Byron Bay en Surfers Paradise

Hey Allemaal,

Hoe is het ermee? Ik ben inmiddels in het surfgedeelte van Oz beland. Heb in Byron Bay erg veel gesurfd en zit nu inmiddels in Surfers Paradise (letterlijk het Miami van Oz).
Morgen vertrek ik voor 5 dagen naar Brisbane, weer een echte stad zeggen ze. Ik ben heel benieuwd.
Heb de laatste tijd een erg leuke groep mensen gehad en voorlopig zijn we met min 2 a 4 mensen nog steeds samen.
Iedereen heel veel plzr met carnaval, voor de gene die het gaan vieren;) En ben benieuwd naar alle dronken foto's:P

Groetjes,
Jip

vrij 10 feb
Ook deze nacht was weer moeizaam. Om half 10 lag ik in mijn bed en na 1,5u te proberen te slapen, heb ik gevraagd of mensen eindelijk eens stil konden zijn. Geluid maken mag altijd, maar als er al 3 liggen te slapen en eentje probeert te slapen, snap ik niet dat mensen dat niet door hebben.
Om half 5 ging de wekker. Snel wat gegeten en tegen half 6 ben ik naar het centraal station gelopen. We moesten een half uur van te voren aanwezig zijn, waarom snap ik niet helemaal, want de bus kwam pas om 5 over 6.
Terwijl ik zat te wachten, kwamen Gitte & Patrick en Melanie & Hannah aanlopen. De helft van de bus kende ik dus al, dat was een leuke verrassing.
Mijn buschauffeur voor de komende dagen is ‘Bunger'. Een vet grappige kerel. Weet ontzettend veel en houdt wel van een hoop ongein. Dit is trouwens mijn aller eerste bus zonder Duitsers, het is een wonder. Rond kwart over 6 reden we met zijn allen weg in de kleine bus van de Oz-Experience: Emiel&Marika(Zwe), James&Lizzy(Eng), James/Jo/Cecille/Helen/Olivia/Amy(Eng), Melanie/Hannah(Can), Patrick&Gitte(Den) en nog 4 meiden waarvan ik de naam niet meer weet. Vooral veel koppels dit keer of mensen die samen reizen.
- De eerste 5 min reden we over de Harbour Bridge en kon je nog net een paar punten van het Opera House zien. Erna is iedereen in slaap gevallen.
Onze eerste stop was o.a. bij de McDonald's voor een ontbijtstop en hier legde Bunger ons vooral wat dingen uit over de Oz-Exp.
- Na de eerste stop hadden we 2 busspelen. De eerste was het introduceren van jezelf: je moest vertellen wie je was, waar je vandaan kwam en hoe oud je was. Maar vooral wat voor kleur ondergoed je aan had, of je het toiletpapier opvouwt of verschrompeld en wat voor kleur stoplicht je bent (rood,oranje of groen). Stoplicht had te maken met of je beschikbaar was of niet. Dus ik heb verteld dat mijn ondergoed paars was, toiletpapier vouw en dat ik groen ben.
Het volgende spelletje was elkaar 3 vragen stellen en dan in de vorm van: wat was een moment waarvoor je jezelf het meest schaamt. Erna zouden we aan iedereen iets over elkaar moeten vertellen, maar iedereen was zo lang met elkaar aan het praten dat we dat maar over geslapen hebben.
- Nog een korte toiletstop en erna hadden we een bezoek aan het ‘Koala Hospital' in ‘Port Macquarie'. Dit gebied was een natuur reservaat en we hebben een rondleiding van een half uur gehad. Zo waren er koala's zonder benen of ogen, maar de meeste met Chlamydia (veel voorkomende ziekte).
- In het plaatsje ‘Kempsey' hadden we lunch vandaag. Zo rond een uurtje of half 2. Dit was ook het moment voor mij om mijn hostel voor de trip naar ‘Fraser Island' te boeken. De vrouw van de Oz-Exp had mij verteld dat ik 24u na mijn boeking dit moest bevestigen, maar de mensen van Base (het hostel), vertelde mij weer dat het 24u voor mijn trip was. Lekker op mekaar afgestemd dus.
- Volgende spel in de bus was een psychologisch spelletje. Je moest 7 antwoorden opschrijven op 7 verschillende vragen en dan ging Bunger vertellen wat voor persoon je was. Voorbeeld: vraag 1 was, wat is je lievelingsdier. En dag ging Bunger vertellen wat voor persoon je was. Erg grappig en er klopte natuurlijk vaak geen reet van.
- ‘Coffs Harbour' was de eerste plek vandaag waar we 3 mensen afdropte. Dit waren Amy en 2 van de meiden zonder naam.
- Overal in Australië heb je blijkbaar plekken waar grote dingen/kunstwerken staan die je kan fotograferen. Onze volgende stop was dan ook bij de ‘Big Banana'. Een grote banaan langs de kant van de weg haha.
- Nog een korte alcoholstop voor de gene die het wilde kopen voor vanavond en vervolgens zijn we opzoek gegaan naar kangaroo's. Met zijn allen de bus uit en het gras in op weg naar een klein groepje, voor een foto.
- Onze één na laatste stop was een stop bij een uitkijkpunt over de ‘Coffs Coast'. Mooi uitzicht over het strand en een aantal baaien, waarvan er eentje de plek was waar we gingen overnachten vandaag.
- Final stop: Spot X. Het surfkamp waar we gingen slapen vannacht. De sfeer deed me vooral denken aan Frankrijk, maar alles was een stuk groter. Ook dit was een camping voor alleen maar surfers aan het strand. Vooral met mensen die naar het kamp gingen voor een paar dagen.
- Na even kort rondgekeken te hebben en besloten na het eten te gaan zwemmen, hadden we avondeten: friet, pasta, salade, vis. Een super en uitgebreid diner.
- Na het eten zijn we met Hannah, Melanie, Britte, Patrick, Emiel, Marika en ik gaan zwemmen. Ik had iedereen min of meer overgehaald en dat was maar goed ook. Het water was heerlijk warm en we hebben echt tot aan het donker in de zee gezeten. Het eerste moment waarop ik echt het gevoel had dat we een erg leuke groep mensen bij elkaar hebben.
- Na het zwemmen snel gedoucht en nog even bij het kampvuur gezeten. Om vervolgens rond kwart over 10 te gaan slapen.
Ik sliep dit keer met James, Jo en Cecille in een soort van cabine. Erg gezellig en het zijn zeker gekke Engelsen. Zo werd er de eerste 15min vooral veel gezongen.


za 11 feb
Om 5 voor 6 ging de wekker, want om 6u was er ontbijt. Ook dit was weer uitgebreid, met brood, musli en fruit.
Snel onze backpacks in de tv-room gedropt, want om 7u begon onze surfles. Eerst kregen we een hele korte uitleg over wat surfregels en erna gingen we met zijn allen het strand op voor de uitleg op het surfboard zelf. Het water was ongeveer 25 graden, dus een T-shirt dragen en een zwembroek was genoeg.
Eigenlijk toen we bijna klaar waren met de uitleg begon het te regenen, dit was niet erg, maar ik was nog niet eens tot de helft in het water toen we er allemaal ineens uitmoesten. Onweer en bliksem.
Na ongeveer 15 min gewacht te hebben, zijn we weer terug het water in gegaan om gelukkig eindelijk te kunnen surfen. Ik wil heel graag leren hoe je moet draaien op je board, dus ik ben naar een surfleraar gelopen en die had me een kleine uitleg gegeven over hoe het moest. Eigenlijk vrij snel erna in het water op één van me eerste golven gelijk geprobeerd en het lukte me gewoon om te draaien. De golven waren echt super rustig en heerlijk om te pakken. Heb eindelijk het gevoel dat ik iets echt ontzettend leuk vind. Gewoon alleen in het water, nergens aan hoeven denken en gewoon gaan met die banaan. Ik hoop de komende dagen nog erg veel te kunnen surfen.
Na ongeveer 1,5u gesurft te hebben, moesten we helaas het water uit. Iedereen massaal onder de warme douche en om 10u zaten we met zijn allen buiten. Met een paar mensen lekker zitten kaarten en praten. En eigenlijk was iedereen best uitgeput om meer te doen.
Om 12u hadden we lunch en ook deze was weer zeer uitgebreid, namelijk: pasta, raps, groente, vlees en salade.
Om 1u zaten we weer in de bus met zijn allen, nu met 2 nieuwe Canadese meiden erbij.
- Na een half uur rijden hadden we een korte tankstop, maar erna het volgende grote object: De Grote Garnaal. Mensen gaan gewoon zelfs op roadtrips om zoveel mogelijk van deze dingen te fotograferen.
- Volgende stop: toiletstop bij een uitmonding van een rivier in de oceaan. Dit was eigenlijk al rond kwart voor 4. Ook deze busrit weer veel liggen slapen eigenlijk.
- Volgende uitkijkpunt was: Morton Dochont Lookout. Het meest oostelijke puntje van Oz. Vanaf hier kon je ‘Byron Bay' en de vuurtoren van ‘Byron Bay' zien liggen in de verte. Byron Bay ligt in één van de 5 nationale parken aan de oostkust in Oz.
- Om half 5 waren we op onze eindbestemming van vandaag: Byron Bay. Er zijn eigenlijk maar 2 dagen waarop je de hele dag in de bus zit om te reizen, want alle andere stops liggen vrij dicht bij elkaar.
Eerst een korte rondleiding door het echte surfstadje en vervolgens sommige mensen ergens anders afgezet. Erna met de overgebleven mensen naar ‘The Holiday Village' gereden. Een erg leuk hostel, met zwembad en het meest belangrijke: gratis huur van surfboards.
- We hadden nog 2 uur de tijd om rustig alles een beetje op orde te brengen, een douche te nemen en een stukje van de film ‘Dump&Dumper' te kijken. Wat een super slechte film eigenlijk, beter eentje voor als je dronken bent (wordt vervolgd).
Om 7u hadden we met zijn allen een tafel in de ‘Ceecky Monkey's. Een bar/club waar deze avond alleen maar mensen van de Oz-Exp en MojoSurf waren.
Hier echt een GEWELIDIGE avond gehad. Er waren spelen waarbij je vooral veel drank kon winnen en een mannelijk stripcompetitie waarvan 2 van onze jongens, James en James, aan meededen. Deze avond vooral veel gelachen om James (niet van het koppel), wat een geweldige kerel.
Veel gelachen, gedanst en gedronken deze avond.
Omdat onze buschauffeur vergeten was om onze accommodatie te boeken, moesten we vandaag met 6 mensen (James/Melanie/Hannah/Olivia/Helen/ik) in de tv-room op een matras slapen. Op zich geen probleem, want het had eigenlijk wel wat.
Rond kwart over 1 waren we terug in de kamer. Hier proberen de film af te kijken, maar eigenlijk was iedereen meteen in slaap gevallen. Zelfs Jo en Cecille, die niet in onze kamer sliepen en vervolgens om half 3 's nachts als nog naar hun eigen kamer moesten. Omdat er blijkbaar nog 2 andere meiden in de tv-room sliepen.

zo 12 feb
Om 10u moesten we vandaag uitchecken, om vervolgens een eigen kamer te krijgen. De komende dagen slaap ik met James, Helen en een onbekende in een kamer.
Iedereen eigenlijk een beetje aan zitten klooien in de ochtend. Zo heb ik boodschappen gedaan en een tijdje in het zwembad gelegen met Melanie.
Om 12u gingen we vandaag naar het strand en James, Patrick en ik namen een surfboard mee (50 dollar key-deposit). Helen, Melanie en Hannah gingen alleen om te zwemmen.
De zon was ontzettend warm vandaag, maar dit mocht de pret niet drukken. Er stond dit keer alleen ontzettend veel stroming naar de zijkant en het was heel lastig om achter de golven te komen. Ik heb het geprobeerd en heb 1 goeie golf kunnen pakken, maar je was vooral al uitgeput voordat je er was.
Opeens sloeg echt binnen 15min het weer om en zijn we met zijn allen terug gegaan, nadat Melanie en Hannah eindelijk terug waren van het halen van hun lunch.
Uiteindelijk hebben we onder het afdak zitten kaarten met zijn allen, want inmiddels was het begonnen met regenen.
We hadden het idee om met zijn allen te gaan eten vanavond, dus uiteindelijk zijn we in de miezerregen naar de supermarkt gelopen om daar het eten voor vanavond te halen: pasta, saus, kip, sla, uien en champignons.
Met zijn allen zitten eten en erna blijven hangen buiten. Eerst zitten kaarten en erna zitten praten met 3 Engelsen, waarvan er eentje al behoorlijk dronken was. Maar ze hadden we geskydived vandaag.
Om half 11 moet iedereen hier eigenlijk het buitengebied verlaten. Dus of de kroeg in of je kamer in. Aangezien ik morgen om 7u wil surfen, ben ik lekker gaan slapen. En eigenlijk deed iedereen het zelfde.

ma 13 feb
Om half 7 ging de wekker. Snel ontbeten en vervolgens een surfboard gepakt. Patrick zou met mij mee gaan vanmorgen, maar ik denk dat zijn wekker het niet deed haha.
Het is ongeveer 15 min lopen naar het strand en er waren toch al wel veel mensen aan het wandelen, maar niet aan het surfen. Ik had het water voor mij alleen aan de linkerkant van het strand. De zon was al doorgekomen en heb 45min zitten surfen. De golven waren veel en veel cleaner dan gisteren, maar niet met zo heel veel power. Lastig om goed te pakken, omdat ze zo snel braken, maar wel goed om er nu eindelijk achter te komen. Niet heel veel golven kunnen nemen, maar toch lekker gesurft.
Opeens sloeg ook nu het weer om, dus ben ik rond half 9 terug gelopen.
Inmiddels is het nu bijna half 11 en zit ik de verhalen van de afgelopen dagen te typen. Het regent gelukkig nog steeds niet, maar het is wel bewolkt. Op zich niet heel slecht voor mijn verbrande schouders haha.
Iedereen ging in de voormiddag eigenlijk zijn eigen gang, wel allemaal het dorp in om te shoppen, maar dan allemaal apart. Ik ben opzoek gegaan naar een shirt om te dragen tijdens het surfen. Eén, omdat je zo niet snel verbrand. Twee, omdat je board niet schuurt tegen je lichaam. Heb er een paar geprobeerd en vond er eentje van de ‘Billabong' erg gaaf, maar geen 50 dollar waard. In de ‘Ripcurl' winkel kwam in een leuk mutsje tegen, eentje die ik altijd al graag heb willen hebben, dus deze heb ik gekocht.
Op de terug weg boodschappen gedaan en vervolgens met Patrick, Gitte, Jelmer (Ned jongen die ook in onze kamer zit), Max (Dui) en ik weer wezen surfen. En vandaag had ik mijn eerste echte drop-off. De golf pakken voordat hij breekt en dan de slurf in duiken. Super vet gevoel en de golven waren ook erg rustig om te proberen.
Uiteindelijk hebben we met Helen, James, Jo, Cecille, Patrick, Gitte, Jelmer en ik raps gemaakt voor het avondeten. Erna bleef iedereen van het hostel weer buiten bij de tafels hangen. De één speelde drankgames en wij hebben gekaart en gepokerd met nog een paar andere Engelsen.
Nu is het half 12, haal ik nog snel wat foto's van me camera en ga dan lekker slapen.

di 14 feb
Om 10u zouden we vandaag met zijn allen verzamelen, om naar ‘The Lighthouse' te lopen: Melanie, Hannah, Patrick, James, Gitte, Jimmy (Eng), Sarah en Adele (Can).
Het zou ongeveer een uur kosten om er te komen, maar we zijn een klein beetje omgelopen. Het was erg warm vandaag, dus veel zweten onderweg.
Op de top van de berg bij de vuurtoren aangekomen, waren hier ook Nick en Howart (Eng). Twee vrienden van Melanie en Hannah, geweldige gasten. Eentje is professioneel formule-1 rijder en is een erg grappige gast. Helaas hebben we geen dolfijnen gezien in het water, maar het uitzicht was wel super.
Ook hier was weer een uitkijkpunt dat beweerde ‘the most easterly point of the Australian mainland' te zijn, dus soms weet je niet meer wat je moet geloven.
Op de terug weg zijn Patrick en ik blijven hangen op een plek waar ze de berg afsprongen om te parasailen. Helaas hierdoor wel een slang gemist die de rest gezien had, maar ja kom er hopelijk nog ergens anders één tegen.
Terug in het hostel snel geluncht en met zijn allen zo snel mogelijk naar het strand toe, want het was te warm. Ik weer een surfboard meegenomen en heb echt vet lang in het water gelegen. Er waren niet veel golven, maar de genen die kwamen waren super.
Erna nog met James en Patrick zelf voor surfboard gespeeld in de golven, terwijl de helft van de meiden alweer terug waren gegaan naar het hostel.
Vanavond pannenkoeken gebakken met James, Sarah, Adele, Melanie, Hannah en ik. Erg lekker moet ik zelf zeggen, Nederlands gebakken natuurlijk.
Na het eten met Sarah en Adele een pak goedkope wijn gekocht en snel gedoucht. De rest van de avond buiten gezeten tot half 11 en drankspelen gedaan. Om vervolgens met zijn allen eerst naar ‘Woody's' en erna de ‘Cheecky Monkey's' te gaan (bar). Het was natuurlijk Valentijnsdag, dus overal was wel iets te doen.
Ook deze avond erg veel lol gehad met zijn allen en een top avond gehad.

Queensland

woe 15 feb
Om half 3 lag ik in mijn bed en om 7u ging de wekker weer. Nadat Gitte&Patrick om 5u nog hadden aangeklopt, omdat ze vergeten waren de sleutel af te geven bij de receptie voordat ze gingen. Zij vliegen vandaag naar Perth om 8u, dus die zien we helaas niet meer (tenminste niet in Australië).
Om 8u uitgecheckt, afscheid genomen van de 4 Canadese meiden (vrijdag zien we ze weer) en de bus ingegaan. Onze buschauffeur voor vandaag was ‘Luxi' en we zaten maar met 8 mensen in de bus en iedereen ging er bij ‘Surfers Paradise' uit.
Het was een rit van maar 2u en onderweg nog gestopt bij een uitkijkpunt genaamd: Point Danger Lookout. Waar je van ‘New South Wales' overgaat naar ‘Queenstown'. Dit was een berg die Captain Cook aangaf als waarschuwing voor de boten, dat er verderop een vulkaan het water uitrees en niemand er tegenop zou varen. Dit betekende ook de klok een uur terug. Geen 10u tijdsverschil maar met Nederland, maar 9u. Terwijl we over de oceaan uitkeken, zagen we beneden ineens 4 dolfijnen langskomen. Dus toch nog gezien!
Om kwart voor 10 waren we bij het busstation, waar een busje van het hostel ons rond 10u op kwam halen. James, Helen en Olivia blijven hier 2 nachten in ‘Surfers Paradise Backpackers Resort' en ik blijf hier 4 nachten. Het is een leuk hostel, met tennisbaan, volleybalveld, gratis internet, zwembad, gratis bodyboards. Niet groot maar erg gezellig.
Surfers Paradise is echt het Miami van Australië. Het ligt aan de ‘Gold Coast' en je ziet vooral veel wolkenkrabbers en hoge gebouwen.
Ik heb net mijn was erin gegooid, want deze is ook gratis. En zit nu met James buiten onze mailachterstand weg te werken, terwijl de dames aan het winkelen zijn.
In de middag niet heel veel gedaan. Mijn was (droger was dan weer niet gratis) en op mijn laptop gezeten. Een klein dutje gedaan en iedereen was eigenlijk nog steeds moe van gisteravond. Om 3u zijn we met zijn allen naar het strand gelopen, maar het waaide zo hard dat we terug gegaan zijn naar het zwembad. James en ik eerst nog snel eten voor vanavond gehaald, rijst met vlees en saus (2min in de magnetron). En erna aan het zwembad gelegen in de zon met mijn boek (The Hobbit).
Tegen een uurtje of 6 gegeten en met zijn 4'en buiten blijven hangen. De rest van het hostel ging op kroegentocht vandaag en je merkte dat niemand echt zin had om nieuwe vrienden te maken. Jammer want ons vorige hostel was juist zo gezellig.
Inmiddels is het half 10 geweest en zitten we op onze kamer. Iedereen te duf om wat te doen, dus dat wordt zo gewoon slapen.

do 16 feb
Zo 2 weken lang alleen maar Engels gepraat, dus dat gaat me erg goed af tot nu toe en vandaag echt gemerkt wat voor leuke groep mensen ik heb gehad de afgelopen dagen.
Om half 8 had ik vandaag de wekker gezet, omdat ik helemaal in de veronderstelling was te gaan skype met pap&mam. Totdat ik op me mobiel keek en zag dat het pas donderdag was i.p.v. vrijdag.
Rond 9u zijn we met zijn allen (Olvia, James, Helen Archbold en ik) naar het hoofdstrand gegaan, om te kijken naar de zandsculpturen. Het thema was ‘pirates' en er zaten een paar hele mooie tussen. Helaas waren ze met de mooiste nog steeds bezig met bouwen.
Erna een koffie gehaald bij de 7/11 en de McDonald's en tot 12u aan het strand gelegen. Ook vandaag was het erg warm en er was veel stroming in de zee.
Na 12u er verstandig aan gedaan om de zon uit te gaan. Met zijn allen de supermarkt ingedoken voor boodschappen en nieuwe zonnebrand. Surfers Paradise is naast het paradijs voor surfers ook het paradijs voor het krijgen van huidkanker. Om vervolgens terug te lopen naar het hostel en de rest van de middag aan het zwembad te liggen.
Rond kwart voor 6, nadat Olivia naar een vriendin vertrokken was voor een paar nachten, zijn James, Helen en ik begonnen met koken: natchos vanavond.
Het plan was snel eten en dan naar het strand voor een zonsondergang. Je kan de zon hier helaas niet onder zien gaan boven de zee, want hij gaat onder aan de andere kant achter de wolkenkrabbers. Maar dit zou nog steeds een mooi schouwspel van schaduwen op het strand moeten geven. Helaas waren we iets te laat, maar zijn we weer naar het hoofdstrand gelopen om kort te kijken naar de zandsculpturen bij nacht en een potje beachvolleybal dat mensen aan het spelen waren. Onderweg eigenlijk met zijn 3'en een super gesprek en tijd gehad. Onze laatste avond samen en we hebben het gehad over onze thuiskomst, dat iedereen een surpriseparty verwacht (zo jullie weten wat jullie te doen staat) en over wat we allemaal willen doen als we terug zijn. Niet de standaard gesprekken meer van hoe lang ben je in Australië en wat wil je gaan zien, maar eens een keer wat verder en anders.
Rond 8u waren we weer terug en hebben we een afscheidsdrankje gedaan en James en ik een potje pool gespeeld. Ik ga mijn ‘Wingman' missen.
Net nog even gechilled in de kamer en inmiddels is het 11u en ligt iedereen op bed. Ik weet dat ik James en Helen niet meer zal zien, maar morgen komen gelukkig ook de Canadese meiden weer. Echt het gevoel dat ik al een leuke tijd heb gehad hier. Het maakt natuurlijk heel veel uit met wat voor groep mensen je bent, maar daar heb ik tot nu toe geluk mee. Daarnaast weet ik ook dat ik de oostkust van Oz, gewoon meer als een vakantie moet beschouwen. De highlights zijn ‘Fraser Island' en ‘Whitesunday Islands' en voor de rest is het gewoon veel strand, in de zon liggen en af en toe surfen. Sounds perfect!

vrij 17 feb
Vandaag wel om half 8 de wekker gezet, om nu echt met mam&pap te skype. Het is inmiddels alweer 2 weken geleden, want de laatste keer was in Sydney. Een uur lang zitten lullen over van alles en nog wat: het weer in Ned., mijn trip vanaf Sydney, de groep mensen die ik heb leren kennen en het vertrekken van Tom naar Londen. Helaas moest ik om 9u snel afscheid nemen, want James en Helen stapte op de bus om te vertrekken richting Rainbow Beach. Ik heb echt een geweldige tijd met hun gehad en vind het erg jammer dat ik ze hier in Australië in ieder geval niet meer zal zien.
Buiten zitten praten met mijn Duitse kamergenoot Patrick en rond half 11 kwamen Hannah en Melanie, alweer het hostel inlopen. Nog half dronken en vol met grappige verhalen over hun 2 dagen in Byron Bay.
De dames gingen slapen, dus ik heb met een boek aan het zwembad gelegen in de zon en rond 1u ben ik naar het strand gegaan waar Sarah en Adele mij kwamen vergezellen. Zij zijn aan het couchsurfen en slapen gewoon nu in een kamer aan het strand. Direct bij ons om de hoek eigenlijk.
Tot 5u op het strand gelegen en snel naar de kleine (iets te dure) supermarkt gelopen voor pasta en wortels.
Rond 8u waren Sarah en Adele bij ons hostel en zijn we samen met Melanie en Hannah naar het centrum gelopen via het strand. In eerste instantie wilde iedereen uit, maar eigenlijk was iedereen ook weer te moe hiervoor. Toevallig was op de boulevard een klein marktje bezig en hier zijn we overheen gelopen. Erna moesten de dames eten bij de McDonald's en op de terug weg zijn we op het strand blijven hangen om naar de skyline en alle sterren in de lucht boven de zee te kijken. Hier hebben we het er onder andere over gehad hoe geweldig Byron Bay eigenlijk wel niet was, zeker ten opzichte van Surfers Paradise. Als we konden kiezen zouden we zo op de bus stappen terug naar Byron.
Rond een uurtje of 2 lag ik ongeveer weer in mijn bedje.

Op en over de helft: New South Wales - East Coast

Hey Allemaal,

Hoe is het met iedereen? Lekker allemaal op de schaatsen en rillend naar het werk? Of de koud nu al zat en toch maar liever de zon?
Inmiddels ben ik eindelijk aangekomen bij de oostkust. Heb 4 dagen in Sydney gezeten en vertrek morgen eerst naar Spot X om te surfen en dan naar Byron Bay. Helaas is ook hier het mooie weer even wat minder, vooral veel regen en ook overstromingen boven in de oostkust. Maar ik vermaak me nog steeds prima. Heb mijn hele reis tot aan Cairns inmiddels vast gelegd en hoop nu echt weer mooie dingen te zien en vooral ook te kunnen surfen natuurlijk!
Hier weer een verhaal, en volgens mij zelfs wat sneller achter de vorige aan dan vorige keer:p

Groetjes,
Jip

woe 1 feb
OP DE HELFT!!! Aan de ene kant voelt het als of ik al veel en veel langer weg ben, omdat ik al zo veel gedaan en gezien heb. Maar aan de andere kant zijn het maar pas 3 maanden. Misschien komt dit laatste ook wel een beetje doordat ik de afgelopen maand zo lang overal gebleven ben.
Ik moest voor 9u uitgecheckt zijn, dus om kwart over 8 stond de wekker. Als ontbijt crusli en nog een pannenkoek van gisteravond. Zoals ik al een klein beetje verwacht had, kwam Steve pas om half 10. Dit maakte verder niks uit, want ik heb ervoor buiten in de zon gezeten op mijn laptop.
Helaas kon gisteren het tennis niet doorgaan, maar vandaag om 11u gingen we met Flo, Matteo, Arron en ik tennissen. Het was bij het sportcentrum, met zwembad en fitness, buiten op een soort van basketbalveld. De netten hingen los en als je racket een grip had, had je mazzel. Dit alles mocht de pret niet drukken, want we hebben toch wel lekker getennist.
Terug gekomen in het hostel nog snel een douche gepakt en rond half 2 de tram naar het centrum, richting mijn andere hostel genomen.
Rond kwart over 2 was ik bij Nomads (andere hostel). Ik zit in een kamer met 14 mensen en het is niet echt heel schoon. Ze hebben niet bezuinigd op de bar, maar wel op de keuken. Tering wat is die klein zeg, maar ja je kan niet alles hebben en het is maar voor 3 nachten. Merk toch wel: hoe kleiner de hostels vaak zijn, hoe gezelliger en soms nog schoner ook. Grote namen zijn helemaal niet zo top, behalve de YHA maar die is ook wel weer erg duur.
In de middag ben ik naar de bibliotheek gegaan, om na lange tijd weer eens op internet te zitten. Dit was ook wel te merken aan de 71 mailtjes die ik weg moest werken haha.
Op de weg terug naar het hostel, snel boodschappen gedaan. Het avondeten was namelijk weer kant-en-klare pasta. Makkelijk om te maken en daardoor hoefde ik niet zolang in de keuken te zijn. Ze hebben hier zelfs het principe dat je bij de receptie om een pan moet vragen en je sleutel of ID als borg achter moet laten.
Inmiddels is het nu bijna 7u en zit ik op mijn bed. Gelukkig weet ik dat ik zo meteen naar de ‘Queen Victoria Market' ga met de mensen uit het hostel van Renske. Met in mijn achterhoofd de gedachte dat ik overdag veel weg ben en alleen hier in het hostel ben om te slapen.
Rond half 9 waren we uiteindelijk met een man of 20 bij de markt. Een super gezellige laatste avond met de mensen van het hostel van Renske gehad. Eerst rondgelopen met een paar en een ijsje gehaald. En erna met iedereen bij een bandje staan kletsen en veel gelachen.
Op de terug weg afscheid genomen van de meeste en mijn eigen weg naar het hostel genomen. Ik ben erg blij dat ik 3 dagen hier heb kunnen verblijven. Een bijzondere groep mensen: niemand valt er buiten en iedereen is sociaal naar elkaar en laat elkaar in zijn/haar waarde (kom je niet vaak tegen, zo'n hechte groep).

do 2 feb
Ik heb me vandaag eens rond laten rijden door de ‘City Central Shuttle Bus'. Om kwart over 10 vertrok deze vanaf de ‘Victoria Market' richting de haven. Een heel rondje duurt 1,5u, maar ik wilde graag uitstappen bij het Cricket stadion.
Rond 11u was ik bij het stadion en hoopte ik op een gratis tour door het sportmuseum. Helaas moest je 30 dollar betalen, dus dat vond ik iets te veel. Toen ben ik nog maar een keer naar het ‘Melbourne Park' gelopen, even het tennisgevoel van vorige week terug halen.
Na het park doorgelopen naar de ‘Ian Potter Gallery'. Hier was vooral veel Aboriginal kunst te zien. Niet ontzettend bijzonder, vooral veel schilderijen en foto's, dus ik ben er wat sneller door heen gegaan.
Tijdens mijn busrit in de ochtend kwam ik langs een aantal plaatsen die ik zeker nog wil zien morgen en waaronder de ‘Treasery and Fitzroy Gardens'. Hier ben ik na de gallery ook naartoe gelopen. In de zon daar zitten lunchen en een beetje rondgelopen door het park van fontein naar fontein.
Na het park weer terug gelopen naar de stadion, want van daaruit zou de bus weer zijn route vervolgen. Ik had me voorgenomen om niet veel te lopen vandaag, maar ook deze dag was dit weer compleet mislukt haha.
De busroute afgemaakt en weer bij de markt uitgestapt. Toen nog even met een cappuccino in het park met me laptop gelegen. Je hebt kei lekkere 1 dollar cappuccino bij de ‘7/11', maar deze keer hadden ze een andere automaat en de koffie was niet te zuipen. Volgende keer beter!
Om kwart voor 4 zat ik weer in de bieb. Eerst mijn hostel voor Sydney geboekt en toen om kwart over 5 (07.15u Ned.) met oom Tom zitten skype en erna met Marloes (alleen getypt want haar geluid deed het niet). Weer helemaal op de hoogte van alles en leuk om Tom en Marloes weer even via de camera gezien te hebben, in het inmiddels erg koude kikkerlandje.
Op de terug weg naar het hostel, snel weer boodschappen gedaan. Voor vanavond werd het rijst met kip in satésaus (2 min in de magnetron, geniaal) en wat wortels voor de vitamientjes.
Inmiddels is het 8u geweest en lig ik in het park te genieten van de laatste zonnestralen. Op de achtergrond hoor ik doedelzakmuziek, dus ik ga zo maar eens een kijkje nemen. In mijn kamer hoef ik voorlopig niet te komen, want daar zitten alleen maar 18-jarige ‘Breezersletjes' te drinken.
Er was inderdaad een groep aan het oefenen voor één of ander doedelzakoptreden. Hier een tijdje zitten kijken en op het moment dat ik weg wilde gaan kwam er een Koreaanse jongen naast me zitten, genaamd: Wigyu Kim (Engelse naam: Alex). Hij is hier in Melbourne om Engels te leren (door het zichzelf te leren, geen les) en te werken. Tijdje met hem zitten praten en het was eigenlijk best gezellig (ondanks dat ik helemaal lek gestoken werd). Zo heb ik ook geleerd dat je in Korea begint met tellen bij 1 jaar als je geboren bent, in plaats van bij 0 zoals bij ons. Daarnaast wilde hij graag naar Engeland voor de Olympische spelen, maar hij had geen geld. Toen zei ik tegen hem: en wat als je de 4u die je op 3 dagen werkt nou eens probeert uit te breiden tot 40u per week. Daar had hij nog niet eens over nagedacht. Dus wie weet komt hij ooit nog in Engeland aan haha.

vrij 3 feb
Mijn allerlaatste dagje Melbourne. Heb het hier op zich wel naar mijn zin gehad, maar ik ben toch wel erg blij dat ik nu eindelijk weer verder kan.
Rond kwart over 9 mijn bed uitgegaan en rond half 11 zat ik weer in de shuttle bus op weg naar ‘Shrine of Remambrance'. Dit is een gebouw/monument ter nagedachtenis aan de Australiërs die gevochten hebben in WOI en WOII. Hier in het gebouw een stukje onder de grond rondgelopen en bovenop het balkon. Vanaf hier had je een mooi uitzicht over de tuinen die eromheen lagen en een stuk van het centrum van Melbourne.
Rond 12u nog even naar de overkant gelopen om de ‘Botanic Gardens' nog een keer in te duiken. Ik kwam nu vanaf de andere kant, dus heb nog een klein stukje gezien, van wat ik de vorige keer gemist had.
Ik hoefde gelukkig niet al te lang op de bus te wachten en deze bracht mij richting de ‘Royal Gardens', waar ik een stukje moest lopen voor mijn volgende bestemming: Brunswick St. Ik had gehoord dat dit een gezellige straat moest zijn met veel kleine oude boekenwinkeltjes. Ik ben namelijk nog steeds op zoek naar het boek ‘The Hobbit'. Uiteindelijk was er maar 1 winkel in de hele fucking straat van meer dan een kilometer lang. Maar het was mooi weer, dus ik mocht niet klagen.
Na ‘Brunswick', nog snel even naar FS gelopen. Hier was toevallig een kunsttentoonstelling van een Nederlandse kunstenaar, genaamd: Theo Jansen. Hij had van Pvc-buizen een soort van strandbeest gemaakt, dat kon lopen door het vooruit te duwen. Gaaf om te zien.
Erna ben ik terug gelopen naar het hostel om me laptop te pakken. Ik had namelijk om 5u afgesproken om te gaan skype met pap,mam&Tom (7u in Ned). De bieb gaat hier om 6u dicht, dus dit was de enige mogelijkheid. Grappig om iedereen met slaperige oogjes in een lekker warm bed te zien liggen. Want buiten was het -10 hoorde ik.
Het avondeten was weer pasta, lekker snel en niet te moeilijk. Inmiddels zit ik nu op me bedje dit verhaal te schrijven, want zo meteen wil ik nog even richting FS. Vanavond is er een cricketwedstrijd in Melbourne en ik hoop dat hier iets van uitgezonden wordt op het grote scherm.
Rond 8u zat ik met een bakkie cappuccino (lekkere dit keer) voor het scherm op FS. De jongens uit India hadden me toevallig het spel uitgelegd, maar ik snap nog steeds niet alles. De zonsondergang achter de gebouwen was eigenlijk mooier, dan het kijken naar de wedstrijd. Maar voor mij was het toch nog even bezoeken van FS, een soort van afsluiting van Melbourne. Aangezien ik ontzettend veel tijd hier op de stenen van het plein heb doorgebracht, met het kijken naar de Australian Open.
Inmiddels is het nu kwart over 9 en ga ik LOTR1 nog even afkijken in mijn bed. Morgenvroeg gaat de wekker alweer om half 6, want om half 7 wordt ik opgehaald voor mijn 3 daagse reis naar Sydney.

za 4 feb
Wat een rustige nacht had moeten zijn, was het alles behalve. Eerst ging om kwart over 12 het brandalarm af. De helft van het hostel stond buiten op straat en wij bleven binnen, omdat we al vermoedde dat het vals alarm was. Binnen 5 min stonden er 3 brandweerwagens buiten en binnen 3 min waren ze ook allemaal weer weg.
Erna had één of andere idioot de ventilator, die onder mijn bed stond, kei hard aangezet. Dus lekker slapen was er niet bij vannacht.
Uiteindelijk ging om half 6 de wekker, want om 10 voor half 7 werd ik opgehaald door ‘Top Deck' voor mij 3 daagse reis naar Sydney.
Onze buschauffeur was dit keer PJ, een geweldige kerel en was al 13 jaar gids voor een andere maatschappij geweest. Hij weet echt alles te vertellen over de dieren en planten die er leven in Australië en hij is ook van de slechte moppen.
Voordat we iedereen opgehaald hadden, moesten we eerst terug naar ‘Victoria St', waar PJ zijn mobiel ergens op een bankje had laten liggen haha (gelukkig lag hij er nog, zoiets zou in Ned. dus nooit kunnen).
Op mijn bussen zaten dit keer: Lisa (Zwi), Dorit (Dui), Jeremy (Fra), Louise & Nicole (Eng), Wim (Belg), Melani & Hannah (Can), Lola (Ame), Sofie (Zwe), Gitte & Patrick (Den) en Natalie (Arg). Een hoop verschillende nationaliteiten kun je wel zeggen.
Vandaag hebben we vooral veel gereden, namelijk zo'n 550 km en niet eens zo heel veel gedaan:
- Als eerste nadat we iedereen opgehaald hadden, zijn we uit de stad vertrokken op weg naar de snelweg. Hier vertelde PJ nog een paar grappige dingen over Melbourne, zoals: als je rechtsaf wilt slaan op een kruising in het centrum, moet je een stuk op de weg gaan staan en wachten totdat de stoplichten rood zijn. Dan kun je pas afslaan, omdat je zo niet de trambaan blokkeert. Daarnaast is de architectuur van Melbourne eigenlijk allemaal gebaseerd op het Victoriaanse.
- Onze eerste rit voor de koffie-/ontbijtstop bij de McDonald's, leidde ons vooral door opmerkelijk groen klein en laag heuvellandschap. Uiteindelijk bij de Mc 15min gestopt en voor het eerst een beetje met iedereen zitten praten.
- Vervolgens zijn we ‘Wilsons Promontory National Park' ingereden om emoes, kangaroo's en wombatgaten te spotten. Ook hier helaas geen slangen gezien, maar wel veel kangaroo's in een geweldige (zonnige) omgeving en veel stront op de grond. Het woord kangaroo is als volgt ontstaan: Captain Cook vroeg ooit aan de Aboriginals wat dat beest verderop was. De Aboriginals begrepen natuurlijk geen Engels en zeiden in hun taal: I don't understand. Wat klinkt als kangaroo. Dus Captain Cook dacht dat deze dieren kangaroo's werden genoemd.
- Vervolgens zijn we naar het meest zuidelijke oostpunt van Australië gereden, genaamd: Squeaky Beache. Op weg naar dit strand reed je eerst door de bergen en zag je steeds de oceaan door de bergen tevoorschijn komen. Het strand zelf was geweldig. In de oceaan lagen verderop allemaal grote rotsen die boven het water uit staken. En het water was ontzettend mooi blauw. Hier ook met zijn allen een groepsfoto gemaakt.
Voordat we naar onze lunchplek reden zijn we bovenop de berg nog even gestopt bij ‘Glennie Lookout', voor een laatste fotokans op het geweldige uitzicht over de zee.
- Na het strand zijn we doorgereden naar het plaatsje ‘Foster' voor lunch. Deze plek heette vroeger ‘Stockyard Creek' en stond bekend om het vinden van goud in de beek.
- De rest van de middag, het was inmiddels al half 3, hebben we alleen maar in de bus gezeten en vooral veel geslapen. Af en toe gestopt om te tanken en het toilet, maar geen bijzondere uitstapjes meer gemaakt. Je merkte wel verandering in het landschap. Het werd allemaal wat vlakker en uitgestrekter in de vorm van groen/gele weilanden. Met koeien en paarden die stonden te grazen of onder een boom in de schaduw verkoeling aan het zoeken waren.
- Onze accommodatie voor vanavond was ‘Riviera Backpackers' in ‘Lakes Entrance'. Maar niet voordat we gestopt waren bij 2 uitkijkpunten over de ‘Lakes Entrance'. Zoals de naam al zeg, een toegang tot allemaal meren. Er was een opening tussen twee zandbanken/wallen waardoor je vanuit de oceaan, allemaal meren kon betreden. Mooi gezicht van bovenaf.
- Tegen kwart voor 6 hadden we ingecheckt. Ik slaap met Jeremy en Wim op een kamer. Om vervolgens om half 7 met zijn allen naar ‘Dj's' (eettent) te vertrekken, voor het avondeten. Je kon kiezen uit: schnitzel, vis of kirsch. Ik had uiteraard gekozen voor schnitzel met friet en sla.
Na het eten zijn we met zijn allen naar het strand gelopen om de zonsondergang te bekijken, maar Sofie, Natalie en ik zijn gaan zwemmen in de zee. Het water was nog best lekker en niet eens zo koud dus.
Terug gekomen in het hostel, lekker een warme douche genomen en al het zand eraf gewassen.
Inmiddels is het nu 10 over 9, ja ja erg vroeg. Maar morgen gaat om kwart over 5 weer de wekker, dus een beetje vroeg slapen kan geen kwaad.

New South Wales

zo 5 feb
Dit was een dag van heel veel in de bus zitten, maar met alleen maar fantastisch mooi landschap om je heen.
Om 10 voor half 7 zaten we alweer met zijn allen in de bus, op weg naar ons hoofddoel van vandaag: Thredbo.
De zon was net aan het opkomen en dit gaf een super mooie roze/oranje lucht. De eerste 5 uur van de dag, hebben we alleen maar in de bus gezeten en eigenlijk alleen maar gestopt om te plassen. Maar de tocht was fantastisch:
- De eerste 5 min reden we op de weg, met de zon in onze rug die aan het opkomen was. De blauwe lucht was gevuld met plukken wolken, die de kleur roze en geel kregen door de opkomende zon.
- Vervolgens kwam de zon pas echt door, wat het volgende beeld gaf. Stel je voor: een kaal heuvellandschap, met een paar koeien op de uitgestrekte nog donker gele grasvlaktes. Op de top van de heuvel een paar bomen in een nog donkere kleur. De zon die erachter aan het opkomen is en langzaam de bomen en de lucht aan het aanlichten is. GEWELDIG.
- Erna zijn we door een gebied gereden van bergen en uitgestrekte vlaktes, waar een soort van zanderige mist nog over de grond tussen de bomen hing. De zonnestralen probeerde tussen de bomen door te komen en lichte bepaalde stukken van de mist aan. Ook FANTASTISCH!
- Onze eerste stop, was eigenlijk een noodzakelijke. We kwamen een kudde koeien tegemoet, die op weg waren naar een ander weiland.
Het gebied waar we tot nu toe doorheen reden was het oudste gebergte van de wereld. Het loopt van de punt van Queensland, tot aan Melbourne. De bergen zijn niet eens heel hoog, maar wel ontzettend oud.
- Vervolgens kwamen we door een plaatsje ‘Seldom Seen' (Australische humor). Hier hadden we erna een fotoshot vanuit de auto, waar je een geweldig uitzicht had over alleen maar donkergroen begroeide bergen, die elkaar achter elkaar opvolgde. De bergen op de voorgrond waren groen, maar hoe verder je keek, hoe meer een blauwe gloed over de bergen trok.
- Inmiddels reden we al enige tijd over een erg smalle zandweg, die voor Australiërs zelfs als snelweg wordt gezien.
Onze toiletstop was op de grens van Victoria, naar de volgende staat ‘New South Wales'. Dit was ook de plek waar we ‘Kosciuszko National Park' inreden (waar we ook de rest van de dag in gereden hebben). Hier nog enige ophef door de dames over een spin die op de rand van de toiletbril zat.
- Uiteindelijk zijn we weer een hele tijd over de zandweg gereden, die nu langs een rivier liep. Deze lag een stuk lager in het dal tussen de bergen.
- Volgende uitkijkpunt over de bergen en het bos, waar een tijd geleden een bosbrand was geweest en veel had verwoest: Wallace Craigie Lookuit.
- Voordat we weer de normale weg op gingen, zijn we midden op de weg nog gestopt om een ‘Blue Tong Lizzard' te spotten. Best grote hagedis, die zich goed kon camoufleren. Op de normale weg veranderde het landschap ook weer naar vlak en uitgestrekt. In plaats van dicht bebost en zanderige met rosten, zoals we de tocht door de bergen hadden gehad.
- Rond kwart voor 12 waren we bij onze lunchstop voor vandaag, namelijk bij ‘Lake Jindabyne' in het plaatsje ‘Jindabyne'. Ik heb hier snel wat boodschappen gedaan voor de lunch en ben toen naar het meer gelopen. Heb daar onder het genot van een boterham genoten van het geweldige uitzicht over het donker blauwe meer, dat tussen de bergen lag. Er ligt zelfs nog een halve stad onder water in dit meer.
- Ons hoofddoel vandaag, was het beklimmen van de berg in de plaats ‘Thredbo'. Nog steeds liggend in ‘Kosciuszko National Park'. Dit is in de winter een erg populair skigebied, maar in de zomer wordt het vooral gebruikt voor mountainbiketochten en wandelen.
We zijn met zijn allen met de skilift omhoog gegaan, wat al een fantastisch uitzicht gaf. En bovenop de berg zijn we naar een uitkijkpunt gelopen (Mt Kosciuszko Lookout). Je liep als het waren bijna helemaal bovenop de bergen, tussen gras en rotsen. Het uitkijkpunt gaf uitzicht op de hoogste berg van Australië, namelijk: Mt Kosciuszko - 2228m. Met daaromheen nog meer bergen en rotsen. Het waaide alleen ontzettend hard bovenop, met als resultaat dat het beneden 27 graden was en boven maar 19.
Uiteindelijk zijn we met nog een paar iets verder doorgelopen om nog wat meer van de andere bergen te zien.
Vervolgens met PJ weer naar beneden met de lift, om vervolgens met zijn allen naar onze accommodatie voor vannacht te rijden: River Inn (soort van skiresort/hotel).
Inmiddels is het 5u en zit ik buiten op het balkon mijn verhaaltje te type en onder mij hoor ik steeds het geluid van de kleine rivier die hieronder/langs loopt.
Voor het avondeten hadden we vanavond rijst met kip en tomatensaus met groente. Gemaakt door de mensen van het hotel. Erna kwam de kok naar ons toe en wees zomaar Jeremy, Patrick en mij aan om de afwas te doen. Met als beloning gratis shots voor iedereen. Eerst dachten we dat het grappig was, maar het kwam er al snel op neer dat hij geen zin had om al het kutwerk te doen en wij moesten alles opruimen. Iedereen was niet zo blij. Maar hij zorgde er erna wel voor dat iedereen gratis drank had voor de avond.
De rest van de avond hebben we met de mensen van het hotel en de helft van onze groep, drankspelletjes gespeeld. Sommige waren erg grappig, maar soms is genoeg gewoon genoeg. Helaas snapt niet iedereen dat sommige mensen gewoon willen kijken, in plaats van verplicht mee te doen. Ik heb vooral met het Deense koppel erg gelachen om de mensen die erg dronken werden of al waren.
Inmiddels is het kwart voor 10, ga ik nog snel even me mail checken en dan slapen. Gelukkig hoeven we morgen pas om half 8 te vertrekken.

ma 6 feb
Om 10 voor half 8 zaten we met zijn allen weer in de bus, na een ontzettend lekker ontbijt. De kok van het hotel had pannenkoeken voor ons gebakken, die echt ‘facking' lekker waren.
Ons hoofddoel van vandaag was Sydney, met als tussenstop Canberra (de hoofdstad van Oz):
- Ook deze dag was weer vooral veel rijden in het begin. Rond 8u hadden we een korte tankstop om vervolgens weer gelijk de weg op te gaan.
Onderweg kwamen we langs een uitgestrekt gebied met hierop plukken bomen (geel/groen), rotsen en lage heuvels. De rotsen in dit gebied gaven aan dat hier honderden jaren geleden een ijstijd was geweest.
- Om 9u hadden we een toiletstop, weer bij de McDonald's, in het plaatsje Cooma.
Vervolgens hadden we een lange rit naar Canberra, maar wel een mooie. Langs de snelweg zag je uitgestrekte grasvlaktes met plukken bomen, die vooral kaal waren en licht begroeid. Deze bomen stonden op veel kleine heuvels, met erachter grote bergen zo ver je kon kijken. Mooi voorbeeld van het echte Australische landschap, vooral de droge geel/groene kleuren.
- Voordat we Canberra inreden kwamen we langs een bord met erop de tekst: Australian Capital Territory. Een bord dat wil zeggen dat je nu het gebied van de hoofdstad van Australië gaat betreden.
- Onze eerste stop in Canberra was een uitkijkpunt over Canberra. Canberra is ooit gebouwd, omdat Melbourne en Sydney in gevecht waren over wie er de hoofdstad moest worden. Sydney was de oudste stad, maar Melbourne was op dat moment de grootste. In 1911 was er een ontwerp wedstrijd voor de stad Canberra. Het winnende ontwerp had het idee om Canberra in een bebost gebied te bouwen (vandaar de 2^de naam: Bush Capital). Met in het midden een meer, met aan de ene kant alle ‘Government' gebouwen en aan de andere kant het normale volk van de stad.
Vanaf het uitkijkpunt kon je perfect de tweedeling van de stad zien en de strakke lijn van de grote straat door het centrum, tussen het ‘Parlement House', het meer en ‘The War Memorial Building'.
- De 2^de stop was: The War Memorial. Een soortgelijk gebouw als in Melbourne, alleen iets minder mooi van buiten, maar veel mooier van binnen. Hier hebben we een half uurtje rondgehangen en het meest indrukwekkende vond ik de muur met alle namen van soldaten die in WOII gesneuveld waren en de rode bloemen die ze tussen alle namen hadden geplakt.
- Parlement House, was onze laatste activiteit in Canberra, die we gingen bezoeken vandaag. Een gebouw in de vorm van 2 boemerangs en een plein met water er om heen aan de voorkant. Op het dak, waarop je kon lopen over gras, was een grote paal met erop de vlag van Australië. Als je binnen komt zie je het teken van Australië, met aan beide zijden een kangaroo en emoe. Deze dieren zijn de enige dieren die niet achterop kunnen lopen, vandaar de betekenis dat je alleen maar vooruit moet willen gaan/denken. Het gebouw heeft meer dan 400 miljoen dollar gekost, met erg veel marmer. Maar ik vind het, het meest lelijke Parlement gebouw wat ik ooit gezien heb. Ik weet niet wat ze met al het geld gedaan hebben, maar het had veel mooier gekund.
Binnenin het gebouw zijn we onder andere naar de vergaderzaal gelopen waar de regering altijd vergadert (morgen zitten ze weer voor het eerst na de zomer) en nog een paar andere zalen die belangrijk zijn in het gebouw.
- Na een korte lunch van 45min zijn we rond half 2 vertrokken voor onze laatste rit van vandaag naar Sydney. Met nog een kleine toiletstop in het midden. Sydney is de geboorteplaats van de Europeanen. Sydney is een echte outdoor stad: veel activiteiten op het water en buiten de stad. Melbourne daarentegen is een echte indoor stad: veel barretjes en restaurants.
Rond kwart voor 6 was ik in mijn hostel: Sydney Backpackers (perfect centraal in het centrum van Sydney). De eerste die ik tegen kwam in het hostel was ‘Pontus', een Zweedse jongen die ik in N-Z tegen ben gekomen. Erna ben ik tussen de honderden mensen naar de ‘Woolworth' supermarkt gegaan, werd er helemaal gek. Maar hier zag ik ‘Jacky', een meisje uit Zwitserland lopen, waar ik ook een tijdje mee op de bus gezeten heb in N-Z. Hoe klein is de wereld.
Als avondeten was het vandaag weer pasta. Tijdens het koken kwam ik aan de praat met 2 Duitse meiden: Sophia en Nura. Tijdens het eten schoof Kim, een Zweedse jongen, bij ons aan. En in de avond zijn we met zijn allen naar het ‘Opera House' en de ‘Harbour Bridge' gelopen, die nu prachtig mooi verlicht waren. Hier heel even zitten genieten van het uitzicht, maar helaas begon het te regenen. Toen zijn we met zijn allen een bar in de wijk ‘The Rocks' (oudste wijk van Sydney) ingedoken en een gezellige avond gehad. Om 1u lag ik ongeveer in mijn bedje.
Dit hostel is trouwens zo'n groot verschil met Melbourne. Iedereen van mijn kamer is geïnteresseerd in elkaar en opzoek naar een praatje. Geeft mij in ieder geval een goed gevoel.

di 7 feb
Om 9u toch maar mijn bed uitgegaan, want ik wilde toch wel een aantal dingen geregeld hebben voor vandaag.
Eerst bij het ontbijt weer een tijdje met de Duitse meiden zitten praten, terwijl ik ondertussen wat informatie aan het opzoeken was voor mijn trip van Sydney naar Cairns. De Duitse meiden hadden deze route al gedaan, dus ze konden me mooi wat informatie geven over waar ik wel en niet moet blijven en wat alleen maar party is en wat iets rustiger is.
Rond 12 uur zat ik in het Oz-Experience kantoor om mijn trip voor de komende week te boeken. De vrouw van Oz vertelde mij dat ik niet meteen alles moet boeken, omdat ik ruim en ruim te tijd heb en misschien ergens wat langer wil blijven. Ze heeft me geholpen met mijn trip voor de eerste week, waar onder andere een surfstop van 1 dag in zit.
Op de terug weg heb ik eindelijk een boekenwinkel gevonden die het boek ‘The Hobbit' had. Snel mijn spullen gedropt en vervolgens boodschappen gedaan voor vanavond: rijst met broccoli en kip. In het hostel vervolgens voor 2 extra nachten bijgeboekt, omdat ik hier dan op vrijdagochtend vertrek. En een daytrip naar de ‘Blue Mountains' voor morgen geboekt. Eigenlijk het enige wat ik nog graag wil doen in Sydney.
Aan het eind van de middag, rond een uurtje of 5, ben ik naar de wijk ‘The Rocks' gelopen. De Duitse meiden vertelde dat er elke dag om 6u een gratis rondleiding door de wijk start, maar volgens mij hadden ze vandaag geen zin. Toen ben ik maar in mijn eentje op pad gegaan. Zo heb ik nog een aantal ruïne stenen gezien, waar nu een YHA hostel op gebouwd is, van de eerste grondvesting van ‘the Rocks'. En uiteindelijk ben ik naar ..... punt gelopen, pal onder de ‘Harbour Bridge'. Hier een tijdje staan genieten van het uitzicht op de brug en de overkant en toen langs het water terug gelopen met uitzicht op het ‘Opera House'.
Om half 8 was ik terug in het hostel om mijn avondeten te maken. En om half 9 ben ik samen met Sophia naar de haven gelopen en hebben we aan het water gezeten en genoten van de skyline van Sydney.
Inmiddels is het nu half 11, in mijn kamer staat de muziek hard aan en zitten Engelse meiden te drinken. Hopelijk kan ik de slaap een beetje vatten, want de wekker gaat om 6u.

woe 8 feb
‘The Blue Mountains'
Helaas kunnen sommige mensen niet altijd rekening houden met andere, want rond 3u kwamen er een paar dronken de kamer inspringen en het duurde 45min voordat ze stil waren. Weinig respectvol dus naar de mensen die wel wilde slapen.
Om 6u ging de wekker en om kwart over 7 stond ik buiten bij het ‘Maze Hostel' te wachten tot ik opgehaald werd. Uiteindelijk kwam om half 8 een bus aanrijden van ‘Happy Tours Sydney', met hierin onze buschauffeur van vandaag: Rod. Hij is een geval apart. Sommige mensen van de bus vergeleken hem met de gozer uit de film ‘The Big Lebowski'. Het was een klein kind in zwerverskleren, maar wel een goeie en gekke gozer. Voorbeeld: voordat we wegreden moest hij eerst bij hem thuis een bord afleveren, dat gebruikt wordt voor het aangeven van hoeveel kans er is op brandgevaar tijdens de droogte. Dit bord had hij ergens gevonden en vond hij leuk om te hebben. Zelfs zijn vrouw keek hem aan, van wat heb jij nou weer meegenomen?
In onze bus zaten vandaag: Nora (Dui), Paul (Sch), nog een gozer uit Schotland waar ik de naam niet meer van weet, Luca (Ita), Theresa (Dui), Ester (Dui), 2 meiden uit Singapore en die meiden uit Denemarken, waarvan er eentje best lekker was (sorry, voor de oudere onder ons: knap). Met de mensen waarvan ik de namen weet heb ik en denk ik iedereen een leuke dag gehad, want iedereen was geïnteresseerd in elkaar. Behalve dus de andere mensen, want die wilde blijkbaar geen contact maken.
Mijn dag zag er als volgt uit, met helaas veel wolken en wat lichte regen:
- Na de stop bij het huis van ‘Rod', zijn we eerst gestopt in een klein plaatsje vlak voor het betreden van de ‘Blue Mountains', voor een korte ontbijt-/koffiestop.
- Rond 10u betraden we ‘Blue Mountains National Park', voor onze eerst stop bij ‘Wentworth Falls Lookout'. Hier had je een, helaas redelijk bewolkt, uitzicht over de bergen en beneden kon je al een klein stukje zien van de ‘Wentworth Falls'.
De ‘Blue Mountains', zijn eigenlijk geen bergen. Doordat plateaus over elkaar geschoven zijn, hebben deze rotsen en zand omhoog geduwd. Het erosie van zeewater heeft uiteindelijk voor de vorming van de bergen gezorgd. De bergen bestaan ook allemaal uit zandsteen.
De ‘Blue Mountains' dankt haar naam aan de eucalyptusbossen, waarvan de bomen een olieachtige substantie afscheiden die in het zonlicht de lucht een blauwe schijn geven.
- De komende 2,5u hadden we een geweldige wandeling naar de ‘Wentworth Falls' gemaakt. We begonnen bovenaan de berg in een bos met eucalyptus bomen, maar verder naar beneden veranderde dit als snel in regenwoud. Eigenlijk maakte de wolken tussen de bergen, de toch nog specialer dan dat de zon zou schijnen. Eerst zijn we een heel stuk gedaald en vervolgens een heel lang stuk recht langs de bergen en toen weer omhoog geklommen. Onderweg zijn we ontzettend veel mooie watervallen tegengekomen. Zeker ook omdat het geregend had de laatste dagen en nog steeds deed. Een fantastische wandeling door de bergen. Helaas niet de blauwe gloed kunnen zien, maar dat mocht het mooie van wat ik gezien hebben, zeker niet wegnemen.
- Vervolgens hadden we snel onze lunch opgehaald, die bij de tour inbegrepen zat. Je kon kiezen uit een pie met beef, chicken of vegetarisch. Ik had beef en deze was best goed te doen.
We hebben onze lunch opgegeten bij een ander uitkijkpunt, maar het was niet eens de moeite waard om er heen te lopen, te bewolkt.
- In de middag zijn we naar ‘Megalong Valley' gereden om kangaroo's te spotten. De enige valley waar je met de auto doorheen mocht rijden. Ook hier veranderde eucalyptus bomen weer in regenwoud, naarmate je lager kwam. Helaas dachten de kangaroo's vandaag, bekijk het maar met het weer, want we hebben er geen één gezien.
- Eigenlijk de hoofdattractie van de ‘Blue Mountains', is de ‘Three Sisters'. Drie rotsformaties naast elkaar, in de vorm van pilaren, met een speciale betekenis voor de Aboriginals. Maar ontzettend jammer, door de wolken was er helemaal niks van te zien. We hebben 15min staan kijken in een dichte laag van witte wolken. Een klein beetje hoop toen er opeens wat bergen in de verte verschenen tussen de wolken, maar helaas geen ‘Three Sisters'. Wel een klein teleurstelling.
- Nog een apart voorbeeld van Rod. Om half 4 moest hij iemand ophalen die mee terug ging naar Sydney, dus we hadden niet eens de tijd om langer te blijven. Beetje apart vond ik dat wel!
Want op de terug weg naar Sydney hadden we nog een snelle rondrit door het ‘Olympic Park'. De plek waar in 2000 de Olympische spelen werden gehouden.
De tour van vandaag was echt een low budget tour. Rod was meer iemand van we zien wel, niet teveel doen en een beetje vlot graag. Ik heb mooie dingen gezien, maar toch hadden we veel meer kunnen doen. Want om half 6 waren we alweer terug.
Terug in Sydney boodschappen gedaan voor vanavond. Dit keer weer echt Hollands en gezond: gebakken aardappels, boontjes en biefstuk. Op de één of andere manier haal ik hier elke dag boodschappen voor de dag zelf en niet voor een paar dagen. Weet zelf eigenlijk niet eens waarom haha.
In een te kleine en overvolle keuken staan koken en erna mijn eten opgegeten met twee Zwitserse meiden uit mijn kamer. Ze gaan hetzelfde doen als wat ik doe, maar dan in omgekeerde richting.
Inmiddels is het kwart voor 10 en zit ik op mijn bed in de kamer, waar overigens de meeste mensen de hele dag blijven hangen, in plaats van iets te doen. Gelukkig hadden de Zwitserse meiden dezelfde gedachten: je bent hier in Australië om iets te zien en niet om alleen maar dronken te zijn. Dat kan je ook gewoon thuis doen.
Voor het slapen gaan toch nog maar even een film gekeken. Aangezien iedereen in de kamer vrolijk aan het praten was met het licht aan, terwijl sommige mensen wilde slapen. Ik ben blij dat ik hierna nog maar 1 nacht blijf.
In het vliegtuig had ik de film ‘Moneyball' gekeken, maar niet helemaal af. Dus deze ga ik nu verder afkijken, want ik vond het een erg goeie film.

do 9 feb
Geen wekker, dus om half 11 ben ik uiteindelijk maar mijn bed uitgegaan. Ontbeten en vervolgens mijn hele reis voor mezelf uitgestippeld van Sydney naar Cairns.
Rond kwart voor 1 zat ik weer in het Oz-Experience kantoor, achter dezelfde tafel met hetzelfde meisje dat me de vorige keer geholpen had. Samen met haar mijn hele reis gepland voor de komende 6 a 7 weken. Gelijk een pakket genomen, waarin mijn trip naar ‘Fraser Island', ‘Whitsunday Island', ‘Magnetic Island' en ‘Cape Tribulation' zitten. Dit in een pakket boeken bleek toch wel iets goedkoper te zijn dan allemaal apart, zoals ik in eerste instantie dacht.
Gelukkig was de zon eindelijk weer eens tevoorschijn gekomen in Sydney, dus in de middag ben ik naar de overkant van de baai bij de ‘Royal Botanic Gardens' gelopen. Met een uitzicht op het ‘Opera House' op de voorgrond, met erachter de ‘Harbour Bridge'. Na een half uurtje kwamen Jacky (meisje uit N-Z) en Matt (jongen uit Finland) mij vergezellen. Grappig om mekaar na ruim een maand in een ander land weer tegen te komen.
Terug naar het hostel, net zoals op de heenweg, weer de gratis shuttle bus genomen. Moet zeggen dat ik nu wel even genoeg gelopen heb de afgelopen dagen. Om eerst weer pasta te halen in de supermarkt.
Om kwart voor 6 zat ik al aan het eten: pasta met biefstuk (nog over van gisteren). Tijdens het eten toevallig weer kort het nieuws gezien, want er zijn nog steeds overstromingen in ‘Queensland', de richting die ik op ga. Weet niet hoe lang het zo blijft en of ik er last van ga krijgen, maar erg positief zijn de vooruitzichten voor als nog niet.
Inmiddels is het nu kwart voor 7 geweest. Mijn backpack is helemaal ingepakt. Ik moet alleen nog een hostel zoeken voor in ‘Byron Bay' en ik gooi weer een nieuw verhaal op mijn site en foto's op facebook.
Rond 8u in al in mijn bed gaan liggen, om nog snel even ‘Moneyball' af te kijken en erna te gaan slapen. Morgen moet ik namelijk om kwart voor 6 al bij het centraal station staan met mijn spullen.

Melbourne en Tasmanië

Hey Allemaal,

Jaja ik weet dat het alweer een tijdje geleden is, maar heb 5 dagen in Tasmanië gezeten zonder bereik en ik was natuurlijk veel te druk met de Australian Open.
Hoe is het in Nederland? Hoorde dat het nu echt winter begint te worden.
Hier is het nog steeds rond de 30 graden, op een paar dagen van 22 na.
Ik blijf nog 2 dagen hier in Melbourne en dan vertrek ik eindelijk naar Sydney!
Heel veel lees plezier, ondanks dat het weer een hele hoop is!

Groetjes Jip

ps. Ik krijg van het thuisfront nog al wel eens te horen dat ik teveel 'me' gebruik i.p.v. 'mijn'. In het begin probeerde ik erop te letten, maar nu heb ik nog maar één antwoord eigenlijk:
Het interesseert MIJN geen reet! haha

Victoria

ma 16 jan
Ik kan deze dag met veel zinnen beschrijven, maar ‘gewoon perfect' is misschien wel de beste samenvatting.
Om kwart voor 5 ging de wekker. Snel gedoucht en me ontbijt, dat ik gisteravond al gemaakt had (keuken is niet altijd open), opgegeten. Om vervolgens om kwart voor 6 de deur uit te lopen naar het ‘Mantra Hotel', 10min verderop. Hier zou ik namelijk om 10 over 6 opgehaald worden door een bus van ‘Adventure Tours', voor mijn 3 daagse trip naar Melbourne. Alleen 10 over 6 werd 10 over half 7.
Een nieuwe bus, met nieuwe mensen. Eigenlijk maar 9 mensen, maar wel super leuke mensen. Kan nu al zeggen, een hele leuke gezellig bus. Iedereen komt of uit Duitsland of uit Zwitserland, op een Engels meisje en ik na. Zelfs onze gids, Andrea, komt oorspronkelijk uit Duitsland.
Onze eerste stop was een koffie stop. Ongeveer 20min, maar wel een goeie plek om Sarah (Eng), Sam (Zwi), Lea (Zwi), Angela (Dui), Birgitte (Zwi), Katja (Dui), Madlen (Zwi) en Tom (Dui), beter te leren kennen. Thomas is architect in Oostenrijk, dus dat was interessant.
Erna hadden we een korte stop bij de ‘Maori River', om vervolgens door te rijden naar ‘Border Town'. Dit is een stadje, vlak voordat je de grens overgaat van het district South Australia, naar Victoria. Hier hadden we een toiletstop en een stop bij de ‘witte kangaroo's'. Ja die bestaan echt. Dit was ook de plek om je klok een half uur vooruit te zetten.
Eenmaal terug in de bus hadden we een lange rit voor de boeg, van ongeveer 2u, naar de plek waar wou zouden gaan lunchen. Vooral liggen slapen, maar ook genoten van het schitterende landschap. Gewoon voor 2 uur lang een landschap van verdort groen of geel gras in uitgestrekte vlaktes met een aantal, tientallen meters uit elkaar, alleen staande bomen. GEWELDIG!
Als lunch hadden we vandaag, chicken raps. De gene die goed opgelet heeft, weet dat dit ook mijn lunch was op KI. We kwamen er met elkaar al snel achter dat lunch bij Adventure Tour is: chicken raps of sandwich. Diner is: bbq of spaghetti bolognese.
Rond een uurtje of half 4, na de lunch, zijn we de ‘Hollow Mountain' op gelopen in het ‘Grampions National Parl'. Een geweldige tocht van 2u in totaal. Je moet je voorstellen: rotsachtig gebergte met verschillende toppen, met daaromheen bos en uitgestrekte gele vlaktes. Ondanks dat het erg warm was, zijn we helemaal naar de top geklommen. Daar was het erg winderig, maar met een SCHITTEREND uitzicht. Meer dan de moeite waard en super gezellig met elkaar.
Na de berg zijn we doorgereden naar ‘McKenzie Falls'. Helaas was dit het moment waarop mijn camera het begaf. Baal er goed van, maar kan gelukkig een camera van Angela lenen. Hier een uur rondgelopen bij 2 watervallen. Erg mooi om te zien en aan het eind zagen we een Kakatu koppel (papagaai). Blijkbaar is het heel bijzonder om deze samen te zien.
Uiteindelijk zijn we rond 7u naar onze accommodatie in ‘Halls Gap' gereden. Een klein dorpje in de een national park, omgeven door natuur en bergen. Wat uiteraard ook een geweldig rit opleverde erna toe. Bergen om je heen, waar de zon op de rotsen en door de bomen scheen.
We slapen vanavond met zijn allen in een soort van holiday bungalow met 12 bedden in één huisje en 8 in de andere (genoeg keuze dus).
Voor het eten nog snel een korte wandeling gemaakt om ontzettend veel kangaroo's te zien. Nog snel even douchen en erna aangeschoven voor het diner: spaghetti bolognese.
Na het eten iedereen geholpen met de afwas en nog met een paar mensen blijven zitten. Inmiddels is het nu kwart over 12 en gaat de wekker alweer om kwart over 5.

di 17 jan
Australië wordt steeds mooier en mooier!
Vanochtend ging om half 6 de wekker. Iedereen moest voor kwart voor 7 ontbeten hebben, om vervolgens om 7u in de bus te zitten.
Het zou vandaag en dag worden van heel veel dingen zien, met als hoogtepunt de ‘Great Ocean Road'. Het is voor mezelf handiger om ze achter elkaar op te noemen, in plaats van als een verhaal. Dus hier gaan we:
- Als eerste zijn we naar Reids Lookout gereden, voor een fantastisch uitzicht over de ‘Balconies' (een gebergte). De zon was al op en je zag alleen maar bergen en groene bomen.
- Vervolgens zijn we doorgelopen naar het uitkijkpunt over van de ‘Balconies' zelf. Weer een geweldig uitzicht, met onder andere een meer in de verte.
- Erna zijn we doorgereden naar een gebied, genaamd : Wonderland. Ons hoofddoel was de wandeling naar de top van de heuvel, de ‘Pinnacle Rock'. Onderweg zijn we eerst gestopt bij de ‘Grand Canyon' en erna een soort van straat met rosten om je heen, genaamd: Silent Street.
Op de top van de ‘Pinnacle' had je een fantastisch uitzicht over het landschap met meren, bossen, grasvlaktes. Kortom geweldig!
- Na de wandeling van ongeveer 2u in de zon, hadden we een klein half uurtje om even het dropje ‘Halls Gap' te bekijken. Niet bijzonder, maar voor de meiden een goede reden voor een ijsje.
- Nu hadden we een lange rit voor de boeg, van ongeveer 2u, naar het begin van de ‘Great Ocean Road'. Weer een geweldige omgeving en eigenlijk een heerlijke busrit. Jack Johnson uit de speakers, dus een goed moment om in slaap te vallen.
- De plaats ‘Warrnambool' is de officiële startplaats van de GOR. De GOR is 270km lang en is gebouwd net na de WOI rond 1918. Eigenlijk begonnen aan de andere kant, dus vanuit de richting van Melbourne. De GOR is natuurlijk vooral bekend vanwege de ‘Twelve Apostles', die zich eigenlijk pas op de laatste 70km van de GOR bevinden.
Maar voordat we aan de GOR begonnen hebben we eerst geluncht in Warrnambool, bij de ‘Subway'.
- Onze eerste stop op de GOR waren de ‘Bay of Islands'. Zoals de naam als zegt een hoop kleine eilanden, ontstaan doordat het Limestone afbreekt door het zeewater en hierdoor rotsen naar beneden komen en zo kleine stukken land kunnen ontstaan.
- De tweede stop was de ‘Bay of Martyrs'. Bekend om de plek waar vroeger Aboriginals zijn vermoord in de zee.
- Volgende stop: London Bridge. Een rotsformatie die vroeger leek op de brug uit London, totdat er een stuk afbrak en 2 mensen gered moesten worden, omdat ze aan de verkeerde kant stonden.
- Onze accommodatie voor vanavond was ‘Port Campbell' in ‘Port Campbell National Park'. We sliepen vanavond in een hostel, dat gebouwd is voor de lifeguards van dit gebied.
Na snel ingecheckt te hebben in de kamer, waar ik samen met Tom en David (jongen die er gisteravond bijgekomen is, erg grappig gozer uit Singapore die soms een beetje verdwaald lijkt) slaap vannacht. Ben ik samen met Sarah en Sam naar het strand gegaan, voor een lange en frisse duik.
Het avondeten voor vanavond was brood met salade, saus, worstjes en saté. Niet heel uitgebreid, maar goed op te eten.
Het avondprogramma was als volgt:
- Eerst zijn we naar ‘Loch Ard Gorge' gegaan. Een plek waar vroeger een schip vergaan is en twee mensen hebben dit overleefd: Tom en Eva. En in principe zou je achter de muur van rotsen hier het begin van de ‘Twelve Apostles' moeten kunnen zien.
- Vervolgens zijn we beneden naar het strand gelopen, waar je een geweldig strand aantrof tussen het rotsgebergte. Enig minpuntje was dat het aan het regen was. Aangezien er ook veel wolken waren, hadden we waarschijnlijk geen zonsondergang bij de '12 Apostles'.
- Volgende de laatste plaats: de 12 Apostles. Eigenlijk zijn het er nog maar 8, want 4 zijn er vergaan. Ondanks de regen, was er toch een klein zonsondergang tussen de wolken door, wat een ONBESCHRIJVELIJK mooi gevoel en omgeving gaf. Voor je zag je de 8 rotsen achter elkaar in het water staan, met een kleine rode gloed erop. En als je naar links keek zag je de zon verdwijnen achter de horizon. SUPER!!
Hier ontzettend lang gebleven en toen het eenmaal donker was, zag je beneden op het strand 100'en pinguïns terug komen naar hun slaapplaatsen.
Rond kwart voor 10 zijn we uiteindelijk terug gereden naar het hostel. Eerst met een klein groepje (Lea, Sam, Sarah, Tom, David en ik) een biertje gehaald in de pub en deze in het hostel met elkaar opgedronken.
Nu is het inmiddels 12u en moeten we morgen om kwart over 7 weer in de bus zitten, voor onze laatste dag richting Melbourne.

woe 18 jan
Om 6u ging vandaag weer de wekker, want nu moesten we om kwart over 7 in de bus zitten. Mijn laatste dag van de tot zo ver al geweldige trip over de GOR naar Melbourne. Ook vandaag weer best veel dingen gedaan en ook nog best wel wat aantal kilometers gemaakt.
- Onze eerst stop was bij de ‘Gibsons Steps. De oost kant van de 12 Apostles. Vanaf hier zag je het uitkijkpunt van gisteravond liggen en de eerst of laatste (ligt eraan hoe je het bekijkt) 2 apostelen van allemaal.
- Vervolgens een uur gereden in een rit met alleen maar nevel. Een heel bijzonder mooie rit door het bos en dan half in de regen. Want de volgende stop was namelijk het regenwoud/Rain Forrest. Hier echt 1,5u rondgelopen en ook een groot gedeelte ongeveer 40meter boven de grond. Hierdoor liep je ongeveer op gelijke hoogte als sommige bomen. Schitterend. Hier ook zelfs een ‘snale' gezien. Zeldzame zwarte slak.
- Next stop: Apollo Bay. Een goeie plek om onze sandwiches op te eten, die we vanochtend na het ontbijt voor onszelf gemaakt hadden.
- Kenneth River Hollidy Park: de juiste plek om te kamperen en koala's te zien. Heb er al een paar op KI gezien, maar toch steeds weer bijzonder.
- Na de koala's een korte stop bij ‘Godfrey Creek'. Een strand van rotsen en een super mooi uitzicht. Op dit gedeelte van de route ging namelijk het slechte weer over in het goede. Midden in de lucht zag je gewoon een strakke grens van wolken. Aan de ene kant een grijs wolkendek en aan de andere kant strak blauwe lucht. Zelfs de kleur van het water werd ineens blauwer.
- Het officiële begin van de GOR: Memorial Arch. Een houten boog over de weg, met erop de tekst ‘Great Ocean Road'. De officiële toegang tot de GOR eigenlijk. Plus een standbeeld en wat geschiedenis over het bouwen ervan.
- Maar voor ons was ‘Bells Beach' pas het einde van de GOR. Hier gingen wij hem pas echt verlaten. Dit strand staat bekend als één van de meest beroemde surfstranden voor surfwedstrijden.
- En niet verwonderlijk, dat onze volgende stop was: Surf City. Een klein stadje met alle hoofdkantoren van alle beroemde surfmerken met ook allemaal surfwinkels.
- Uiteindelijk onze allerlaatste stop: Melbourne. Iedereen afgezet bij alle hostels en meteen afgesproken om in de avond naar ‘Queen Victoria Market' te lopen en daar met zijn allen wat te eten. Snel ingecheckt in me hostel. Niet echt een super hostel. Beetje vies en klein en onze kamer is ook een grote bende, maar misschien wordt het nog wel leuk. Maar erna naar de markt. Wat een compleet gekkenhuis zeg. Alleen maar mensen en alleen maar eettentjes. Veel en veel te druk maar wel gezellig. Ze hadden zelfs een ‘Dutch Pancake' kraampje (erg populair die avond, ze waren zelfs door het beslag heen).
Na van iedereen afscheid genomen te hebben, ben ik terug gelopen naar het hostel en me bedje ingedoken.
De afgelopen 3 dagen waren echt super. Een hele leuke groep en eigenlijk de eerste waarbij alle Duits sprekende mensen Engels bleven praten. Daarnaast was Andrea een hele leuke gids die ons van alles heeft bijgeleerd. Absoluut een hele mooie rit.

do 19 jan
Om 9u vanochtend stond ik bij de informatiedesk op ‘Federation Square', in de rij, om een kaartje te kopen voor de Australian Open. Ik wil namelijk morgen naar Roger Federer en er zeker van zijn dat ik een kaartje heb. Helaas konden ze me pas om 4u vertellen in welk stadion hij speelt, dus heb ik maar vast een dagpas gekocht en deze kan ik dan upgraden naar een kaartje voor het grote stadion.
Erna ben ik naar het informatie centrum gelopen om te vragen hoe ik naar Tasmanië kan komen en welke tour ik daar kan doen. Eigenlijk toen maar ook meteen alles geboekt. Veel en veel te veel geld, maar wel de moeite waard. Ik moet er heen vliegen, dan een tour van 3 dagen en dan weer terug vliegen.
Na het informatie centrum ben ik opzoek gegaan naar een nieuwe camera, want de mijne is wel te maken maar dat kost meer dan een nieuwe kopen. Heb er nu eentje gekocht die vergelijkbaar is met mijn oude, alleen deze kan ook een panorama maken.
Om half 1 had ik met Renske afgesproken. Ken haar van het surfkamp in Frankrijk. Echt super bizar en ook super leuk om elkaar gewoon aan de andere kant van de wereld te ontmoeten. Zij gaat hier voor 2 maanden werken.
Eerst hebben we wat gedronken met zijn 2'en en erna zijn we op pad gegaan om cv's voor haar uit te delen. Dit tot een uurtje of 4 gedaan, want erna moest ik terug zijn voor de kaartjes. Eigenlijk was dit ook pas het eerste moment waarop ik echt een stuk van Melbourne zag. Het is een vrij moderne stad, met veel nieuwe hoge gebouwen. Maar ik denk dat het zich het meeste kenmerkt door alle kleine straatje met allemaal leuke eettentjes, barretjes en kroegen. Daarbij is het overal ontzettend druk, echt te veel mensen gewoon.
Inmiddels was Madlen ook gekomen, want zij wil ook heel graag naar Roger. Wij gevraagd waar hij speelde en toen kregen we te horen dat hij morgen overdag speelt in de ‘Rod Laver Arena'. Maar nog beter, ervoor speelt Nadal, dus we gaan beide zien.
Helaas had de vrouw van de ticketbalie me een klein beetje genaaid. Ze had me verteld dat ik me dagkaart kon upgraden, alleen nu kan het ineens niet meer hier doen maar moest ik het bij het stadion doen. Dit was natuurlijk geen optie, dus maar gewoon een kaartje gekocht. We zitten helemaal bovenin in het midden, want het was al bijna uitverkocht.
Na de kaartjes, snel boodschappen gedaan en terug gelopen naar mijn hostel. Toen weer terug de stad in, helemaal naar de andere kant (40min lopen), om daar samen met Renske Vietnamees te gaan eten. Ik had nu rijst met varkensvlees en Renske noedelsoep.
Erna weer 40min terug en inmiddels zit ik nu op me bed dit verhaal te schrijven. Leuke is wel dat mijn 3 Franse kamergenoten super aardig zijn. En eentje is zelfs bevriend met Michael Llodra en gaat elke dag gratis naar de Australian Open en uit eten met hem enzo. Hoop stiekem dat ik een keertje mee mag haha.

vrij 20 jan
Goh je zal vandaag toch maar eens Roger Federer en Rafael Nadal hebben zien spelen.
Om 10 hadden Madlen en ik afgesproken voor ‘Melbourne Park', het park van de ‘Australian Open'. Ik had om 9u de tram gepakt en was er al om kwart over 9. Om 10u gingen de poorten pas open, maar het was maar goed dat ik zo vroeg was, want er stond al een rij. Door de drukte konden we elkaar niet vinden en hadden we maar gewoon op onze plekken in het stadion afgesproken.
Voor de wedstrijd ben ik nog snel naar een aantal losse banen gelopen, in de hoop hier wat bekende tennissers te zien trainen. De eerste baan was al raak, Serena Williams (tering wat een dikke reet heeft zij, maar ze kan ongelofelijk hard slaan). Aan deze kant van het park waren eigenlijk alle banen bezet. Niet overal stonden bekende mensen op de baan, maar ik heb Sabine Lisicki zien trainen en Petra Kvitova was aan het warm lopen.
Om kwart voor 11 zat ik naast Madlen in de ‘Rod Laver Arena'. Een stadion geschikt voor 15.000 mensen en we zaten precies in het midden, helemaal bovenin. Ondanks dat kon je het spel nog steeds goed volgen.
Ja ja de eerste wedstrijd om 11u was: Luká Lacko - Rafael Nadal. In de eerste set kon Lacko nog wel een beetje partij gegeven, maar ondanks dat Nadal niet top was, was het wel een vrij gemakkelijke wedstrijd.
Om je heen hoorde je steeds meer Zwitsers praten, want rond een uurtje of 1 kwam Roger Federer het veld op lopen voor zijn partij tegen Ivo Karlovic. Tijdens de wedstrijd merkte je aan het publiek al wat voor een favoriet Roger is, een hele goeie sfeer. En wat kan die gozer geniaal tennissen. De hele wedstrijd bijna geen enkele fout maken en als het belangrijk werd, toverde hij de ene geweldige bal na de andere van zijn tennisracket. Toch wel een droom die uitgekomen is: Roger Federer zien spelen (en natuurlijk Rafa ook).
De partij van Roger duurde wat langer dan die van Rafa, maar toch kort genoeg om erna Jelena Jankovic de baan op te laten komen, voor haar partij tegen Christina McHale. Echt elke game was minimaal 2 keer deuce, maar toch won Jankovic met 6-2 6-0.
Na deze wedstrijd hadden we geen kaartje meer voor de RLA, want het was een dagsessie. Maar we konden wel op alle banen eromheen gaan kijken. Zo hebben we ongeveer een half uur in de rij gestaan om de dubbel van Bob Bryan/Mike Bryan tegen Peter Luczak/Lleyton Hewitt te zien. Helaas konden we er niet op tijd inkomen, maar ze liepen dan wel weer langs me toen ze het stadion uitkwamen. Daarnaast zagen we ook tijdens het wachten, Del Potro langs lopen en Mauresmo.
Uiteindelijk konden we in de avond alleen nog gratis de Margaret Court Arena in en daar hebben we de dubbel van Robert Lindstedt/Horia Tecau (zwe/rou) tegen Colin Ebelthite/Marinko Matosevic (aus) zitten kijken. Nu kwam toch wel een beetje het echte Davis Cup sfeertje naar voren. Alle Australiërs die aan het zingen waren en de wave die rond ging. Een leuke en ontzettend snelle dubbel. Lindstedt/Tecau zijn de nummer 7 van de wereld, ze verloren de eerste set maar wonnen er de rest.
Inmiddels was het rond 9u en was het donker geworden. Madlen is terug naar haar hostel gegaan en ik heb op het scherm nog een stuk van Dolgopolov(rus)/Tomic (aus) zitten kijken. Een groot grasveld waar allemaal Australiërs gespannen zaten te kijken. Leuke en gezellig sfeer.
Ik heb de wedstrijd niet afgekeken, maar ben rond half 10 weer terug gegaan naar me hostel. Inmiddels is het 11u en zit ik nog steeds na te genieten van de dag. En Michael Llodra kwam zo maar onze kamer binnen lopen, want hij kwam zijn vriend opzoeken die toevallig in mijn kamer slaapt. Eigenlijk kwam die kerel alleen voor een Frans meisje te scoren, terwijl hij getrouwd is en 2 kinderen heeft.
Ik wou eigenlijk vroeg naar bed gaan vandaag, want was wel redelijk op. Maar toen kwam Harmke een Nederlands meisje me kamer inlopen en hebben we met een groepje 's nachts tot een uurtje of 3u in het park gezeten en uiteindelijk om half 5 pas gaan slapen.

za 21 jan
Ondanks dat het half 5 was, wilde ik toch niet tot heel laat in mijn bed blijven liggen. Daarom om 10u rustig opgestaan, terwijl de rest van mijn kamer nog lag te pitten. Mijn ontbijtje gemaakt en vervolgens op pad gegaan om boodschappen te doen en mijn btg weer eens op te waarderen. Maar niet voordat ik mijn busreis naar Sydney had geregeld. Helaas moet ik weer heel lang wachten, want ik kan pas op 4 februari een 3-daagse busreis naar Sydney pakken.
Terug gekomen in het hostel eindelijk mijn mail weer eens bekeken (had namelijk het wachtwoord van mijn Franse kamergenoot gekregen).
Tegen een uurtje of half 2 belde Renske op dat ze net klaar was met werken, maar dat ze het waarschijnlijk niet meer ging redden om nog wat te doen vandaag.
Aangezien iedereen binnen in het hostel bleef, ben ik een stuk met de gratis city tram gegaan. Deze maakt een cirkel rondom het centrum en verteld bij elke stop wat je er kunt zien. Vast een voorproefje voor als ik morgen echt alle dingen ga bekijken.
Vervolgens bij ‘Federation Square' eruit gestapt en heerlijk in de zon op het grote tv-scherm tennis zitten kijken. Net zoals vele andere, alleen kreeg je wel een houten reet van de stenen grond. Inmiddels was Sarah (van mijn 3 daagse trip over de GOR) erbij komen zitten. Uiteindelijk moest ik om 6u in het hostel terug zijn, om met Isha te skype. Op de terug weg weer de tram in gestapt om nu de andere helft van de cirkel te zien. Niet heel bijzonder, maar de vrouw naast mij wel. Een oma van zeker 70, die zich gedroeg als een meisje van 16. Met open mond kauwgom kauwen en haar pet scheen achterop haar hoofd. Het enige wat ze miste was de broek op half 7.
Om 6u zouden we gaan skype, alleen hadden we er niet echt rekening mee gehouden dat het geen 3u tijdsverschil was, maar 2u. En aangezien we beide nog meer gingen doen in de avond, hebben we het maar verplaatst.
Rond 7u in de keuken spaghetti voor mezelf gekookt en vervolgens weer de tram in naar ‘Federation Square', want daar zou vanavond L.Hewitt uitgezonden worden. Heb dit ongeveer tot half 10 zitten kijken en toen werd het echt te koud. Ik had geen lange broek aan en geen jas mee. Een goede leer voor morgen, want dan wil ik in de avond Roger Federer kijken.

ma 23 jan
Vandaag eindelijk pas echt wat van de stad gezien. Ik wilde de looproute uit mijn Lonely Planet gaan doen, dus ik heb voor toerist gespeeld vandaag (met 32 graden).
Ik had de wekker om 8u gezet, maar dat vond ik toch iets te vroeg dus werd het uiteindelijk kwart voor 10.
Vervolgens mijn ontbijt gemaakt en brood gesmeerd voor vandaag, om vervolgens rond een uurtje of 11 naar het begin van de looproute te lopen. De route ging alleen door het centrum, dus ik heb hem een beetje uitgebreid. Zeker nog niet alles gezien, maar dat kan nog in mijn komende dagen.
- Southgate: boulevard langs de rivier.
- Royal Arcade, Block Place en Block Arcade: oude boetiekjes, barretjes en cafés.
- Chinatown
- Princess Theatre
- Parliament House: waar het parlement nu gehuisvest zit.
- Federation Square (FS): het grote verzamelplein voor toeristen.
Ik heb zelf de tour nog uitgebreid door eerst naar ‘St Patrick Cathedral' te lopen. Grote mooie kathedraal van buiten, maar niet heel bijzonder van binnen. Om erna naar het ‘Royal Exhibition Building' te lopen en daar was toevallig een show van oude auto's . Erna doorgelopen naar FS om eerst nog de ‘St Paul's Cathedral' te bekijken. Niet een hele mooie kerk van binnen, maar wel erg oud en daar hou ik wel van.
Uiteraard vlak voordat ik terug ging naar het hostel, nog even tennis zitten kijken op FS. Toevallig was Nadal toen bezig.
Rond half 5 was ik weer terug in mijn hostel, om snel me spullen te pakken om weer terug te gaan naar FS. Om kwart over 6 zat ik strak voor het scherm, precies in het midden van het plein, met een broodje van de Subway op schoot. Het was nog steeds ontzettend warm, maar ondanks dat liep het plein steeds meer vol. Uiteraard omdat Tomic (aus) nu tegen Federer ging spelen.
Zoals ik al hoopte won Federer. Een mooie wedstrijd tussen het idool van Tomic en de grote meester zelf.
Halverwege de wedstrijd was ook Renske aangesloten met mensen van haar hostel. En hebben we samen Wozniacki - Jankovic zitten kijken. Dit was trouwens ook een geweldige wedstrijd. Maar wat een verschil met de mensen uit mijn hostel. Iedereen is wat ouder, maar zo veel socialer. Ik ga dus kijken of ik daar misschien in het hostel kan gaan zitten voor de dagen dat ik terug kom na Tasmanië.
Uiteindelijk was de wedstrijd rond kwart voor 11 afgelopen en ben ik terug gegaan naar mijn hostel. Daar eerst een tijd met Harmke zitten praten en erna met mijn Duitse kamergenoot. Super aardige gast hij kon me alvast wat vertellen over Tasmanië en we hebben onze verhalen over N-Z gedeeld. Beide waren we het er over eens, de meest vriendelijke mensen en het mooiste land van de wereld.

ma 23 jan
Weer een dagje toerist spelen met 32 graden.
Om 8u vanochtend eerst geskyped met pap en man. Echt een uur zitten skype, want we hadden genoeg bij te praten. Zoals mijn trip over de GOR en mijn dag Australian Open. Plus de vakantie die pap en man geboekt hebben en waar Marloes en ik voor een week bij mee gaan.
Om half 11 het hostel uitgelopen, op weg naar de ‘Botanic Gardens'. Een erg grote tuin met een grote vijver in het midden. Wat minder bloemen en planten, maar wel mooie omgeving.
Op de terug weg langs het Melbourne Park gelopen en nog even geluisterd naar het geluid wat van de tennisbanen afkwam.
Terug gelopen door de ‘Queens Garden' en daar eerst in het zonnetje zitten lunchen. Toen de weg overgestoken om bij de ‘National Gallery' naar binnen te gaan. Dit keer was er een tentoonstelling over Aziatische en Europese kunst uit de 16^de tot 19^de eeuw. Niet echt de moeite waard, behalve het kleine stukje waar allemaal Nederlandse kunst was. Zoals een schilderij van Rembrandt en een stoel van Rietveld.
Uiteindelijk weer terug gelopen naar FS en daar eerst Serena Williams zien verliezen en toen Tsonga zien verliezen van een Japanner. De eerste Japanner die na 80 jaar de 1/4 finales van de AO heeft bereikt.
Voor het eten nog met Isha geskyped. Hier was het 6u en daar in N-Z 8u. Leuk om haar weer even gesproken en gezien te hebben. Helaas was het daar 8 graden en vinden van werk was erg moeilijk.
De maaltijd voor vanavond was toch maar weer spaghetti, omdat ik eigenlijk zo snel mogelijk weer terug wou naar FS. Vanavond was namelijk Hewitt - Djokovic. Om kwart voor 8 zat ik op het plein, alleen was de wedstrijd Lisicki - Sharapova nog bezig. Een super vette wedstrijd (3 setter), maar daardoor begon Hewitt pas om 10u. Deze wedstrijd duurde tot na 1'en. Maar meer en meer dan de moeite waard. Wat een ongelofelijke wedstrijd, vooral aan het eind. Om half 1 viel zelfs het uit geluid uit, maar een aantal mensen zorgde toen voor de bijgeluiden haha. Gelukkig de laatste 2 punten wel weer met geluid kunnen volgen.

di 24 jan
Rond kwart voor 10 mijn bed uitgerold. Een ontbijtje gemaakt en een tijdje met 4 Duitsers zitten praten. Het grappige is dat ik bijna alles begrijp wat zij tegen elkaar zeggen, maar ondersom niet.
Vervolgens ben ik op pad gegaan om wat dingen te regelen. Zo heb ik een busticket gekocht voor mijn reis naar het vliegveld van morgen om 5.30u. Toen ben ik naar de kapper gegaan. Op zich erg grappig, het was bij 2 Chinese dames en het koste me maar 15 dollar. Alleen mijn Engels was beter dan dat van hun, dus ik was eerst bang dat ze niet helemaal begreep wat ik wilde en dat ik met één of ander vaag kapsel achter zou blijven. Uiteindelijk viel het wel mee en begreep ze dat ik mijn haar wil laten groeien en dat ze alleen de dooie puntjes eraf moest knippen.
Rond 2u eerst naar mijn hostel gegaan, om mijn backpack alvast in te pakken. Om erna vervolgens naar ‘Nomads' (een ander hostel) te lopen om daar van 1 feb tot 4 feb te een bed te boeken. Dit is namelijk ook het hostel waar ik opgehaald wordt om naar Sydney te gaan, wel zo handig dus om daar te blijven slapen ervoor. De andere nachten kan ik waarschijnlijk bij Renske in het hostel zitten, dus dat is wel zo gezellig!
Toen ik erheen liep belde Renske me ook toevallig, omdat ze net klaar was met werken en of we misschien op FS konden afspreken. Daar het eind van Clijsters - Wozniacki zitten kijken en erna in mijn eentje nog Federer - Del Potro (geniaal weer en het was de 1000^ste wedstrijd van Roger).
In mijn hostel gebakken aardappels, boontjes en 2 hamburgers gemaakt (had er nog 2 over).
Inmiddels zit ik nu op mijn bed de stand tussen Nadal - Berdych te volgen en heb net mijn foto's bijgewerkt en geordend. Het is nu half 10 en ik denk dat ik zo maar eens ga proberen te slapen in de hitte, omdat het wekkertje vannacht om 4u gaat.
Tenminste dat dacht ik. Franzi mijn Duitse kamergenote verveelde zich, dus dit eindigde uiteindelijk in een soort van tandpasta gevecht samen met Sabrina (ook Duits). Ik denk dat het uiteindelijk half 2 was voordat ik sliep, want ook de Fransen kwamen met van alles de kamer binnen zetten.

woe 25 jan
Om 4u ging de wekker. Veel en veel te vroeg, maarja je moet er wat voor over hebben om de goedkoopste vlucht te hebben. Snel gedoucht en zoals ik al verwachtte, er zaten nog gewoon mensen in de keuken beneden.
Rond half 6 vertrok de shuttle bus richting het vliegveld. Daar ingecheckt en om 10 voor half 8 weggevlogen, op weg naar Tasmanië. Vrij weinig van het uurtje in de lucht meegemaakt, want ik was gelijk vertrokken.
Op het vliegveld van ‘Launceston' werd me tas eruit gepikt door een hond. Ik had er namelijk geen rekening mee gehouden dat Tasmanië een andere staat is, dus geen fruit het land in.
Ook hier de shuttle bus naar het hostel genomen: ArtHouse Hostel. Een super leuk en oud woonhuis eigenlijk, nog compleet in de oude stijl. Ik slaap helemaal op zolder, samen met 7 andere.
Aangezien we pas om 2u in mochten checken, rade het meisje van het hostel me aan naar ‘Cataract Gorge Reserve' te lopen. Dit was ongeveer 35min hier vandaan en het was een water basin, midden tussen de bergen. Geweldig!! Wel een pittig tochtje de berg op, maar na een soort van vallei had je een groot meer, met een zwembad ernaast en bergen en rotsen om je heen.
Hier aan de overkant een lekker kop cappuccino genomen, want ik kon wel wat cafeïne gebruiken. Daar ben ik in een stoel, op een soort van veranda met uitkijkpunt, gaan zitten. En heb daar heerlijk genoten van het uitzicht. Toen kreeg ik spontaan de inspiratie om weer wat na te tekenen en te ontwerpen, dus heb er een uurtje onder de bomen gezeten. Af en toe, vooral als je alleen bent, mis ik nog wel eens een kwast, pen of een bal om iets mee te doen.
Op de terug weg, door de hoofdstraat van Launceston (trouwens 3^de oudste stad van Oz) gelopen. Maar deze was alles behalve boeiend. Het park wat daarachter lag, was daarentegen wel leuk. Er was zelfs een heuvel met apen.
Gelijk boodschappen gedaan bij de supermarkt ‘Coles' en om half 2 was ik terug. Toen kon ik gelukkig wel inchecken. Snel me tas afgedropt en door gelopen naar de ‘Queen Victoria Museum & Art Gallery. Hier was onder andere een tram museum, dieren uit Tasmanië en allemaal natuurkundige illusies die je kon zien.
Inmiddels zit ik nu op de bank in het hostel, om uiteraard Murray - Nishikori te gaan kijken. Zat dit keer samen met een Fins meisje, die toevallig 10 maanden in Breda heeft gewoond en verbazingwekkend goed Nederlands kon spreken.
Als avondeten: mijn pasta gerecht met kaneel saus. Niet bijzonder, maar wel vullend. Na het eten weer voor de tv voor Djokovic - Ferrer. Helaas ben ik te moe om de wedstrijd af te kijken. Heb net Djokovic de 1^ste set zien winnen, maar ga nu toch echt slapen (9u).
Tenminste dat dacht ik, want na 5 min stond ik alweer op het balkon naar vuurwerk te kijken. Morgen is het de 26^ste en dat is voor Australië ‘Australian Day'. Niemand kon me vertellen wat het precies inhield, maar het kwam er op neer dat Australië toen een soort van eigen grondwetten kreeg.

do 26 jan
Om half 8 stond ik buiten voor het hostel, waar ik opgehaald werd voor mijn tour naar door de westkust van Tasmanië met ‘Tour Under Down Under'.
Lukas, super toffe gast van 22, was onze gids voor de komende 3 dagen. Een paar mensen van de groep hadden de oostkust al gedaan, sommige hadden alleen 3 dagen westkust en andere gingen de oostkust nog doen. De eerste dag wist ik niet helemaal wat ik van de groep moest denken, vooral veel Aziaten. Zo hadden we 2 Japanse meisjes, die alleen maar foto's aan het maken waren van elkaar terwijl ze sprongen. Eén van de twee moest zich ook om het uur opmaken. Niet dat het hielp, maar ja hoe zeg je dat in het Japans. Daarnaast hadden we 3 jongens uit India, die ook alleen maar foto's van elkaar maakte en niet rekening hielde met op tijd ergens terug zijn. Een koppel uit Singapore, met veel te veel geld, waarbij de man steeds die Chinees uit ‘The Hangover' na probeerde te doen. Een vrouw uit Melbourne (oorspronkelijk Moskou), die gewoon de vrouwelijke kopie van ‘Doctor Evil' uit ‘Astin Powers' was. Drie meiden uit Australië zelf. Twee oudere vrouwen (boven 65), waarvan één uit Engeland en één uit Duitsland. Plus nog twee Chinese meisjes, waarvan je niet door had dat ze op de bus zaten.
We hebben vandaag vooral veel gewandeld en niet eens zo heel veel gedaan, maar wel een fantastische eerste dag. Tasmanië lijkt erg veel op N-Z, zeggen ze (ik vind namelijk van niet). De ligging en de samenstelling van het landschap, heeft niks meer met Australië te maken, maar lijkt veel op N-Z. Het hele eiland bestaat eigenlijk uit alleen maar aan elkaar liggende nationale parken.
- Als eerste zijn we naar ‘Cataract Gorge' gelopen. De plek van het water basin, waar ik gister al geweest was. Maar ondanks dat toch leuk om nog een keer te zien.
- Vervolgens gereden naar het stadje ‘Sheffield' voor een boodschappenstop. De vrouw uit Engeland bood aan om met hun mee te eten: vrouw uit Duitsland en Engeland, een Australisch meisje en Lukas. Pasta met chicken tonight.
De busrit er naar toe deed me een beetje aan de busrit door ‘Grampions National Park' denken. Een rit door de bergen, met om je heen veel bomen en groene plekken met af en toe zichtbare rotsen.
- Eigenlijk waren we al vrij snel op onze accommodatie aangekomen, zo rond 1u. Daar samen met de jongens uit India ingecheckt in onze kamer. Onze accommodatie voor vannacht was: Discovery Holiday Park. Een grote camping met houten huisjes.
- In de middag zijn we naar ‘Cradle Mt' gereden, in ‘Cradle Mt National Park. Hier zijn we met de helft van de groep naar een uitkijkpunt bovenop een berg geklommen. Gelukkig met een beetje uitdaging, want berg op was erg stijl en berg af heel rustig. Het deed me allemaal een beetje aan de ‘Grampions' denken. Maar stel je voor: een heel groot meer, met er omheen gigantische bergen. Steeds verder de berg op lopend komen er kleinere meren tevoorschijn en boven op de berg heb je een grandioos uitzicht over het meer. Je keek vooral uit op de belangrijkste berg: Gradle Mt. FANTASTISCH!!
Je moest je zelfs registeren voor de tocht, omdat er nog wel eens mensen zijn verdwaald of in moeilijkheden wilde raken.
- Na 3u gelopen te hebben, zijn we terug gereden naar onze accommodatie. Hier tegen een uurtje of half 6 begonnen met koken. Het ging helaas niet zo snel als we wilde, maar het was erg gezellig met het groepje waarmee we gingen eten (een geruststelling voor mij, want ik vond de rest van de groep nog niet zo).
- Het avondprogramma: Roger Federer - Rafael Nadal. Het koppel uit Singapore had een tv in hun huisje en had een paar van ons uitgenodigd om te komen kijken (erg gastvrije mensen). Hier een super wedstrijd zitten kijken, die helaas door teveel fouten van Roger in een verkeerde uitslag eindigde.
Uiteindelijk lag ik half 12 in me bed en had ik toch wel een erg leuke en mooie eerste dag gehad.

vrij 27 jan
Om half 7 had ik mijn wekker gezet, want om 8u moesten we weer in de bus zitten voor dag 2 in Tasmanië.
- 's Ochtends zijn we weer terug gereden naar het park om daar een paar kleine looproutes te doen. Zo zijn we met een paar naar twee kleine watervallen gelopen en erna naar een klein beekje. Deze dag begon wat bewolkter, maar net zoals gisteren, werd het weer ontzettend warm.
Uiteindelijk nog een half uurtje in de lodge van het park gezeten en toen tegen 11u weer terug de bus in.
- Vervolgens hebben we 1,5u gereden naar ‘Lake Mackintosh'. Maar niet voordat we midden op de weg gestopt waren voor een egel (bijzonder om te zien daar) en erna om alle wespen die de bus ingevlogen waren er weer uit te krijgen.
Het meer was GEWELDIG!! Het eerste moment waarbij ik weer een beetje het N-Z gevoel kreeg. Na vandaag moet ik mijn mening over Tasmanië ook aanpassen hoor. Gisteren waren het vooral bergen, met veel geel gras. Maar vandaag veranderde alles in grote groene bergen, met veel bomen en varens. Kortom een klein beetje N-Z.
- Onze lunchplek voor vandaag was het stadje ‘Rosebery'. Een stad die nog steeds gebruikt wordt voor het mijnen van tin en staal. Ook deze plek lag midden tussen de bergen.
- Rond half 2 zijn we naar ‘Henty Sanddunes' gereden. Eén grote zandduin, waar we met zijn allen vanaf gesprongen zijn. Helaas geen zandsurfen, omdat een vriend van Lukas hier zijn nek mee gebroken had.
- Onze accommodatie voor vannacht: de YHA in ‘Strahan'. Een backpack accommodatie ongeveer 10min rijden van het strand.
Voordat we hier heen reden hadden we nog 20 min om de stad te verkennen en hier had ik voor het eerst een gedeelde mening met sommige andere mensen over deze tour. Ik vond de tour tot nu toe namelijk geen echte tour. Lukas is een goeie gozer, maar er wordt niks verteld, er zit alleen ontbijt inbegrepen en eigenlijk doen we niet eens zo heel veel gedurende de dag. Terwijl je wel veel geld betaald, je kan er veel meer uithalen en dat is een beetje jammer.
- Na het inchecken en het geweldige moment waarop de man uit Singapore boos werd (hij vond namelijk dat hij de koning van de bus was of zo iets en dat het te lang duurde voordat hij geholpen werd, belachelijk hoe hij zich gedroeg) zijn we met bijna iedereen naar het strand gereden. Hier een half uur in de zee gedoken en ons mee laten slepen door de golven. Goed moment voor sommige om ook het zand van de zandduinen eraf te spoelen.
- Omdat er nog steeds geen duidelijkheid was over het eten, Lukas wist namelijk nog steeds niet of er een bbq was vanavond. Hadden we besloten om gewoon zelf vlees en salade te kopen en zelf een bbq te houden.
Ik had het vlees met de Engelse vrouw gedeeld en zo hebben we met zijn allen salade gemaakt en Lukas en ik stonden met een biertje achter de bbq het vlees te braden (vooral ons eigen vlees natuurlijk).
Uiteraard met een beetje tempo want we wilde vanavond Djokovic - Murray zien. Wat een gevecht zeg. Helaas kon ik rond half 10 mijn open niet meer open houden en heb ik het kijken moeten staken. Maar de Engelse vrouw heeft tot kwart voor 1 de partij uit zitten kijken, een geweldige 5 setter was haar conclusie.

za 28 jan
Alweer mijn laatste dag in Tasmanië, met om 6u de wekker en om half 8 in de bus. Ook deze dag was qua landschap weer ONGELOVELIJK.
- Als eerste een korte stop in ‘Strahan' voor het halen van koffie en lunch voor de gene die dit wilde.
- Vervolgens een ongelooflijk mooie rit door de bergen (ik zat voorin). Er hing nog mist tussen de bomen en de zon probeerde door te komen, wat een onvergetelijk mooi beeld gaf. Een mooi voorbeeld van deze slechte tour: we kwamen langs een fotostop die uitzicht gaf over de bergen, maar uiteraard stopte we hier niet. Gelukkig kon ik nog snel wat zien: een geweldig uitzicht over een paar bergen met bomen, maar het mooie was dat in het midden een deken van wolken hing (een gemiste kans dus).
- De stop na de bergrit was ‘Queenstown'. Ook weer een mijnstadje. Hier kort naar het toilet kunnen gaan en voor de gene die weer wilde, naar de supermarkt.
Vanaf dit moment veranderde het landschap weer van groen naar geel, maar nog steeds onvergetelijk mooi.
- Een korte rijdende fotostop op ‘Brackdawn Bridge' (plek voor het mijnen van goud), om vervolgens door te rijden naar ‘Nelson Falls'. Een mooie waterval, maar zeker niet de mooiste van vandaag.
- Erna door gereden naar ‘Franklin River'. Een rivier die ze vroeger hebben proberen te dammen.
- Onze lunchstop voor vandaag was bij ‘Lake St Clair' in ‘Lake St Clair National Park'. Het diepste fresh water lake van Australië. Hier eerst geluncht en daarna een stuk langs het meer gelopen, dat ook hier weer geweldig tussen de bergen lag. Je moest alleen wel uitkijken voor slangen die er waren, maar ik heb er helaas geen gezien.
- 1,5 Uur later, tegen een uurtje of 1 zijn we weer de bus ingestapt voor een langere rit naar onze laatste stop van vandaag: Mt Field National Park. Onderweg nog een keer gestopt om te plassen, maar vooral veel liggen slapen.
- Onze laatste activiteit van vandaag: Mt Field National Park, met het bezoeken van ‘tall trees walk', ‘Horseshoe falls' en ‘Russel falls'.
Eerst zijn we door het bos/regenwoud gelopen tussen de twee na hoogste bomensoort ter wereld. Een korte tocht die ons uiteindelijk leidde naar de eerste waterval. Deze was, doordat het zo weinig regende, nauwelijks een waterval te noemen en ook niet echt mooi. Maar daar en tegen was ‘Russel falls', tot nu toe de allermooiste waterval die ik in mijn 3 maanden reizen gezien heb. Ook hier was helemaal niet veel water, maar dat maakte het eigenlijk alleen maar mooier. De waterval bestond uit een aantal verdiepingen en eigenlijk 2 grote, waarop op de grote een aantal bomen stonden en daar achter stroomde kleine stroompjes water langs een muur van rotsen naar beneden en de zonnestralen schenen door de bomen op de bladeren. FANTASTISCH!! Na teveel foto's gemaakt te hebben, hier ook even een momentje gepakt om gewoonweg te genieten (wel tussen alle toeristen door die foto's aan het maken waren).
Op de terugweg naar de bus, nog een walibi gezien die 1,5m van me vandaan zat. Helaas werd de rust verstoord door een stelletje Japanners die niet na kunnen denken. Ik moet zeggen dat ik na deze trip wel heb gemerkt, dat Aziaten gastvrij en aardig kunnen zijn, maar ook ongelofelijke egoïsten en weinig rekening houden met anderen.
- Ons laatste uurtje in de bus, op weg naar ‘Hobart'. De hoofdstad van Tasmanië en de eindbestemming van mijn reis.
Rond kwart voor 6, samen met de Engelse vrouw, aangekomen in mijn hostel: City Central Backpackers. Afscheid genomen van Lukas, samen ingecheckt en me vervoer naar het vliegveld voor morgen geregeld. Ik vlieg namelijk om 6u 's ochtends terug naar Melbourne.
Me kamer is niet super, maar ik slaap hier toch maar voor een paar uur. Vervolgens snel een broodje bij de subway gehaald en nu zit ik hier mijn verhaal van de afgelopen 3 dagen op te schrijven aan de hand van steekwoorden die ik opgeschreven heb (geen tijd gehad om het elke dag uit te typen). Het is nu bijna 8u en voordat ik zo ga slapen, check ik nog snel even hoe de stand is in de finale van de dames tussen schreeuw koningin Sharapova en Azarenka.

zo 29 jan
Om half 4 ging de wekker. Verbazingwekkend wekkend voelde ik me niet heel moe, want ik had toch wel 6u geslapen.
Om half 5 werden we opgehaald door de bus, die pas om 10 over 5 bij het vliegveld was. Niet helemaal relaxt, want om half 6 moesten we boarden. In de bus nog één van de Australische meisjes en 2 Chinese meisjes van de tour tegen gekomen. We hadden allemaal de vlucht van 6u. Ik dacht dat ik wel zou gaan slapen, maar heb vooral sport gevolgd en de wedstrijd Liverpool - Manchester City zitten kijken.
Om 9u was ik, door vervoer met bus en tram, bij het hostel (Central Melbourne Accomodation) van Renske waar ik de komende 3 nachten blijf slapen. Het ligt in de wijk ‘Richmond' en dat is een buitenwijk van Melbourne. Een gezellige, beetje rommelige oude wijk, met veel barretjes en Aziatische restaurantjes. Gelukkig was Renske al op, dus kon ze de deur voor me open maken. De rest lag namelijk allemaal nog te slapen.
In de ochtend heb ik, terwijl Renske aan het skype was, de was gedaan in een wasserette verderop. Tussendoor boodschappen gedaan en een strandhanddoek gekocht (een kei grote, voor 4 mensen of zo iets, want ze hadden niks anders).
Terug gekomen in het hostel, zijn we samen met een paar andere (3 Zweden, 2 Duitsers, 1 Italiaan, 1 Engelse en 2 Nederlanders) naar het strand gegaan. Wat een verschil met me oude hostel zeg, super sociale en gezellige mensen. Tot 5u op het strand gelegen, met af en toe wat zon, maar zeker een paar duiken genomen.
In de avond hebben Renske, Rebecca (Eng) en ik, snel wat gegeten want om half 8 wilde we toch echt wel op FS zitten, voor Djokovic - Nadal. Maar niet voordat ik Steve, de eigenaar van het hostel, had ontmoet. Wat een super aardige man zeg. Zijn vrouw werkt bij de Australian Open en één van zijn zoons moest het volkslied zingen voor aanvang van de wedstrijd.
FS zat af en afgeladen vol en Nadal was qua supporters toch net iets beter vertegenwoordigd. Helaas moesten we na de 3^de set de tram terug pakken naar het hostel, want anders zouden we niet meer terug komen. Terug in het hostel had ik wel verwacht dat het snel over zou zijn, maar de 6u durende wedstrijd duurde uiteindelijk tot half 2. De kamer zat al vol, dus zijn we met de Zweden en de Italiaan in de keuken gaan zitten kijken. Wat een GRANDIOOS gevecht zeg. Eén van de beste finales die ik ooit gezien heb.
Uiteindelijk lag ik om 2u in mijn bed, nog een klein beetje na te genieten van de wedstrijd.

ma 30 jan
Geen wekker, dus dat betekende rond 11u mijn bed uitrollen. Had de slaap blijkbaar toch wel echt even nodig. Erna gedoucht en een ontbijtje gemaakt.
In het begin van de middag vooral met de Zweden en de Italiaan buiten in de tuin gezeten. Het weer was een stuk minder vandaag: veel donkere wolken, maar nog net geen regen. Het weer zal voor de komende week niet heel goed worden, werd me verteld.
Rond een uurtje of half 2 ben ik ‘Richmond' zelf even ingelopen, vooral over ‘Swan St'. Af en toe wat kleine winkeltjes ingedoken en een beetje rondgekeken (boekenwinkeltjes en art gallery's).
Inmiddels is het nu bijna 4u en zit ik met Floris (Dui) en Chris (Schot) op de bank tv te kijken, terwijl het buiten steeds een beetje begint te regenen.
Eindelijk, eindelijk, eindelijk weer eens een potje voetbal gespeeld. Tegen een uurtje of 5 zijn we met 8 jongens het park ingedoken voor een aantal potjes voetbal: Arron (Eng), Andrew (Dui), Mattheo (Ita), Chris (Dui), Oscar (Zwe), Anton (Zwe), Sebastian (Zwe) en ik.
Rond half 8 stonden we met een groep van 10 personen klaar om naar de ‘Convint' te gaan. Dit is een soort van vrijwilligers restaurant (Indisch), waar je betaald wat jij denkt dat het eten waard is. Het is meer gebaseerd op voedsel voor daklozen, maar eigenlijk zitten er alleen maar backpackers. Je moet je er niet al te veel van voorstellen, maar het is super gezellig en buiten op het terras werd zelfs voor muziek gezorgd.
In de avond nog met zijn allen tv zitten kijken en zitten kletsen en rond een uurtje of 12 ben ik mijn bed weer ingedoken.

di 31 jan
Weer lekker om half 11 mijn bed uitgerold en rustig ontbeten. Erna met Rebecca, een vrouw uit Schotland super lang zitten praten. Zij is namelijk architect en is hier op zoek naar een baan.
In de middag eigenlijk niet veel gedaan. Eerst nog weer even Richmond ingelopen, maar het weer was koud en winderig vandaag. Toen ik terug kwam wilde de 3 Zweedse jongen en Lara (Dui) naar de Ikea voor Zweedse gehaktballen. Na 5 sec wist ik al gelijk weer waarom ik zo'n hekel heb aan de Ikea, maar het was gezellig.
We wilde vandaag met 8 personen gaan tennissen, maar dat werd verwisseld naar een avondje bios: Sherlock Holmes 2. Maar in de avond het niemand meer puf, dus ging ook dat niet door. Renske had me al een beetje gewaarschuwd voor als er iets in de hostel geregeld moet worden, dan duurt dit uren of het gaat ineens niet meer door.
Uiteindelijk hebben Renske en ik pannenkoeken voor onszelf gebakken en uiteraard aten er opeens 5 mensen meer mee. Dit betekende zelfs 2 keer bakken, maar gelukkig was het gezellig en druk in de keuken.
's Avonds hebben we met bijna alle jongens en maar 2 meiden de film ‘Kingpin' gekeken. Erg flauwe, maar toch ook wel weer grappige film.
Inmiddels is het nu bijna 1u, de Zweedse jongens liggen nog een film te kijken en eigenlijk heb ik ook wel zin om nog even het begin van ‘Lord of the Rings 1' te kijken (een klein beginnetje maar, omdat hij zo leuk is).

AUSTRALIË!!

Hey Allemaal,

Ja ja hier is dan eindelijk mijn verhaal over mijn eerste dagen in Australië. Ik heb inmiddels ongeveer 12 dagen in Adelaide gezeten. Helaas omdat de bussen zo vol zijn, moest ik zo lang wachten. Maar ondanks dat toch erg veel leuke dingen gedaan en vooral gezien.
Morgen om 6u wordt ik opgehaald om richting Melbourne te vertrekken en o.a. de 'Great Ocean Road' te doen.
Hoe is het verder met iedereen in Nederland? Hoorde dat bijna lente is i.p.v. winter? Maar wat niet is kan nog komen, wie weet komt er toch nog een Elfstedentocht!!

Groetjes vanuit een erg warm Australië:P (ruim 30 graden)
Jip

South Coast Australia

do 5 jan
Mijn eerste echte dag Australië!
Ik had mezelf voorgenomen om vandaag het begin van mijn reis te gaan plannen en had al snel een schema in mijn hoofd. Helaas pakte dit iets anders uit, dan dat ik graag gewild had.
Ik wil graag naar ‘Kangeroo Island' vanuit Adelaide en dan erna nog een extra dag hier en zo rond de 11^de naar Melbourne. Ik bij de receptie mijn trip naar ‘KI' geboekt, geen probleem. Ik kan gewoon op de 8^ste weg en ben dan de 9^de terug. Helaas gold dit niet voor mijn reis naar Melbourne. In Nederland heb ik een pas geboekt van Adelaide naar Cairns. Vlak voordat ik naar N-Z ging, kwam ik er zelf achter dat de Oz-Experience, de busmaatschappij die ik geboekt had, niet meer bestond en overgenomen was door de ‘Greyhound'. Vervolgens kreeg ik hier te horen dat ik pas gebruik kan gaan maken van de ‘Greyhound' als ik in Syndey ben (tot aan Cairns) en dat ik ervoor gebruik moet gaan maken van ‘Adventure Tours'. Deze is alleen zo vol dat ik pas op de 16^de Adelaide kan verlaten. Op zich geen hele grote ramp, want Adelaide is een leuke stad, maar niet voor 11 dagen.
De rest van de dag ben ik eigenlijk de stad zelf een beetje gaan verkennen. Er is één hele grote drukke winkelstraat, met allemaal winkels. Daar me boodschappen voor het eten gedaan en op de terug weg snel alles afgedropt in me hostel. Even een bammetje naar binnen gewerkt en toen weer de stad in, richting ‘Central Market' (soort van bazaar). Daar fruit gekocht en een handdoek en zaklamp. Me zaklamp heeft het namelijk nog nooit gedaan, de gene die ik meegenomen had. Daarbij ben ik al 2 handdoeken vergeten in verschillende hostels, dus had er nu toch echt eentje nodig.
Aan het eind van de middag heerlijk in de zon, jaja 30 graden, in het park gelegen. Midden in het centrum, met uitzicht op een grote tent met daarop de tekst: Tour Down Under. Hier eindigt of begint namelijk de bekende wielertour van Australië.
's Avonds lekker spaghetti gemaakt en vervolgens met 6 Duitsers (ja ik was de enige Nederlander) ‘Uno' gespeeld. Alleen dan wel met aparte spelregels (Duitse waarschijnlijk). Dit zo tot een uurtje of 1 volgehouden en toen toch echt me bed ingedoken.

vrij 6 jan
Om kwart voor 8 had ik de wekker gezet, omdat ik om 8u met Mam en Pap zou gaan skype. Zo rond half 8 kreeg ik al een smsje met: waar blijf je? Toen kwamen we erachter dat hier in het zuiden van Australië het tijdsverschil niet 2u is, maar 2,5u met Nederland.
Uiteindelijk met 100.000 onderbrekingen (kut internetverbinding) zitten skype. Even verteld hoe me laatste dagen N-Z waren geweest en me aankomst in Australië. En hoe de kerstvakantie in Nederland bevallen was.
Erna met 1 Duitse jongen en 2 Duitse meiden van gisteren zitten ontbijten. De één ging vandaag werk zoeken, de anderen gingen naar het strand en ik ging nu echt de stad verkennen aan de hand van een walktour.
De rest van de dag heb ik van alles gezien. Vooral veel oude gebouwen, zoals Government House en Art Gallery en Cathedral's. Adelaide is een mooie stad, met mixen van oud en nieuw. Wel ook hier veel gericht op het Engelse.
Vandaag ben ik zelf nog in het instituut voor ‘Aboriginal Culture' geweest, genaamd: Tandanya. Erg interessant. En erna ben ik ‘the Art Gallery of South Australia' ingedoken. Ook erg interessant. Morgen ga ik dan waarschijnlijk de ‘Botanic Garden' en ‘South Australia Museum' bezoeken.
Na een lange tocht naar de allergrootste kathedraal en een bezoek aan het cricket stadion, lig ik nu uitgeteld in het gras van ‘Victoria Square'. Uiteraard in het zonnetje met een graad of 30 weer denk ik.
Als avondeten had ik vanavond gebakken aardappels, gehakt en bonen. Echt lekker ouderwets Nederlands dus.
Na het eten met een hele groep weer zitten kaarten. Nu met een paar Fransen, Duitsers, Engelsen, een Canadees en ja ja een Nederlander. Leuke avond gehad met zijn allen.

za 7 jan
Me wekkertje om kwart voor 9 gezet, want ik wilde vandaag samen met een Duits meisje (Ann-Katrin) een tour door de ‘Botanic Gardens' doen en erna naar het Museum gaan.
Om half 11 begon de tour, geleid door 2 oude dames. Ik denk dat we met zijn 6'en waren in totaal. Niet echt een hele bijzondere tour en af en toe duurde het me iets te lang. Maar in ieder geval leuk om de tuinen op deze manier te zien. Vandaag was het trouwens de hele dag bewolkt, wel warm, maar lekker warm.
Tegen een uurtje of 12, na ook het museum van de tuinen gezien te hebben, zijn we naar het grote museum over ‘South Australia' gegaan. Hier eigenlijk de hele middag doorgebracht. Veel over de Aboriginals cultuur en daarnaast over alle dieren die hier in Australië leven. Zo hebben we veel gevaarlijke spinnen gezien en zelfs een slang geaaid (levende). De Aboriginals zijn trouwens niet echt te vergelijken met de Maori, maar ik waardeer toch meer de cultuur van de Maori. Kan nog niet helemaal zeggen waarom, maar misschien heeft het wel te maken met het geen waarin zij geloven ten opzichte van waar de Aboriginals in geloven en hun manier van leven dat daarbij hoort.
Rond half 5 uit het museum gerold te zijn, wilde we naar de grote kathedraal van gisteren lopen. Eenmaal daar aangekomen was er een bruiloft aan de gang, dus konden we er niet in. Toen maar terug gelopen naar het water en daar lekker in het gras gelegen. Tenminste tot dat het begon te regenen en vervolgens steeds harder. Echt een echte regenbui, geen kleintje zoals in Nederland. We besloten toen maar om de gratis bus te pakken richting het hostel en toen kwam eigenlijk weer een fantastisch voorbeeld van de vriendelijkheid van de Australiërs. Wij stonden bij de halte en opeens vroeg de bodyguard van het casino, waarvoor we stonden, of we op de bus stonden te wachten. Deze reed op zaterdag namelijk niet meer na 5u en het was inmiddels al half 6. Iets wat iemand in Nederland niet zo maar tegen je zou zeggen. Hij hielp ons zelfs met een nieuwe buslijn naar het hostel uit te zoeken. Aangezien we hiervoor moesten betalen, zijn we maar terug gelopen. Halverwege echt moeten stoppen, want nu begon het nog harder te regenen, om erna toch maar door te lopen naar het hostel. Hier uiteraard een welverdiende warme douche genomen.
Ik heb nu net nog wat spaghetti van eer gister gegeten en me tas voor morgen ingepakt. Ik ga morgen namelijk naar ‘Kangaroo Island' en kan niet me normale backpack meenemen, maar moet wel uitchecken uit het hostel.

zo 8 jan
Zo deze trip had ik even nodig. Weer even wat avontuur en een mooi stukje Australië gezien.
Om kwart over 5 ging vandaag de wekker, want om kwart over 6 werd ik opgehaald voor mijn hostel. Vandaag mijn 2 daagse trip op het programma naar ‘Kangaroo Island' met ‘Adventure Tours'.
De busrit van Adelaide naar Cape Jervis (opstapplaats ferry) was ongeveer 2u. Als snel toen we Adelaide uitreden, zag je het Australische landschap tevoorschijn komen. Veel uitgestrekte vlaktes in de vorm van kleine heuvels met geelachtig gras en groene bomen (mooi om te zien).
De mensen van de busmaatschappij hadden expres niet verteld dat de ferry trip een klein beetje wild kon zijn en op de ferry zelf bleek al snel waarom. Op een gegeven moment hadden we zelfs een vrije val van 2 sec, zo wild was de boot. Het merendeel heeft daarom ook hun boottrip van 45min op het toilet doorgebracht.
Eenmaal aan de overkant in Penneshaw (afstapplaats van de ferry) ontmoette ik mijn groep en de buschauffeur ‘Grem'. Een geweldige kerel, weet ontzettend veel, woont hier al 5 jaar en is ontzettend enthousiast en wil iedereen zo veel mogelijk laten zien. Normaal gesproken bestaat de groep uit 20 mensen, maar wij hadden er nu 10: een ouder koppel uit Zwitserland, 2 wat oudere meiden uit Zwitserland, 2 jongere meiden uit Zwitserland, een meisje uit Frankrijk (zo die kunnen slecht Engels) een koppel uit Nederland/Marokko en een Italiaan. Een hele leuk groep gedurende mijn reis.
Op deze 2 daagse reis zouden we 400km in totaal gaan reizen over het hele eiland. Het eiland zelf is trouwens redelijk eenvoudig te beschrijven. Het is vrij vlak en als volgt opgebouwd: je hebt een harde of zanderige weg, met aan de zijkant grind/rotsen, dan een rij groene lage bomen en daarachter gele grasvlaktes met erop bomen (en uiteraard kangoeroes). Het eiland bestaat uit 3 soorten rots: red stone, lime stone en eentje die ik niet meer weet.
Het weer was niet helemaal top vandaag, maar regen en zon wisselde elkaar redelijk goed af. Tijdens mijn reis deze dagen heb ik tegen mezelf gezegd dat ik moet stoppen met het steeds vergelijken met N-Z en gewoon te genieten van het landschap hier. Dit lukte me aardig, want ook hier is het mooi.
Op dag 1 hebben we ontzettend veel gedaan, namelijk:
- Als eerst gingen we naar Rob's Cheep Shearing', waar een farmer ons liet zien hoe hij zijn honden trainde en een schaap scheerde.
- Vervolgens zijn we naar ‘Pennington Bay' gereden, volgens onze gids het mooiste strand van Zuid-Australië. Het was mooi, maar het kan mooier haha.
- Vervolgens zijn we doorgereden naar ‘Emu Ridge Eucalyptus Distillery', een huis van mensen die allemaal Eucalyptus spullen verkochten en hier hadden we lunch. Brood met sla, groente, fruit, vlees en sauzen (erg uitgebreid). Iedereen hielp mee met de voorbereidingen en de afwas achteraf.
- Na de lunch gingen we op weg naar ‘Seal Bay'. Hier zijn we langs het strand gelopen, waar een hele groep zeeleeuwen lag. Erg gaaf om 2 meter er langs te lopen en ervoor te zorgen dat ze niet jou richting op kwamen rennen.
- Volgende stop: Little Sahara. De plek om te gaan zandsurfen. We kregen allemaal een board en toen maar de duinen in. Het ging helaas niet zo snel als in N-Z, maar we hebben veel gelachen en zand gehapt.
- Na het zandsurfen gingen we op weg naar onze accommodatie voor vannacht: Vivonne Lodge in Vivonne Bay. Mooi stuk land dat van een gezin was en zij hadden kamers vrij voor mensen die wilde blijven slapen. Pooltafel, veranda, bbq, keuken en kangoeroes om je heen.
- Hier zijn we met de hele groep naar het strand gelopen, dwars door het bos heen. Gehoopt op een slang, maar die liet zich nog niet zien helaas. Wel van die grote rode mieren en torren.
Terug gekomen in het hostel, was Grem begonnen aan de bbq. Maar niet voordat hij mij en een Zwitsers meisje een koala in een boom had laten zien. Op de terug weg op de veranda nog staan kijken naar een paar kangoeroes, die vlak voor onze neus zaten te eten.
De bbq was een Australische, vlees en salade. Erg lekker en iedereen had zich goed volgegeten. Na het eten iedereen weer geholpen met opruimen en rond half 10 stond het pinguïn spotten op het programma. Het was inmiddels donker geworden en we gingen met de bus naar het water toe. Daar van alles gezien: kangoeroes en pinguïns. Niet veel maar wel erg bijzonder. Daarna met zijn allen op de rotsen gezeten en naar de zee zitten kijken. Het water en de golven waren ontzettend hoog en klapte hard en mooi tegen de rotsen aan (mooi gezicht). Daarbij scheen de volle maan in een soort van lichtstreep over het water, sterren boven je hoofd en golven die tegen de rotsen sloegen op de achtergrond. Een klein geluksmomentje om het zo maar te noemen.
Terug gekomen in het hostel, nog snel daar de kangoeroes bij de veranda zitten kijken (plus een possum) en vervolgens me bed ingedoken. Ik sliep met de Italiaan op de kamer en we konden uit 8 bedden kiezen.

ma 9 jan
De wekker ging om half 7, want om 7u stond het ontbijt klaar. Lekker muesli en brood. Na het ontbijt nog snel naar de koala gelopen, die inmiddels van boom was gewisseld en erna weer de bus in voor dag 2 op KI.
Ook op deze dag heb ik veel stops gemaakt:
- Eerst liet Grem ons zien hoe de post op het eiland werkte. Iedereen had een paar brievenbussen bij elkaar staan langs de weg, in de vorm van een fles of koelkast (je kan het zo gek niet verzinnen) en daar kan iedereen dan met de auto zijn post op komen halen.
- Onze volgende bestemming was ‘Flinders Chase National Park' en onderweg kwamen we allemaal Walibi's langs de weg tegen.
In het park aangekomen zijn we naar de ‘Remarkable Rocks' gereden, maar onderweg eerst gestopt bij een uitkijkpunt over het bos. Er was hier namelijk een grote bosbrand geweest die bijna 90% van het park verwoest had.
Eenmaal bij de rots aangekomen, hebben we hier een tijd rondgelopen. Het is een soort van rotsformatie met allerlei gaten erin door erosie en de zee. Mooi gezicht om te zien en bijzonder om er van alles in te ontdekken.
- Na de rots zijn we doorgereden naar een oude vuurtoren die ze vroeger gebruikte. Er werd dan door paarden alle goederen de berg op omhoog getrokken naar de vuurtoren.
- Laatste stop voor de lunch: Admirals Arch. Een geweldige rotsformatie met eronder allemaal zeehonden die lagen te slapen. Hier een uur rondgelopen, maar dat was zelfs te kort.
- De lunch van vandaag was in het park op een picknickplek en hield in: raps met kip, groente, sla en sauzen (goeie vulling voor de maag).
- Na de lunch naar het visitors centre van het park gelopen, daar wat rondgehangen om vervolgens door te rijden naar ‘Hanson Bay'. Een park met heel veel bomen en in deze bomen veel koala's. Wat een luie dieren zeg, maar wel schattig om te zien.
- Na de koala's een soort van verplichte stop in een Art Gallery, genaamd: Rusty Blue Gallery. Deze mensen maakte allemaal schilderijen en kunst, maar niet heel bijzonder.
- Eigenlijk was nu een beetje ons einde van de reis aangebroken. Om half 5 zijn we naar Kingscote gereden, de hoofdstad van het eiland, om daar door de enige hoofdstraat te lopen en een beetje rond te hangen.
- Vervolgens terug naar Penneshaw. Hier nog snel wat frietjes met zijn allen gegeten, afscheid genomen van Grem en hup de ferry op.
Gelukkig was de terug weg een heel stuk rustiger. De 45min gingen vrij snel en aan de overkant afscheid genomen van iedereen. De Italiaan, het Franse meisje en de 2 Zwitserse gingen in dezelfde bus als dat ik ging, maar de rest helaas in een andere. Ervoor hadden we ook al afscheid genomen van het Nederlandse koppel, want die vlogen terug vanaf het eiland. Ik heb trouwens mensen nog nooit zoveel foto's en filmpjes van elkaar zien maken, niet te geloven.
Ondanks dat de busreis bijna volledig in het donker was, was deze wel ontzettend mooi. De gele grasvelden, met groene bomen erop, kleurde steeds donkerder en af en toe zag je wat lichtjes tussendoor. Mooi gezicht om te zien.
Rond 11u was ik terug in me hostel. Ze hadden gelukkig de sleutel voor me opgehangen op het prikbord, omdat ik van kamer moest wisselen. Ik slaap nu in de ‘Cave'. Deze staat bekend om zijn vieze lucht, maar dat valt uiteindelijk allemaal nog wel mee.
Ik wou eigenlijk meteen gaan slapen, maar ja de rest van de groep zat nog erg gezellig beneden dus hier maar bij gaan zitten tot weer een uurtje of 1 haha.

di 10 jan
's Nachts nog even via een sms'je de skypetijd met een half uurtje verzet, maar toch om half 9 me bed uitgegaan. Ik naar de computers van het hostel gelopen, maar ze hadden maar één headset dus ik moest 45min wachten om eindelijk te kunnen skype met mam, pap en Tom.
Gehoord dat pap en mam met vrienden naar London gaan en dat Tom een leuke oud&nieuw had gehad.
Voordat ik weer de stad in ging, afscheid genomen van Stefan en Christopher, want die gaan richting Perth. Toen van Erik, want die gaat terug naar Brisbane. En als laatste van Ann-Katrin, want die wisselt van hostel omdat ze daar kan werken voor accommodatie.
In de middag weer de ‘Botanic Gardens' ingedoken, onder andere omdat ik hier nog geen foto's van had. Erna in het gras gelegen met mijn Lonely Planet in de hand, opzoek naar een hostel in Melbourne.
Vervolgens terug in het hostel geprobeerd verschillende hostels te boeken, maar omdat de ‘Australian Open' voor de deur staat zijn alle prijzen nu een stuk hoger. Uiteindelijk heb ik geboekt in ‘Melbourne Connection Travellers'. Een goed hostel heb ik gehoord, alleen ik moet hier wel minimaal 7 dagen blijven. Op zich geen ramp, want ik ontmoet in Melbourne ook weer de Duitse meiden en een Duitse jongen uit N-Z en Renske (ken ik van surfkamp in Frankrijk).
Na al het geregel gepoold met Erik (Duitse jongen) en erna samen gekookt. Inmiddels was op tv de film ‘the Hangover' begonnen, die we beide al te vaak gezien hebben maar hij blijft leuk.
Na de film nog een paar potjes pool gespeeld en rond half 12 me bedje in gegaan.

woe 11 jan
Een dag met heel weinig doen en toch heel veel vrienden maken.
Vanochtend weer een beetje uitgeslapen en eigenlijk de rest van de dag vrij weinig gedaan. Wat dingen nagezocht voor Melbourne en Tasmanië, waar ik allemaal heen wil gaan. Me mails bijgewerkt, beetje ontworpen, potje pool gespeeld en naar de nieuwe auto van Erik gekeken (had hij net gekocht).
s'Avonds stond de gratis bbq op het programma (elke woensdag). Rond 5u al met een hele groep bij de bar gezeten: Emma en Simone (Ned), Erik en Lia (Dui), Barry (Canada) en Paul (Eng). Over van alles gehad en de meeste zijn opzoek naar werk hier. Paul is zelfs zo gek om 32 dagen in het Ziekenhuis te gaan zitten. Dan mogen ze hem volstoppen met een bepaald medicijn en daarmee verdient hij 6500 dollar. Genoeg geld om proefkonijn te spelen dus.
Erna gegeten met het hele hostel, vooral veel vlees met salade en als toetje een chocoladecake. Na de bbq hadden de meeste zich ingeschreven voor de poolcompetitie. Voor 1 dollar kreeg je 3 levens en moest je elke bal erin potten die je maar wilde. Lukte dit niet, dan ging er een leven af. Uiteraard won er een Engelsman, want die zijn net zoals de Ieren geboren (en waarschijnlijk ook gemaakt) op de pooltafel.
Uiteindelijk begonnen veel Engelse en Ieren dronken te worden en hebben we erg veel gelachen met zijn allen en rond een uurtje of half 2 was het mooi geweest.

do 12 jan
Om half 11 hadden Simone en ik afgesproken om naar de chocoladefabriek te gaan. Om 11 uur zou hier namelijk een ‘gratis' rondleiding beginnen en wij hoopte daaraan mee te kunnen doen. Ik uitgezocht dat het ongeveer 20 min lopen was van het hostel, maar in plaats van rechtsaf te slaan en nog 1 min te lopen. Zijn we linksaf geslagen en hebben we 45 min gelopen en toen maar besloten dat het niet helemaal goed was (de nummers liepen namelijk alleen maar op), dus zijn we terug gelopen naar de goede richting. Hier om kwart voor 12 binnen gelopen en met een beetje mazzel was er nog een plekje vrij voor de tour van 1u. Toen zijn we maar het park ingelopen en geluncht.
Om 1u begon onze tour van 20min. Leuk om te zien hoe alles gemaakt werd en uiteraard hoe alles smaakte. Goeie chocola.
Na de chocoladefabriek terug gelopen naar het hostel, om een paar boterhammetjes te eten en te smeren en erna door te lopen naar de stad. Simone wilde wat dingen regelen voor de busreis naar het vliegveld voor morgen en ik wilde kijken of ik nog kaartjes kon krijgen voor het ‘World Tennis Challenge' toernooi van vanavond. In Adelaide is namelijk nu voor het 4^de jaar een toernooi, waarbij oude tennissers en spelers van nu samen spelen tegen andere spelers , 3 dagen lang (en dit was de laatste avond).
Om half 4 waren we bij het stadion en er waren nog welgeteld 4 kaarten. Simone ging terug en ik ben om 4u het stadion in gegaan. Echt super, super, super vet. Heb Tommy Haas, Michael Llodra, Stanisla Wawrinka, Alexandr Dolgopolov, Pat Rafter, John McEnroe, Brad Gilbert eerst zien trainen met zijn allen.
Om half 7 begonnen alle wedstrijden. Er waren 2 banen waarop tegelijk gespeeld werd en ik zat op de zuid-tribune voor ‘court 2'. Niet een heel groot stadion, dus je kon alles goed zien van beide banen. Ik heb de volgende wedstrijden gezien:
Court 1: Court 2:
Ronde 1: Michael Llodra - Stanisla Wawrinka Tommy Haas - Alexandr Dolgopolov
Ronde 2: John McEnroe - Pat Rafter Henri Leconte - Brad Gilbert
Ronde 3: Llodra/Wawrinka - Leconte/Bahrami Haas/McEnroe - Rafter/Gilbert
Vooral de laatste ronde was fantastisch. Llodra en Leconte kwamen in hun onderbroek het veld op en vooral Bahrami was de meest geweldige trucs aan het doen. Op een gegeven moment wisselde ze, helaas voor mij vanwege de baan, van baan en spelers. Zo werd op baan 1 de trukendoos echt opengehaald en baan 2 was wat meer serieus. Vooral vanwege McEnroe, want die wil altijd winnen (maar kan nog steeds fantastisch tennissen).
Aan het eind van de avond tegen een uurtje of half 11 de prijsuitreiking zitten kijken, stadion was al half leeg, maar Tommy Haas en John McEnroe hadden hun titel met succes verdedigd en kregen een mooie beker uitgereikt.
Rond kwart over 11 was ik weer terug in het hostel. Nog tot half 2 film lopen kijken en toen afscheid genomen van Simone, want die gaat de volgende ochtend naar ‘Alice Springs'.

vrij 13 jan
Voor alle bijgelovigen, succes vandaag!
's Ochtends rustig opgestaan, ontbeten en gedoucht. Een beetje gepoold en gecomputerd en gewacht op een telefoontje van Ann-Katrin. Zij moest 's ochtends namelijk werken en in de middag zouden we naar het strand gaan.
Gedurende de dag werd het weer steeds minder en besloten we om niet naar het strand te gaan, maar lekker in de ‘Botanic Gardens' te gaan liggen.
Rond een uurtje of 5 nog even het centrum ingelopen om boodschappen te doen en vervolgens beide terug naar onze eigen hostels.
Als avondeten had ik sla met appel, banaan en perzik. Met erbij een stukje vlees in de vorm van een schnitzel.
Na het eten met een paar mensen van het hostel de film ‘Starsky & Hutch' gekeken en als afsluiting van de dag nog een potje pool gespeeld.
Mam gefeliciteerd!! Al 53 jaar, das best oud haha. Best grappig, want hier ben je al een hele dag jarig en in Nederland moet de dag nog beginnen.

za 14 jan
Om kwart voor 8 had ik de wekker gezet, want om 8u zat ik weer voor de computer. Ervoor nog snel even me was erin gegooid, want nu was het nog rustig.
Met Mam, Pap, Oma, Marloes en Joris geskypt voor de verjaardag van Mam. Iedereen was net terug van het eten en Mam vertelde dat ze een leuke dag had gehad en goed verwend was.
Na het skype me ontbijtje gemaakt en geprobeerd me was in de droger te gooien, maar die was voor de komende 1,5u bezet.
Om 1u had ik met Ann-Katrin afgesproken om naar het strand te gaan. Op de weg naar de tramhalte nog snel even boodschappen voor vanavond en morgenavond gedaan. Ik had alleen haar sms'je niet begrepen, dus uiteindelijk stonden we beide op een verschillende plek op de tram te wachten haha. Het strand ligt in een suburb van Adelaide, genaamd: Glenelg. Ongeveer 25min met de tram. Een leuk klein stadje op zich, aan het strand en vol met winkeltjes, restaurantjes en veel toeristen.
Het strand lag vooral voor met gezinnen en backpackers, maar het was minder druk dan ik verwacht had. Veel wind, 30 graden in de zon en strak blauwe hemel, kortom een geweldige combi om te verbranden (is niet gebeurd trouwens).
Op de terug weg zijn we nog het stadje doorgelopen en uiteraard ijs gehaald. Nog even in het gras gelegen bij het strand en rond 7u de tram weer terug genomen.
Als avondeten had ik spaghetti met de eigen gemaakte tomaten, kaas en kaneel saus.
De rest van de avond weer veel gelachen en gepoold. We probeerde een Argentijn Duits te leren en dat was erg grappig.

zo 15 jan
Santos Tour Down Under!
Geen wekker, maar wel ervoor zorgen dat ik het gratis ontbijt niet miste. Dit betekende dus rond 10u me bed uit en nog lekker een half uurtje om te ontbijten.
Vandaag zou in Adelaide de ‘Tour Down Under' beginnen. Het is de ‘Tour the France' van Australië zullen we maar zeggen, met erg veel bekende renners.
Om 2u had ik weer met Ann-Katrin afgesproken en nog een Duitse jongen uit haar hostel. Eerst nog even in het park gelegen en toen naar de start/finish gelopen van de tour.
Om kwart voor 4 begonnen de vrouwen met racen: 15 rondjes, ongeveer 40min. We stonden vlak na de finish, dus we hadden goed zicht op het rechte stuk van de baan. Na de race dachten we, tenminste in ieder geval ik, dat de tent op het midden van het plein voor de prijsuitreiking zou zijn. Hier echt veel en veel te lang in de volle zon gewacht, maar het bleek uiteindelijk meer dan de moeite waard. We stonden bijna vooraan en het bleek niet de prijsuitreiking te zijn, maar de teampresentatie van de heren. Dus alle renners kwamen voorbij en uiteraard ook ‘Team Rabobank'. De presentatie duurde ongeveer tot half 7 en om 7u begon dan de echte race voor de heren. We konden helaas niet meer op dezelfde plek staan, maar nu stonden we iets voor de start. Dus nog steeds goed zicht op het rechte stuk. De race duurde ongeveer 1u&3m. Tering wat gaat dat hard zeg. Als ze voorbij kwamen crossen voelde je de wind langs je heen blazen. Andre Greipel heeft uiteindelijke gewonnen.
Eerst afscheid genomen van Ann-Katrin, want die zie ik waarschijnlijk niet meer. Heel misschien nog in Thailand, want we zitten er allebei in April. Om na de race snel terug te snellen naar mijn hostel, want ik had nog ongeveer een uur om te koken De keuken gaat namelijk om half 10 dicht. Weer even oer Hollands: gekookte aardappels met een schnitzel en boontjes.
Inmiddels is het nu half 10 en ben ik dit verhaaltje aan het type. Mijn backpack had ik vanochtend eigenlijk al voor een groot gedeelte ingepakt. Want morgen om 6u vertrek ik richting Melbourne, voor onder andere de reis over de ‘Great Ocean Road'.

Mijn laatste dagen in N-Z

Hey Allemaal,

GELUKKIG NIEUWJAAR!! Heeft iedereen een goeie jaarwisseling gehad? Veel oliebollen gegeten en alles vingers er nog aan?
Toch gek om o&n aan de andere kant van de wereld te vieren, maar dat maakt het ook wel weer heel bijzonder. Tom en Oleta waren zo gek om me op te komen zoeken, dus mijn laatste 5 dagen heb ik met hun doorgebracht. Erg veel mooie dingen gezien, zowel nieuwe als oude en heel veel lol gehad.
Ik zou N-Z aan iedereen aan kunnen bevelen. Leuke plek voor een familieweekend ofzo of als je met pensioen bent als leuk reisje!
Nu staat er een nieuw avontuur voor de deur: Australië. Heb er super veel zin in!
Veel lees plezier en iedereen bedankt voor de reacties, lees ze nog steeds met alle plezier en voor mij ook een manier om op de hoogte te blijven van al het nieuws uit Nederland!

Groetjes,
Jip

do 29 dec
Ik was de laatste van de kamer die opstond vandaag, zo rond half 10 was het weer. En de rest van de dag ook geen enkel benut van de tijd gehad.
Ontbeten, lang gedoucht en vervolgens al me kleren opgevouwen die nog steeds niet meteen droog waren na het wassen van gisteren.
Erna in de bibliotheek gezeten voor gratis internet. Eindelijk me reisblog weer up kunnen daten en me mails kunnen beantwoorden.
In de middag ben ik het stadje rondgelopen. Tenminste stadje, meer de enige winkelstraat in de stad. Leuke kleine souvenirwinkels en erna de supermarkt. Ik moest sowieso nog eten voor vanavond hebben en ik heb ook meteen wat dingen gekocht voor Australië, zoals: tandpasta (bijna op) en zonnebrand (ook bijna op). Hier is alles namelijk een stuk goedkoper.
Terug gekomen in het hostel nog snel weer even op internet gezeten en vervolgens nog wat ontworpen op me laptop.
Avondeten was weer heel makkelijk, namelijk: pasta. Toen kwam ik Daniëlle (één van de groep van 5 van gisteren), een Zwitsers en Duits meisje tegen (liggen op dezelfde kamer). Daar eigenlijk de hele avond mee gezeten. Gegeten met zijn allen, nog ijs van gisteren als toetje en erna naar een spel zitten kijken van 4 Ierse mensen. Zij hadden namelijk een nieuwe variant van ‘Mens erger je niet'. Een Zwitsers spel, genaamd: Dog. Veel en veel leuker dan ‘Mens erger je niet'.
Inmiddels is het nu bijna 11u en is dit echt mijn allerlaatste officiële avond slapen in een hostel. Vanaf morgen ben ik namelijk met oom Tom en Oleta op stap.

vrij 30 dec
Om kwart voor 9 ging de wekker, om vervolgens voor 10u uitgecheckt te zijn. Mijn spullen in het hostel achter gelaten en massaal met alle backpackers weer de bieb in gedoken voor gratis internet. Nog even wat mails kunnen beantwoorden, waaronder eentje voor mijn reis in Australië en tegen een uurtje of 11 richting de supermarkt gelopen. Daar waren Lucas en Jannis aan het werk en daar kon ik nu echt afscheid van nemen. Zij blijven hier voorlopig werken en ik ga naar Australië, maar de eerst volgende keer dat we elkaar zien is sowieso heel snel na onze reis in Nederland of Duitsland.
Rond half 2 was het dan zover. Tom en Oleta ophalen van de ferry. Eerst in de regen (die was er helaas nog steeds en erg veel) naar de ferry gelopen met de backpack op de rug en de tassen in de hand en daar kwamen ze tegelijk de boot aflopen. Super leuk en ook wel maf om elkaar aan de andere kant van de wereld te ontmoeten. Tom en Oleta zijn voor 2 weken in N-Z namelijk.
Na de bagage opgehaald te hebben en de huurauto gevonden, zijn we richting het ‘Abel Tasman Park' gereden. Dit is namelijk ons onderkomen voor de komende 3 nachten. Erg mooie rit, maar helaas veel regen. Onderweg een keer gestopt voor het toilet en de boodschappen (vooral veel drank en spullen voor de oliebollen). We hebben het over van alles gehad in de auto en wat ik vooral grappig vond waren de aanwijzingen tijdens het rijden. Als Tom rechts of moest zei Oleta ‘lang rechts' en als Tom links moest dan was het ‘kort links'. Soort van geheugensteuntje voor het links blijven rijden.
Rond half 7 kwamen we aan in ons ‘Guest House' in de plaats ‘Marahau'. Eigenlijk vlakbij waar ik vorige keer verbleven was. We hebben als het waren ons eigen kleine huisje/appartementje. Het ligt op een berg midden tussen allemaal bloemen, planten, struiken en bomen (soort bushbush). De geur is even wennen, maar het is allemaal super gezellig en houterig knus. Tom en Oleta slapen beneden en ik heb mijn eigen zolderverdiepinkje.
Vervolgens zijn we met zijn 3'en uit eten gegaan in het dorp, waar we ontzettend lekker hebben zitten eten. Ieder een ander voorgerecht, maar allemaal lamsvlees als hoofd.
Terug gekomen in het hostel me Sinterklaascadeaus en spullen (schoenen en regenbroek die ik vergeten was) uit Nederland gekregen. Van Marloes en Joris had ik een gedicht en chocoladeletter en van Mam, Pap en Tom een heerlijke lekkere muts!
Onder het genot van een glaasje wijn, spa rood en thee hebben we nog zitten kletsen, maar na zo'n vermoeiende dag ging om half 11 toch echt wel het kaarsje uit.

za 31 dec
Super leuk om weer hier terug te zijn en mocht ik de afgelopen 2 maanden niet genoeg gegeten hebben, dat wordt in deze dagen wel weer rechtgetrokken.
Voor mij ging vandaag om kwart voor 8 de wekker (voor Tom en Oleta een half uurtje eerder). Om erna vervolgens ontzettend lekker en uitgebreid te ontbijten in het hoofdgebouw van het complex (bij meneer Heinrich zelf). Zijn kamer zag er niet uit, hoe meer rotzooi hoe beter volgens mij. Maar het ontbijt was perfect: gebakken ei, fruitstukjes, brood met brie/avocado/salami/jam, appelsap en koffie.
Na het ontbijt had iedereen nog even zijn eigen ochtendritueel. Kortom het kwam er op neer, dat de lamsbout van gister nog eens dunnetjes werd nageboetseerd.
Iedereen klaar en met de wandelschoenen aan (was al meteen blij met me sportschoenen die Tom voor me meegenomen had), want we gingen een stuk lopen in het ‘Abel Tasman Park'. Helaas regende het nog steeds de hele dag, maar dat mocht de pret niet drukken. We zijn naar ‘Sandy Bay' gelopen en het was weer een plaatje om eerst over het open stuk te gaan, vervolgens het bos in te duiken en af en toe op open stukjes het strand weer te kunnen zien.
Na de wandeling een welverdiend kopje cappuccino gedronken in het ‘Park Café' (facking lekker, maar helaas wel Duits) en vervolgens boodschappen gedaan voor het avondeten van vandaag en morgen.
Terug gekomen in het huisje hebben we een spelletje ‘set' gedaan. Had het nog nooit gedaan, maar was er leuk. En toen kwam eigenlijk het belangrijkste van de dag: de oliebollen. Ik samen met Oleta het beslag gemaakt (beetje creatief geweest met de bak waarin we het deden en hoe we het beslag moesten laten rijzen). Om vervolgens het olie te verhitten en de balletjes te maken. Ondanks dat de eerste te groot was, was hij wel meteen perfect en konden er vervolgens 4 tegelijk in de pan. Ik denk dat ik er zo rond de 25 gemaakt heb. En ze waren fucking goddelijk lekker!
Uiteraard moest iedereen er eerst een paar voorproeven, zeker nu ze nog warm waren. Om erna salade en sla met stokbrood als avondeten te eten.
Op het avondprogramma stond: foto's reis Jip kijken, foto's reis T&O kijken en een spelletje ‘Take5'.
Ik heb nu al meer dan 2000 foto's, maar die heb ik niet allemaal laten zien hoor. Beetje alle hoogtepunten. Vervolgens alle (zeker mooie foto's) van T&O gezien van hun reis op het noorder eiland. Ook leuk om dingen te zien die ik zelf helemaal niet gezien heb en ook niet eens bij in de buurt ben geweest. En tot een uurtje of kwart voor 12 een spelletje ‘Take5' gespeeld (ook nog nooit eerder gedaan).
Rond 10 voor 12 snel de bubbels ontkurkt, een oliebolletje in de hand en aftellen maar. GELUKKIG NIEUWJAAR!! Lekker met zijn 3'tje voor de tv gezeten, James Bond was op. Helaas geen vuurwerk gezien, want dat was wel op het strand, maar de bomen zaten ervoor. De fles champagne leeggedronken en om half 2 ging bij de meeste het lampje wel uit. Dus toen is iedereen lekker het bed in gedoken. Klaar voor het eerste slaapje van 2012 (uiteraard binnen 1 sec vertrokken).

zo 1 jan
GELUKKIG EN EEN SUPER MOOI 2012 TOEGEWENST!
Lekker even geen wekker gezet. Iedereen werd zo rond half 10 een beetje wakker, om langzaam uit bed te gaan en omstebeurt te gaan douchen. Dit gaf mij de gelegenheid om weer even MIJN (Jos) verhaaltje van gister bij te werken.
Oleta had ontbijt voor ons gemaakt, een echt Engels ontbijt: worstjes, toast, gebakken ei, sinaasappelsap, thee, koffie, kaas en zoet beleg. Gewoonweg een ontbijt om je helemaal aan klem te vreten.
Na het ontbijt weer een spelletje ‘Take5' gedaan en om 1u in de middag hadden we met de familie Zewald afgesproken om te gaan skype. Daar was het namelijk pas net een uur Nieuwjaar. In het huis van Heinrich achter de computer gedoken in zijn rommel kelder (soort van schuilkelder) en na wat gekut met de webcam en de microfoon konden we elkaar eindelijk verstaan. Wij zaten met de oliebollen achter de computer en Pap, Mam, Oma, Iren en Jos zaten aan de andere kant met champagne en ook oliebollen (uiteraard niet zo lekker als die van ons). Een hoop ongein gemaakt met zijn allen en leuk iedereen zo op deze manier Nieuwjaar te wensen en gesproken te hebben.
In de middag zijn we, na het skype, naar Takaka gereden. Dit is een dorpje/stadje aan de andere kant van het ‘Abel Tasman Park', waar wij naar de ‘Golden Bay' gereden zijn. Eén van de mooiste delen van het park en bekend om zijn gouden stranden. De weg er naar toe, leidde ons over een berg, met daarachter de vallei van Takaka. Deze pas/berg had 290 bochten verdeeld over 8km. Nu ook eens gevoelt hoe het is om wagenziek te zijn. Op de berg eerst naar een fantastisch uitkijkpunt gelopen en vervolgens richting het einddoel: het strand. Hier heerlijk in de zon (ja het was inmiddels weer eens mooi weer geworden) langs het strand gelopen, waar gezinnen hun zomervakantie aan het vieren waren, en vervolgens op een boomstam wat zitten eten.
Op de terugweg wilde we toch eigenlijk ook wel aan deze kant van het park gelopen hebben, dus besloten we om halverwege een weg in te slaan naar een uitkijkpunt, dat echt in het park lag. Enig puntje was alleen dat de weg niet 11km verhard was, maar van zand en grind en erg smal. Kortom je moest je in bepaalde posities manoeuvreren als er een tegenligger aankwam. Dat natuurlijk ook meer dan 1 keer gebeurde. Volgens mij vonden Tom en Oleta het af en toe wat minder leuk, maar Tom heeft ons er knap doorheen gereden. Het nam uiteindelijk een half uur in beslag om vervolgens op een open kampeerplek uit te komen. Vanaf hier zouden we nog 45min door het bos naar het uitkijkpunt moeten lopen. In goed overleg besloten om dit niet te doen en na een toiletbezoek weer terug te rijden naar ons huisje.
Aangekomen Tom en Oleta aan de wijn, ik aan de cola, en met een paar lekkere geroosterde stokbroodjes met salade op de tafel. Plus weer een spelletje ‘Take5'.
Het avondeten was spinazie met pasta en sla (met limonade dressing, erg lekker). Om half 10 pas eigenlijk de tafel afgeruimd en uitgegeten. Na ontzettend veel onderbroekenlol aan tafel. Snel afgewassen en afgedroogd om toch nog een paar potjes ‘Take5' te kunnen spelen, voordat we naar bed zouden gaan.
Nu is het inmiddels half 12 en hoor ik van beneden de welverdiende slaapgeluiden naar boven komen. Tijd voor mij om ook de oogjes maar eens dicht te gaan doen.

ma 2 jan
Om kwart over 7 ging het wekkertje weer, fris het bed uit en tijd om me backpack alvast in te pakken. Na Tom en Oleta gedoucht en weer aangeschoven voor een Engels ontbijtje. Rond half 10 had iedereen zijn spullen in de auto zitten en moesten we echt afscheid nemen van ons huisje in ‘Abel Tasman'.
Vandaag stond de route naar ‘Greymouth' op het programma. Ik ben hier met Stray ook geweest, maar leuk om dezelfde route nog een keer te doen. De westkust van het zuider eiland is namelijk fantastisch en vorige keer had ik slecht weer, dus nu maar hopen op beter.
Onderweg hebben we een paar stops gemaakt, waaronder:
- Op de berg, met een uitzicht over een rivier met eromheen bergen heerlijk in de zon pauze zitten houden. Dit betekende een boterham, yoghurtje, slokkie melk en voor mij een chocolaatje toe.
- De Seal colony in Westport. Hier zijn we langs de rotsen gelopen, op weg naar een groep zeehonden. Het weer was fantastisch en we hebben zeker een paar luilakken zien liggen.
- Uitkijkpunt over de westkust. Hier ben ik met Stray geweest en dit uitzicht gaf voor mij het beste beeld van de westkust weer. Fantastisch uitzicht! (zee, ruige natuur, rotsen en groen)
- De ‘Pancake Rocks' in Punakaiki. Ook hier ben ik met Stray ook geweest, maar nu was het weer al veel beter en de zee was ruiger. Hierdoor konden we de zee door de ‘blowholes' in de rotsen heen zien spuiten (mooi en krachtig gezicht).
We sliepen dit keer net iets buiten Greymouth in een bed&breakfast, genaamd: Chapel Hill. Een super mooi huis om te zien, veel licht en doorkijk ramen naar buiten. Het was een beetje op een kerk gericht, vanwege een kerk die er vroeger gestaan had (idee van de architect). Maar de vrouw die erin woonde was VERSCHRIKKELIJK (nog netjes uitgedrukt). Haar man was Nederlands en zat nu voor 6 maanden op zee. Ik snap niet waarom hij niet gelijk een jaar weg bleef. Op zich een aardige vrouw, maar je kwam er gewoon niet meer vanaf.
Eerst hadden we onze tassen in de kamer gezet, die overigens erg mooi en schoon was. Om vervolgens erna een min of meer verplicht kopje thee met haar te gaan drinken. Toch redelijk snel ervan gekomen om erna met zijn allen uit eten te gaan. Maar niet voordat we het ontbijt voor morgen hadden geregeld. Wij wilde om half 9 ontbijten, maar zij vond dat te laat voor een ontbijt met gebakken dingen. Met als geweldig argument: half 9 is te laat, want dat breekt anders zoveel de dag.
We hebben heerlijk in een restaurant zitten eten. Tom en ik hadden friet, schnitzel, sla en pavlova (toetje) te eten. Oleta had vis, friet, sla en een brownie. Gewoon lekkere vette hap!
We waren de oprit nog niet opgereden of daar kwam het heksje alweer aangelopen met de vraag: willen jullie een rondleiding door mijn tuin. Eigenlijk was het geen vraag, want voor we het wisten liepen we al achter haar aan. Tom en Oleta stelde nog vragen over haar bloemen, maar ik liep me eigenlijk min of meer te ergeren aan alle zandvliegen die me, dankzij haar, lek aan het prikken waren. Terug gekomen na haar ‘bush walk' dachten we klaar te zijn, maar toen ging ze haar schapen roepen. Die net als honden nog gewoon kwamen ook. Gelukkig had zij ook door dat we lek gestoken werden en konden we gelukkig naar binnen. De schoenen weer uitgedaan, want die mochten vanwege de eendenkak niet mee naar binnen. Om vervolgens naar boven te gaan, voor ons EIGEN spelletje ‘Take5' (stiekem nog wel gedacht om haar mee te vragen).
Rond half 11 gingen Tom en Oleta naar bed, maar ik moest nog mijn hostel in ‘Adelaide' (Australië) regelen. Geboekt voor ‘Oz backpackers', waar ik de eerste 3 dagen in ‘Down Under' zal gaan verblijven.

di 3 jan
Om 8u zaten we aan het ontbijt bij onze ‘o' zo gezellige gastvrouw. Ze had trouwens wel alles perfect klaargezet. Er was: crusli, muesli, sinaasappelsap, koffie, thee, jam, toast, muffins en fruit. Maar tot onze grote verbazing vroeg ze om kwart OVER 8 of we gebakken ei en spek wilde. Blijkbaar breekt kwart OVER 8 toch nog ‘net' niet de dag.
Strak om half 10 zaten we in de auto, op weg naar onze laatste bestemming: Christchurch. De weg naar Christchurch ging vandaag over de ‘Arthur's Pass', een route die ook ik nog nooit genomen had. WAT EEN FANTASTISCHE ROUTE!. Een mooie laatste afsluitende tour, van mijn reis door Nieuw-Zeeland.
Eerst reden we de bergen in op weg naar het begin van de pas. Helaas in de stromende regen. Maar erna halverwege de pas, klaarde het op en zijn we voor een toiletbezoek gestopt bij het treinstation. Vanaf hier kan je ook allemaal ‘scenic tours' door de bergen met de trein doen. Vervolgens over de berg heen en toen kwam het meest mooie gedeelte. We reden een vallei in met prachtige bergen om ons heen. De zon brak door en je zag overal rotsen, gras en bloemen. Onderaan de vallei gestopt bij een meer, dat onderaan de voet van een berg lag. Een te perfect plaatje gewoon.
Rond een uurtje of half 1 gestopt in het plaatsje ‘Springfield'. Hier als lunch een hamburger en aardappels gegeten. Dacht dat ik het niet aan zou kunnen, maar het ging er toch vrij gemakkelijk in.
Na de vallei werd het landschap vlakker en verdwenen de bergen. Dit betekende dat we in de buurt van Christchurch kwamen.
Na een kort half uurtje zoeken en een keertje aan de verkeerde kant van de weg gereden te hebben, kwamen we aan op onze plaats van bestemming. We zaten dit keer iets buiten Christchurch in het plaatsje ‘Lincoln' . Een bed&breakfast midden in de natuur. We hebben onze eigen bovenverdieping, boven het woongedeelte van de mensen zelf. Erg lux en mooi allemaal.
Om half 4 kregen we ook hier een rondleiding, maar deze was al door een veel leukere man. Hij heeft dit stuk grond overgenomen, met daarbij alle hectaren grond en alle notenbomen (walnoten en hazelnoten). Ongeveer een uurtje rond gelopen en alles gezien wat hij allemaal verbouwt. Maar het is voor hem meer een pensioenhobby, dan dat hij er echt geld uit kan halen (en de noten waren lekker).
Tegen een uurtje of half 5 boodschappen gedaan voor het eten van vanavond: raps. Erna weer onder het genot van champagne (onder het motto: afscheid van Jip) en chips een borrel gehouden, met weer een spelletje ‘Take5'.
Iedereen kon nog net een rap op en toen was het echt genoeg. Inmiddels zit ik mijn verhaaltje te schrijven. Tom is net klaar en ligt op de bank, gaat Oma zo bellen. En Oleta ligt lekker een boekje te lezen in één van onze luxe uitklapbare schommelstoel. Dezelfde waar ik ook mijn verhaaltje in zit te type.
Als afsluiting van de avond toch maar weer hetzelfde spelletje gespeeld (kunnen er geen genoeg van krijgen) en tegen een uurtje of half 12 al me rotzooi van me bed gegooid. Nog snel wat foto's op me laptop gezet en morgen pak ik de rest wel in.

woe 4 jan
Ik had om half 9 de wekker gezet, omdat ik mijn backpack reisklaar moest maken. Alle spullen eruit gehaald die Tom en Oleta gelukkig voor mij mee terug naar Nederland nemen en een paar nieuwe spullen weer in mijn backpack erbij gedaan.
Rond half 10 het laatste Engelse ontbijt naar binnen gewerkt en tegen kwart over 11 zaten we in de auto naar het vliegveld (maar 20 min rijden).
Ik ingecheckt voor mijn reis naar Adelaide via Sydney en Tom en Oleta gingen proberen vast in te checken voor morgen (terug naar Nederland).
Inmiddels zit ik op het vliegveld te wachten op mijn vlucht naar Adelaide (via Sydney, van 14.30u) en heb ik net afscheid van Tom en Oleta genomen. We hebben ontzettend veel lol gehad en mooie dingen gezien. Vooral veel onderbroeken lol en het was vooral een heel LUCHTIG weerzien.
Daarnaast moet ik het luxe leventje dat ik de afgelopen dagen gehad heb, inruilen voor weer mijn ouderwetse vertrouwde backpackers bestaan. Een goed vooruitzicht om naar uit te kijken, met Australië als gloednieuw avontuur voor de deur.
De vlucht naar Sydney ging voorspoedig, lekker de nieuwe film ‘Puss in Booth' gekeken (erg leuk). Maar erna moest ik best haasten. Om 4u waren we in Sydney geland en om 5u moest ik boarden voor het vliegtuig naar Adelaide. Geen probleem zou je zeggen, maar ik moest me bagage ophalen, door de douane, bagage weer afgeven en van terminals wisselen. Om 5 voor 5 was ik bij de gate, had niet heel veel langer moeten duren dus.
Helaas was het eten in de 2u durende vlucht niet echt te eten en er werd ook geen film gedraaid. Een klein beetje verveeld dus, maar gelukkig was het uitzicht vanuit het vliegtuig veelbelovend en prachtig.
Om 19.00u was ik geland in Adelaide. Zonnetje scheen en zo rond de 32 graden voor morgen. Onderweg al veel zand en woestijn vanuit het vliegtuig gezien, dus er staat me een hoop nieuws te wachten qua landschap.
De bus naar mijn hostel genomen (Backpack Oz), samen met een Nederlander waarbij ik blijkbaar me hele reis in dezelfde 2 vliegtuigen heb gezeten. We zitten echt overal haha! Erg gezellig hostel, bar beneden en wat gratis dingen: internet en ontbijt. Wel veel Ieren valt me op, maar dit is pas mee eerste hostel.
's Avonds vooral veel gebruik gemaakt van me internet om eindelijk mijn mailtjes weer eens te beantwoorden en erna een tijdje met ‘Alfa' (jongen uit Jakarta) zitten praten, hij gaat hier namelijk voor een jaar studeren. Ik had me voorgenomen om rond half 11 te gaan slapen, vanwege het tijdsverschil van 2u tussen N-Z en Australië. Maar hier kwam uiteraard niks van terecht en het werd 12u.

Nieuw-Zeeland
Nieuw-Zeeland is voor mij: vrijheid, natuurlijke schoonheid en socialiteit.
Ik heb 2 fantastische/indrukwekkende/onvergetelijk maanden in Nieuw-Zeeland gehad. Ik heb alles gezien wat ik me maar kon wensen en misschien nog wel wat meer.
Ik kan niet zeggen dat ik iets mooier vond dan het ander. Alles had zijn eigen schoonheid. Natuurlijk zijn er wel een paar hoogtepunten voor mij geweest of dingen die eruit sprongen. Maar het land is zo divers, dat al het nieuwe dat je ziet steeds weer iets in zich heeft.
Door al het moois dat ik in Nieuw-Zeeland heb gezien en de verhalen die ik gehoord heb over Australië. Iedereen noemt namelijk steeds dezelfde hoogtepunten (en het party gehalte ligt hoog). Ben ik een klein beetje bang geworden, dat Australië nooit zoals Nieuw-Zeeland zal worden. Maar daarnaast weer ik ook dat je beide landen eigenlijk niet eens met elkaar MAG/MOET vergelijken, al helemaal niet qua natuur. Daarom weet ik dat ik ook in Australië de tijd van mijn leven ga hebben en ook hier alle schoonheid van het land, voor mezelf ga ontdekken/eruit ga halen.
Op naar een nieuw avontuur ‘Down Under'. Het land van de zon, kangoeroes, witte stranden, surfen, schoonheid onder water, gevaarlijke dieren, wilde natuur en uitgestrekte woestijnen.
Beste tip tijdens het reizen: geniet van elk nieuw iets dat je ziet. Zorg ervoor dat je nooit verzadigd raakt, door in ieder ding zijn eigen schoonheid te ontdekken. (Zo gewoon is het namelijk allemaal niet wat je ziet, maar daar kom je vaak thuis pas achter).

Kerst en de laatste dagen met Stray

Hey Allemaal,

Iedereen een leuke kerst gehad? Alle oliebollen al gebakken voor oud&nieuw en vuurwerk in huis? De kerstboom inmiddels al de kamer uitgekeken, vanwege alle naalden die op de grond liggen?:P
Ik zit inmiddels in het laatste gedeelte vanmijn reis in N-Z. Ik heb 5 dagen in Christchurch gezeten, net op tijd weg voor de aardbevind, En 5 dagen in Kaikoura, waar ik o.a. walvissen en dolfijnen heb gezien. Deze 10 dagen heb ik alleen maar strak blauwe hemel gehad, dus je kon gewoon lekker bruin worden met de kerstdagen! Nu zitik inPicton, waar ik morgen Tom en Oleta op ga halen van de ferry.
Sorry voor weer minimaal een half uur lees plezier, maar dat zijn jullie inmiddels al wel gewend van mij!

Groetjes,
Jip


za 17 dec
Voor de verandering ging vandaag weer eens om 7u de wekker. Kort gedoucht en ontbeten, om rond half 9 in de bus te zitten. De helft was nieuw en de helft was bekend, maar Tim onze buschauffeur kende ik al van uit zijn proeftijd.
Onze overnachtstop zou vandaag zijn: Rangitata. Maar niet voordat we eerst langs ‘Lake Tekapo' gereden waren. Nog nooit zo'n helder blauw meer gezien. Ondanks de wolken en het kleine beetje zon, toch erg mooi om te zien.
Rond 12u werden we in een klein dorpje afgezet om opgehaald te worden voor het raften. Eerst met zijn allen geluncht en toen instructies gekregen over wat ons te wachten stond.
Ik heb het al in Rotorua gedaan, maar deze moet nog veel vetter zijn. Dit was trouwens weer de eerste dag dat het kon, want door de vele regenval was het water eerst te hoog. Dit betekende dus gegarandeerd en gave rit.
We waren met 6 mensen van onze bus en 24 andere, dus we konden mooi in één boot met onze gids ‘Jason'. Super aardige en grappige kerel die ons veel heeft bijgebracht.
De rit was als volgt:
- Eerst twee stroomversnellingen van categorie 2 (valt mee).
- Erna eentje van 3+ (al wat heftiger)
- Toen 2x een van 5 (de aller heftigste).
- Toen springen van een rots van 4m hoog en toen 2x van 10m hoog (erg gaaf).
- Als afsluiting nog 2 van categorie 2.
De rit was veel sturen en peddelen en ik zat voorin met Sara, dus wij waren de belangrijkste personen. Wij gaven het tempo aan. De golven waren echt super wild en soms erg hoog, maar dit maakte het alleen maar gaaf om doorheen te komen. Sommige stukken waren zelfs 400m lang, maar we zijn niet omgeslagen. Alleen onderweg 2 mensen verloren haha, die er uiteindelijk voor zorgde dat we niet met zijn allen omvielen.
Terug gekomen bij de raftbasis, wat ook meteen ons hostel was, snel gedoucht en met zijn allen gebarbecued. Daar ook weer met de andere mensen van Stray herenigd.
In de avond hebben eerst een paar mensen een kerstspel gedaan, met 3 dollar cadeaus (Sinterklaasvariant) en erna eigenlijk gezellig lol met elkaar gehad. Voor sommige was dit één van de laatste avonden van hun reis, want Christchurch is morgen voor sommige het eindpunt. De één had zich nog als Kerstman verkleed met het pak van de buschauffeur en we hebben chocoladecake gegeten die een heel aardige vrouw voor ons gebakken had.
Enige nadeel is dat ik nog geen hostel heb voor morgen. Het merendeel is kapot door de aardbeving en daardoor zit alles vol. Ik kan gelukkig morgen al mee met de bus, want ik zou eigenlijk hier eerst 3 nachten blijven. Maar naast het raften kan je hier verder niks doen. Morgen dus hopen dat er nog ergens een plekje vrij is voor 5 nachten.

zo 18 dec
Ja ja het leven van een backpacker kan soms zwaar zijn, want om 6u vanmorgen geen de wekker alweer. Wel hilarisch wakker geworden, want Amy en een ander Engels meisje lagen pas een uur in bed en waren nog steeds dronken. Ze hadden een lachkick van hier tot Tokio en wilde van iedereen in de kamer een foto.
De bus van vandaag zou doorrijden naar Kaikoura, maar een aantal van ons werden eerst afgedropt in Christchurch. Sommige omdat ze een vlucht moesten halen en andere om de stad te bekijken. Mia en ik waren de enige nog zonder hostel, beetje stressen. Eerst een paar hostels gebeld, maar die zaten allemaal zeker tot en met donderdag vol. Uiteindelijk via internet een gedeelde kamer geboekt in het ‘Jailhouse'.
De shuttlebus naar de stad gepakt en onderweg zag je al dat er wat dingen afgesloten waren. Een beetje buiten het centrum lag ons hostel, super super vet. Een oude gevangenis omgetoverd tot hostel. Dus ik slaap vannacht gewoon letterlijk in de cel! (kan ook niet iedereen zeggen)
Snel onze tassen gedropt en wat te eten gepakt, want we wilde zo snel mogelijk een nieuw hostel vinden. Omdat we hier maar één nacht kunnen blijven (alles zit gewoon vol). Mia heeft maar 1 nacht nodig, maar ik 3 nachten. Gelukkig heb ik voor de laatste nacht al wel een hostel. Hulp bij de balie gevraagd en meteen het eerste hostel dat we belde was eigenlijk raak. Dit was in ieder geval weer een geruststelling.
Erna zijn we de stad in gelopen. Een heel vriendelijke en sfeervolle stad om te zien. De Engelse invloeden gelijk te merken aan sommige gebouwen. Veel mooie oude gebouwen en een kei groot park waar van alles te doen is. In het weekend is het centrum van Christchurch opengesteld voor belangstellende en hier zijn we doorheen gelopen. Het midden is namelijk helemaal afgezet, omdat er nog gebouwen afgebroken moeten worden en door de schade van de aardbeving. De route leidde ons naar ‘Cathedral Square', waar je een half verwoeste kathedraal aantrof. Het meest indrukwekkende vond ik nog wel de verlaten straten met brokstukken. Het is allemaal ontzettend erg, maar ik verbaasde me er toch een beetje over hoe weinig schade er toch te zien is. Bijna alle ramen zitten er bijvoorbeeld overal nog in. Volgens mij is de schade binnen in de gebouwen super groot en die kan je natuurlijk van buitenaf niet zien. Het lijkt ook wel of vooral alle kerken en oude gebouwen de meeste schade opgelopen hebben.
Vervolgens zijn we door de enige winkelstraat in het centrum gelopen, waar alle winkels nu in containers gehuisvest zijn.
Op de terug weg naar het winkelcentrum gelopen, omdat Mia nog kerstinkopen wilde doen en ik boodschappen voor de komende dagen. Gelukkig waren we met 10.000 andere mensen, met dezelfde gedachten, naar het winkelcentrum gekomen. Na het shoppen terug gelopen naar het hostel. Maar tering wat een takke eind was dat lopen zeg. Op de kaart leek het nog maar een stukje naar het hostel, maar dat viel vies tegen.
In de avond hebben we met Sara, Emelie en een vriend van haar afgesproken in het park. Een vrouw bij de kathedraal had gezegd dat er een kerstboom was in het park waar je 's avonds naar de sterren kon kijken. Wij erheen met zijn allen, maar het was een stalenboom met allemaal lichtjes. Op zich wel leuk om met zijn allen op zitzakken naar de lichtjes te zitten kijken. Maar uiteindelijk werd het toch te koud en zijn we maar weer terug gelopen.
Inmiddels zit ik nu in me cel (blijft leuk om te zeggen) en ga ik zo lekker een bajesslaapie doen.

ma 19 dec
Zo de borg is betaald, dus ik ben weer op vrije voeten. Om 10 uur uitgecheckt en toen samen met Mia en Tara naar het volgende hostel gereden met de bus. Het eerste hostelhoppen is begonnen. Een super gezellig en klein hostel. Een soort woonhuis met grote tuin erachter, iets buiten het centrum.
Om 1u hadden we met Sara voor bij het museum afgesproken. Het enige museum wat ongeveer nog open is. Het is het ‘Te Papa' museum, maar dan in het heel klein. Er was een ruimte over de maori-cultuur, eentje over klederdracht, rugby, dieren, Europese invloeden en nog wat meer.
Erna heerlijk met Sara in de zon van de ‘Botanic Gardens' gelegen. Als het goed is moet het weer nu alleen maar beter worden (los van de overstromingen in Abel Tasman).
Tegen een uurtje of 5 afscheid genomen van Sara, want die vliegt morgen naar Hawaï. Erna lekker pasta met broccoli gekookt, na me aardappels en vlees van gister (lekker Hollands). En toen eigenlijk met 4 Nederlanders (veel te veel), 2 Amerikanen en een Maleisiër aan de keukentafel veel te goedkope wijn zitten drinken en alle reisverhalen met groot enthousiasme aangehoord.

di 20 dec
Weer me eerste echte dagje alleen, na hele lange tijd. Vanochtend wakker geworden met een strak blauwe hemel en na afscheid genomen te hebben van Mia (gaat naar Australië), ben ik naar de bibliotheek gegaan. Daar echt 2 uur lang zitten skype met pap&mam, oom Tom en Marloes&Joris. Pap&mam had ik al 2 weken niet meer gesproken, dus dat was wel weer eens tijd. Oom Tom zie ik samen met Oleta over 10 dagen. Want ik ga met hun oud&nieuw vieren in het ‘Abel Tasman Park'. Helaas ging er wat mis met de verbinding met Marloes&Joris, die heb ik even kunnen spreken maar niet zo lang. Gelukkig spreek ik de hele familie weer als ze met kerst bij elkaar zijn, leuk vooruitzicht.
In de middag ben ik naar de ‘Botanic Gardens' gegaan. Super groot park met allemaal verschillende tuinen met daarin verschillende bomen en bloemen. In het zonnetje gelopen, dat steeds half doorbrak en dan weer verdween.
Erna nog naar het grote park gelopen en daar op het grasveld in de zon gelegen, kijkend naar alle mensen die in de rij stonden om met de Kerstman op de foto te mogen.
Op het menu stond vanavond voor de verrassing weer een pasta. Maar wel met als toetje een heerlijke muffin (gratis).
De rest van de avond en eigenlijk ook in de middag lekker op me laptopje zitten ontwerpen. Ja ja want me eigen droomhuis wordt steeds verder uitgewerkt. Nu alleen de lotto nog winnen haha.

woe 21 dec
Een trip met een Frans tintje vandaag!
Om kwart voor 9 werd ik opgehaald door een klein busje, die mij vandaag naar Akaroa (Frans stadje) zou brengen. Akaroa ligt in het ‘Banks Peninsula' gebied, wat een soort vulkanisch gebied is ongeveer 1u rijden vanuit Christchurch. Voor het eerst had ik weer heel even het gevoel als of ik tussen het landschap van het noorder eiland reed.
Onderweg naar Akaroa zijn we eerst gestopt bij een klein trainstationnetje, niet heel bijzonder maar wel grappig. Toen langs een ontzettend mooi meer gereden. Hier helaas niet gestopt, maar dat werd later goedgemaakt. Want de volgende stop was ‘Hilltop': een uitkijkpunt over Akaroa Harbour. Een ONTZETTEND mooi uitzicht over de haven. (Het lijkt soms misschien als of ik in herhaling val, maar alles is hier gewoon mooi. Ik probeer niet verzadigd te raken, maar van elk nieuw iets dat ik zie zijn/haar eigen waarde/schoonheid te vinden). Je keek vanaf de bergtop over de haven, in de vorm van een baai waar allemaal stukken land (in de vorm van armen) het water in staken (fantastisch helder blauw water) en om je heen bergen met groen gras en bomen.
Rond half 12 waren we in Akaroa en daar hadden we tot 4u de tijd om het stadje te bekijken. Ik dacht van te voren dat ik best door moest lopen om alles te zien. Maar ik kwam er al snel achter dat alles niet zo groot en uitgebreid was als dat ik verwacht had. Ik heb het volgende gezien: L'Aube Hill French Cemetery, Garden of Tane, Graves of Garden, Stanley Park, Akaroa Museum, Orion Powerhouse Gallery, Old French Cemetery, Early Custom House, Lighthouse, st Peter's Church, st Patrick's Church en Trinity Church. Het lijkt een hele mond vol, maar veel was dicht of zo klein dat je het ook zo gezien had (voorbeeld: begraafplaats is 3 graven). Voor de rest was het een geweldig mooi klein stadje, met allemaal oude huizen. Sommige zelfs van rond 1850. En daarentegen lag het stadje aan het water, waarbij je een geweldig uitzicht had over de haven. Toen ik vanochtend wegging uit Christchurch was het bewolkt, maar eenmaal daar aangekomen strak blauwe lucht en zon.
Uiteraard had ik teveel tijd over, dus ben ik heerlijk aan het strand gaan liggen in de zon. Jack Johnson op me IPod en lekker genieten van alles wat er om je heen gebeurd.
Om 4u werden we weer opgehaald met het busje en onze chauffeur ‘Gram'. De volledige heenweg heeft hij 1,5u lang aan één stuk door gepraat. Ik was dus een beetje bang voor hetzelfde ritueel, maar nu lukte het hem maar om 45min vol te praten.
Onderweg nog gestopt bij een kaasproeverij, waar ze Edammer kaas en Maaslander op het plateau hadden liggen (hetzelfde als het treinstation, puur om mensen wat te laten kopen). Met als laatste een kleine stop aan het strand, waar we langs een rots gereden zijn die rood was van het vulkanisch gesteente.
Eenmaal terug gekomen in het hostel wou ik voor mezelf gaan koken, maar blijkbaar is er elke woensdag een gratis bbq. Hier kon ik dus heel verrassend gelijk bij aanschuiven.

do 22 dec
Vanaf vandaag eigenlijk voor het eerst een beetje een dubbel gevoel. Aan de ene kant voelt het als of het nu al een beetje het einde van me reis in N-Z is (dit komt vooral omdat de meeste mensen Christchurch als eindpunt hebben) en aan de andere kant heb ik nog zoveel leuke dingen in het vooruitzicht, zoals: Kaikoure en Abel Tasman met Tom&Oleta.
Vanochtend eerst naar een winkelcentrum gelopen om nog wat kleine boodschappen te doen en vervolgens naar het centrum zelf. Hier rondgelopen door de containerstraat en alvast een Lonely Planet voor Australië gekocht.
Terug gekomen in het hostel was Isha inmiddels ook aangekomen, samen met Nico en Katja, met wie ik in Abel Tasman gelopen had. Een leuke verrassing dus.
In de middag had ik met de 3 Duitse meiden (Christina, Jenny en Helena) afgesproken in het park. Waar we in de zon op een paar zitzakken hebben zitten kaarten, lol maken en foto's van Queenstown uitgewisseld.
Als avondeten, hopelijk voor de laatste keer voorlopig, weer pasta gemaakt. Eerst nog wat foto's van Katja gekeken van haar trip in Australië naar ‘Fraser Island' en de west-kust. Fantastische foto's, misschien moet ik ook maar die kant op gaan als ik tijd over heb. Om erna samen met Isha en de Duitse meiden, samen met allemaal andere mensen, onder de verlichte kerstboom op een zitzak in het park te gaan zitten. Een super leuk sfeertje. Alle kinderen hebben zomervakantie, dus bleven langer op. Er was een meisje dat ging zingen en iedereen zat daar , een klein beetje koukleumend, onder de kerstboom. Steeds beter kon je de lichtjes zien, naarmate het donkerder werd. Misschien nog wel de beste samenvatting van de avond: Ik vroeg aan Jenny, why are you smiling? En het enige wat ze terug zei was, I'm just happy!

vrij 23 dec
Om kwart voor 9 werd ik opgehaald door de shuttlebus om naar het vliegveld gebracht te worden. Dit is namelijk de ophaalplaats voor Stray in Christchurch. Daar een hoop bekende van de bus af zien stappen en we bleven eigenlijk maar met 18 man over. Niet veel voor een grote Stray bus. Voor het eerst ook een buschauffeur meegemaakt die niet veel zei en niet voor taxi wilde spelen. Een beetje aparte gast. (En niet bepaald vriendelijk af en toe tegen sommige mensen).
De reis was eigenlijk in één keer door naar Kaikoura, dit vooral omdat er vanmiddag op het programma dolfijnen, walvissen of zeehonden spotten stond. Ik blijf 5 dagen in Kaikoura, dus heb nog helemaal niks geboekt. Dat doe ik liever op me gemakkie.
Na iedereen afgedropt te hebben bij hun hostels, ben ik naar me eigen gelopen. Isha en ik hadden geboekt in ‘Sunrise Backpackers'. Een super klein, maar ontzettend gezellig en knus hostel. Het wordt gerund door een Engels echtpaar en de helft van de mensen die in het hostel zit, werkt ook al een tijd in Kaikoura.
Na me spullen gedropt te hebben en buiten met wat mensen zitten praten, ben ik naar het strand gelopen dat achter het hostel zit. Je moet er wel eerst voor de spoorrails oversteken.
Rond half 6 was Isha ook aangekomen, haar Stray pas liep maar tot Christchurch dus ze moest op eigen gelegenheid hierheen komen. Erna boodschappen voor het avondeten gedaan en heerlijk raps zitten maken. Tijdens het eten hoorde we ook het nieuws over de nieuwe aardbeving in Christchurch (6.8). Isha had hem al wel in de bus onderweg gevoeld, maar een meisje uit ons hostel had er middenin gezeten. Super bizar om haar verhaal te horen over huizen die ze letterlijk zag bewegen.
Gedurende de avond kwamen er steeds wat meer mensen binnen lopen of er gingen er een paar werken (vooral restaurant en bar baantjes), waarmee je dan een praatje maakte. Uiteindelijk maar een potje scrabbel zitten spelen en tegen een uurtje of half 12 lekker een normaal laag bed ingedoken.

za 24 dec
Eindelijk weer eens even geen wekker hoeven zetten. Dus na een paar keer wakker geworden te zijn, ben ik maar me bedje om half 10 uitgestapt. Lekker lang gedoucht onder een normale straal en rustig ontbeten.
We wilde vandaag de ‘Peninsula Walk' gaan doen. Een looproute die langs de kust van Kaikoura gaat en waar je allemaal zeehonden moet kunnen zien. Maar ervoor zijn we naar het kantoor van het walvissen kijken gelopen, omdat we een boottocht wilde boeken. Daar kregen we eigenlijk te horen dat het vandaag perfect weer was om het water op te gaan en dat er vanochtend al een paar gespot waren. Toen hebben we maar gelijk een tocht geboekt die over een half uur al zou vertrekken.
Om kwart over 1 zaten we op de boot (met teveel Nederlanders trouwens, vooral gezinnen). Eerst een stuk gevaren en toen als een gek naar buiten met zijn allen (aan één kant van de boot), om onze eerste walvis te spotten. Eentje die altijd gezien wordt, naam: Tiakie (betekent guardian). Je ziet alleen het bovenste laagje van zijn totale lichaam, want dat zit onder water. Maar altijd voordat hij weer onder water gaat duiken, gaat zijn staart te lucht in en dan duikt hij. Het is trouwens een Sperm Whale, de bekenste soort die hier rondzwemt.
Na deze walvis nog twee keer naar een andere plek gesneld, maar daar waren we steeds net te laat. Alleen van eentje nog net zijn staart kunnen zien, voordat hij onder water ging. Maar nog wel een paar albatrossen gezien en een hele vage andere vis waar we de naam niet meer van weten.
Uiteindelijk op het eind toch nog een ander gevonden. Niet dezelfde soort walvis, maar een ander. Deze zagen we alleen ook maar heel kort, want toen ging hij onder water (zonder zijn staart te laten zien) en kwam niet meer boven.
Het was een super gave ervaring, maar ik was achteraf toch een beetje teleurgesteld. Je ziet eigenlijk met mazzel maar 2 walvissen en je bent toch 2u op het water. En in het kantoor hadden ze gezegd dat er ook orka's en dolfijnen waren vandaag, maar daar werd niet eens een poging toe gedaan om deze te zien. Het walvissen zien was echt fantastisch, het water spuiten en met hun staart slaan. Maar bij deze tocht had ik toch iets meer verwacht voor mijn geld.
Na het walvissen kijken boodschappen gedaan voor het avondeten (salade) en voor de kerstbarbecue van morgen. Het is namelijk de bedoeling dat iedereen morgen voor de barbecue iets maakt uit zijn eigen land en dan met zijn allen kerst vieren. Super leuk vooruitzicht. Helaas kunnen we geen boerenkool of andijvie maken hier, dus gaan we hartige taart maken.
Het was eigenlijk ook kerstavond vandaag, maar toch ben je daar hier heel anders mee bezig. Na het eten hebben we de film ‘the Green Mile' gekeken. Ik heb deze film ooit 3 keer gezien, maar nooit verder dan de helft. Snap eigenlijk niet waarom, want het is een ontzettend mooie film.

zo 25 dec
Merry Christmas!
Eerste kerstdag om half 10 opgestaan, met een strak blauwe hemel. Best maf hoor, kerst vieren in de zon. Het is de laatste week echt ontzettend warm weer hier in N-Z, dus je kunt gewoon bruin worden met de kerst haha.
Vanochtend had ik bij Isha een kerstsok aan haar bed gehangen, toch een beetje de kerstsfeer erin gehouden en erna een ontbijtje gegeten. Geen echt typisch kerstontbijt, maar wel lekker in het zonnetje buiten.
Vandaag gingen we toch echt de ‘Peninsula Walk' doen. Alleen deze verliep iets anders dan dat hij normaal zou moeten verlopen. Het is de bedoeling dat je ongeveer 2 a 2,5u over deze tocht doet, maar wij presteerde het om er 6u over te doen haha. We hebben een kleine afslag omhoog gemist (zoals ik zo droog kon samenvatten).
Nee we zijn eerst naar de zeehonden kolonie gelopen en daar echt van super dichtbij foto's kunnen maken. Alleen in plaats van de bult op te lopen zijn wij verder langs het strand gegaan. Hier was op een gegeven moment geen normaal pad meer, maar dat maakte niet uit. De rotsen en zeehonden waren super om steeds te volgen, tot dat we aangevallen werden door 2 vogels (tenminste Isha) en erna door een meeuw (ik). Blijkbaar probeerde ze hun nesten te beschermen en zagen ze ons als bedreiging. We moesten dus even een stukje rennen. Erna kwam ik op het idiote idee om de berg op te klimmen om zo een stuk af te snijden en misschien weer op het normale pad terecht te komen. Op zich geen slecht idee, achteraf gezien was het gekken werk. De berg was behoorlijk steil en we zijn via het vasthouden van de grassprieten omhoog geklommen en daarna dwars door een graanveld heen. We hebben nog nooit zoveel lol gehad en erna eerst een kilo graan uit onze schoenen moeten halen. De stengels prikte zelfs gaten door je sokken en schoenen heen. Misschien moeten we deze korte route maar naar onszelf vernoemen.
Boven wel weer gewoon uitgekomen op het normale pad en zo vervolgens op de normale manier terug gelopen naar het hostel. De toeristische route gaf ons trouwens wel één van de mooiste uitzichtpunten, die de rest dus nog nooit heeft gezien.
Terug gekomen in het hostel was het eigenlijk de bedoeling dat we snel aan ons gerecht zouden gaan beginnen, want iedereen was al bijna zo'n beetje klaar. Wij hebben voor vanavond tortillataart gemaakt.
Echt super leuk, iedereen uit het hostel had wat vanuit hun eigen land gemaakt, zo hadden we: Zweedse gehaktballen, Duitse kaaspasta, slaatjes, een fruitsalade, worstjes, Engelse kleine zoete taartjes en als toetje een chocolade koekje uit Nieuw-Zeeland. Allemaal buiten aan de tafel, samen met de eigenaren van het hostel (super aardige mensen, waar we eerst zelfs in de keuken hebben staan koken met zijn allen), een super gezellig kerstdiner gehad. Toch nog een beetje een kerstgevoel vandaag. En erna eerst met een paar zitten kaarten en erna een kampvuur aan het strand gemaakt.

ma 26 dec
Tweede kerstdag!
Eigenlijk wordt hier zo'n beetje alleen 1^ste kerstdag gevierd, want je merkt aan alles en iedereen dat het normale dagprogramma weer voorop komt te staan. Mensen checken uit, bedden worden afgehaald en opnieuw opgemaakt, winkels zijn gewoon open en veel mensen moeten weer werken.
Maar voor mij stond in ieder geval skype met de hele familie op het programma. Om 9u zat ik achter de computer in de receptie van het hostel (met in gedachten dat vooral papa al een kwartier klaar zat). En daar zat de familie met zijn allen aan tafel (pap, mam, Marloes, Tom, Oma en Joris), net het kerstdiner achter de kiezen en amper de tijd gehad om uit te buiken. Echt een uur met zijn allen zitten skype, totdat ik er echt af moest omdat andere stonden te wachten. Gehoord wat de plannen voor kerst waren voor iedereen, vakantie houden of werken. En dat het helaas geen witte kerst is in Nederland. Wel meteen weer een afspraak gemaakt om proberen te gaan skype met oud&nieuw.
Vandaag wilde we gaan shoppen in Kaikoura, tenminste alle kleine winkeltjes afgaan. We zijn alle souvenir- en kledingwinkels ingedoken en lekker een beetje rondgestruind.
Erna aan het strand in de zon heerlijk muziek zitten luisteren en over veel dingen gehad. Op de terug weg boodschappen voor het avondeten gedaan. Vandaag was een beetje een restjesdag. We hadden nog tortilla, tomaten, crèmefresh en salade over. Daarbij hebben we zoete aardappels (typisch N-Z) en wortels gekocht.
In de avond hebben we rummikub gespeeld met David (Duitse jongen) en erna de film ‘Up' afgekeken en nog een paar afleveringen van ‘Friends'.

di 27 dec
Weer is lekker om kwart over 9 wakker geschrokken. Naar buiten kijkend met weer een strak blauw luchie.
Na het ontbijt heb ik eerst Rusty Arthur gebeld. Deze man heb ik in Nederland ontmoet toen hij bij mij de Open 32 in kwam lopen en ik heb erna altijd contact met hem gehouden. Hij woont in Kaikoura en heeft altijd gezegd dat hij me rond wilde leiden. Op dit moment was hij nog bezig met het duiken naar powershelfs en mosselen, maar vanavond zouden we afspreken.
Vandaag wilde we naar de ‘Limestone Caves' fietsen. Mountainbikes gepakt van het hostel en ongeveer 15min op de fiets gezeten. Bij de grotten kregen we een privétour, want we waren maar met zijn 2'en. We werden daar voor 40min rondgeleid door een man van over de 70 die ons echt van alles vertelde. Het was geen grote grot, maar je kon er veel mooie dingen zien. Stalactieten en stalagmieten, fossielen, muurschilderingen van steenformaties. Erg leuke toer en veel werd er aan je fantasie overgelaten in wat je allemaal in sommige vormen van de stenen kon zien (van Queen Victorie tot aan de Kerstman of de Eiffeltoren).
Erna zijn we aan de overkant op het strand gaan zitten en zagen we ineens een paar vinnen boven het water uitkomen. We wisten dat deze baai ‘Dolphin Bay' genoemd werd en na wat meer naar het water gelopen te zijn zagen we inderdaad een hele tijd 2 dolfijnen zwemmen. We hebben vervolgens van alles geprobeerd om er eigenlijk bij te komen. We hebben een kajakbedrijf gebeld om kajaks te huren, maar die waren allemaal bezet. We hebben zelfs mensen gevraagd om mee op hun boot te kunnen, maar we moesten het uiteindelijk met het beeld vanaf het strand doen dat we gezien hadden.
Vervolgens zijn we naar het zwembad van Kaikoura gegaan, want het was echt te warm en we hadden dus water nodig.
Terug gekomen in het hostel hoorde ik al dat Rusty naar het hostel was gekomen, dus nieuwe afspraak gemaakt om ons om 6u op te komen halen. Nog snel even gedoucht en een fles wijn voor Rusty gehaald.
We zijn echt 3u lang rondgeleid door Kaikoura en Rusty heeft 3u lang aan één stuk door gepraat. Echt geweldig! Hij heeft ongeveer half Kaikoura gebouwd en kent alles hier. We zijn naar een waterval gereden waar jonge zeehonden puppy's komen. Helaas waren deze al verdwenen, maar we konden ze in ieder geval nog aan de kust zien. Hij heeft ons mee de heuvels ingenomen en naar uitkijkpunten waar je een geweldig uitzicht had over Kaikoura. Om 9u waren we weer terug en hebben we Rusty bedankt en afscheid genomen.
Vervolgens hadden we facking honger en zijn we een hamburger en frietjes in het dorp gaan halen. Een soort van laatste avondmaal, want morgen scheidde onze wegen definitief.
Nu net me backpack ingepakt en de laatste foto's uitgewisseld.

woe 28 dec
Om 9u werd ik aan de overkant opgehaald door een nieuwe Stray bus en ook deze was maar voor minder dan de helft gevuld. Ik denk dat veel mensen toch langer op dezelfde plek blijven, zo rond oud&nieuw. Maar niet voordat ik afscheid had genomen van Isha. Nu komen we elkaar in N-Z niet meer tegen. Zij gaat vandaag naar Nelson en hoopt daar of in Wellington werk te vinden en ik haal Tom en Oleta de 30^ste op van de ferry in Picton. Isha was een super leuk reismaatje tijdens het grootste gedeelte van mijn trip in N-Z, erg veel leuke en mooie dingen met elkaar gedeeld/meegemaakt.
We moesten rond half 1 in Picton zijn, want daar zou het merendeel de ferry naar het noorder eiland pakken. Onderweg weer gestopt bij de zeehondenkolonie en de waterval (waar ik gisteravond ook geweest was), maar ook nu geen kleine zeehonden bij de waterval. Erna nog een kleine koffiestop en om 12u zaten we met zijn allen bij een Nederlandse bakker in Picton brood te eten.
Met 5 andere verbleven we vandaag in ‘the Villa', een super leuk en knus hostel. Het heeft een aantal tuintjes, hangplekken, hottub en kacheltje.
De rest van de dag eigenlijk niet zo veel gedaan. We hebben boodschappen gedaan voor het avondeten: raps en ijs als toetje. In de supermarkt kwam ik Lucas en Jannis tegen, de Duitse jongens waarmee we in Taupo waren opgetrokken. Ik wist dat ze hier ergens aan het werk waren, maar niet welke supermarkt. We hebben een stuk de berg opgelopen voor een uitzicht over de haven en de baai en op de terugweg kwam ik Lucas tegen die mee even zijn huis heeft laten zien, dat ze nu huurde.
's Avonds me was gedaan, gekaart, gegeten, in de hottub gezeten, ijs als toetje en gepokerd. Een erg rustig en relaxt dagje dus.

Leukste busreis en mooiste stuk N-Z

Hey Allemaal,

Hoe is het ermee? Hoorde dat het nu begint te sneeuwen in Nederland, dus een witte kerst moet wel lukken?
Ik heb in de afgelopen dagen de meest leuke bus met mensen gehad en het zuiden van het zuider-eiland is echt het allermooiste stuk land wat ik ooit gezien heb!
Heel veel lees plezier en als jullie meer willen weten, mail me gerust (want ik kan niet altijd antwoord op al me reacties geven).

gr. Jip

za 3 dec
Laatste dagje Nelson.
Vandaag om 8u opgestaan, omdat ik graag de rest van me reis wilde boeken. Ik kreeg het Nederlandse meisje weer aan de telefoon. Maar ze kon me niet echt helpen, omdat ze er nog niet zolang werkt. Dus ik moest rond 11u terug bellen.
Toen zijn we Nelson maar weer even ingelopen en daar was een markt. Super gezellig en klein en een beetje het hoogtepunt voor Nelson.
Om 11u weer Stray gebeld en nu maar gewoon meteen me hele reis geboekt. Enige nadeel is alleen dat ik op een wachtlijst sta voor de trip naar het zuiden: Steward Island en Milford Sound. Super stom, ze hebben maar 2 bussen voor 1 week op het meest drukke punt, namelijk Queenstown. Hopelijk kan ik dus gewoon mee (duimen).
Erna nog lekker een ijsje in Nelson gegeten in een ijswinkel die vele prijzen gewonnen had en waar de baas en werknemers Nederlands waren.
Om 3u werd ik opgehaald en kwam ik in een nieuwe bus met echt super leuke mensen. Nog snel even een boodschappenstop gedaan, want het ‘Abel Tasman Park' ligt in de middle of nowhere (waar je alleen bereik hebt op het strand).
In het ‘Abel Tasman Park' verblijven we in ‘Old Mc. Donalds Farm' in een tent. Gewoon kamperen dus.
Erna met Nederlandse/Zweedse/Duitse gasten zitten praten, om erna net als iedereen pasta te maken (backpackers food).
Tot mijn verbazing kwam ik Mia (meisje uit Wageningen) tegen en zijn we met een groep naar het strand gegaan. Helaas geen zonsondergang gezien, want daar was het te bewolkt voor.
Terug gekomen nog bij de 4 Zweden aan de tafel gezeten en rond een uurtje of 11 me stretcher op gedoken om te gaan slapen.

zo 4 dec
Rain, wet, rain, wet!!
We zouden vandaag gaan zeilen,maar het had vannacht geregend en dat deed het nu nog steeds. Toen hebben we om half 11 besloten om met een groep te gaan wandelen.
Eerst zijn we met de watertaxi naar de ‘Anchorage Beach' gebracht. Onderweg gestopt bij de ‘Split Apple Rock' en een pinguïn in het water. Om vervolgens uit te stappen op het strand, waar we eerst nog door het water moesten lopen met blote voeten.
Nadat iedereen droog was en de schoenen aan had zijn we met (Maduka (Ned) / Nico (Zwi) / Katja (Dui) en Yasmin (Dui) begonnen aan de 3,5u durende tocht terug naar de camping. Helaas kon je wat minder van het mooie uitzicht genieten, omdat je steeds moest kijken waar je liep. Maar ondanks dat was de tocht wel mooi en erg gezellig. En na een half uur was toch alles doorweekt en maakte het allemaal geen reet meer uit.
Inmiddels is het half 5 en heb ik net een héérlijke warme douche genomen en al me kleren in de wasmachine gestopt. Die ik nu ga switchen voor de droger.
Na mijn was/droogbeurt, was mijn was nog steeds niet echt droog. Ik alles uitgestald op mijn bed in de hoop dat het zou drogen.
Erna aardappels met vlees en pastasaus gemaakt en met een paar Duitsers, Zweden en Nederlanders de hele avond een Zweeds kaartspel zitten spelen.
Terug gekomen in mijn tent was uiteraard nog niks droog, dus heb ik alles maar weggelegd en hoop ik morgen op een switch van tent naar slaapcabine.

ma 5 dec
Gelukkig toch nog zeilen en voor de 2^de keer geluk in één maand!
Om 7u zat ik paraat voor de computer bij de receptie, want ik zou gaan skype met mam,pap,Marloes,Tom,Joris,oma en Tom. Zij waren namelijk Sinterklaasavond aan het vieren. Echt super leuk om iedereen zo even voor de webcam te zien en gesproken te hebben.
Gelukkig ging er vanochtend ook een bus van Stray weg, dus ik heb snel al mijn nog steeds natte kleren in een slaapcabine gelegd, die nu vrij was gekomen. Hier stond in ieder geval een kachel, dus ik kon mijn kleren eindelijk droog krijgen in plaats van in een tent te blijven.
Vandaag stond de zeiltrip op het programma, die gister vanwege het slechte weer niet door kon gaan.
Om kwart voor 9 verzameld bij de receptie, waar we opgehaald werden door een busje. In totaal waren we met zijn 8'en. Deze bracht ons naar het strand waar we samen met onze zeilgids op de catamaran zijn gegaan.
In de ochtend zijn we naar ‘spit apple rock' gevaren en langs sommige stranden die het Abel Tasman Park bezit. Gelukkig was het vandaag super mooi weer en zorgde de zon er echt voor dat alle stranden bijna goud leken. We zijn langs een paar eilanden gevaren om uiteindelijk aan te leggen bij Anchore Beach, waar we onze lunchpauze hadden en waar we afscheid namen van de mensen die de loop terug deden naar de haven, die wij gister hadden gedaan .
Je moet je de lunche ongeveer zo voorstellen: zittend op het strand met de zeilboot voor je aan de kustlijn, met helder blauw water en grote groene bergen om je heen (perfect plekkie voor een bammetje dus).
Om half 2 zijn we weer op de boot gesprongen en stond het zeehonden kijken op het middagprogramma. Helaas waren er maar 3 op de rots, dus hebben we onze plannen gewijzigd. En nou komt het! Er waren ergens orka's gespot (jaja voor de 2^de keer in een maand). We zijn, samen met een paar andere boten, verder langs de baaien gevaren en opeens zagen we ze: 5 orka's in het water. We hebben ze voor ongeveer voor 15 a 20 min gevolgd. Onze gids had de muziek aangezet van de boot, want daar komen ze blijkbaar op af, en we hebben ze eerst van in de verte zitten bekijken. Totdat er opeens een paar vlak voor ons in de lucht sprongen en erna achter/onder onze boot een tijdje mee zwommen (heel mooi filmpje van). Te mooi om waar te zijn.
Na afscheid genomen te hebben van orka's ging het hele grote zeil omhoog en zijn we terug gevaren naar ‘apple rock'. Waar ik erna een tijdje mocht sturen in de catamaran. Super gaaf om te doen trouwens.
Rond half 5 waren we terug op het strand en werden we terug gebracht naar de camping, waar ik een heerlijke douche heb genomen.
In de avond ben ik met Nico en Karry naar een burger tentgelopen, die bekend stond om zijn super lekkere burgers. Helaas was deze gesloten en zijn we maar naar de locale bar gelopen, waar ze ook super lekkere burgers hadden.
Terug gekomen op de camping nog snel aangeschoven bij een klein Sinterklaasfeestje, dat eigenlijk al afgelopen was, maar in ieder geval nog gezellig genoeg om even te blijven.

di 6 dec
Om kwart voor 7 ging de wekker. Ik me backpack ingepakt, want de kachel stond hoog vannacht. Dus alles was eindelijk droog. Maar na me ontbijt hoorde ik al dat we niet om half 9 vertrokken, maar om 9u (te rustig opstaan dus).
Om 9u vertrokken we met Rob de buschauffeur. De meest leuke tot nu toe (ADHD). De busreis zou echt de hele dag gaan duren, maar we hadden in ieder geval een aantal stops en leuke dingen tussen door, namelijk:
- Eerste stop was bij een uitkijkpunt over de echt FANTASTISCHE westkust van het zuider eiland. Allemaal rotsen met groen erop en super ruig. Geweldig om voor uren langs te rijden.
- We hebben ook gestopt in Punakaiki, waar we de ‘pancake rocks' gezien hebben. Allemaal rotsen uit verschillende lagen die langs de kustlijn lagen, waar door gaten in de rotsen het water doorheen spoot.
- Daarnaast hebben we gestopt voor boodschappen en het spel ‘ik ga op reis en neem mee', maar dan in een andere variant gedaan. Met als achterliggende gedachte het leren van elkaar namen. En we hebben film gekeken: the fastest Indian, met Antony Hopkins.
Om half 6 waren we bij ons hostel. Ik sliep deze avond samen op de kamer met 2 Zweedse meisjes. Super leuk hostel trouwens: ½ u gratis internet, gratis koffie&thee, gratis soep en ontbijt (toast).
Snel Stray nog even gebeld of ik al van de wachtlijst af was, maar ik was nu nummer 1 (dus hopelijk lukt het).
Na een lekker soepie (gratis), wat weten we nog steeds niet, hebben we schnitzels en wortels gebakken.
Voor de avond stond het geweldige plasticzakkenfeest op het programma. Iedereen moest een outfit van plasticvuilniszakken maken. Ik had een outfit waarbij 1 been en 1 arm in plastic was gewikkeld en een hoofddoek voor op me kap.
Echt een super leuke avond en super leuke bus met mensen. We hebben gepoold en spelletjes gedaan: bingo en ‘pick-up the box' (je moest met je mond een steeds kleiner stuk karton van de grond oppakken, zonder met je handen of knieën de grond te raken). Waar ik op een gegeven moment nog de enige jongen met 5 andere meiden was.
Tegen een uurtje of half 1 ben ik me bedje op gaan zoeken, want in de ochtend staat het ‘jade (greenstone) carving' om 7.30u op het programma.

woe 7 dec
Na bij het ontbijt met een Nieuw-Zeelandse man gepraat te hebben kregen we te horen dat het ‘jade carven' niet doorging, vanwege wateroverlast. Dus gingen we met de rest mee voor het ‘bone carven'.
We werden naar ‘Barrytown' gebracht, dorpje verderop, waar we echt in het bos bij een klein huisje aankwamen. Er liepen kippen en honden rond en hier woonde een vrouw met haar dochter, die het bone carven deden. Super leuk plekkie en beetje hippie mensen. Je kon ervoor kiezen om een symbool van de maori-cultuur te nemen, maar ik wilde me sterrenbeeld gaan maken. Iedereen kreeg een stuk bot van een koe en erna kon je aan de slag en hielp de vrouw je steeds super goed. Het zag er als volgt uit:
- Tekening maken van je symbool en overtrekken op het bot.
- Bot slijpen in de machine en met een zaag het figuur eruit slijpen.
- Schuren van het bot en het aanbrengen van tekens of lijnen die je in je bot wilde hebben.
- Polijsten van je bot.
Resultaat is een hanger van je eigen symbool, waar je een eigen betekenis aan kan geven. Voor de maori staat deze ketting symbool voor wat je bent en hier kun je kracht uit halen. Ze geven het ook steeds door in de familie. Bij de ‘greenstone' mag je hem niet voor jezelf kopen, maar bij het bot is het geen probleem.
Om 1u werden we weer terug gebracht en zijn we met zijn allen op de bus gesprongen richting ‘Franz Josef'. Onderweg gestopt voor de boodschappen en een wandeling in de zon van een uur naar een uitkijkpunt op de top van een berg. Hier zouden veel kiwi's moeten leven, maar die kan je soms alleen 's nachts zien als je gelukt hebt.
Voordat we bij het hostel aankwamen zijn we eerst naar het kantoor voor de hike naar de ‘Franz Josef Glacier' gegaan. Hier kregen we instructie over wat we allemaal nodig hebben morgen en wat we aan moeten doen en nog van hun krijgen.
In het hostel aangekomen werd al snel duidelijk dat er teveel bussen van andere maatschappijen waren. Teveel mensen in de keuken en één grote drukte. Wel weer veel bekende van de vorige bussen gezien, dus dat was gezellig.
Pasta gemaakt voor het avondeten, dus goede ondergrond voor morgen. Nu is het inmiddels 9u en zit ik op me bedje in een kamer van 5 personen (Richard (eng)/Emelie (Fra) / Anna (Dui) en Isha).

do 8 dec
Meer sneeuw en ijs gezien dan in Nederland deze winter.
Om kwart over 8 moesten we klaar staan bij het gebouw voor de ‘Franz Josef Glacier Hike'. Eerst kregen we allemaal een nummer en moest je schoenen, broek, jas, handschoenen, muts en spikes gaan halen. Met de bus werden we vervolgens naar de gletsjer gebracht waar we onderverdeeld werden in 5 groepen. Ik zat in groep 3 (11 mensen), dit betekende dat je niet het hoogst ging zoals groep 1&2, maar wel gewoon tijd had voor stops en foto's.
Het miezerde en was helaas bewolkt de hele dag, maar ondanks dat was het echt een super gave tocht. We hadden een Ier als gids en hij maakte steeds een pad voor ons met zijn bijl.
Het eerste stuk was alleen maar rotsen, maar erna gingen we het ijs op. Wat een gigantische gletsjer zeg. Te vergelijken met de klimduin in Schoorel, maar dan 100x groter, breder en mooier. Je liep als het waren in een vallei tussen de rotsen/bergen, met in het midden de ijsgletsjer waar we overheen liepen. Het ijs beweegt daar elke dag 1 tot 3 meter, dus elke dag is ook anders qua route maken. We zijn veel over ijsrotsen heen gelopen en af en toe er doorheen. Super gaaf om mee te maken.
Tegen een uurtje of 5 kwamen we terug bij de bus en reden we terug naar het dorp. Na alle uitrusting weer terug gegeven te hebben, ben ik heerlijk naar de wc gegaan. Want zoals jullie misschien wel begrijpen, 8u niet pissen is best lang (file bij de wc's).
Na de hike hadden we gratis toegang tot de hot pools. Dus daar hebben we heerlijk 2u in een 36, 38 en 40 graden bad gelegen. Om erna aardappels, spinazie en bacon te maken.
Nu is het rond half 12 en heb ik me backpack ingepakt. Want morgen moet ik er héél vroeg uit voor de skydive boven de ‘Fox Glacier'. Eén van de meest mooie skydivelocaties op de wereld.

vrij 9 dec
WOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOWWWWWWW!! 3 maal is scheepsrecht!!!
Om 4.50u ging mijn wekker deze morgen. Snel een veel te warme douche genomen en me ontbijtje naar binnen gewerkt. Me backpack en me boodschappen in de keuken achtergelaten.
Om 6u werden we opgehaald door een busje van het skydivebedrijf: Carry (eng), Alec (dui), Thomas (dui), Emelie (Fra) en Rebacca (Zwe). Daar hebben we een formulier getekend met waar je jezelf allemaal aan moest houden en welke sprong je wou gaan doen. Ik had gekozen voor alleen de skydive van 12.000 feet, met foto's. Maar zoals we zelf al konden zien, teveel wolken dus niet springen vandaag. Helaas zijn we toen terug gebracht naar de andere die een ontbijtje aan het pakken waren bij het meer. Daar ben ik toen maar even heengelopen voor een foto en om 9u hebben we onze weg naar Queenstown vervolgd. Maar niet voordat we te horen kregen dat we bij ‘Lake Wanaka' alsnog konden skydiven, want daar was het weer fantastisch.
De rit naar QT was FANTASTISCH. Ik denk tot nu toe de meest geweldige omgeving van heel N-Z. We zijn een keer gestopt om te lunchen en bij ‘Lake Wanaka' (waar wij gingen springen) voor een fotostop. Dit was echt te perfect. Rotsen, bergen, te blauw water en alles in de zon.
Rond 2u werden we met 6 mensen langs de weg afgezet voor onze sprong: Vio Letta (dui), Alec (dui), Thomas (dui), Carry (eng), Emelie (fra) en ik. Daar werden we weer opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Vanaf toen ging alles eigenlijk heel snel. We moesten tekenen, kleren aantrekken (pak en gordels), springmaatje ontmoeten en hup het vliegtuig in. Ik had een hele aardige kerel uit Polen, die ook in Texel gesprongen had. Ik had weer de 12.000 feet en sprong als 2^de. De vlucht was helemaal super. Met zijn 6'en in een vliegtuigje uitkijkend over een te perfect landschap met blauwe hemel en zon. Thomas sprong voor mij toen het luik open ging en ik kwam eigenlijk best snel erna. Ik weet dat ik 1x rondgetold ben en toen was het 45sec lang een vrije val. Super, super, super gaaf. Eerst moet je heel even 2sec wennen, ook met ademhalen, en dan is het gewoon genieten. De hele vlucht was eigenlijk best snel. Na de val ging de parachute open en hebben we rondjes getold en van het uitzicht genoten. Je kon besneeuwde bergen zien en de meren en groen landschap.
Eenmaal op de grond aangekomen heb ik me springer bedankt en hebben we gekeken naar Carry en Emelie die uit het vliegtuig sprongen, want zij deden 15.000 feet. Nog snel wat foto's met elkaar genomen en toen weer op de bus naar een plek net buiten QT, waar je kon bungy jumpen. Hier zijn 3 mensen van onze bus van de brug van 43m hoog gesprongen.
Rond 6u kwamen we aan in QT, dat aan een geweldig meer ligt. Het is een soort van klein, gezellig skistadje. Het is een beetje heuvelachtig, maar leuke sfeer. Het is wel meer voor het feesten, maar alle backpackers lagen bijvoorbeeld in de zon bij het meer. Beetje studentensfeertje laat maar zeggen. Vervolgens ingecheckt in het hostel, samen met de 3 meest grappige Duitse meiden van de bus: Helena, Jenny en Christina. En ook Emelie en nog een ander Duits meisje. Nu gaan we zo op weg naar het meer waar we pizza gaan eten met zijn allen.
Rob de buschauffeur had bier voor iedereen gekocht, omdat hij wat spelletjes verloren had. Dus iedereen stond met zijn allen aan het meer, met geweldig uitzicht, te wachten met een biertje in de hand, tot rond half 9 de pizza's gebracht werden. Super gezellig en veel gelachen. Dit was ook eigenlijk de afsluiting van deze bus. Voor mij was dit de aller leukste bustrip tot nu toe. Het langst met dezelfde mensen op de bus gezeten en de buschauffeur was helemaal geweldig.
Erna hebben we het feestje doorgezet in de bar van het hostel en nog ergens anders. Teveel lachwekkende foto's en dronken mensen, erg geslaagd dus.

za 10 dec
Zo even rustig wakker worden zonder alarm. Rond half 10 werd iedereen zo'n beetje wakker in de kamer van een brakke nacht uiteraard. Heerlijk rustig en uitgebreid ontbeten met de Duitse meiden (tering wat kunnen die eten).
Erna zijn we met zijn allen QT ingelopen. Eerst gezellig over een kleine markt gelopen en erna aan het strand gezeten. Waar langzamerhand de zon heel hard aan het schijnen was en iedereen langzaam aansloot. Je moet je het zo voorstellen: strand, zeilboten, zon en gigantische bergen om je heen.
Het hoogtepunt van vandaag was het ‘luge'. Met karretjes van een berg afracen. Samen met Carry, Jenny, Helena, Thomas, Alec, Sara en Jet zijn we met de gondel omhoog gegaan. Daar eerst naar een fantastisch uitzicht over de baai gekeken en toen 6x met zijn allen naar beneden geracet. Eerst moesten we de scenic route doen en erna gewoon net zo hard al je kan, totdat je karretjes bijna omknallen en je rubber ruikt.
In de avond pizza voor 5 dollar genomen met gratis drankje. De meiden geholpen met kerstkaarten schrijven en erna nog de dvd van de skydive van Carry gekeken. Erna nog even de bar in, maar tegen een uurtje of 11 toch echt me backpack gepakt en gaan slapen.

zo 11 dec
Zo weer één van de ochtenden vroeg opstaan. Om 6u ging de wekker, want om 7u moesten we in de bus zitten voor de trip naar het Zuiden. Een geweldige eerste gedeelte van de rit. Stel je voor: weg waar je op rijt met om je heen weilanden en erachter hoge bergen, waar de lage wolken nog als een mistlaag mysterieus tussen hangen (genoeg jaloezie nu?).
Het landschap was trouwens wel echt anders in het zuiden. Het was vlak en de buschauffeur (nieuwe, naam: Digger) vergeleek het zelfs met Nederland.
Met een aantal mensen zouden we om 11u de ferry naar Stewart Island nemen en de rest bleef achter in Invercargill.
Rond 12u aangekomen op het eiland, wat gewoon één groot groen eiland is met veel vogels en bomen. Ongeveer 45 mensen die er maar wonen ofzo en maar 27km geasfalteerde weg.
Samen met Jet en Emelie zijn we ruim 3 uurtjes gaan lopen over het eiland. Echt super mooie baaien en natuur gezien en naar een uitkijkpunt over de zee gelopen. Hier had Jet het grappige idee om een foto te maken van de beginletter van de stad waar we vandaan komen. Jet = Amsterdam, Emelie = Parijs en ik = Nijmegen. Toen dacht ik we staan op een uitkijkpunt, zoveel meter boven de zeespiegel, dus laten we NAP maken.
Teruggekomen in het hostel, wat trouwens erg gezellig en klein is, gebakken ei gemaakt voor avondeten en erna zijn we naar ‘Golden Beach' gelopen. Want dat is één van de meest zuidelijke plekken van het eiland en het meest ver weg van Nederland. Hier foto's gemaakt met de tekst: Amsterdam ongeveer 19.000 km verderop.
Erna zijn we naar de haven gelopen voor pinguïn spotten. Na de zonsondergang kwam de eerst pinguïn aan zwemmen en uiteindelijk werden het er 5. Ze klommen de rotsen op opzoek naar hun nesten.
Nu is het inmiddels bijna 11u en ga ik lekker slapen. Hard nodig en we moeten morgen om 8u de ferry alweer hebben.

ma 12 dec
Half 8 moesten we melden bij de Ferry, om vervolgens een uurtje later weer aan de overkant op het ‘vaste' land te zijn. Hier werden we opgehaald door ‘Digger' en naar Invercargill gebracht om de rest op te pikken. Dit was even een spannend momentje voor mij, want ik stond eigenlijk nog steeds op de wachtlijst. Al snel werd duidelijk dat hier geen fuck van klopte en dat er gewoon plek was op de bus.
Vandaag stond de trip naar ‘Milford Sound' en ‘Gunn's Camp' (overnachting) op het programma. Dit betekende weinig stops om de boot van 3u te halen. Maar dit betekende niet dat het een saaie rit was. Het is het meest GEWELDIGE landschap wat ik tot nu toe ooit in mijn leven gezien heb. De rit was als volgt: we reden eerst van Invercargill naar te Anau. Dit had grasvelden/weilanden met beboste bergen langs de vrijwel eenzame weg. Het weer was een beetje bewolkt, maar we hadden in ieder geval een lunchstop aan het meer in te Anau. Maar nu komt het beste gedeelte. Eerst reden we een soort vallei in met hele hoge rotsbergen aan de zijkant, maar nog wel met gras-/weilanden. Daarna moesten we een bult op richting een tunnel en daar kwamen de rotsen en besneeuwde bergen als steeds dichter bij de weg. De tunnel was ongeveer 1 km lang met een nogal hobbelige weg. Maar aan de andere kant was het FANTASTISCH. Boven aan de berg keek je de vallei in met om je heen rotsbergen waar grote en kleine watervallen vanaf kwamen. We namen een zigzag weg naar beneden en kwamen eigenlijk steeds dichter bij het fjord ‘Milford Sound'. Hier hebben we de boot van 3u genomen en deze leidde ons rond over het water tussen het fjord. FANTASTISCH! Het weer was nog steeds slecht, maar dat mocht het uitzicht niet verpesten. Gigantische bergen met begroeiing en watervallen af en toe. Met aan het eind uitkomende op de Tasmaansche Zee. Op de terug weg zeehonden op een rots gezien, die heerlijk lagen te slapen en af en toe brak de zon een klein beetje door die op de bergen scheen. Je voelde jezelf heel klein tussen deze enorme bergen, maar het was prachtig.
Na de boottocht stond de weg naar Gunn's Camp' op het programma voor onze nachtstop. Eerst weer de berg omhoog en door de tunnel heen. Daar aan de andere kant nog snel wat foto's van een speciale vogel genomen en de besneeuwde bergen. En toen zijn we als het waren het regenwoud ingereden waar we op een soort campingterrein bleven overnachten. De rivier was onze koelkast en het licht stopte ermee na half 11. Maar de cabines met nieuwe ikea-bedden (die wij hadden), waren super. De omgeving was trouwens fantastisch: regenwoud om je heen en een kabbelend riviertje. Het enige nadeel was alleen dat je doodgestoken werd door alle zandvliegen.
We hadden een gezamenlijke maaltijd in de vorm van rijst met groente en saus. En daarna hebben we met een paar Nederlanders ‘mens erger je niet' gespeeld, om erna met de hele groep rond het kampvuur appels en marshmallows te maken.
Tegen een uurtje of half 11 zijn we heerlijk ons bed ingedoken, want daar was ik inmiddels wel weer hard aan toe.

di 13 dec
Zo heerlijk geslapen in me ikea-bedje en wakker geworden door het daglicht, want we hadden geen gordijnen. Vervolgens naar buitenlopend tussen de bergen en laag hangende wolken, om een douche te pakken en me melk uit de rivier. Om 9u zat iedereen weer in de bus en stond de terug weg naar QT op het programma.
We zouden zo rond half 4 weer aankomen in QT, maar op de weg terug stonden nog een aantal stops op het programma:
- Vallei: de vallei uitrijdend na Gunn's Camp, waar je uitzicht had op bergen met een kabbelende rivier ervoor (en bloemen).
- Mirror Lakes: een geweldig stukje natuur, waarbij je de weerspiegeling van de bergen perfect in het stilstaande water terug zag.
- Film ‘Ata Whenua Fiordland On Film' in Te Anau: dit ging over het landschap rondom en van Milford Sound, dat opgenomen was met een helikoptercamera. Duurde helaas maar een half uur, want het was geweldig!
- Fotostop: Laatste stukje vallei dat je kon zien van de trip uit het zuiden.
- Fotostop: Bergen die voor QT liggen als je binnenkomt.
Om half 4 waren we inderdaad bij het hostel en hebben we ingecheckt. Ik zit met Sara, Marijn, Amanda en Jet op een kamer. Gezellig met alle Nederlanders bij elkaar. Eerst hebben we met zijn allen boodschappen gedaan en toen zijn Marijn en ik de souvenirwinkels ingedoken. We wilde namelijk beide een trui met de tekst: Sweet as! Helaas was de S te groot en de XS te klein, dus ik moet nog even verder zoeken.
Inmiddels is het nu half 6 en gaan we zo weer voor de 5 dollar maaltijd en erna met zijn allen naar het strand om wat te drinken met de hele groep als afsluiting van onze trip.
Tot 10u hebben we met een groep van ongeveer 30 man aan het water gezeten en ontzettend veel lol gehad. Dit toch nog maar even voortgezet in de bar. Inmiddels was Isha ook weer aangesloten en kon ik haar verhalen ook even horen.
Resultaat trip naar het zuiden: het aller,aller, aller mooiste landschap wat ik in N-Z gezien heb. Verdeling Queenstown naar Queenstown, via Invercargill-te Anau-Milford Sound:
Grote rots bergen rondom QT - groene grasvelden met bergen op een afstand - heide velden met bloemen en bergen dichterbij - vallei binnen komend met rotsbergen om je heen - na de tunnel rotsbergen met watervallen - Milford Sound als fjord (FANTASTISCH).

woe 14 dec
Om half 8 ging het wekkertje weer om rond 9u in de bus te zitten. Ik wist al dat Kristen onze buschauffeuse zou zijn voor deze trip. Ik had haar ook al vanuit het ‘National Park' gehad en ze is echt super leuk.
Onderweg zijn we een paar keer gestopt voor de boodschappen, koffie en lunch. Tijdens het rijden merkte je ook gewoon het veranderen van het landschap van dit gedeelte van het land. Onze bestemming voor vandaag was ‘Mount Cook', waar het inmiddels hard aan het regenen was dus veel zat er niet in vandaag. De bergen waren nu bedekt met veel geel/groen gras/heide. Vlak voor ‘Mount Cook' nog gestopt bij een meer, waarvan het water te blauwwit was. Dit kwam doordat het water in het meer, meteen van vanuit de bergen/gletsjers in het meer stroomt. De mineralen in het water zorgen uiteindelijk voor de blauwe kleur. Helaas konden we de berg nog niet zien liggen vanwege de vele wolken (de hoogste berg van N-Z).
Rond 3u waren we aangekomen bij ons hostel. Daar ingecheckt met Sara, Marijn en Chantal op één kamer. Super luxe allemaal om te zien. Vervolgens zijn we gaan kaarten met zijn allen en hebben we voor het avondeten koude pastasalade gemaakt (Jet, Marijn, Sara, Amanda en ik).
In de avond stond er een locale quiz op het programma. Deze duurde te lang en was echt veel te moeilijk. Allemaal vragen van voor onze tijd of over N-Z.
Nu is het bijna 11u en liggen we met zijn allen al in bed. Buiten waait het heel hard en hopelijk klaart het morgen een beetje op om een mooie wandeling naar de voet van de berg te doen.

do 15 dec
Na vandaag weet ik het zeker: hier in Nieuw-Zeeland zou ik wel willen wonen! (later)
Vanaf dit moment blijf ik overal wat langer, dus vanochtend heerlijk niet de wekker gezet met zijn allen (Sara, Marijn en ik). Rond een uurtje of half 11 uitgebreid zitten ontbijten en toen wilde we een looptocht gaan doen naar ‘Mount Cook' van ongeveer 4 u.
Vandaag was het echt een perfecte dag. De lucht klaarde op en in de middag op de terug weg hadden we zelfs super veel zon.
Om 12 u zijn we begonnen aan onze tocht. Eerst door de grasvelden en een klein beetje bos en steeds kon je in de verte de berg al zien liggen tussen de wolken. Onderweg staken we 2 keer een rivier over door middel van een burg en daartussen kon je de berg ook niet meer zien. Je liep tussen de besneeuwde en begroeide bergen over stenen en af en toe houten paden. Na de tweede brug liepen we langs een meer dat een grijze kleur water had (door de mineralen) en op een gegeven moment kwam de berg weer tevoorschijn. Half in de wolken liggend en half met blauwe lucht. Fantastisch om te zien. Voor de berg lag een groot meer, met nog ijsbrokken in het water. Daar hebben we heerlijk zitten lunchen in de zon.
Op de terug weg brak de zon pas echt goed door en kon je steeds achter je de totale berg in de zon zien liggen (vergeet nooit achterom te kijken, zoveel moois wat er nog achter je ligt). Om je heen lagen de bergen met sneeuw en groen erop, met op de achtergrond steeds het water van de rivier die je hoorde. Een ontzettend mooie tocht.
Rond een uurtje of 5 plofte we in de zon voor ons hostel neer in het gras, met een welverdiend glaasje drinken en een zak chips.
Nu is het kwart voor 7 en net al het zweet eraf gedoucht. We hebben nog pasta over van gisteren, dus koken hoeft gelukkig niet. En voor vanavond staat er een filmpie op het programma.
Dit werd uiteindelijk ‘the Town' met Ben Affleck. Goeie film met veel schieten! En erna toch nog maar even de film verder gekeken waar ik gister aan begonnen ben, namelijk: Season of the Witch.

vrij 16 dec
Oké dit wordt waarschijnlijk één van de kortste reisverhalen. Om kwart over 10 schrok ik wakker (blijkbaar was het nodig en ben ik eindelijk bij geslapen). Lekker me ontbijtje opgegeten en een hostel voor kerst in Kaikoura geboekt.
De rest van de dag samen met Sara alleen maar films zitten kijken. Buiten was het kut weer en we hadden 2 super chillen stoelen, met voetbank en achterover leunen en al. Af en toe even wat te eten gehaald voor op schoot en rond een uurtje of 3 kwam er ook weer een nieuwe Stray bus binnen, met een aantal bekende mensen.
Als avondeten heb ik pasta gemaakt met broccoli en erna (jullie raden het al) weer een film gekeken en nog wat gekaart.
Inmiddels is het nu 10u en ga ik zo me reisblog weer even updaten en erna lekker slapen, want morgen gaan we naar Rangitata.

Zuider eiland!

Zuider eiland

do 01 dec
Het zuider eiland!!
De wekker ging om kwart over 5, omdat we om 7u moesten inchecken bij de Ferry. Die ons vervolgens naar het zuider eiland moest brengen. Om kwart voor 7 naar de bus gelopen en samen met Sara, Isha en Marijn de bus gepakt naar de ferry. Hier onze tassen afgegeven en om half 8 konden we boarden.
Het was echt een grote ferry, waar je in het loungegedeelte zelfs film kon kijken (dit keer Pirates 2). De ferry naar het zuider eiland nam 3u in beslag voor een afstand van 25km. Het eerste uur heb ik op het achterdek gestaan om te kijken hoe Wellington steeds kleiner werd en hoe we langzamerhand het noorder eiland aan het verlaten waren. Vervolgens even 45min binnen gezeten en met Mia gepraat. Een Duits meisje dat in Wageningen studeert en geboren is in Den Haag. Om vervolgens om 10u buiten op het voordek te gaan staan. Onze laatste buschauffeur en meerdere mensen met hem, hadden al gezegd dat de aankomst naar het zuider eiland geweldig moest zijn. Daarmee niets teveel gezegd. Wat een fantastisch laatste uur op de ferry. Je wordt als het waren door een paar baaien binnengeloodst over helder blauw water, met aan beide kanten gigantische bergen met bomen en planten erop. Bijna te perfect.
Om kwart over 11 meerde we aan in Picton, waar we onze tassen op konden halen en de Stray bus al klaar stond. Nieuwe buschauffeur ‘horse', maar geen leuke. Jonge kerel, maar saaie gast en de mensen op de bus waren vooral Engels dit keer.
De busreis richting onze overnachting in Nelson ,was trouwens geweldig. Het landschap lijkt hier net wat ruiger. De bergen zijn hoger en er staat meer begroeiing op in de vorm van bossen.
Voordat we in Nelson aankwamen zijn we eerst gestopt bij een wijnproeverij. Daar hebben we 4 wijnen geproefd, allemaal droog, dus niet mijn favoriet.
Vervolgens doorgereden naar een rivier, waar ik snel een heerlijke duik in het koude water heb genomen. Met daarna de busreis naar Nelson, waar Isha 3 dagen en ik 2 dagen wilde verblijven.
We hadden nog geen hostel geboekt, maar werden afgezet bij een YHA hostel, dus daar maar een kamer genomen en dat was prima.
In het hostel was een tafeltennistafel, waar we een paar potjes gespeeld hebben. Plus een dartbord dat ons volgende spel werd. Na weer een beetje actief geweest te zijn, zijn we naar de supermarkt gelopen om boodschappen te doen voor het avondeten: salade met vlees en aardappels (één van de beste salades ooit die we gemaakt hebben).
In de avond zijn we naar de haven gelopen om de zonsondergang te zien en aangezien Isha nog niet van me gewonnen had met tafeltennis. Speelde we nog snel een potje om het af te leren.
Erna eerst nog op een piano zitten spelen in het hostel, waarvan en niet alle toetsen het deden en die zo vals was als het maar kon. Maar daarna lekker op bed gaan liggen en Madagaskar 2 zitten kijken.

vrij 2 dec
Nu echt precies een maand in New-Zealand.
Na 2 ochtenden om 7u en kwart over 5 opgestaan te zijn, schrok ik vanochtend om half 10 wakker. Achteraf best wel lekker dus.
Eerst in het zonnetje zitten ontbijten en erna zijn we Nelson in gelopen. Het is geen druk stadje, maar wel erg gezellig. Veel kleine cafeetjes, winkeltjes en parken.
We zijn eerst naar de kathedraal van Nelson gelopen. Niet echt een hele mooie om te zien, maar wel bijzonder dat hij bovenop een berg stond en al een paar honderd jaar oud is.
Vervolgens via het ‘Queens Park', erg mooi park trouwens, naar een uitkijkpunt over Nelson op een berg gelopen. Dit punt staat beter bekend onder de naam: Centre of N-Z. Dit punt is precies het midden van het Nelson-district en het Nelson-district is weer het midden van 12 andere districten in N-Z. Hier hebben we heerlijk op de top in het zonnetje het uitzicht over het water en de bergen zitten bekijken. We konden zelfs al een stuk van het ‘Abel Tasman Park' zien liggen.
Eenmaal afgedaald zijn we nog naar een kleine galerie gelopen, waar ze o.a. kunst van gebakken potten maakte.
Nu is het bijna half 4 en ik lig lekker in het zonnetje voor me hostel in het gras dit verhaaltje te schrijven. Ik heb ook geprobeerd me reis verder te boeken, maar de reis die in het boekje van Stray staat komt niet overeen met de reis in hun schema. Dit betekend weer bellen, aangezien me internet ervan nog steeds niet werkt. Conclusie: ik boek morgen gewoon meteen alles.
Na de boodschappen in de supermarkt gedaan te hebben en weer het zoveelste irritante kerstnummer van Maria Carry aangehoord te hebben (best bizar trouwens, want het is buiten kei mooi weer en ik zie kerst nog altijd voor me met sneeuw en kou). Zijn we gebakken aardappels, schnitzel en boontjes gaan koken.
Na het eten weer getafeltennist en vervolgens een potje rummykub (of hoe je het ook schrijft) gespeeld.