchsurfen in Agnes Water. Eigenlijk kwamen we er met zijn 3'en vrij snel achter dat het misschien toch we leuk zou zijn om te gaan surfen. Aangezien dit de laatste plaats is waar je kan surfen en de receptie van het hostel om half 1 sluit. Zijn we snel terug gelopen en waren we nog net op tijd. Allemaal een surfboard gehuurd voor 3u. Helaas was het wel laag tij aan het worden toen we terug kwamen, maar ik heb nog nooit zoveel golven achter elkaar kunnen pakken. Af en toe snel een boterham, maar toch bijna voor 3u in het water gelegen en op het laatst lag iedereen bij elkaar langs de rotsen, omdat dit nog de enige plek was om te surfen.
Om kwart over 4 onze boards weer ingeleverd en zitten kaarten, een boek zitten lezen en George en Vetle hun was gedaan.
Om 7u weer de gratis bbq, met precies hetzelfde eten. Maar ik had zo'n honger van het surfen, dat het er goed in ging.
Na het eten nog zitten kaarten met George, Anika (Dui) en Teresa (Dui) en erna met een paar mensen de film ‘Mighty Ducks 2' zitten kijken en erna nog een klein stukje van ‘Roadtrip'.
Inmiddels is het half 11 en zitten we in onze warme kamer, met een ventilator die niet zo hard draait als dat we zouden willen.

za 10 mrt
George en Vetle konden hun geplande surfles voor vandaag omruilen voor het gewoon huren van surfboards voor 3u. Ik weer een board gehuurd uit het hostel (20 doller 3u) en samen naar het strand gegaan, waar gewoon helemaal geen enkele golf te zien was. Gelukkig werd het na een half uur ietsje beter en langzamerhand kwamen er bepaalde plekken waar je wel golven goed kon pakken. Ik denk dat ik vandaag, doordat ze zo rustig waren, elke golf gepakt heb die ik maar kon pakken. Lekker kunnen proberen te draaien en zo lang mogelijk op een ongebroken golf te blijven zolang het kon.
Rond half 2 moesten we met zijn allen onze boards weer inleveren en hebben we na een goede lunch de hele middag zitten kaarten, met chips en koekjes.
Rond 5u iedereen het zout eraf gedoucht, mijn backpack voor een groot gedeelte gepakt en in de kamer verder gekaart tot 7u. Helaas hebben we de kamer niet meer voor ons alleen, maar er zijn wel 2 gezellig Zweedse meiden bijgekomen.
De eigenaar van het hostel, een super aardige oude man die altijd een praatje met iedereen maakt, had het vlees weer voor iedereen gebakken op de bbq (elke avond precies hetzelfde vlees, brood en salade). Gelukkig de laatste avond, want elke dag bbq zou me neus uit komen.
George en Vetle hadden na het eten hun bus geboekt, want zij moeten maandag al in ‘Airlie Beach' zijn voor de Whitsundays. En de rest van de avond weer zitten kaarten op de grond in de kamer op een paar matrassen. Iedereen heeft overal spierpijn van het surfen en ik val zo denk ik in 5 sec in slaap. Het is nu nog maar half 10.

zo 11 mrt
Om kwart voor 6 ging alweer de wekker. Alles mee naar beneden gedragen, snel ontbeten en om kwart voor 7 stonden we met zijn 3'en bij het tankstation. Dit keer weer een nieuwe bus, met alleen maar Engelsen en een super toffe buschauffeur met de bijnaam ‘Juud'. Helaas was dit de allereerste bus, waarbij niemand, maar dan ook niemand, contact met andere wilde maken. Op één jongen, Mike, na. Echt zo stom. Reis dan niet met een kleine bus als je zo graag bij elkaar wil blijven, maar huur dan gewoon 2 auto's.
Ons eerste gedeelte was op weg naar Rockhampton: de beefcapital van Australië. In Rockhampton kom je eerst binnen langs een soort grenshuisje, waarop staat dat je nu de tropische grens van Queensland oversteek. Alles boven Rockhampton is warmer blijkbaar. En overal in de stad staan standbeelden van stieren. Locals probeerde eerst om alle kloten van de stieren te jatten en eraf te trappen, dus daarom hebben ze er nu overal stalen pinnen doorheen gestoken (gelukkig dat ze van plastic zijn, zullen we maar zeggen).
Rond 10 waren we in Rockhampton, waar we stopte bij de Greyhound-Office en tegenover de McDonald's voor ontbijt als je dat wilde. Het eerste moment om contact proberen te maken, maar alleen Mike was de gene met wie je een normaal gesprek kon voeren.
Helaas moest ik hier afscheid nemen van George en Vetle. Ik heb echt een super tijd met hun gehad en waarschijnlijk zie ik ze in Cairns nog een paar dagen. Anders kom ik deze zomer gewoon naar het vakantiehuis van Vetle en gaan we skiën en zo.
Voor George en Vetle kwamen in de plaats: Yvette (Nederlands meisje dat ik al 2x eerder had ontmoet), Germaine en Rebecca uit Sydney. Gelukkig had iedereen precies hetzelfde gevoel over de groep en konden we het met zijn 4'en (en uiteindelijk nog 2 Duitse meisjes op de boerderij) prima met elkaar vinden.
Nu konden we dan eindelijk op weg naar ons doel van vandaag: Kroombit Cattle Farm. Dit is een boerderij dat ligt in het gebied/landschap met de naam ‘Kroombit' en een Aboriginal naam die betekend ‘witte papagaai/white kakatu' (die zag je dan ook op de boerderij). Kroombit ligt een stuk land inwaarts en ligt ook echt in de ‘Outback'. Op een gegeven moment verlaat je de harde weg en draai je als het waren het land van de boerderij op. GEWELDIG! Zandwegen en uitgestrekte vlaktes met groen/geel (erg groen vanwege alle regen) gras, rotsen, bergen en kale of begroeide bomen. Voor mij het perfecte beeld van wat Australië eigenlijk is.
Na een korte stop bij een gigantische dam, die na 14 jaar eindelijk dit jaar weer eens de bovenste rand had geraakt met water. Kwamen we aan bij de boerderij. Waar een aantal cowboys ons al met motor, paard of in outfit ons op stonden te wachten.
Na eerst naar het toilet gegaan te zijn met zijn allen, konden we aanschuiven voor de lunch. Ik had steak met salade en brood. Tijdens de lunch kwam een cowboy op paard uitleggen wat je allemaal kon doen vandaag en wat de planning was.
Ik had me vandaag ingeschreven voor paardrijden. Ik hed het nog nooit gedaan en het leek me wel leuk om dat dan nu hier in de Outback eens te proberen. Ik denk dat we met 15 paarden uiteindelijk het land in trokken om alle geiten terug te brengen naar hun hok. Ik zat op het paard ‘Bob'. Een uit racepaard, iets te eigenwijs af en toe maar super leuk om op te rijden als je nog nooit op een paard gezeten had. De paarden volgden elkaar eigenlijk allemaal en wisten precies wat ze moesten doen.
Uiteindelijk zijn we 3x met zijn allen op zoek gegaan naar geiten. Je moest er proberen met ze allen achter te komen en dan schreeuwend alle geiten in dezelfde richting terug te brengen.
Nadat we dit gedaan hadden en de paarden weer terug gebracht, zijn we met zijn allen achterop de auto gesprongen terug naar de plek waar wij de geiten hadden gestald.
Eerst kregen we een demonstratie hoe je kleiduiven kon schieten en één cowboy liet even zien dat 2 tegelijk ook geen enkel probleem hoefde te zijn. Erna werd ons geleerd hoe we lasso moesten gooien. 10min staan oefenen en uiteindelijk moesten we in teams van 3, proberen een ram te vangen. Alle mannen in de kooi hadden al gelijk ruzie, dus een lekker sfeertje om er midden tussenin te gaan staan. Ik ben samen met de 2 Duitse meiden, die hier al langer waren, de kooi ingestapt en uiteindelijk had één van hun een ram. Wij snel de horens gepakt, zogenaamd gebrandmerkt voor 3sec, en vervolgens uit de kooi getrokken en vrijgelaten. Hier deden we 50sec over, niet heel slecht voor een eerste keer.
Voordat we weggingen lieten de 2 cowboys die ons hielpen (man en vrouw) even zien hoe je een mooie doos met gas kon laten ontploffen door erop te schieten en we hadden een geweldig mooie rode zonsondergang tussen de bomen en de wolken.
Helaas had ik vandaag geen water mee kunnen nemen op het paard en de zon was goed fel, dus ik voelde het al aankomen: migraine. Gelijk plat gaan liggen en gelukkig maakte Yvette me wakker toen het eten er was. Ik had het geitproeven gemist, maar toch maar geprobeerd om iets te eten: champignonsoep (ja jullie lezen het goed) en vlees met salade. Gelukkig deed een hoop zout, veel water en goed eten me goed. Langzamerhand verdween de koppijn en kon ik gelukkig meedoen aan het avondprogramma.
Eerst kregen we een praatje van een oude man, de eigenaar van het land, over wat ze allemaal deden en welk vee ze hadden. Daarna ging hij ons leren met de zweep te slaan. Dit gaat met het geluid van het licht, vandaar de harde klap die je hoort. Na heel veel oefenen kreeg iedereen toch goeie klappen uit de zweep, met zowel korte als lange zwepen.
Volgende activiteit: mechanical bull. Super, super lachen. Je moest een zakdoek om en een cowboyhoed op. Ik was uiteindelijk 2^de geworden met 5sec in de 3^de ronden. We hadden met zijn 5'en (15 totaal) de 3^de ronde gehaald en iemand anders was 1sec langer blijven zitten (eerste 2 rondjes moest je 8sec blijven zitten).
De rest van de avond hebben we vooral veel drankspelletjes gedaan. En voor het eerst maakte het niet uit als je meedeed met water of frisdrank. We hebben cowboys&indianen, 21'en, walking up to table mountain en flip the cup gedaan. Als laatste deden we hetzelfde spel als dit ik in N-Z gedaan had, waarbij je met je monde en kartonnen doos van de grond moest pakken, zonder met je handen en knieën de grond te raken. Hier eindelijk mijn ‘revenge' kunnen pakken, want ik haalde het nu wel tot het allerlaatste stukje karton dat op de grond lag (de doos was verdwenen en er lag alleen nog maar en klein stukje karton op de grond).
Rond half 12 lag ik in mijn bed. Samen in de kamer met alle jongens: Dave, Mike en John. In een soort van houten hut (waarbij alle kamers aan elkaar vast zaten), met de airco aan om de muggen weg te jagen.

ma 12 mrt
Ook vandaag weer om kwart voor 6 mijn wekker gezet. Vannacht vaak wakker geworden vanwege de airco die veel te koud stond, maar toch redelijk geslapen en geen muggen.
Het ontbijt was serials, toast, beans en tea or coffee. Je toast, bonen en thee/koffie werden op de bbq gemaakt, dus het had wel iets om zo je ontbijt te moeten maken.
Om 7u zaten we met zijn allen weer in de bus, terug op weg naar Rockhampton. Waar we rond kwart over 9 weer aankwamen bij de Greyhouds-Office en tegenover de McDonald's. Hier afscheid genomen van Germaine en Rebecca, zij gaan nu richting Brisbane.
Om 10u vertrokken we met de rest van de mensen richting Airlie Beach, een lange busrit. Eerst een korte toiletstop, midden in een stortbui. En om half 2 hadden we een lunchstop in een klein dorpje en rond kwart over 2 waren we alweer op weg naar ons einddoel van vandaag. Het laatste stuk van onze busrit, was overigens wel heel mooi. Je reed over de weg en om je heen zag je allemaal hoog gras met erachter hoge bergen en veel bomen erop. Met de zon die soms tussen de wolken door kwam, gaf dit een mooi gezicht.
Ik denk dat we rond half 5 aankwamen in Airlie Beach. Het deed me een beetje denken aan Queenstown (N-Z) in het klein. Eén lange straat met hostels en bars en een haven aan het water waar je al een aantal eilanden van de Whitsundays kan zien liggen.
Ingecheckt met Yvette, Dave en Mike in ‘Nomads' hostel. Een soort van groot vakantiepark, met zwembad in het midden en huisjes eromheen (super gaaf). Toen ik mijn kamer in liep, werd voor mij duidelijk dat toeval echt bestaat, want ik zit samen in de kamer met Hannah en Melanie. Super, super leuk om elkaar weer zo te zien. De andere mensen op de kamer zijn een jongen uit Engeland (Simon), een meisje uit Engeland (Katrin) waarmee ik toevallig ook in de YHA in Noosa zat en een jongen die alleen maar een handdoek mee heeft en er nooit is. We noemen hem daarom ook de ‘towell guy'.Toen ik naar buiten liep kwam ik Maria en Veronica tegen, die toevallig net een gratis auto gekregen hadden om terug te rijden naar Brisbane.
Rond 6u pasta in de veel te dure supermarkt gehaald met Yvette en onder weg kwam ik Alec en Noah tegen. Het is een soort van reünie aan het worden, iedereen is hier op dezelfde plek.
Samen pasta gekookt met Yvette en na het eten ben ik naar de ‘Beach' bar gelopen, waar Hannah en Melanie samen met Simon (ook uit onze kamer) al aan een tafel zaten met live muziek op het podium. Leuke avond gehad met zijn allen: veel gelachen en bijgepraat.
Hannah zit nog steeds in de bar, maar Melanie en ik waren te moe om te blijven. Dus inmiddels is het half 12 geweest en lig ik in mijn bed.

di 13 mrt
Geen wekker vandaag en lekker om 9u wakker geworden. Mijn bak cruesli en een toast klaargemaakt en eindelijk mijn Kroombit-verhaal kunnen typen.
Rond 11 ben ik naar het kantoor ‘Explore Whitsundays' gelopen voor het inchecken voor mijn zeiltrip naar de ‘Whitsunday Islands'. Ik moest wat gegevens invullen en ze vertelde me hoe laat ik morgen in de haven moet zijn en wat ik mee mag nemen. Je mag alleen een kleine tas meenemen en alles zonder glas eromheen. Hopelijk is het weer net zoals vandaag en loop je de hele dag in je zwembroek op de boot.
Erna ben ik terug gelopen naar het hostel om mijn camera op te halen en een paar mooie foto's van het strand en de omgeving te nemen. Op de terug weg kwam ik eerst Emer en Laura van de kanotrip en erna Erik, de jongen die ik in het hostel in Adelaide ontmoet had. Grappig om elkaar na 2,5 maand zomaar weer tegen het lijf te lopen. Daarna Louise, die net terug gekomen was van haar trip naar de Whitsundays. Zo grappig ik kom hier zoveel bekende mensen tegen. De meiden die onze kamer schoonmaakte kende ik vanuit het hostel in Brisbane. Zij waren de vriendinnen van Charlotte en stonden naast ons pannenkoeken te bakken.
In de middag met Dave, Katrin, Melanie, Mike, Hannah, Simon naar het meer gegaan (ook hier weer bekende tegen gekomen). Je mag boven Agnes Water niet meer in de zee zwemmen, vanwege de kwallen en eventueel haaien. Dus ze hadden een meer, vergelijkbaar als het meer in Brisbane, gemaakt. Super mooi met palmbomen en gras eromheen, met uitzicht op de oceaan.
Nu is het bijna 5u en zitten we met zijn allen in de kamer te praten over het rare baantje van Mike. Hij heeft namelijk een site waarop meiden foto's zetten en mannen betalen om die foto's te zien.
Het avondeten was na lange tijd weer eens kant-en-klare pasta uit een plastic zakkie, met boontjes. Tijdens het eten stelde Noah me voor aan 2 Nederlandse meiden, die morgen op dezelfde boot zitten als ik. Leuk om dus al in ieder geval 2 personen te kennen.
Na het eten eigenlijk de hele avond met zijn allen in de kamer gezeten en vooral veel gelachen en stomme dingen gedaan. Zoals een rugbybal in de ventilator gooien en kijken waar hij uitkomt of inbreken bij de buren. Dat was meer het niveau van de avond.

woe 14 mrt
Whitsundays werden WETsundays, maar toch één van de allermooiste dingen die ik in Australië gezien heb!
Om half 9 had ik vandaag de wekker gezet. Eerst weer ontbeten en vervolgens nog wat kleine dingen in mijn tas gestopt. Voor 10u moest ik mijn kamer uit zijn en gelukkig kon ik mijn bagage in het hostel stallen (5 dollar 3 dagen).
Omdat ik pas om half 2 in moest checken, ben ervoor naar Peterpan's gelopen voor gratis internet. Hier met Tom zitten praten op facebook en gehoord over zijn ervaringen in Londen. Erna uiteindelijk nog een uur in het hostel zitten wachten, en af en toe naar buiten kijkend naar de stromende regen. Hier kwam ik Adele en Sara ook weer tegen. Zij kwamen net terug van hun zeiltocht en hadden het erg leuk gehad. Ik kijk er dus wel erg naar uit nu.
Om half 2 moesten we verzamelen bij een café in de haven, om vervolgens daar de boot op te gaan. In de stromende regen er heen gelopen en iedereen was al doorweekt voordat we überhaupt aankwamen.
Mijn boot voor de komende 3 dagen heet de ‘Boomerang'. Een super mooie zeilboot die vroeger gebruikt is voor zeilraces. Ik zat dit keer met 30 mensen op de boot: 3 crewmembers en 27 backpackers. Helaas ook dit keer weer met de Engelse vanuit mijn laatste bus, maar gelukkig ook met andere (wel gezellige) mensen. De groep was eigenlijk een beetje verdeeld, maar ik heb mijn 2 dagen vooral doorgebracht met: Kelly&Doreth (Ned), Shovan&Hena (Eng) en Agatte&Stefani (Fra).
Eenmaal aan boord kreeg iedereen een bed toegewezen. Ik sliep in het bovenste bed in het midden van de boot. Eentje die je uit kon klappen, maar erg grappig om te zien.
Het eerste gedeelte van de trip was met een regenjas bovenop en voorop op het dek. We voeren de haven uit en dan zie je in de verte al allemaal grote en kleine eilanden liggen. De één met wat meer rotsen en de andere met af en toe een klein strand, maar allemaal bedekt met bomen. Ik had niet het gevoel dat ik in Australië zat op dat moment. Blauw water en super mooie eilanden om je heen. En vrij aan het begin van onze trip, zwommen iets verderop dolfijnen in het water. Een mooi begin van mijn zeiltrip om zo maar te zeggen.
Ik denk dat we 2u gevaren hebben naar ‘False Nara' voor onze eerste snorkelstop. Voordat we aankwamen zijn we eerst de ‘Whitsunday Passage' gepasseerd. De officiële entree voor de Whitsunday Islands.
Mijn allereerste keer snorkelen: super super super gaaf. Iedereen moest een wetsuit aan, vanwege de eventuele kwallen, en vervolgens een duikbril met snorkel op je kop. We werden steeds in de boot met 9 mensen naar de plek gebracht en daar een tijd in het water gelegen boven het ‘reef'. Ontzettend mooi om van alles te zien: koraal, grote vissen, kleine vissen, grijze vissen, gekleurde vissen, noem het maar op.
Na het snorkelen had onze kok een paar schalen nachos voor iedereen gemaakt en ondertussen zeilde we (alles met de motor vandaag) naar onze slaapplaats voor vannacht: Hook Passage.
Iedere boot heeft ongeveer dezelfde route, dus je komt dezelfde boten altijd tegen en zo lagen we ook met 4 boten op dezelfde plek. Bij één van de eilanden hebben we ons anker uitgegooid, het zeil bovenop het dek ging uit om onder te zitten en iedereen zat bovenop het dek met elkaar te praten, wat te drinken en muziek uit de speakers.
Het avondeten voor de eerste avond was brood, met worst en salade. Erg goed te doen en na het eten stonden er koffie, thee en een grote schaal met koekjes klaar (mijn afdeling).
De rest van de avond beneden in de boot en later bovenop het dek kaartspelletjes en drankspelletjes gedaan. Nog steeds met dezelfde mensen en erg gezellig: veel gelachen en foto's gemaakt.
Ik denk dat ik uiteindelijk rond 11u in mijn bedje lag. Als je stil lag hoorde je de het water tegen de boot slaan en voelde je de boot deinen (heerlijk gevoel om in slaap proberen te vallen).

do 15 mrt
Om 7u stond het ontbijt alweer klaar. Nog nooit zo vaak wakker geworden in één nacht. Iedereen had zijn natte spullen beneden hangen, waardoor het een sauna was en niks wilde drogen.
Terwijl iedereen het ontbijt aan het eten was, voeren we inmiddels alweer op weg naar ‘Whit Haven Bay' (voor mij het hoogtepunt). Heel af en toe probeerde de zon door te komen en zag je een witte lijn van de zonnestralen weerspiegelen op het water.
Rond half 9 werden we met zijn allen afgedropt bij ‘Tongue Bay'. Hier zijn we met één van de mensen van de crew door het regenwoud naar een uitkijkpunt aan de andere kant, over de ‘Whit Haven Bay' gelopen. Een geweldig uitzicht. Het was droog, maar helaas bewolkt. Dus alle plaatjes van de ansichtkaarten kreeg je niet, maar het was nog steeds erg mooi. Het was laag tij en voor je zag een geweldig grote baai, met het meest witte zand dat er maar bestaat (de NASA heeft het gebruikt voor de lens van de grote telescoop, je mag het niet meenemen, maar je kan er wel je tanden mee poetsen). Aan de overkant lagen bergen, met ervoor stroken zand en stukken laagstaand water. En aan de rechterkant kon je het beroemde ‘Whit Haven Beach' zien liggen.
Nadat iedereen genoeg foto's had gemaakt, zijn we met zijn allen naar beneden gelopen om vervolgens daar het water in te lopen. Hier heb ik een kleine haai van een afstand zien zwemmen en terwijl je in het water liep passeerde op een afstand regelmatig roggen. De schipper had ons verteld ook schildpadden te kunnen zien, die bleken achteraf aan de andere kant te zitten, maar wel een immens grote zeester op de bodem zien liggen. Het water was zo helder dat je echt alles kon zien.
Rond half 12 waren we weer terug op de boot, net op tijd want het was alweer begonnen met regenen.
Na een heerlijke lunch (brood en salades/pasta), zijn we naar ‘Blue Pearl Bay' gevaren voor onze 2^de snorkelstop. Dit was een behoorlijke rit van zeker 3 uur op het water. We hebben voorop op het dek, met regenjas aan, in de regen en later in de droogte gelegen. Af en toe kreeg je een plens water van voorop de boot over je heen, maar genietend van het uitzicht was dit goed vol te houden. Het zeewater en ook de temperatuur zijn nog steeds erg warm, dus als het regent is het nog steeds warm. Ook tijdens deze tocht zagen we weer iets in de verte 2 dolfijnen.
Mijn 2^de snorkel was nog mooier dan de eerste. Het koraal was met nog meer kleuren (grijs, blauw, rood) en een van de schippers gooide steeds voedsel in het water, waardoor je echt letterlijk tussen honderden vissen zat. De meest mooie kleuren en grote en kleine vissen gezien. Af en toe zwom er een duiker onder je door, want dit was ook de plek voor sommige mensen om een duikcursus te volgen, maar vooral genoten van al het moois onderwater. Helemaal op jezelf en gewoon genieten van alles wat er onder je zwemt.
Na het snorkelen zijn we doorgevaren naar: Langford Island. Dit is een heel klein eiland, bestaande uit alleen maar zand, omringt door grote eilanden met wilde begroeiing op een afstand. In de verte zag je ook een eiland liggen met een resort erop, waar je kon verblijven voor veel te veel geld.
Met zijn allen werden we naar het eiland gebracht voor de zonsondergang. Helaas veel te veel wolken, maar gelukkig wel droog. Met 2 schalen vol met chips, kaas en koekjes hebben we een tijdje op het eiland gezeten. De ene groep speelde rugby en wij probeerde een piramide met elkaar te bouwen en veel rare foto's te maken. Als je heel goed keek zag je af en toe een schildpad in de verte adem halen boven water en dan weer verdwijnen.
Omdat het al donker was en we iets meer gevaren hadden vandaag, vanwege het veranderen van de duikplek, werd dit ook onze slaapplek voor vannacht.
Eerst weer met zijn allen onder het zeil gezeten en voor het eten nog snel gedoucht. De toilet en de douche zijn hetzelfde kleine hokje en je moet gewoon de kraan uit de bak trekken en dan heb je een douche (voor 30sec).
Onze eerste kok had een pan kokend heet water over haar voet gekregen, dus moest helaas voor haar gewisseld worden met een andere kok. Hij had voor ons als avond eten spaghetti bolognese gemaakt met sla en knoflookbrood.
Eigenlijk was deze avond weer hetzelfde als die van gisteren: koffie/thee/koekje, muziek, kaarten, drankspelletjes en veel lol.
Rond 12 weer mijn bedje ingeklommen, voor hopelijk nu een wat betere nacht.

vrij 16 mrt
Toch wel redelijk goed geslapen moet ik zeggen. Rond 7u weer aan het ontbijt en helaas op weg terug naar ‘Airlie Beach'.
Omdat we de afgelopen dagen nog helemaal niet gezeild hadden, gingen vandaag de zeilen uit (voorop klein en achterop groot) om een poging tot zeilen te doen. Ik had af en toe meer het gevoel dat we achteruit gingen dan vooruit, want er was geen enkel zuchtje wind. MAAR, de zon was doorgekomen. Dus in een mum van tijd zat iedereen in zwemkleren en met zonnebrand voorop het dek, zoveel mogelijk zonnestralen te vangen.
Halverwege de terugweg vertelde onze kapitein wat over het gebied waar we nu eigenlijk zitten. De Whitsunday Islands zijn 74 eilanden midden tussen een paar grote stukken reef (al onderdeel van ‘the Great Barrier Reef'). Zo vertelde hij dat koraal een plant, limestone en mineraal is. De vissen die je ziet, maar een heel klein gedeelte is van alle soorten die je in het reef kan vinden. En aan het eind een heel korte les over zeilen. Hoe zorg je ervoor dat je wind vangt (had ik in N-Z toen ook geleerd).
Ons laatste stukje op de boot sloten we net zoals het begin van onze trip af in de regen. Iedereen zijn spullen beneden gepakt, een enquête over de trip ingevuld en een map van alle plaatsen waar we de afgelopen dagen geweest waren in de tas. Om vervolgens met regenjas op het dek te gaan zitten en te kijken hoe we weer aanlegde.
Om 11u waren we weer terug in het hostel (Kelly, Doreth en ik). Waar we om 12u onze kamer in konden.
Ik heb toen gelijk mijn was gedaan. Sommige mensen hadden het wel eens over ‘bed bugs' gehad na vooral zulke zeiltrips (omdat ze vaak de bedden niet goed verschonen), dus ik heb voor de zekerheid alles maar in de was gegooid.
Ondertussen waren tijdens de lunch Noah en Alec ook aangeschoven. Zij hadden samen met Kelly en Doreth ‘Fraser' gedaan. En Alec was ook op de zeiltrip geweest, voor 3 dagen en vooral om te duiken.
De rest van de middag mijn was in de droger gedaan en tussen de buien door weer naar Peterpan's gelopen voor internet.
Om 5u terug in de kamer hadden we 3 nieuwe Nederlandse gasten erbij. Ze kwamen uit Hoorn en alleen dat accent is al grappig genoeg.
Kelly en Doreth hadden voor mij een voucher geregeld voor de ‘Phoenix' bar. Hier kon je als je een drankje van 5 dollar kocht een ‘gratis' pizza krijgen. Wij helemaal klaar voor een goeie maaltijd, kreeg je GVD een halve pizza. Die was dus in 5min op, met als gevolg dat we erna met zijn allen doorgelopen zijn naar de McDonald's voor een 2 dollar ‘Cheese Burger'.
Om 8u hadden we met zijn allen afgesproken in het appartement van Hena en Shovan. Zij hadden 3 zakken met 4 liter ‘goon' (backpackers wijn) gekocht, die op moesten (helemaal niet nagedacht over hoe veel dat wel niet was). Weer gelachen, gepraat en drankspelletjes gespeeld met zijn allen. Tegen 11u hebben we Noah en Alec opgehaald bij de ‘Down Under Bar' en zijn we door gelopen naar ‘Mama Africa'. Hier tot 12u met zijn allen verbleven en erna gingen eerst Agatte, toen Hena&Shovan en erna Stefani naar huis. Uiteindelijk hebben Noah, Alec, Kelly, Doreth en ik het tot half 3 volgehouden. In het begin was het gezellig, maar na een tijdje voelde je de sfeer veranderen en werd het voor mij gelijk weer duidelijk waarom stappen in het buitenland altijd anders is. Buiten stonden mensen te vechten en genoeg beveiligingsmensen eromheen.
Alec en Noah hadden nog honger, dus via een kleine om weg langs de McDonald's, lag ik om 3u in mijn bed en was ik binnen 5 sec vertrokken.

Noosa - Everglades - Fraser Island

Hey Allemaal,

Hoe is het met iedereen? Ik weet het, ik heb een tijdje niks van me laten horen, maar kwam er gewoon niet aan toe. Ik denk dat het nu 2u leeswerk is, maar het is zeker de moeite waard;)
Ben net terug van Fraser Island, nat maar super leuk. Morgen vertrek ik naar Agnes Water, de laatste plaats om te surfen en dan Whitsundays:D Hopelijk met mooi weer!
Iedereen bedankt weer voor alle reacties, worden er wel steeds minder: GEINTJE!!:p
Veel lees plezier!

Groetjes,
Jip

za 18 feb
Laatste dag in het winderige, maar ow zo lekker warme Surfers Paradise. Het strand is lekker, maar met veel stroming in de zee, dus helaas geen surfen voor mij in Surfers. Ook heb ik in Surfers geprobeerd Ariane te ontmoeten, de vrouw uit Brazilië, die ik in N-Z heb ontmoet. Ze woont in de Gold Coast, niet ver van Surfers. Maar helaas is het er niet van gekomen, omdat ze steeds moest werken.
Om half 10, ondanks de ventilator, mijn bed uitgegaan omdat het toch al wel warm was in de kamer. Weer crusli als ontbijt en een kiwi voor de vitamientjes.
De Canadese meiden waren de stad en in de andere naar een ‘National Park' verderop. Ik heb eerst een klein potje tennis gespeeld met Victor, een Franse jongen en ben erna naar het strand gegaan. Rond 1u terug gelopen om brood te smeren voor de rest van de dag. Ik eet de laatste weken vooral rozijnen brood, omdat het normale brood eigenlijk niet te eten is. Maar dit is wel lekker. En rond 2u kwamen Adele en Sarah erbij en rond half 4 ook nog Hannah, want Melanie voelde zich niet zo lekker.
Ik denk dat rond 5u de zon aan het verdwijnen was achter de gebouwen en Hannah en ik terug gelopen zijn naar het hostel. Hier samen met Melanie ons hostel in Brisbane geboekt: Base Backpackers Embassy. Er zijn 2 ‘Base' hostels is Brisbane blijkbaar, maar deze was op ‘hostelworld'(website) goedkoper. We zijn er wel achter gekomen dat via internet boeken veel goedkoper kan zijn dan bellen en reserveren.
Mijn avondeten was dit keer brood en crusli, omdat ik eigenlijk te lui was om naar de supermarkt te lopen. Erna mijn backpack weer zo goed als ingepakt, want morgen vertrekken we naar Brisbane.
In de avond kwamen twee Canadese kamergenoten van Hannah en Melanie (die in de verte ook nog familie van hun zijn ook, hoe klein is de wereld) met het idee om te gaan bowlen. Dus wij met zijn 5'en naar het centrum gelopen naar een bowlingcentrum met kei harde muziek en teveel gekke mensen. Hier een potje gespeeld en een leuke avond gehad.
De terug weg weer via het strand gelopen dit keer en bij de ingang van het strand voor ons hostel een half uurtje gezeten en naar de sterren zitten kijken, terwijl ook Sarah en Adele inmiddels erbij gekomen waren.
Rond half 12 lag ik weer in mijn bed, terwijl het merendeel van mijn kamer denk ik mee was naar de kroegentocht.

zo 19 feb
Om kwart voor 9 zaten we in de bus van het hostel, op weg naar het busstation. Hij moest zelfs 2 keer rijden, omdat er zoveel mensen weg gingen vandaag.
Rond kwart voor 10 zaten we in een nieuwe bus van de Oz-Exp, voor een rit van 1u en 15min naar Brisbane (Londen in het klein). In de bus zat ik naast Olivia, die in Surfers bij een vriendin was blijven slapen.
Ook in Brisbane bij het busstation afgezet en daar na Jimmy weer tegen gekomen te zijn en zijn verhaal over het ziekenhuis aangehoord te hebben (iemand had was in zijn drank gestopt waarschijnlijk), zijn we naar ons hostel gelopen. In de hitte, met zware backpack, dus dit betekende een goeie waterval op de rug.
Helaas zitten we niet in dezelfde kamer, maar wel op dezelfde verdieping. De eerste jongen die ik in mijn kamer tegen kwam was een Nederlander haha. Voor de rest 2 Zwitserse meiden gezien, waarvan er eentje zoveel rotzooi op de grond heeft liggen, dat ik bijna niet eens bij mijn bed kan komen.
Eerst boodschappen gedaan bij de Woolworth (1min lopen) en na een lunch op het dakterras van het hostel, was het de bedoeling om te douchen en erna de stad in te lopen. Maar na 45min waren Hannah en Melanie nog steeds niet klaar, dus besloot ik maar eens aan te kloppen. Nog geen één van hun had gedoucht en ze lagen beide in bed. Dus ben ik zelf maar de stad ingedoken op weg naar de ‘City Botanic Gardens'. Terwijl ik hier naar toe liep, kwam aan de andere kant Simone aanlopen. Het Nederlandse meisje dat ik in Adelaidein het hostel had ontmoet. Samen naar de tuinen gelopen en in het gras en later aan het water gezeten. Alle verhalen aangehoord, van wat zij allemaal gedaan had. Want dit staat mij allemaal nog te wachten en het klonk erg goed.
Vlak voor sluitingstijd nog snel brood en melk in de supermarkt gehaald, want dat was ik uiteraard weer vergeten. En net bij de Canadese aangeklopt, die wel de stad in waren gegaan, maar nog niet hadden gedoucht. Ik zit nu op mijn bed (inmiddels bereikt), mijn verhaal van gister en vandaag te type en te wachten totdat we kunnen koken. Vanavond mijn pasta gerecht met kaneel, dus ik hoop dat de meiden het lekker vinden.
En dat vonden ze! We zaten eigenlijk al best snel vol, maar na 1,5 zitten kletsen was alle pasta en saus verdwenen. Ik was alleen zo stom geweest om tomaten pure te kopen in plaats van saus. Gelukkig maakte melk een hoop goed.
Uiteindelijk hebben we op de gang, omdat er mensen al sliepen in mijn kamer, de film ‘The Social Network' zitten kijken. Geniale film!
Nu is het kwart voor 11, ga ik mijn tanden poetsen en lekker slapen. Want ik heb toch wel spierpijn van het tennissen en moe van de dag.

ma 20 feb
Iedereen in mijn kamer was gewoon al om half 8 het bed uit. Dit vond ik toch iets te vroeg, maar om half 9 was het mooi geweest. Douchen, ontbijten en klaar maken voor mij looptocht door Brisbane. Ook van Brisbane stond er weer eentje in mijn Lonely Planet en ook deze heb ik weer iets uitgebreid:
- Anzac Sq: het startpunt van de tocht en vlakbij het centraal station.
- Shrine of Remembrance: monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van WOI en WOII, gelegen op het Anzac Sq.
- Post Office Sq: een plein waar ze nog steeds aan het bouwen waren helaas, maar op het eind stond een oud gebouw (General Post Office) dat vroeger het postkantoor was geweest (mooi oud gebouw).
- St Stephen's Cathedral: de kathedraal van Brisbane. Van buiten oud en mooi, maar van binnen te nieuw en kil (naar mijn mening). Alleen het aller-achterste stuk was wel mooi. Hier hadden ze een glazen muur gebouwd, waar het licht op een bepaalde manier naar binnen scheen. Het kleine gebouwtje ernaast was ook bijzonder, met een houten beeld en groot bloemstuk in het midden.
- Market Street Cafe: een bijzonder cafe in Brisbane, maar ik ben er niet binnen geweest.
- City Botanic Gardens: via de pier, met uitzicht op de brug en de rivier, naar de tuinen gelopen. Had gehoopt hier veel bloemen aan te treffen, maar helaas waren er alleen maar bomen, gras en 2 kleine meertjes.
- Mangrove Boardwalk: aan het eind van de tuinen waren een aantal houten vlonders in het water, waarbij je door de bomen in het water liep met uitzicht op de rivier.
- South Bank Parklands: via de ‘Goodwill Bridge' ben ik de rivier overgestoken naar de ‘South Bank'. Een lange strook langs het water waar je het theater, de bieb, de musea, het reuzenrat en de art gallery's kan vinden. Plus een meer dat ze gemaakte hadden, midden in het park. Met zand op de bodem en strand eromheen (met palmbomen). En je zit dan gewoon in het water en je kijkt uit op de rivier en de gebouwen aan de overkant.
- Op dit punt heb ik mijn tour uitgebreid met: Queensland Museum, Queensland Art Gallery en Gallery of Modern Art. Op zich geen heel bijzondere collectie, maar de gebouwen van binnen waren mooi en er zaten af en toe wat mooie kunstwerken tussen.
- Treasury Building: super mooi en oud gebouw, waar nu een hotel en casino in zit.
- Ook dit stuk weer uitgebreid, want in de punt van de ‘City Botanic Gardens' lagen: Parlement House, QUT Art Museum en Old Government House. Helaas was het museum gesloten, het Parlement House alleen open voor guided tours, maar het Government House kon ik wel in. Alle meubels waren er uit, maar van binnen was het nog steeds super mooi en er hing een collectie van schilderijen van een Australische kunstenaar.
- City Hall: eindpunt van de tour en ook helaas was dit oude gebouw gesloten vanwege werkzaamheden.
Op de terug weg de rest ge-sms't en boodschappen voor vanavond gedaan en toen ik de keuken in kwam lopen zaten Melanie en Hannah daar. Net terug van weer en dag shoppen.
Rond 3u zijn we met zijn 3'en naar het meer gelopen om te zwemmen. Het begin van de dag was zonnig en ontzettend warm, maar nu waren er meer wolken (gelukkig).
Rond 5u weer terug gelopen en erna gelijk eten gemaakt: pasta met broccoli. Rond 9u hadden we afgesproken met Adele en Sarah, maar ervoor nog met mijn Nederlandse en Engelse kamergenoot op de kamer gezeten. Iedereen is al in Thailand geweest of gaat nog, van de mensen die in Australië zijn. Dus ook nu hebben we ervaringen uitgewisseld en dingen die echt zou moeten doen of echt niet. Plus het feit dat alles gewoon super super goedkoop is daar, zeker vergeleken met hier.
Rond half 9 zijn we naar de bar gelopen in het centrum, waar Adele en Sarah een bbq hadden. Er was een quiz gaande en we hebben meegedaan, maar heel bijzonder was het allemaal niet. Iedereen was moe (echt iedereen is elke dag moe en we weten niet hoe het komt) en rond 11u zijn we weer terug gelopen naar het hostel, meteen door het bed in.

di 21 feb
In de ochtend niet veel gedaan. Wat later opgestaan en ontbeten. Tijdens het ontbijt mijn verhaal over gisteren geschreven en met Melanie en Hannah zitten praten. Zij gingen vandaag naar een ‘Koala Sanctuary, om een koala vast te houden. Ik had hier niet zo de behoefte aan en vond het ook het geld niet waard.
In de ochtend ook met Pap en Mam zitten sms'en, want die zaten nu in een super luxe kasteel, waar Tom de komende 5 maanden gaat werken in de buurt van Londen.
Rond 11u ben ik naar de ‘Roma Street Parklands' gelopen. Voor mij het allermooiste plekje van Brisbane. Een soort van ‘Botanic Garden', maar dan 100 keer mooier. Overal waren planten, bloemen en water. En er liepen tientallen hagedissen rond en af een toe een paar grote spinnen.
Ook deze dag was weer ontzettend benauwd. Er was zon, bewolking en af en toe wat gerommel in de lucht. Maar na 1min was je al vrij doorweekt van het zweet.
Na de tuinen terug gelopen naar mijn hostel om erna door te lopen naar de ‘City Botanic Gardens' met een heerlijke 1$ cappuccino om vervolgens languit in het gras te gaan liggen met ‘The Hobbit' in mijn handen. Hier eigenlijk de rest van de middag rondgehangen. Af en toe rondgelopen om nog wat van de tuinen te bekijken, wat ik gister niet gezien had. Dit was namelijk het kleine meer en was mooi om te zien. Voor de rest heb ik bankjes hoppen gedaan en mijn boek gelezen. Onderweg in een boom dacht ik een uil te zien, maar het was een Kaccabura (de lachvogel). Helaas maakte hij geen geluid, want dat moet dus op een mensenlach lijken.
Rond 4u terug gelopen na een tijdje wat gedonder in de lucht. Het heeft uiteindelijk niet geregend, maar het waaide wel hard. Eten gehaald voor vanavond en vervolgens op mijn bed nog even snel een hoofdstuk uitgelezen.
Rond 6u rijst met vlees en boontjes gemaakt en om 8u zat ik achter de computer om te skype met Oma, want die was vandaag 85 jaar geworden. We hebben het gehad over de cadeaus die Oma gekregen had en over hoe geweldig gezellig het etentje en haar feest waren geweest. Plus nog veel meer dingen. Het was ontzettend gezellig en leuk Oma op deze manier gesproken te hebben.
De rest van de avond heb ik de ‘Pineapple Express' zitten kijken, met een zakkie chips op schoot en een fles water met limonade naast me.

woe 22 dec
Om half 11 hadden Simone en ik afgesproken buiten voor de ingang van de ‘City Botanic Gardens' om vervolgens naar de overkant van de rivier te lopen. Aan de overkant moest namelijk een mooi uitkijkpunt zijn, genaamd: Kangaroo Point. Op de één of andere manier verdwalen Simone en ik steeds als we lopen en we lopen ook altijd heel veel. Ik denk dat we ongeveer 45min gelopen hebben naar de overkant en bovenop de berg was een soort kunstwerk en je kon over de rivier uitkijken. Leuk om te zien, maar zeker geen highlight of Brisbane, zoals sommige ons vertelde. Misschien dat het in het donker specialer is.
Na een uur in het gras gelegen te hebben, moesten we ook weer de weg terug vinden. Besloten om nu de andere brug te nemen en na te ver doorgelopen te zijn en vervolgens weer terug. Konden we eindelijk de brug op om de rivier weer over te steken.
Simone haar hostel was direct aan de andere kant en hier was ook een ‘Peter Pan office' naast haar hostel, waar je gebruik kon maken van gratis internet. Dus ik heb hier mooi mijn hostel voor ‘Mooloolaba' geboekt.
Tijdens het lopen op de brug zag ik onderweg een grote kathedraal uitsteken tussen de gebouwen. Ik dacht dat ik ze allemaal gezien had, maar blijkbaar nog niet. Simone vertelde me dat ik er langs zou komen op de weg terug naar mijn hostel. Een oude kerk en veel mooier van binnen dan de vorige.
Ik denk dat ik rond kwart voor 3 weer terug was in mijn hostel, waar de Canadese meiden inmiddels ook weer terug waren van hun nacht slapen bij een kennis uit Brisbane, die ze kennen vanuit Canada.
In de middag weer het park ingedoken met een cappuccino en mijn boek. Om rond 5u bij de Canadese aan te kloppen, om pannenkoekenmix (kant-en-klare met water), kaas en ham te halen in de supermarkt.
Niet de beste pannenkoeken, maar toch eetbaar (pan was kut en beslag was klote).
De dames moeten om 8u alweer klaar staan om opgehaald te worden door hun vriend en ik denk dat ik samen met Adele en Sarah hun ontmoet in de ‘Down Under Bar' in Brisbane. Blijkbaar de slechtste bar die er is.
Nu net mijn 2 nieuwe Nederlandse kamergenoten ontmoet: Mathijs en Tessa. Dus dit is mijn eerste kamer sinds tijden, waarbij nu echt de helft van de kamer Nederlands is. En misschien gaan ze mee naar de bar vanavond.
Eigenlijk een min of meer mislukte avond uit gehad. Melanie en Hannah waren naar hun vriend Malcom toe en zouden om 10u bij de bar zijn. Dit werd uiteindelijk half 12. Ik heb dus al die tijd zitten wachten en Sarah en Adele kwamen ook pas laat.
Vervolgens kwamen we de bar niet in omdat Sarah geen geldig bewijs mee had in de vorm van een paspoort. Toen zijn we naar een andere bar gegaan, Victory, hier wel erg gelachen met Melcom en vervolgens weer terug naar de Down Under bar. Waar het nu wel lukte om binnen te komen, omdat ik mijn kamersleutel bij me had en we net deden alsof Sarah en Adele ook in ons hostel sliepen. Maar de rest van de avond was eigenlijk niet heel bijzonder, veel dronken mensen en geen gezellig sfeertje. Om 2u lag ik daarom ook weer lekker in mijn bedje.

do 23 feb
Om 9u mijn bed weer uit om eerst ontbijt te halen bij de supermarkt. Op de weg naar beneden kwam ik Melanie en Hannah tegen, zij vertrokken vandaag naar Noosa. Ik denk dat ik ze helaas de komende weken niet meer zie, omdat we waarschijnlijk steeds langs elkaar zullen reizen.
Ontbeten, mijn brood gesmeerd en vervolgens op weg naar de bieb. Ik heb geprobeerd om trouwens weer normaal brood te eten. Tenminste dat is voor Australische begrippen wit brood, maar ik krijg het niet weg, dus ik ben weer terug bij het lekkere rozijnen brood.
Inmiddels kwam het vandaag met bakken de lucht uit, dus op weg naar de bieb heb ik een paraplu gekocht. Ik moest namelijk de brug over en die lag in de open lucht in de stromende regen. Met mijn tas (laptop erin) op mijn buik en een plu boven mijn hoofd op weg naar de bieb. Op de brug rijden ook bussen en het voetpad ligt er gelijk naast. En dan zie je het al aankomen: in de verte komt er een bus aan en in plaats van afremmen rijdt hij vol door een plas heen en dan weet je gewoon dat je weer een waterval over je heen kan verwachten.
Uiteindelijk toch nog redelijk droog aangekomen bij de bieb rond een uurtje of 11, waar ik nu nog steeds droog zit. Ik heb mijn mail weer kunnen lezen en beantwoorden en lekker muziek op mijn laptop zitten luisteren (Jason Mraz, Jack Johnson, Milow en Adele).
Rond een uurtje of 3 was ik weer terug in mijn kamer, nog koud van de toch door de inmiddels miezerregen. De rest van de middag zitten ontwerpen op mijn laptop, boodschappen gedaan, zitten praten met Tessa & Mathijs, mijn backpack gepakt en mijn boek zitten lezen.
Half 7 zat ik in de keuken aan een tafel met voor mij een heerlijke maaltijd: sla, komkommer, perzik, appel en bacon.
Ik zit nu weer mijn verhaaltje over vandaag af te typen en heb net de film ‘Whale Rider' zitten kijken. Een prachtige film over de Maori in Nieuw-Zeeland. Er gebeurd niet heel veel in de film, maar het verhaal is prachtig en ik herkende een hoop dingen van de leefstijl van de Maori (een aanrader).
Zo meteen tanden poetsen en dan lekker slapen. Ook al is het pas 10u.

vrij 24 feb
Rond 10u, na uitgecheckt te hebben, liep ik met mijn backpack op de rug op weg naar het busstation. Regenzak om me backpack, want ook vandaag was het weer aan het regenen (motregen in Brisbane).
Om 11u kwam de Oz-bus aanrijden en daar stapte Jo,Cecille, Lizzy en James uit. Leuk om weer even wat bekende te zien. En samen met mij stapte Yvette, een Nederlands meisje van de bus naar Byron, op de bus.
Ik was de enige die vandaag ik Mooloolaba uit zou stappen en ervoor zijn we met zijn allen gestopt bij een uitkijkpunt over de ‘Glass House Mountains'. Inmiddels kwam het met bakken de lucht uit en kon je niet heel ver kijken, maar tocht was het uitzicht prachtig. Het gebied was vroeger en vulkaan geweest, die uiteindelijk tot uitbarsten is gekomen. Overal kon je bos zien, met op verschillende plekken bergen die er boven uit staken en ondanks de regen maakte de wolken die rond de bomen bleven hangen, het extra speciaal.
Vlakvoor Mooloolaba, weer even kort gestopt bij een groot kunstwerk. Dit keer was het ‘de grote grasmaaier' (ja ja ze worden als maar beter).
Rond half 3 was ik in Mooloolaba voor mijn verblijf in ‘Mooloolaba Beach Backpackers. Hetzelfde hostel waar Sarah en Adele ook zitten. Mooloolaba ligt aan de ‘Sunshine Coast'.
In de stromende regen boodschappen gedaan en eigenlijk de rest van de dag film zitten kijken beneden met sommige mensen uit het hostel (Borne Identity, Finding Nemo, In to the Wild en nog eentje waarvan ik de naam niet weet). Tussendoor weer pasta gemaakt en ook in dit hostel moet je het bestek huren. De hele avond heeft het geregend en zelfs een tijd met flitsen in de lucht. Hopelijk wordt het morgen beter, maar waarschijnlijk pas vanaf zondag.
Rond half 10 sluit het buitengedeelte en moet je of naar binnen of de kroeg in. Adele kwam nog wel even gedag zeggen, maar al vrij snel ben ik naar mijn kamer gegaan.
Ik slaap op een 4-persoons kamer, maar alleen met een Zwitserse kamergenoot nu. Hij heeft heel Azië ongeveer al gezien en kon me geweldige dingen vertellen over Thailand. Ik op mijn buurt kon hem vertellen hoe N-Z is, waar hij straks heen gaat. We konden eigenlijk beide een beetje onze mening over Australië delen: de oostkust is leuk, maar de nadruk ligt meer op het feesten in plaats van op mooie dingen die je kan zien.
Nu is het bijna kwart voor 11, bekijk ik nog even mijn foto's die ik vandaag gemaakt heb en ga dan slapen. Morgen niet al te laat op, want er is gratis ontbijt tussen 8 en 9u.

za 25 feb
Om half 9 zat ik aan het gratis ontbijt: toast met serials. Na 10min samen met Sarah en Adele.
Na het ontbijt gewacht tot hun uitgecheckt hadden en toen zijn we met zijn 3'en het dorp in gelopen. Af en toe kwam de zon door vandaag, maar vooral veel bewolking. Gelukkig in ieder geval geen regen meer zoals gisteren.
Rond half 1 waren we terug in het hostel, na eerst nog even langs de supermarkt gelopen te zijn die Sarah en Adele gister niet konden vinden in de stromende regen. Snel wat gegeten en toen afscheid genomen. Ik weet niet zeker of ik ze nog zie, we zitten vaak wel in dezelfde plaats de komende weken, maar we zijn ook beide dan op verschillende dagen op een trip naar een eiland. Maar je weet maar nooit, zou wel gezellig zijn.
Rond half 2 had ik een surfboard gepakt van het hostel, op weg naar het strand. Het water is hier niet zo mooi en het strand niet heel bijzonder, maar er zijn golven. Helaas waren de golven niet zo goed om op te surfen. Ik heb er geen eentje kunnen pakken helaas. Ze waren heel hoog dicht bij het strand, maar braken ook heel snel. Ik heb nu een mooie bult op mijn kop als aandenken aan deze dag haha (wordt je alleen maar harder van).
Terug gekomen in het hostel al het zout eraf gespoeld en weer mijn boek zitten lezen. Hij is nu echt bijna uit. En rond 7u was er een gratis bbq, waar ik tot half 7 nog niets vanaf wist.
De rest van de avond samen met Sven, mijn Zwitserse kamergenoot, en na een tijdje met Adam een Engelse jongen de hele avond over voetbal zitten praten. Kortom gewoon een mannenavond!
Nu is het kwart voor 10, beneden is alles weer afgesloten en ik ga zo meteen mijn ogen weer sluiten. Voor het eten had ik mijn backpack alweer gepakt. Ik vertrek morgen pas rond kwart voor 3, maar ik moet wel voor 10u uitchecken.
Toch nog even voor het slapen gaan mijn boek uitgelezen. Ik hoefde nog maar één hoofdstuk en kon het toch niet laten. Ik heb me verbaasd over hoe makkelijk ik het verhaal begreep. Ik had verwacht dat ik veel moeite zou hebben met de Engelse woorden, maar verbazingwekkend genoeg kwam ik er aardig goed doorheen.

zo 26 feb
Om half 9 zat ik weer aan het gratis ontbijt en om 10u was ik uitgecheckt. Na het ontbijt samen met Sven wat informatie uitgewisseld. Hij heeft wat dingen opgeschreven over Thailand waar ik heen zou moeten gaan en ik heb hetzelfde gedaan voor N-Z. Dit allemaal onder een schuin oog kijkend naar de film ‘Liar Liar'.
Nadat Sven vertrokken was ben ik naar de McDonald's gegaan voor gratis internet. Tenminste het internet was gratis, maar de verbinding was klote. Ik denk dat ik hooguit 2 mails heb kunnen beantwoorden en voor de rest met veel geduld zitten wachten totdat er iets weer reageerde.
Terug in het hostel, wat ik trouwens niet zo'n heel leuk hostel vond, nog film zitten kijken (Men in Black). Er was een grote groep mensen die al lange tijd bij elkaar was en niet echt open was voor andere mensen.
Om kwart voor 3 werd ik weer opgehaald door de Oz-bus, waar nu maar 6 mensen inzaten. Erg rustig, maar de buschauffeur was een surfer, dus voor de 45min in de bus hebben we het hier heel kort over gehad.
Om half 4 waren we in ‘Noosa' (nog steeds aan de Sunshine Coast). Hier werd ik met een busje van de YHA opgehaald om naar mijn hostel gebracht te worden: Halse Lodge (YHA hostel). Tot nu toe het aller leukste, beste en mooiste hostel. Melanie en Hannah hadden het me aangeraden en daarmee niks teveel gezegd.
Na ingecheckt te hebben, bij de meest vriendelijke mensen achter de receptie, wilde ik gelijk gaan surfen. Helaas waren alle surfen weg, dus ben ik maar gaan zwemmen. Noosa is opgedeeld in een aantal delen en ik zit bij het hoofdstrand. Mooi met rotsen aan de zijkanten, maar helaas wel kwallen in het water.
Rond 5u was ik terug, want om 6u hadden we een welkomstdrankje voor alle nieuwe mensen (nog nooit eerder meegemaakt). Iedereen kreeg een glas rode of witte wijn en er werd wat verteld over het hostel en zelfs een groepsfoto gemaakt. Als je jezelf dan ‘tagt' in de foto op facebook, kan je een uur gratis internet krijgen. In mijn kamer had ik al kennis gemaakt met Alester (Eng) en Matser (Dui). Alester werkt al voor 8 jaar in Sydney en Matser is hier ook al voor 5 maanden. Eigenlijk de hele avond met hun opgetrokken en erna ook met Tom (Dui). Tijdens het eten met Alester zitten praten en erna samen met Alester, Tom en Matser zitten poolen, tafeltennissen en chillen op het balkon. Het hostel is echt zo mooi: balkon, bar eraan vast, grote leefruimte met pooltafel en tv, tafeltennis buiten, grote keuken, etc. Tijdens het poolen kwam er ook nog een andere Duitse man bij met zijn zoon, die een potje meegespeeld hebben. Zo ontzettend groot verschil met het andere hostel, echt weer eens een super leuke avond gehad. Zelfs met de dronken Australiër die af en toe bij ons kwam zitten.

ma 27 feb
Om 9u de wekker gezet, snel ontbeten, want ik wilde vandaag zo snel mogelijk mijn 3 daagse kanotrip naar de ‘Everglades' boeken. Dit is een gebied, waarvan er maar 2 zijn op de wereld: eentje in Florida en eentje in Noosa. Het moet een super groot natuurgebied zijn met speciale wateren en regenwoud denk ik.
Helaas was het nationaal park nog niet open, dus ben ik eerst maar boodschappen gaan doen voor deze trip. Je moet eten hebben voor 3 dagen en je moet het allemaal in je kano mee kunnen nemen (goed bedenken wat ik mee wil nemen dus). Terug gekomen in het hostel, mijn voorlopige tour geboekt. Omdat het zoveel geregend heeft de laatste dagen, mag je het nationaal park nog niet in. 's Middags wordt ik terug gebeld over of het doorgaat. Tijdens het bespreken van mijn tour kwamen ook Hannah en Melanie ineens binnen lopen. Zij kwamen net terug van de kanotrip, wel een andere dan ik ga doen, maar vonden het niet zo heel bijzonder. Gelukkig hoorde ik dat ik naar de mooiere gedeeltes ga, dus ik ben erg benieuwd.
Na het boeken, een surfboard gehuurd. Ik sloeg eerst stijl achterover van de borg die je moet betalen, namelijk: $100. Een beetje belachelijk, maar ja ik wil uiteraard surfen.
Onderaan het hostel, dat op een heuvel ligt, was een kleine winkel waar ze shirt verkochten voor het surfen. Deze waren gelukkig een stuk goedkoper dan in Byron Bay, dus ik heb er eentje voor mezelf gehaald (en dat was maar goed ook).
Rond 11u was ik denk ik op het strand en ik wist waar ik het water in moest gaan: aan de rechterkant bij de rotsen. Hier 1,5u zitten surfen, maar helaas maar 2 keer gestaan. Duurde lang voordat de golven kwamen en er waren zo veel surfen dat ik vaak andere maar voor heb laten gaan. Daarnaast was het meer surfen tussen de kwallen en beestjes die jeuken, dan tussen de golven. Eén kwal heeft me kunnen bijten, prikte even goed voor 5 min, maar erna was het ook weer over. Ik hoefde er dus niet overheen te pissen. De beestjes in het water die voor jeuk zorgde, waren irritanter.
Terug gekomen in het hostel, de mensen van de kanotrip teruggebeld. Zij hadden mijn voicemail ingesproken en uiteindelijk vertelde ze me dat we nog niet het nationaal park in mochten. Nu heb ik mijn trip met een dag verplaatst, in plaats van dinsdag wordt het hopelijk nu woensdag. Gelijk erna ook maar meteen mijn nachten in dit hostel bijgeboekt.
Nu zit ik op de bank in het hostel voor de tv, mijn verhaal van gister en vandaag te typen. De bedoeling is om vanavond met zijn allen te gaan bbq en rond half 5 hiervoor boodschappen te gaan doen. Ik heb Hannah en Melanie ook maar gelijk uitgenodigd, dus het beloofd weer een gezellige avond te worden.
Helaas zonder Hannah en Melanie, maar met Matser, Alester, Tom, Toby (Duitse man) met zijn twee zoons, twee Schotse jongens ik rond half 5 boodschappen gedaan voor de bbq. Uiteraard veel te veel vlees, maar het was gezellig. Aan de overkant van het hostel, aan de rand van de rivier, stonden een aantal bbq plaatsen. Helaas moest Tom er alweer vandoor, omdat hij morgen moet werken, maar tot een uurtje of 7 zitten bbq'en. Toby had zelf ook nog vlees en aardappelsalade, dus iedereen zat goed vol aan het eind. Eerst dachten we dat half 5 veel te vroeg zou zijn, maar aangezien het om half 7 hier gewoon pikken donker is en er geen licht was. Was het maar goed dat we zo vroeg gestart waren.
We hadden natuurlijk geen boter of olie gekocht, dus dit betekende aan het eind heel hard schrobben om de plaat enigszins schoon te krijgen. Carl (Schot) en ik hadden schuursponzen gehaald in het hostel en toch nog aardig wat schoon gekregen, terwijl de rest bijscheen met hun mobieltjes.
De rest van de avond was iedereen redelijk uitgeput en hebben we vooral tv zitten kijken en even getafeltennist. Er was een documentaire op tv over een surfbende in Sydney en daar wil je niet tussen zitten haha.
Om 11u alles weer afgesloten, dus ook maar gelijk naar bed gegaan. Ondanks dat we een ventilator in de kamer hebben en het overdag al super warm en zweten is, is het 's avonds in de kamer nog steeds klam.

di 28 feb
Half 9 ging de wekker weer (vind ik een mooie tijd om op te staan: genoeg geslapen en genoeg tijd voor de rest van de dag). Ontbeten en vervolgens gelopen naar een Peter Pan's kantoor voor internet. Helaas was deze niet gratis, maar nog steeds goedkoper dan in het hostel. En aangezien ik alleen maar 50 euro bij me had, heb ik uiteindelijk 45 min op internet kunnen zitten voor 50 cent in plaats van 2 dollar.
Erna doorgelopen naar de supermarkt voor nog wat kleine boodschappen voor morgen. Halverwege de terug weg kwam ik erachter dat het toch ook wel handig was om eten voor vanavond te hebben, dus ik kon weer terug haha.
Nu is het half 12, zit ik zwetend op de bank in het hostel, weer mijn verhaal te typen. Alles is hier zo ‘lay back'. Dit is af en toe heerlijk, maar soms mis ik was actie en uitdaging. Gelukkig ga ik straks weer surfen en morgen mijn kanotrip.
In de middag weer een surfboard gehuurd. Eerst nog even in de zon gelegen, maar het was zo warm dat ik na 10min toch echt het water in moest. De golven waren eigenlijk iets te hoog voor mij nu en er waren teveel surfen in het water. Eén keer gestaan en maar 4 keer gebeten door een kwal in een uur tijd, dus het kon niet beter.
Erna heerlijk in de zon een nieuw boek liggen lezen, genaamd: Voetbal voor volwassen - Johan Derksen. Vond het in de kast van het hostel en het leek me wel een grappig boek. Eentje vol met verhalen geschreven op de cynische/humoristische manier van Johan.
Rond half 3 wilde ik eigenlijk weer terug gaan, maar kon het toch niet laten om toch nog even het water in te gaan. De golven waren nu wat later en het ging opeens zo super lekker (kon twee keer een golf helemaal uitrijden). Toch maar goed dat ik nog even het water ingegaan was (het gevoel dat je staat voordat de golf breekt en dan ineens vaart maakt en naar beneden schiet, is héérlijk). Tussendoor probeerde Sarah en Adele me te vinden op het strand (zij zitten in Noosa tot morgen, maar in een ander hostel), maar ze waren niet echt actief genoeg om hun best te doen mij te vinden had ik het idee.
Rond half 4 was ik weer terug. Meteen gebeld of de kanotrip nog steeds doorgaat en dat gaat hij. Vervolgens mijn trip naar ‘Fraser Island' bevestigd en de Global Gossip gebeld, omdat ik vanochtend via internet mijn telefoon had opgewaardeerd, maar blijkbaar was dit niet goed gegaan.
De rest van de middag een potje tafeltennis gespeeld met Ruben (Ned) en Matser. Aangezien we nog wat vlees overhadden van gisteravond werd dit maar gelijk ons avondeten. Ik had dan wel pasta en boontjes gekocht, maar kan dit nu mooi over 3 dagen eten.
Weer een luie avond als gevolg. Lang blijven zitten na het eten (vooral omdat het pas 6u was) en de rest van de avond voor de tv gehangen. Ervoor nog wel mijn tas ingepakt voor morgen. Je mag maar heel weinig meenemen, dus ik heb mijn rugzak voor morgen en een coolback met eten, prop vol zitten. Tijdens het inpakken kwam ik erachter dat mijn andere kamergenoot ook gaat morgen, dus ik ken in ieder geval al 1 iemand.
Nu is het bijna 10u en ga ik zo maar slapen. Voor de tv hangen is ook niet alles en ben eigenlijk best moe. Daarnaast wordt ik morgen om kwart voor 8 opgehaald, dus uitslapen zit er niet in morgenvroeg.

woe 29 feb
Hoe dom kan je zijn! Om 10u gisteravond kwam ik er ineens achter dat ik niet op zondag 2 maart vertrek, maar op vrijdag 2 maart. De dag waarop ik terug kom van de kanotour en geen idee hoe laat.
Om kwart voor 7 had ik de wekker gezet en ben meteen naar de receptie gelopen, na eerst een snelle douche. Mijn probleem voorgelegd en ze konden mij ook niet echt verder helpen, behalve me het geld terug te geven van de 2 extra nachten die ik geboekt had, die ik helemaal niet verblijf dus (aardig van ze). Toen toch maar mijn brood gesmeerd en me klaargemaakt voor de trip, misschien kon ik nog iets omzetten van de 3-daagse trip, naar een dagtrip. Rond half 8 vertelde de vrouw achter de receptie, tot grote opluchting, dat ik rond 11u alweer terug zou zijn op vrijdag en genoeg tijd had om mijn bus van half 4 te halen.
Iets later dan de bedoeling, werden we rond kwart over 8 opgehaald door een klein busje. Samen met John en Genevieve vertrokken we vanuit de YHA naar Noosaville, waar we op de boot werden gezet en de rest van de groep ontmoette. Dit keer waren we met zijn 10'en: Genevieve (Ame), John (Eng), Alec (Sch), Noah (Dui), Jutta (Dui), Susan (Dui),Marco (Dui), Emer (Ire) en Laura (Ire). Een super gezellige groep, kan ik nu wel zeggen achteraf. En Noah dacht dat ik uit Scandinavië kwam. Vond ik wel grappig om te horen en komt waarschijnlijk door mijn blonde haar nu.
Als eerste moest iedereen zijn spullen in een waterdichte ton doen en al het voedsel in een esky met ijs. John en ik deelde deze trip alles met zijn 2'en.
Vervolgens op de boot voor ongeveer 14km naar het beginpunt van de Everglades. Onderweg kwamen we langs een resort van een rijke man (naam vergeten), waar je 21.000 dollar per nacht kan betalen voor 30 personen. Hier komen mensen zoals Bono en Madonna. En ons werd uitgelegd hoe we alles moesten gebruiken. Per tweetal kreeg je een tent, kan met drinkwater, kooktoestel en pannen-/bordenset.
Ik denk dat we rond 10u aangekomen waren bij ons beginpunt: Kinaba Information Centre. Eerst showde Trevor (de kapitein) ons kort waar we heen moesten en wat we konden doen vandaag en de komende dagen. Om erna met zijn allen onze spullen op de steiger te zetten en vervolgens onder het houten gebouw onze kano's te pakken. Vervolgens terug peddelen naar de steiger en daar alles in de kano laden (John en ik zaten in een kano).
Nu kon onze trip pas echt beginnen. De everglades is een groot gebied van ongeveer 10.000 hectare ‘wetlands'. Het ligt in ‘Cooloola National Park' en alleen in Florida heb je dus hetzelfde (denk maar aan de James Bond film, waarbij je de achtervolging met de boot met propellers over het water hebt). Hierbij moet je denken aan een grote rivier die kronkelend door het landschap van bomen gaat en waarbij je soms stilstaand water hebt en een perfecte weerspiegeling van het landschap in het water hebt.
Trevor had ons vertel om eerst naar ‘Kin Kin Creek' te peddelen (aangezien we toch de hele dag hadden). Dit was ongeveer een tocht van 2u heen en 1,5u terug. Aan het einde was een brug en daar konden we omdraaien en voor de rest was het een prachtige tocht over het water in de brandende zon.
Vervolgens gingen we op weg naar ons kamp voor de komende 2 dagen: Harrys Hut. Hiervoor moesten we eerst een fantastisch meer oversteken, vol met waterlelies en groene bladeren (super mooi). Aan de overkant hebben we eerst geluncht met zijn allen. Het was inmiddels al rond half 2 en iedereen had behoorlijk honger gekregen van al het peddelen.
Erna was het ongeveer nog 1u naar Harrys Hut. Trevor had ons verteld om niet meteen het eerste kampeerplekje te pakken, maar de 3^de met de naam: River access North (hier had je namelijk de toiletten het dichtst bij).
Onderweg weer een fantastische tocht over het water, met alleen maar bomen langs je en af en toe stilstaand water met een super weerspiegeling. Het is eigenlijk nooit dieper dan 1,5m en het water is vies bruin, maar daardoor heb je wel de perfecte weerspiegeling. Op een gegeven moment hupte er zelfs een kangaroo langs de oever voor 5sec met ons mee.
Ik denk dat we rond 4u bij het kamp waren en na zeker te zijn bij de goede steiger aan te leggen, kon iedereen zijn spullen uitladen. Eerst gelijk onze tent opgezet met zijn allen, om erna het water in te springen omdat het zo warm was. Iedereen wilde het niet geloven, maar er waren toch echt waarschuwingsborden voor haaien. Trevor had ons verteld dat er inderdaad haaien kunnen komen, maar de kans is heel klein. Na even getwijfeld te hebben zijn we toch maar het water in gesprongen als afkoeling. Na het zwemmen nog even zitten uitrusten bij de picknicktafels. Ons kamp is eigenlijk gelijk aan het water op een speciaal stukje grond, dat gebruikt wordt om te kamperen. Waarschijnlijk zijn we de enige in de hele Everglades die hier gaan kamperen vannacht.
Het begon al redelijk te schemeren, dus iedereen pakte zijn gaskooktoestel en begon met koken. Het was pasta, noedels of rijst voor iedereen.
Afwassen was al niet meer mogelijk, want het was te donker geworden. Dus de rest van de avond hebben we tot een uurtje of 10 in het donker, met 2 lampen, met zijn allen zitten praten en naar muziek zitten luisteren. Er waren geurkaarsen aangestoken voor tegen de muggen en af en toe kwam er een possum op bezoek om eten van ons te pikken. Op een gegeven moment de lampen uitgedraaid om naar de sterren te kijken en erna naar het gesnurk van Genevieve te luisteren, die al was gaan slapen (ja dames jullie snurken).
Uiteindelijk met de rest, en een lamp in de hand, door het donker naar het toiletgebouw gelopen om tanden te poetsen en zo rond half 11 de tent in te duiken. Op een matras van 1 cm, dus dat wordt lekker vaak wakker worden vannacht.

do 1 mrt
Rond half 9 werd je toch wel echt de tent uitgebrand. Ik was blij met mijn slaapzak die ik kon huren, want het was koud in de nacht. Maar 's ochtends werd je toch echt wel wakker door de zon en alle dierengeluiden om je heen (had wel iets speciaals). Naast het feit dat je 10x wakker werd van de pijn in je lichaam, omdat je letterlijk op de grond lag.
Na het ontbijt, water gepakt uit de rivier en zeepsop erbij gedaan om nu echt af te wassen.
De bedoeling van vandaag was om naar de zandduinen te kanoën en daarheen te wandelen. Na een kort oponthoud door een ‘leguaan' (soort van grote hagedis) en een ‘ranger' die langs kwam (om te controleren of we onze kampeerkaart aan onze tent hadden zitten), zaten we in plaats van 9u om kwart voor 10 weer in de kano's. Voor weer een prachtige peddeltocht, nog verder de Everglades in, richting de zandduinen.
Na ongeveer 1,5 gepeddeld te hebben kwamen we aan bij ‘campsite 3', waar we volgens Trever eruit moesten om vervolgens 6km richting de ‘Sandpatch' (duinen) te lopen. Onderweg kwamen we zelfs een andere kajakker tegen. Bijzonder, want afgezien van een enkele dagtrip door de Everglades, was er helemaal niemand.
Op het heetst van de dag, ruim 1,5u berg op gelopen richting de ‘Sandpatch'. Gezellig met elkaar, maar het was veel en veel te warm. Gelukkig was het uitzicht bovenop GEWELDIG. Eén grote zandvlakte met uitzicht op de oceaan en een gedeelte van de Everglades. Trevor had ons verteld dat je vanaf hier ‘Fraser Island' kon zien liggen, maar helaas konden wij het eiland niet vinden. Na een uurtje veel foto's gemaakt te hebben, in de schaduw gezeten en geluncht te hebben. Konden we weer terug lopen. Gelukkig nu 20min sneller dan de heenweg.
Bij de kano's eerst weer gezwommen en al het zweet eraf. Gepraat met een visser die langs kwam en ook vertelde over eventuele haaien (Bull Sharks), net zoals de ‘ranger'. Om vervolgens weer terug te kanoën naar ons kamp, waar we zo rond 5u weer terug waren.
Gelijk begonnen met koken om in ieder geval klaar te zijn, als het nog licht is. Ook nu weer rijst, met kip en wortels voor mij.
De rest van de avond weer muziek geluisterd en gelachen met zijn allen. En rond 8u zijn we in het donker naar Harrys Hut gelopen. We hadden gehoopt slangen en spinnen te zien onderweg, maar we moesten het dit keer doen met kikkers en possums.
Iedereen was zo op van deze intensieve dag, dat rond 10 iedereen weer lag te slapen.

vrij 1 mrt
Om half 10 moesten we vandaag terug zijn bij het beginpunt, dus om half 7 was iedereen wakker. Kort ontbeten en vervolgens alle tenten afgebroken en onze spullen weer terug gestopt in de waterdichte tonnen en de esky's.
Ik denk dat we rond 8u in de kano zaten en heel rustig terug gepeddeld hebben. Tenminste dat deden John en ik. Onderweg een paar keer gestopt voor een perfecte foto: stilstaand water en de weerspiegeling van de bomen erin. Onderweg niet veel gezegd, maar gewoon genoten van de stilte, het geluid van je kano door het water en de geluiden om je heen.
Om 10 over 9 waren we terug bij het beginpunt. Hier onze spullen weer op de steiger gezet en onze kano's weer ondersteboven onder het gebouw gehangen. Uiteindelijk hebben we ruim een uur op de boot zitten wachten, want die was een beetje laat dit keer. Een nieuwe groep met mensen kwam aan en wij gingen weer terug. De nieuwe groep had 16 mensen en wij maar 10. Iedereen keek elkaar ook echt aan, met de gedachten dat wij het beter voor elkaar hadden met zijn 10'en.
Voordat we weggingen nog een groepsfoto met elkaar gemaakt en facebookadressen uitgewisseld. De terug tocht was eigenlijk heel relaxt. Gelachen met de kapitein (het is trouwens een hele kleine boot, maar hij kan goed hard) en op de stukken waar we zachtjes moesten varen, met zijn allen voorop de neus van de boot gezeten.
Rond kwart over 10 waren we weer terug bij het strand van Noosaville, onze afstapplaats van de boot. Hier al onze spullen uit de tonnen gehaald en terug gereden met het busje naar het hostel. Ons hostel was de eerste en bij de opstapplaats al afscheid genomen van Noah, Marco en Alec, moesten we nu ook de rest gedag zeggen. Ik heb echt 2 super leuke dagen gehad en iedereen had het al over een reünie over 5 jaar. Weer kamperen in de Everglades, onder de naam: awesome possum (Marco's variant).
Het enige waar ik aan kon denken toen ik terug was, was aan een heerlijke lange en schone DOUCHE. En dit heb ik ook voor een half uur gedaan. Nu net heb ik al mijn spullen in mijn backpack gepropt (letterlijk) en zit ik op het balkon op een bank mijn verhaal over de afgelopen dagen te typen. Het eerste wat ik straks in ‘Rainbow Beach' ga doen, is al mijn spullen in de was gooien (want dit is hard nodig).
Rond half 4 werden we weer opgehaald door de Oz-bus voor een rit van 2u naar Rainbow Beach. Voor het eerst met een vrouwelijke buschauffeur. In de bus vooral kennis gemaakt met George en Vetle (Nor). Zij gaan samen met mij ook op zondag naar ‘Fraser Island', dus dat is wel gezellig.
Ik denk dat we rond half 6 in Rainbow Beach waren. Rainbow Beach dankt haar naam aan de verschillende kleuren zand (sommigen zeggen 17) en het ligt aan de ‘Cooloola Coast'. Hier samen met de Noren ingecheckt en toevallig in dezelfde kamer.
De rest van de avond heb ik eerst mijn was gedaan en gekookt. Tenminste na 45min, want er waren maar 3 plekken. Tijdens het koken met Louise (Den) zitten praten, die ook in de bus zat vandaag en die ook zondag naar Fraser gaat (zij dacht dat ik uit Engeland kwam, toch leuk om te horen haha). En hier kwam ik ook één van de Nederlandse meisjes tegen uit mijn hostel in Brisbane (zij stonden toen pannenkoeken te bakken naast ons in de keuken).
Erna met zijn allen de hele avond in het bargedeelte gezeten. Hier kwamen na een tijdje 2 Zwitserse meiden bij zitten, waarmee ik in dezelfde kamer zat in het hostel in Sydney. Super gezellig, want zij kwamen nu vanuit de richting van Cairns. Dus we konden mooi verhalen uitwisselen. Vervolgens kwam Louise weer 2 meiden uit Noorwegen tegen, die zij in Byron Bay had ontmoet: Veronica en Maria. Dus we hadden een erg gezellig tafel en hopelijk kunnen we met deze groep in dezelfde auto op Fraser Island (want dat kunnen we zelf bepalen). Tijdens de avond ook met George een potje tafeltennis, darts en pool gespeeld. Langzamerhand ging iedereen richting bed en rond 11u waren Vetle, George en ik de enige die over waren en besloten maar hetzelfde te doen. Het hostel is trouwens een doorloop van mensen die naar Fraser gaan. Erg gezellig hostel, met zwembad en gedeelte waar je kan zitten met zijn allen. Elke avond is er iets te doen en zo was er vanavond livemuziek.

za 3 mrt
's Nachts een paar keer wakker geworden, want blijkbaar was er 2x een dronken gozer in onze kamer die dacht dat dit zijn kamer was. De deur zat blijkbaar niet heel goed dicht, dus hij kon zo binnen komen. Daarnaast is de matras een geval apart: geen zachte matras, maar meer een samen geplet luchtkussen. En als je ook maar 1mm beweegt kraakt het bed aan alle kanten. Gelukkig raak je er na 4 maanden aan gewend en iedereen had hetzelfde vannacht.
Om kwart voor 8 mijn wekker gezet, want om 8u zou ik met pap en mam gaan skype. Het was inmiddels al weer 2 weken geleden en weer mooi bij kunnen praten. De vakantie was net afgelopen en ze hadden Tom naar Londen gebracht, naar een facking luxe hotel. Leuk om te horen dat ze erna nog in Brugge geweest waren en de rest van de vakantie lekker rustig aan gedaan. Weer even op de hoogte gebracht van al het voetbal- en schaatsnieuws en het trieste nieuws over prins Friso. Ik heb niet altijd de gelegenheid om internet te checken (en wil het ook absoluut niet), maar af en toe kijk ik even snel op nu.nl om een beetje op de hoogte proberen te blijven.
Nu is het inmiddels half 10 geweest en zit ook Vetle tegenover mij met zijn laptop. Ook hij en ik denk iedereen in de kamer, was wakker geworden van de dronken kerel.
De rest van de dag tot half 2 aan het zwembad gelegen met mijn boek en na een tijdje kwamen het Nederlandse meisje en haar vriend erbij. Het was niet heel warm en zon en wolken wisselde elkaar af. Rond half 2 nog een potje pool met Vetle en George gespeeld en om 2u hadden we een ‘safety briefing' voor onze trip naar Fraser. Echt het meest stompzinnige veiligheidsfilmpje ooit gezien, maar de kerel van het hostel zij ook al: het is allemaal onzin, maar het moet van de overheid. Ze lieten je zien dat als je te snel draait met je auto op het zand dat je auto dan kan omvallen en ontploffen. Er kunnen vliegtuigen op het strand landen en je moet uitkijken voor de dingo's (honden). Alles was dikke bullshit, behalve sommige dingen over het rijden op los zand en de dingo's.
Erna werden er groepen gemaakt, gewoon op naam en niet zoals jezelf wou. Dit is puur voor het gemak en morgen kan je hopelijk wisselen. Dat willen we ook graag, want George, Vetle, Louise, Veronica, Maria en ik willen bij elkaar in één auto. Nu zit ik bij 4 Engelsen, 2 Fransen en een Duitser. Super gezellige lui, maar het zijn wel 3 koppels en ze kennen elkaar al een tijdje.
Na de briefing bootschappen gedaan met zijn allen (V,G,V,M,L): eten voor vanavond en drank en wat lekkers voor op Fraser. De rest van het eten is inbegrepen, dus daar hoeven we ons geen zorgen over te maken. Terug gekomen in het hostel hebben George en ik gevoetbald buiten en erna deden twee Duitse meiden mee, die toevallig net terug waren van Fraser. Alles aangehoord en erna nog met één van de twee getafeltennist.
Rond 6u stond ik weer pasta te koken. Helaas zonder melk, want die was zuur geworden. Ondanks dat was me saus toch nog aardig goed te eten en natuurlijk broccoli voor de vitamientjes!
Nu is het half 8, heb ik mijn spullen voor morgen gepakt. Eigenlijk nog meer dan voor mijn 3-daagse kanotrip, maar dat is omdat ze nu iets minder moeilijk doen. Je moet nog steeds ligt reizen, maar ik kan nu bijvoorbeeld mijn immense badhanddoek meenemen.
De rest van de avond weer aan de tafel gezeten met zijn allen. Nu met een Engelse koppel erbij. Ook weer even getafeltennist met George, maar vooral veel gepraat en gelachen. Het Engelse koppel was ook naar N-Z geweest en we hadden het over alle onveilige plekken waar sommige van ons verbleven hadden. Later kwamen Maria en Veronica er ook bij. Zij hadden de buswalk gedaan vandaag, die George, Vetle en ik willen doen als we terug zijn. Super mooie foto's van de zonsondergang gezien en zeker de moeite waard om te gaan.
Nu is het bijna 10u en lig ik in mijn bed. Morgen vroeg op, want we vertrekken al om 8u.

zo 4 mrt
Regen! Regen! Regen!
Om half 7 had ik de wekker gezet. Mijn spullen waren al gepakt, dus ik hoefde alleen nog te douchen en te eten. Om 7u mijn sleutel ingeleverd, mijn backback in de bagageruimte gestald en om half 8 moest iedereen in het bargedeelte klaar zitten. Eerst gingen we met behulp van een checklist al ons voedsel checken. Om vervolgens alle drank en het vlees in een koelbox met ijs te stoppen.
Buiten stonden 4 auto's (4WD) voor ons klaar. Elke auto had 8 mensen in de auto en in de voorste auto zat Mick, onze gids voor deze dagen (deze auto had ook een trailer voor al het voedsel en overige spullen). We moesten eerst kijken of alles compleet was: tenten, kookstel, tafel, waterkan en potten/pannen/borden/bestek. Erna nog een rondje om de auto gelopen om te kijken of er niks kapot was, waarvoor wij dan niet aansprakelijk zijn. Toen iedereen klaar was, konden alle tassen in de auto's en alle spullen (voedsel en kampeerspullen) in de trailer.
Ik denk dat we rond half 9 klaar waren voor onze ‘Roadtrip' naar Fraser Island. Fraser is één van de grootste zandeilanden van de wereld. Je mag niet zwemmen in de zee, vanwege de haaien en kwallen en staat bekend om zijn irritante steekvliegen.
In het begin had ik het gevoel dat ik graag bij Vetle en George in de auto had willen zitten, ruilen kon altijd nog, maar ben blij dat ik in deze auto gebleven ben: Kat&Johnny (Eng), Matt&Jem (Eng), Cloe&Marvin (Fra), Christian (Ger). De 4 Engelse waren eigenlijk een soort van moderne hippies/festivalgangers. We hadden vooral veel rockmuziek in de auto, een jointje werd er wel gerookt elke dag en super maffe filmpjes werden er van elkaar gemaakt. De Fransen waren grappig, maar met de Duitser had ik niet zo veel (beetje aparte gozer). Maar met de Engelse had ik een super leuke auto.
Eerst reden we over een verharde weg naar het punt van de ferry naar Fraser Island. Dit was eigenlijk gewoon op het strand en de overtocht duurde maar 10 min. Op de ferry kwam ik Jutta en Marco ook weer tegen. Zij deden dezelfde tour, maar met een andere groep. Eigenlijk bij elke stop kwam je elkaar wel weer tegen, omdat iedereen ongeveer hetzelfde doet voor de komende 3 dagen.
Met de muziek in de auto en regen om ons heen, reden we naar onze eerste stop: toiletten. Marvin had het eerste stuk gereden en reed ons ook naar de plek waar we gingen kamperen. Je moet je voorstellen dat het eerste gedeelte over het strand was (hard zand), met duinen en zee aan beide kanten. Het kamp lag net achter de duinen, tussen de bomen (zacht zand) in het strand gedeelte dat ‘Eurong' heet (beetje aan het begin van het eiland). Hier hebben we eerst een zeil gespannen en onder dit zeil geluncht: sandwiches.
Na de lunch zijn we naar onze eerste activiteit gereden: Lake McKenzie. Een super mooi en groot meer, met in het begin fantastisch helder blauw water en het zand is zo fijn dat je er je huid mee kan schrobben en je tanden mee kan poetsen. Helaas was het door de regen minder mooi, maar het mocht de pret niet drukken. We hebben denk ik ruim een uur in het water gezeten en erna werd het te koud en zijn we eruit gegaan.
Volgende stop was een stop in het regenwoud: Central Station. Eerst een mooie en echte hobbelige autorit door het regenwoud (Christian en Kat reden nu). Om erna met de helft van de groep een fantastische korte wandeling door het regenwoud te maken. Helaas regende het nog steeds flink en was het nog mooier geweest met zon, maar we liepen tussen de bomen en langs een klein riviertje.
Iedereen weer nat in de auto en nu op weg naar de bakkerij. Fraser Island is niet zo onbewoond als mensen soms zeggen. Je hebt gewoon kleine plekken/dorpjes waar een resort en wat winkels zijn.
Johnny reed ons vervolgens weer terug naar het kamp, waar we in de regen onze tenten op moesten zetten. Ik sliep helaas met Christian in een tent en we hebben geprobeerd een beetje een droge plek onder een boom te vinden (niet te doen).
Nadat iedereen klaar was zijn we begonnen met koken. Vanavond wilde we rijst met kip en groente maken. Dit duurde echt ruim 1,5u, omdat de wind steeds onze gaspitten uitblies en toen het uiteindelijk klaar was, was het al super donker en alles smaakte helaas erg veel naar zand. Tijdens het eten ook onze eerste dingo's gezien. Ze zijn banger voor jou dan andersom, maar toch kunnen ze een klein kind doden (al eens gebeurd).
Na het eten, iedereen zijn spullen opgeruimd en in de trailer terug gezet (zo kunnen de dingo's niets jatten), onder het zeil zitten drinken, praten en lachen.
Ik denk dat ik rond 10u in mijn tent lag, in een slaapzak op een keiharde grond en plassen water om me heen. Christian's slaapzak was al nat voordat hij hem überhaupt uit zijn zak gepakt had, dus hij ging in de auto slapen vannacht. Voor het slapen nog kort naar het toilet gegaan. Niet dat dit interessant is, maar het toilet is een emmer, met zitje erop en een tentdoek eromheen: te ranzig voor woorden.

ma 5 mrt
Na honderd keer wakker geworden te zijn, was het inmiddels goed licht en ik denk dat iedereen zo rond 7u zijn bed uit was. Ontbeten met cornflakes en witbrood.
Het was inmiddels wel bewolkt, maar gelukkig ook droog. Iedereen had zijn spullen weer ingepakt en klaar gemaakt om te vertrekken. Eerst nog een kort bezoek van een ranger gehad. Zij vraagt elke groep, elke dag, of er iets raars gebeurd is met dingo's of dat mensen ze gezien hebben (vorige maand is er iemand aangevallen). Bij een tent had een dingo geprobeerd onder het zeil te kijken, maar voor de rest niet veel bijzonders.
Nu mocht ik rijden. Echt super tof! Eerst van de kampeerplek (zacht zand), naar het strand (hard zand). Voor een korte rit naar het toiletgebouw. Op zacht zand rijden is echt alsof alle wielen willen slippen (je weet niet welke kant ze soms op gaan) en op hard zand is dit een stuk minder, maar dan rijd je soms ook door stromend water.
Na een toiletstop, bij een 'normaal' toilet, mocht ik weer verder rijden op weg naar ‘Eli Creek'. Een behoorlijk stuk over het strand en vervolgens een stukje het land in om erna weer op het strand uit te komen. Het stuk land in was vooral super om te doen. Omhoog de duinen in en manoeuvrerend langs rotsen, stukken stromend water en heuvels.
‘Eli Creek' is een stromend riviertje, dat een stuk landinwaarts begint en de stroom kan je dan meenemen terug naar de zee. Het water was ontzettend koud, maar wel verfrissend. Onderweg kwam je vooral veel bomen tegen, met af en toe gigantisch grote spinnen.
Na ‘Eli Creek' zijn we doorgereden (nu weer iemand anders) naar ‘Maheno Shipwreck'. Een groot schip dat lang geleden aangespoeld is. Inmiddels helemaal verroest, maar mooi om te zien. Helaas, tenminste vind ik, ben je er op dat moment met 16 auto's. Te toeristisch en een fatsoenlijke foto van jezelf alleen is er niet bij op dat moment.
Rond 12u zijn we doorgereden naar ‘Cathedral Beach'. Achter de duinen lag ook hier weer een groot bebouwd gedeelte, waar we met zijn allen hebben geluncht: wraps en sandwiches. En af en toe kwam er een nieuwsgierige dingo kijken hoe dicht bij hij kon komen voor voedsel. Je mag ze absoluut niet te eten geven, want dan moeten ze worden afgemaakt, omdat ze anders teveel menselijk worden. En achter het toiletgebouw zaten een paar mooie grote spinnen.
Nu hadden we een lange rit over het strand voor de boeg, op weg naar: Champagne Pools. Af en toe zag je zelfs wat blauwe lucht tevoorschijn komen en de golven waren immens in het water. Fraser Island zou één van de beste surfplekken van Australië kunnen zijn, maar helaas mag het niet.
De Champagne Pools zijn eigenlijk een paar plekken, gevuld met water, die net achter de rotsen van de zee liggen. Als het hoog water is, schuimt het water van de golven over de rotsen de pools in.
Hier hebben we weer een uurtje op de rotsen gezeten, gezocht naar kleine ‘finding nemo's' en geprobeerd in het ijskoude zeewater te zwemmen.
Inmiddels hadden we gehoord dat er een cycloon was rond de ‘Whitsundays'. Voor sommige de volgende bestemming, dus nu maar hopen op het beste.
‘Indian Head' is een stukje eiland dat wat verder het water insteekt. Hier zijn we naar boven geklommen voor een geweldig uitzicht op de punt. Beneden in de zee zag je heel af en toe een schildpad ademhalen boven water en voor de rest had je uitzicht op de oceaan en het strand aan beide kanten van de rots. Ook een mooie plek voor het maken van een groepsfoto. En ook nu was het nog steeds droog.
Omdat er in de groep van Mick nog niemand gereden had (Mick rijdt zelf), werden er wat mensen gewisseld met auto's. Zo kregen wij een Duitse meisje, Laura, die voor ons ging rijden. Een complete ramp en we dachten echt dat we dood gingen. Na eerst vastgezeten te hebben in het zand, hadden we haar uitgelegd dat ze niet door het opkomend zeewater moest rijden. Ten eerste zie je niks en ten tweede je auto in onstuurbaar. Wat doet ze: de eerste stroom opkomende zeewater rijdt ze vol doorheen, waardoor Matt en ik een volle laag zeewater door onze ramen naar binnen kregen (en bedankt!). Vervolgens moesten we een heuvel op en reed mevrouw met veel en veel te weinig power de bult op, waar we echt het gevoel hadden er weer achteruit af te vallen.
Aangekomen bij ‘Cathedral Beach'en bijgekomen van onze tocht, konden we de trailer weer aan Mick's auto maken. Deze hadden we na de lunch namelijk achtergelaten.
Vervolgens zijn we weer terug gereden naar ‘Eli Creek', om het zout van de ‘Champagne Pools' en voor ons van de auto rit, eraf te spoelen. Hier weer ons mee laten nemen door de stroom en weer onderweg in de auto liep er zelfs een dingo een stukje met ons mee. Gelukkig hadden we ervoor gezorgd dat Marvin nu terug reed naar het kamp, dus we waren in ieder geval weer veilig.
Toen we terug kwamen in het kamp, hadden de rangers een brief aan de tent gehangen met de tekst die er op neerkwam dat we het kamp moesten verlaten, omdat er morgen tussen 12u en 3u in de middag een cycloon het eiland gaat treffen. Mick ging uitzoeken wat er aan de hand was en wij gingen koken: aardappels, vlees en omelet. Mick was inmiddels terug gekomen met het nieuws dat niemand wat wist, maar we gewoon konden blijven. Mat, Kat, Jem, Johnny, CLoe en Marvin hadden er voor gekozen om niet meer in het kamp te slapen vannacht, maar in het resort (comfort). Het eten was pas half af, dus met wat aardappels in een schaaltje zijn ze de auto ingestapt en konden Christian en ik het eten verder afmaken voor ons 2'en.
De rest van de avond vooral met Maria, Veronica, Louise, Vetle en George in hun auto gezeten. Muziek aan en veel gelachen en domme foto's gemaakt.
Rond 11u lag ik uiteindelijk in mijn bed. Mick had een nieuw zeil gespannen en bijna iedereen had zijn/haar tent eronder gezet. Geen regen meer vannacht, alleen maar een beetje harde wind.

di 6 mrt
Rond 7u het bed weer uit en na een heel kort bakje cornflakes begonnen met afbouwen. De rest was inmiddels terug van het resort, goeie nacht gehad met een normaal bed en een warme douche. Iedereen al zijn tenten afgebroken en na een 2^de kort ontbijt had iedereen uiteindelijk alles ingepakt en weer in de trailer zitten.
Onze enige echte stop voor vandaag was bij ‘Lake Wabby'. Een looptocht van 45min door het bos om uiteindelijk op een grote duin uit te komen, waar aan de andere kant (een stuk lager) een heel mooi meer lag. In dit meer zwommen vissen en zat tiethreeolie (geen idee hoe je het schrijft), dus goed voor je huid. Hier een half uur gezwommen en erna via een voor een gedeelte andere weg terug gelopen naar de auto's. Hier een uur gewacht op Christian en twee Duitse meiden, omdat ze zo dom waren om de verkeerde weg terug te nemen. Inmiddels was de zon goed doorgekomen en hadden we voor een groot gedeelte blauwe lucht. Een cycloon was dus dikke vette bullshit.
Na het meer doorgereden naar de bakkerij om te lunchen in het gras, om vervolgens terug te rijden naar het punt waar de ferry ons op komt halen. Iedereen had het er van te voren over dat je helemaal gek zou worden van de vliegen op het eiland. Maar ik denk dat we door het slechte weer, mazzel hebben gehad. Ik was toevallig in het allerlaatste uur, voor het eerst gestoken.
Om 2u zaten we weer op de ferry. Aan de kant van Fraser (links) zag je zon en blauwe lucht en aan de rechterkant donkere lucht en regen. We gingen dus precies de verkeerde kant op.
Terug op de verharde weg en terug op weg naar het hostel. Eerst nog de auto's volgetankt en gestopt bij het bedrijf dat voor alle auto's zorgt. Hier hebben we de auto's geprobeerd zandvrij te maken, alle koelboxen en kookgerei gewassen en alle tenten en slaapzakken weer ingeleverd.
Uiteindelijk konden we dan eindelijk terug rijden naar het hostel. Geprobeerd om samen met Vetle en George op een kamer te zitten. Dit is ook gelukt, maar doordat het meisje van de receptie niet al te slim was, moesten we na 10min van kamer wisselen (ze had teveel mensen in een kamer geboekt). Uiteindelijk zit ik nu ook met mijn eigen auto en samen met George en Vetle in één kamer, erg gezellig. Bij het inchecken hoorde we ook het nieuws over de overstromingen rond Brisbane. Tot nu toe rijden er alleen nog maar een paar bussen richting het noorden en niet meer richting het zuiden.
De rest van de middag met zijn allen aan een tafel gezeten en wat gedronken. In de kamer kort gekeken naar de film die Matt gemaakt had en een heerlijke douche genomen. Eten besteld in het hostel: cheese burger met frietjes. En de rest van de avond zitten kaarten en super lang staan tafeltennissen met George. Ik was erg moe, maar uiteindelijk lag ik pas om 12u in mijn bed.